บทที่ 480 ถูกจับโดยบังเอิญ

ไม่นานเฉิงชิวอวี้ก็สวมเสื้อโค้ตออกมาจากห้องน้ำ

“มันดูแปลก ๆ ไหมคะ?”

เพราะไม่ได้สวมชุดชั้นใน ใบหน้าเธอจึงมีสีเลือดฝาดเล็กน้อย

“เอ่อ…ไม่แปลกนะครับ”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้า เมื่อมองดูจากภายนอกแล้ว ไม่มีความแตกต่างแม้แต่น้อย

สัดส่วนโค้งเว้าที่น่าเย้ายวนของอีกฝ่ายยิ่งเด่นชัด เมื่อไม่ได้อยู่ภายใต้การรัดกุมของชุดชั้นใน

“ฉัน…ฉันรู้สึกเย็น ๆ นิดหน่อยน่ะค่ะ”

เฉิงชิวอวี้สัมผัสร่างกายตัวเองแล้วรู้สึกแปลกประหลาด

“พวกเราไปซื้อชุดชั้นในกันเถอะ ใจกลางเมืองแบบนี้น่าจะมีร้านสะดวกซื้อเปิดยี่สิบสี่ชั่วโมงอยู่นะคะ”

“คุณอยู่ที่นี่เถอะ เดี๋ยวผมออกไปซื้อให้เอง”

เมื่อนึกอาการบาดเจ็บของอีกฝ่าย อวี้ฮ่าวหรานจึงอาสาไปเอง

เฉิงชิวอวี้งุนงงเล็กน้อยเมื่อได้ยินอย่างนั้น “เอ่อ…คุณไม่รู้ขนาดของฉันสักหน่อย ให้ฉันไปด้วยเถอะค่ะ”

“เอ่อ…งั้นไปกันเถอะครับ”

เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นเลย

ท้ายที่สุดทั้งสองก็ออกไปซื้อชุดชั้นในด้วยกัน ร้านสะดวกซื้อที่ตั้งอยู่ใกล้โรงแรมมีขนาดค่อนข้างใหญ่ทีเดียว…

“คุณใส่ไซส์ไหนเหรอครับ?”

อวี้ฮ่าวหรานเงยหน้าถามอีกฝ่ายหลังจากมาถึงโซนชุดชั้นในสตรี

“ฉัน…ใส่ไซส์ใหญ่สุดน่ะค่ะ…”

เฉิงชิวอวี้ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบ

เธอไม่เคยซื้อชุดชั้นในกับผู้ชายมาก่อน…นับประสาอะไรกับบอกไซส์หน้าอกตัวเองให้คนอื่นรู้

“เอ่อ…คุณเลือกเองเถอะ ผมจะไปดูของใช้อย่างอื่น”

อวี้ฮ่าวหรานเงยหน้ามองชุดชั้นในสีชมพูอ่อนและสีม่วงตรงหน้าอย่างเขินอาย

ไม่นานเฉิงชิวอวี้ก็สุ่มเลือกชุดชั้นในชุดหนึ่ง ก่อนจ่ายเงินแล้วกลับไปที่โรงแรม

หลังจากแก้ปัญหาเรื่องชุดชั้นในแล้ว เธอก็นั่งลงบนเตียงแล้วปลดกระดุมเสื้อออก

“ฮ่าวหราน ฉันเจ็บหลังมากเลย คุณช่วยดูหน่อยสิว่ามีแผลตรงไหนอีกไหม?”

เธอถอดเสื้อโค้ตออก ผิวขาวเนียนจึงปรากฏต่อหน้าอวี้ฮ่าวหรานทันที

เมื่อมองภาพตรงหน้า อวี้ฮ่าวหรานก็เข้าใจนิยามคำว่างดงาม…

ในประเทศจีนจะมีสาวสวยแบบนี้สักกี่คน!

หญิงสาวคนนี้สมบูรณ์แบบในทุก ๆ ด้าน ในเวลานี้ชายโสดและหญิงโสดอยู่ตามลำพังในห้องโรงแรม แถมเธอยังเปิดเผยเนื้อหนังสู่สายตาของเขา…

นี่ไม่ใช่การล่อลวงให้เขาทำผิดกฎหมายใช่ไหม?

แต่อวี้ฮ่าวหรานไม่รู้ว่าเฉิงชิวอวี้จงใจหว่านเสน่ห์ใส่เขา!

