ตอนที่ 10 เพราะแบบนี้ไงถึงเรียกว่าไฮเทค

 

การประชุมที่ควรจะเลิกแล้วในตอนแรกดังเซ็งแซ่เหมือนในตลาดสดทันที

 

พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่างานศิลปะเช่นนี้จะมีราคาเพียง 60 หยวนเท่านั้น

 

ของทุกสิ่งมีราคาสัมพัทธ์ หากราคาที่เสนอต่ำกว่าราคาสัมพัทธ์แสดงว่ามีความเป็นไปได้เพียงทางเดียวเท่านั้น

 

“รูปปั้นหญิงสาวในราชสำนักทั้ง 24 บนสะพานไฉ่อีล้วนได้รับการบริจาคโดยแผนกของเรา”

 

“หินนั่น แค่ค่าแรงงานก็ 20,000 หยวนแล้ว 20,000!”

 

รูปปั้นบนสะพานไฉ่อีในขณะนั้นมีราคา 10,000 หยวนสำหรับการตัดด้วยมือแต่ละครั้ง แพงอย่างเหลือเชื่อ รองผู้อำนวยการคนอื่นกล่าวว่า “สองสามภาพนี้เพียงแค่ดูจากรายละเอียดและความสมบูรณ์แบบของหญิงสาว จะต้องใช้เครื่องจักรแกะสลักแน่ๆ”

 

“60 หยวนต่อชิ้นมันถูกเกินเหตุ แต่ว่าในวันและเวลาที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดนี้จะเป็นไปได้ไหมว่ามีเครื่องแกะสลักไฮเทคที่เราไม่รู้จัก?”

 

“เราถามเขาดีไหมครับ?” ผู้อำนวยการหลิวเฟิ่งจินมีความสัมพันธ์อันดีกับซางฉิงเป็นการส่วนตัว เขาบอกให้ทุกคนเงียบลงและโทรหาซางฉิง

 

สายถูกรับอย่างรวดเร็ว หลิวเฟิ่งจินกดปุ่มลำโพง “ คุณซาง ผมขอถามคุณสักสองสามอย่าง”

 

ในอีกด้านหนึ่งของสาย เสียงของซางฉิงฟังชั่วร้ายกว่าคนขายชาติเสียอีก “ผู้อำนวยการหลิว ถามมาเถอะครับ ถึงแม้ว่าคุณจะขอรหัสธนาคารของผม ผมก็จะบอกคุณโดยไม่ลังเลเลย”

 

หลิวเฟิ่งจินรีบถามทันที “ถ้างานแกะสลักหญิงสาวในราชสำนักเหมือนบนสะพานไฉ่อีถูกสลักลงบนขอบถนนแล้วต้นทุนการผลิตจะเป็นเท่าไร?”

 

“ผู้อำนวยการหลิว นั่นมันเป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำ เครื่องแกะสลักสามารถแกะบนแผ่นหินขนาดใหญ่ได้เท่านั้น”

 

ซางฉิงคิดว่านี่เหมือนเป็นข้อตกลงอีกข้อจึงตอบอย่างกระตือรือร้น “ขอบคันหินมีขนาดเล็กมาก ถ้าจะสลักก็คงสลักได้แค่ดอกไม้ลงไปเท่านั้นแหละครับ ผู้อำนวยการหลิวถ้าคุณจำเป็นต้องแกะสลักดอกไม้บนขอบถนน ผมจะคิดเงิน 200 หยวนต่อชิ้น แต่ว่าคุณสั่งมากเกินไปไม่ได้หรอกนะครับ ผมมีเครื่องแกะสลักเพียง 5 เครื่องในโรงงาน แม้ว่าจะทำงานแบบไม่หยุดพัก มีวัสดุเพียงพอและทำงานเปลี่ยนกันสองกะ ผมก็สามารถผลิตได้มากสุด 10,000 ชิ้นในเวลา 2 เดือน”

 

“แล้วมีเครื่องแกะสลักไฮเทคที่สามารถแกะสลักรูปหญิงสาวในราชสำนักได้ไหม?”

 

ซางฉิงคิดแล้วตอบช้าๆว่า “บริษัทโฆษณาที่มีสเกลใหญ่อาจมีเครื่องแกะสลักที่มีความแม่นยำสูง แต่ราคาและเวลาที่เสียไปนั้นมากเกินไป ผมอาจต้องคิดราคาอย่างน้อย 1,000 หยวนต่อชิ้น”

 

เมื่อได้ข้อมูลที่เขาต้องการ หลิวเฟิ่งจินก็วางสายไปโดยไม่บอกลาด้วยซ้ำ จากนั้นก็พุ่งเป้ามองไปที่หานโหย่วเผิง

 

“เสี่ยวหาน เธอแน่ใจนะว่าได้ยินว่า 60 ไม่ใช่ 600 น่ะ”

 

การแสดงออกของหัวหน้าเล่อเจิ้งตงในตอนนี้เป็นเหมือนคนเล่นบิงโกแก่ๆที่ชนะบิงโก แต่ต่อมาก็มีคนมาบอกว่าที่ชนะก็เป็นเพราะเอาหมายเลขจากตาก่อนหน้านี้มารวมด้วย

 

ในการประชุมระดับหัวหน้าเมืองเมื่อวานนี้ นายกเทศมนตรีเน้นย้ำอย่างยิ่งว่าพวกเขาต้องให้ความสำคัญทั้งด้านวัฒนธรรมของเมืองรวมถึงการใช้เทคโนโลยีใหม่เพื่อปรับปรุงคุณภาพชีวิต

 

ในตอนแรกการปรากฏของภาพวาดที่อนุรักษ์ไว้อย่างสมบูรณ์แบบของหญิงสาวในราชสำนักบนถนนไฉ่อีที่วาดโดยฉิ่วหยิงไม่ได้เป็นลักษณะทางวัฒนธรรมเฉพาะของจงหยุนหรือ?

 

รูปวาดต้นฉบับที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อนสร้างความครึกโครมในสังคมและโลกโบราณคดี แม้แต่พาดหัวข่าวของหนังสือพิมพ์เมืองจงหยุนก็พูดถึงเรื่องนี้เป็นเวลานานกว่าหนึ่งสัปดาห์ด้วยซ้ำ แล้วก็ยิ่งถูกพูดถึงมากขึ้นบนเว็บ

 

จำนวนนักท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นมากกว่า 10 เท่าบนถนนไฉ่อี เหล่าผู้นำของจงหยุนกำลังทำตามรอยตัวอย่างนี้ใหม่

 

ขณะนี้มีงานแกะสลักที่แม่นยำซึ่งไม่ได้ด้อยกว่ารูปปั้นบนถนนไฉ่อีเลย และยังสามารถครอบคลุมถนนสายหลักหลายสายของจงหยุนได้

 

นี่มันไม่ใช่ลักษณะทางวัฒนธรรมเฉพาะของจงหยุนหรือ?

 

ใช้งานศิลปะจำนวนมากที่มีต้นทุนต่ำซึ่งราคาแพงกว่าขอบคันหินทั่วไปถึงเพื่อปูบนถนนหลายสาย

 

เทคโนโลยีนี้ไม่ใช่การใช้ชีวิตอย่างชาญฉลาดหรือ?

 

สิ่งนี้จะกลายเป็นทิวทัศน์บนถนนอันเป็นเอกลักษณ์ของจงหยุนเท่านั้น

 

ถ้าโครงการวิศวกรรมนี้เสร็จสิ้นในขณะที่เขา เล่อเจิ้งตงทำงานอยู่ในสำนักงานนี้ แล้วอนาคตของเขา ……

 

อย่างไรก็ตามตอนนี้โรงงานก่อสร้างที่ใหญ่ที่สุดของจงหยุนบอกเขาอย่างชัดเจนว่ามันเป็นไปไม่ได้!

 

ความฝันอันแสนวิเศษนี้สลายไปราวกับฟองสบู่

 

หัวหน้าเล่อเจิ้งตงจะไม่โกรธได้อย่างไร?

 

“คนที่สร้างงานแกะสลักเหล่านี้รออยู่ด้านล่าง คุณต้องการให้ผมเชิญเขาขึ้นมาไหมครับ?” หานโหย่วเผิงถามเงียบๆ

 

“ทันทีเลย! เดี๋ยวนี้!” หัวหน้าเล่อเจิ้งตงสั่ง

 

กว่าเย่ชิงจะมาถึงห้องประชุม เวลาก็ผ่านไป 30 นาทีแล้ว เป็นเพราะเขาพยายามแบกหินอ่อนชิ้นหนึ่งมาจากรถตู้ด้วยความยากลำบาก

 

ก่อนที่เย่ชิงจะวางหินอ่อนลง ผู้อำนวยการและรองผู้อำนวยการหลายคนกรูกันเข้ามาล้อมเหมือนกับฉลามที่ได้กลิ่นเลือด

 

วัตถุที่จับต้องได้มักจะทำให้เกิดความตื่นตะลึงและน่ายำเกรงกว่ารูปภาพเสมอ

 

เมื่อเห็นการแกะสลักที่สดใสและเหมือนมีชีวิตอยู่ตรงหน้าเขา หัวหน้าเล่อเจิ้งตงก็มีความปรารถนาขึ้นมา ไม่ว่าจะราคาเท่าใดก็จะต้องประดับสิ่งนี้ไว้บนถนนสายหลักทุกสายในเมืองให้ได้

 

60 หยวนต่อชิ้น เย่ชิงทวนราคาซ้ำอีกรอบ เขาจำไม่ได้แล้วแล้วว่าบอกราคาไปกี่ครั้ง

 

ราคานี้ถูกจนถึงขนาดที่คนเหล่านี้สงสัยว่าพวกเขาได้ยินถูกต้องหรือไม่ เล่อเจิ้งตงกระตือรือร้นที่จะตรวจสอบว่าความฝันอันสวยงามนี้จะสำเร็จได้หรือไม่