“แค่ก ๆ โอเค ผมขอดูหน่อย”

“อืม”

เฉิงชิวอวี้ตอบเสียงแผ่ว พวงแก้มขาวซีดพลันกลายเป็นสีแดงระเรื่อ

หลังจากผ่านเหตุการณ์ต่าง ๆ มาด้วยกัน ร่างกายและจิตใจของเธอก็ได้กลายเป็นของเขาไปโดยปริยาย

สุดท้ายแล้ว เธอจะหาผู้ชายอ่อนโยนและแข็งแกร่งแบบนี้ได้จากที่ไหนอีก?

อวี้ฮ่าวหรานไม่ได้สังเกตอาการเขินอายของอีกฝ่าย เขาระงับความร้อนรุ่มในจิตใจก่อนมองแผ่นหลังขาวเนียนน่าหลงใหลตรงหน้า

“มีแผลจริงด้วย ก่อนหน้านี้ผมคงไม่ทันสังเกต”

รอยแผลขนาดเล็กปรากฏบนแผ่นหลังของหญิงสาว

“แผลไม่ลึก แค่ทายาก็หายแล้ว”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”

เฉิงชิวอวี้ขอบคุณ แต่ทันใดนั้นประตูห้องถูกเปิดออกอย่างแรง!

“หยุด! นี่คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ!”

ตำรวจหญิงวิ่งเข้าไปในห้องพร้อมกับเจ้าหน้าที่อีกสองคน…

“ผม…”

อวี้ฮ่าวหรานพูดไม่ออก ตอนนี้มือเขากำลังวางอยู่บนเอวเฉิงชิวอวี้

ไม่ว่าจะมองยังไง…มันก็เป็นภาพที่ล่อแหลมอย่างมาก

“สวมเสื้อซะ! แล้วส่งบัตรประชาชนมาให้เรา! โปรดให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ตำรวจด้วยค่ะ!”

ตำรวจหญิงกวาดสายตามองทั้งสองคนที่กำลังอยู่ในท่าล่อแหลม

“ฉันไม่ได้เอาบัตรประชาชนมา…แล้วคุณล่ะคะฮ่าวหราน?”

เฉิงชิวอวี้ตกตะลึงเล็กน้อย ปกติแล้วเธอไม่พกบัตรประชาชนติดตัวมาด้วย แถมก่อนหน้านี้เพิ่งเผชิญกับสถานการณ์เป็นตายแล้วจะมีเวลาหยิบบัตรประชาชนติดตัวมาด้วยได้ยังไง?!

“อย่ามองผมอย่างนั้นสิ ผมก็ไม่ได้เอามาเหมือนกัน”

อวี้ฮ่าวหรานแบมือทั้งสองข้าง ในฐานะประธานบริษัท เขามักถูกรายล้อมไปด้วยลูกน้อง ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องพกบัตรประจำตัวประชาชนติดตัว

“ฉ…ฉันก็ไม่ได้เอามาด้วยเหมือนกัน”

เฉิงชิวอวี้ทำตัวไม่ถูก เธอเป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัทชิวเฮิงและมีเลขานุการส่วนตัวจึงไม่ต้องพกบัตรประจำตัวเช่นกัน

หายนะมาเยือนแล้ว…!

อวี้ฮ่าวหรานอึ้งเล็กน้อย ประธานบริษัทชั้นนำสองบริษัทในเมืองฮ่วยอันถูกจับขณะอยู่บนเตียงด้วยกัน?

พรุ่งนี้เรื่องนี้ต้องกลายเป็นข่าวหน้าหนึ่งแน่นอน

“แค่ก ๆ คือ… เปิดห้องโรงแรมต้องใช้บัตรประชาชนด้วยเหรอครับ? พอดีผมตั้งใจจะเปิดห้องให้เธอพักแล้วกลับบ้านน่ะ”

เขารีบอธิบาย

เจ้าหน้าที่หญิงมองทั้งสองคนด้วยสายตาสงสัย เธอไม่เชื่อคำแก้ตัวของเขาสักนิด

“คุณคิดว่าฉันโง่เหรอ? พวกคุณกำลังอยู่ในท่าทางอย่างนั้น คุณกำลังล้อฉันเล่นเหรอ?”

“ผม…”

อวี้ฮ่าวหรานพูดไม่ออก

ตอนนี้มืออวี้ฮ่าวหรานยังอยู่บนเอวบอบบางของเฉิงชิวอวี้ ต่อให้เขาอธิบายยังไงก็ไม่น่าเชื่อถือแม้แต่น้อย

“เอาล่ะ…ชายหญิงคู่หนึ่งเปิดห้องโรงแรมกลางดึกโดยไม่มีเอกสารอะไรยืนยันตัวตนเลย”

เจ้าหน้าที่หญิงพึมพำสองสามคำด้วยท่าทางภูมิใจอย่างมาก

“ฮ่า ๆ ในที่สุดฉันก็จับตัวพวกคุณได้แล้ว พาตัวพวกเขาออกไป!”

พูดจบ เธอสั่งให้เจ้าหน้าที่ตำรวจอีกสองคนเข้าไปจับตัวผู้ต้องหาเอาไว้

“ไป!”

พูดจบ เจ้าหน้าที่หญิงเหลือบมองเนินอกอวบอัดของเฉิงชิวอวี้

เมื่อเห็นรูปร่างสมบูรณ์แบบของอีกฝ่าย เธอจึงรู้สึกอิจฉาหญิงสาวตรงหน้าอย่างมากแล้วก็โยนเสื้อคลุมให้อีกฝ่าย

“ใส่เสื้อซะ!”

จากนั้นก็หันหลังแล้วเดินออกไป เจ้าหน้าที่ชายสองคนอดอมยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นอย่างนั้น

“อย่าใส่ใจเลยครับ เฮ่ออิงก็เป็นแบบนี้แหละ อารมณ์แปรปรวนตลอดเวลา พวกคุณมากับเราก่อนเถอะ”

ข้างหน้าประตู

“หึ คิดว่าตัวเองสวยมากเหรอ?”

เจ้าหน้าที่หญิงชื่อเฮ่ออิงเหลือบมองหญิงสาวที่อยู่ข้างในห้องด้วยสายตามั่นใจในตัวเองพร้อมพึมพำ

ภายในห้อง อวี้ฮ่าวหรานยังคงงุนงงกับเรื่องที่เกิดขึ้น นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย!

ตอนนี้ทำได้เพียงให้ความร่วมมือในการสอบปากคำเท่านั้น

หนึ่งชั่วโมงต่อมา พระอาทิตย์เริ่มโผล่พ้นขอบฟ้า

“เธอพาพวกเขากลับมาเหรอ?”

เจ้าหน้าที่ตำรวจมองเข้าไปข้างในห้องขังพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ผมว่าพวกเขาสองคนดูคุ้นมาก”

“ฉันคิดว่าพวกเขาดูคุ้นตาเหมือนกันค่ะ แต่พวกเขาไม่ยอมแสดงบัตรประชาชนให้ฉันเลย”

เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงที่ชื่อเฮ่ออิงตอบพร้อมเชิดคางขึ้น

“โอเค ผมจะสั่งให้ลูกน้องตรวจสอบตัวตนพวกเขา ครั้งต่อไปถ้าคุณจะจับใครก็ดูให้ดี ๆ ล่ะ”

รองผู้บัญชาการโบกมือให้เธออย่างไม่ใส่ใจ

ไม่ว่าเขาจะมองยังไง ผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางทำงานขายบริการแน่นอน

ด้วยรูปร่างและหน้าตาสวยงามอย่างนั้น ถ้าพวกเขาไปเดบิวต์เป็นดาราต้องโด่งดังเป็นพลุแตกแน่นอน

เธอรู้สึกคุ้นหน้าผู้ชายคนนั้นมาก เหมือนว่าเคยเห็นเขาจากที่ไหนสักแห่ง

“ท่านรองคะ! ฉันคิดว่าเราอย่าเอาความรู้สึกเป็นเหตุผลหลักในการจับกุมเลยค่ะ แต่ควรยึดเอาหลักฐานและข้อเท็จจริงเป็นที่ตั้ง”

เฮ่ออิงไม่พอใจกับปฏิกิริยาของอีกฝ่าย

ดูเหมือนว่ารองผู้บัญชาการตำรวจจะรู้สึกกังวลเล็กน้อย

“โอเค ๆ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วก็ดี หวังว่าคราวนี้เธอจะไม่จับผิดคนอีกนะ”

“ฮึ! ครั้งนี้ฉันสอบสวนพวกเขาด้วยตัวเอง!”

เฮ่ออิงแค่นเสียงด้วยความโมโห

“ฉันอยากพิสูจน์ตัวเองให้ท่านเห็น! ครั้งนี้ฉันไม่มีทางจับผิดตัวแน่นอนค่ะ!”