 

“คุณเป็นเจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้างหรือ” หลิวเฟิ่งจินผู้โอ้อวดว่ามีความรู้มากมายเกี่ยวกับบริษัทรับเหมาก่อสร้างถามขึ้นคนแรก

 

“ไม่ใช่หรอกครับ” เย่ชิงอธิบายอย่างใจเย็น “ผมเป็นเจ้าของโรงงานเลื่อยที่เชี่ยวชาญในการผลิตเครื่องตัดขนาดใหญ่ทุกชนิด”

 

เย่ชิงยื่นนามบัตรของเขาให้ทุกคนในห้อง ในนั้นระบุที่อยู่ของโรงงานและรายชื่อผลิตภัณฑ์

 

ในนั้นมีเครื่องตัดหินรวมอยู่ด้วย นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเหล่าผู้อำนวยการจึงคลายความสงสัยที่มีต่อเขาลง

 

แต่พวกเขาก็ยังไม่เชื่อว่าในราคาเพียง 60 หยวนก็สามารถซื้อขอบคันหินที่สวยงามราวกับงานศิลปะได้

 

“ทุกท่านครับ ดูสิครับว่ามันใช้ได้ไหม” แน่นอนว่าเย่ชิงรู้ถึงความสงสัยที่มีต่อเขา พูดตามตรงถ้าไม่ใช่เพราะเขาเป็นคนทำมันขึ้นมาก็คงจะไม่เชื่อว่าจะมีงานราคาถูกแบบนี้

 

“โรงงานของผมอยู่ในสวนอุตสาหกรรม สำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์มีบันทึกไว้ครับ”

 

เย่ชิงบอกเงื่อนไขที่พวกเขาน่าจะพอใจ “เอาแบบนี้ไหมครับ เมื่อผมส่งมอบชุดขอบคันหินนี้ให้คุณ หลังจากตรวจสอบคุณภาพแล้วคุณค่อยจ่ายเงินก็ได้”

 

“เยี่ยมเลย…….”

 

หัวหน้าเล่อเจิ้งตงยังคงไม่มั่นใจในความสะดวกสบายที่สำนักงานการก่อสร้างเพิ่งได้รับมา “เสี่ยวเย่ ผมเชื่อว่าคุณคงเข้าใจว่าสำนักงานการก่อสร้างเมืองวางแผนที่จะเปลี่ยนขอบคันหินบนถนนสายหลักๆของเมือง ดังนั้นออเดอร์สำหรับขอบคันหินแกะสลัก”

 

เย่ชิงพยักหน้า

 

“เรามีเวลาเหลืออีกไม่มาก ทีมงานตรวจสอบจะมาที่นี่ในอีก 3 เดือนดังนั้นออเดอร์จะต้องเสร็จสิ้นในเวลา 2 เดือน ผมเพิ่งได้ยินใครบางคนจากเจียงชานการก่อสร้างพูดว่าต่อให้แกะสลักดอกไม้ บนขอบคันหินตลอด 24 ชั่วโมง พวกเขาก็สามารถผลิตได้เพียงแค่ 10,000 ชิ้นใน 2 เดือนเท่านั้น”

 

“พวกเขามีเครื่องแกะสลัก 5 เครื่อง แล้วคุณมีกี่เครื่อง?”

 

“หัวหน้าครับ การแกะสลักรูปหญิงสาวในราชสำนักของผมไม่ได้ง่ายเหมือนการวาดเส้นง่ายๆเป็นรูปดอกไม้หรอกนะครับ”

 

เย่ชิงยิ้มอย่างมั่นใจ “ถ้าเป็นไปตามการคำนวณของเจียงชานการก่อสร้างที่ใช้เครื่องจักรล้าสมัยนั่น ผมก็คงจะมีประมาณ 480 เครื่อง”

 

“แต่อย่างไรก็ตาม ดอกไม้ที่ประกอบด้วยเส้นสองสามเส้นก็มีช่องว่างของความต่างชั้นกับรูปหญิงสาวในราชสำนักอยู่มากนะครับ ช่องว่างนี้ไม่ใช่สิ่งที่สามารถลบล้างด้วยปริมาณเพียงอย่างเดียวครับ”

 

“อย่าทำให้เราผิดหวังล่ะ” หัวหน้าเล่อเจิ้งตงหัวเราะ การเปรียบเทียบของเย่ชิงทำให้เขาโล่งใจมาก

 

เมื่อถึงเวลาที่ทีมตรวจสอบมาเยือนจงหยุน เขาก็จะชี้ไปที่ขอบถนนอันสละสลวย และแสดงให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ทางด้านวัฒนธรรมและเทคโนโลยีให้พวกเขาดู

 

นี่คือวิทยาศาสตร์ นี่คือเทคโนโลยีที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตและเปลี่ยนโฉมหน้าของเมือง!