ตอนที่ 11 ออเดอร์ราคา 15 ล้านหยวน

 

เซ็นสัญญาธุรกิจ!

 

แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้รับเงินมัดจำ แต่มันก็เป็นไปตามที่เย่ชิงคาดหวังไว้

 

สัญญาระบุอย่างละเอียดว่าทันทีที่ตรวจสอบของชุดแรกแล้ว พวกเขาจะต้องจ่ายเงินค่าจ้างชุดแรกพร้อมกับเงินมัดจำสำหรับชุดถัดไปที่มีจำนวน 50,000 ชิ้น

 

นอกจากนี้จะต้องส่งมอบขอบคันหินแกะสลัก 250,000 ชิ้นในเวลา 2 เดือนนับตั้งแต่วันจันทร์หน้า

 

นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองฝ่ายทำงานร่วมกัน ด้วยผลิตภัณฑ์และราคาที่ไม่ธรรมดาของเย่ชิง พวกผู้อำนวยการจึงต้องดำเนินการด้วยความระมัดระวัง

 

อย่างไรก็ตาม 60 หยวนสำหรับขอบคันหินอันวิจิตรนี้แม้ว่าจะซื้อมาแค่ก้อนเดียวพวกเขาก็ยังได้กำไรอยู่ดี

 

ดูจากการแสดงออกของหัวหน้าสำนักงานการก่อสร้างเมืองแล้ว ถ้าเย่ชิงสามารถผลิตขอบคันหินได้ 100 ชิ้นหัวหน้าก็คงจะหาวิธีที่จะเอาขอบคันหินพวกนี้มาปูอยู่รอบๆอาคารสำนักงานนี้ให้ได้

 

สำนักงานการก่อสร้างเมืองต้องการขอบคันหิน 250,000 ชิ้น ดูจากงบประมาณแล้ว ถ้าตั้งราคาสูงเกินไปก็คงไม่มีทางที่พวกเขาหาเงินจำนวนมากขนาดนั้นได้แน่นอน

 

ตราบใดที่ขอบคันหินแกะสลักพวกนี้อยู่ในความดูแลของสำนักงานการก่อสร้างเมือง คุณภาพของมันจะต้องเป็นที่ประจักษ์อย่างแน่นอน เขายังจะต้องกังวลเรื่องราคาอีกหรือ?

 

ขอบคันหิน 250,000 ชิ้น รวมแล้วเป็นราคาถึง 15 ล้านหยวน

 

เมื่อหักต้นทุนการผลิตที่จำเป็นออกไป เย่ชิงจะสามารถทำเงินได้อย่างน้อย 4 ล้านหยวน ถ้าหากเย่ชิงไม่มีโรงงานมอนสเตอร์ ชั่วชีวิตนี้คงไม่มีวันได้รายได้มหาศาลเช่นนี้แน่นอน

 

ขอบคันหิน 250,000 ชิ้นนี้ เย่ชิงมั่นใจว่าจะทำเสร็จแน่นอน แต่เวลาที่กำหนดมานั้นน้อยเกินไป เขาจะต้องติดต่อและร่วมมือกับบริษัทก่อสร้างที่มีทั้งกำลังและวัสดุจัดหาให้เขา

 

ในจงหยุนมีเพียงแค่เจียงชานการก่อสร้างเท่านั้นที่สามารถทำได้ ปกติแล้วถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เย่ชิง เจียงชานการก่อสร้างก็คงจะเป็นตัวเลือกแรกไปโดยปริยาย เพราะหากซัพพลายเออร์อยู่ในพื้นที่ก็จะประหยัดค่าขนส่งได้เป็นแสนๆหยวน

 

ถ้าซางฉิงคุกเข่าแล้วอ้อนวอนเย่ชิงล่ะก็ ……

เย่ชิงไม่ได้เป็นคนใจร้าย ถ้าหากเขาได้เห็นความจริงใจจากอีกฝ่าย เขาก็อาจจะเมตตาสั่งของจากซางฉิงบ้างก็ได้

 

ในขณะที่กำลังเดินทางกลับไปยังโรงงาน เย่ชิงก็ได้รับโทรศัพท์จากผู้อำนวยการจางเจียงหยูจากแผนกวางแผนการก่อสร้าง

 

เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของพ่อเย่ชิงและเขาก็มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเย่ชิงเช่นกัน เพียงแต่ตำแหน่งผู้อำนวยการของเขามีคำว่ารองขึ้นต้น คำพูดของเขาจึงไม่มีอำนาจใดๆ แม้แต่ซางฉิงก็ไม่สนใจเขา

 

การประชุมนั้นจัดขึ้นสำหรับผู้อำนวยการและหัวหน้าเป็นหลัก มีรองผู้อำนวยการอยู่เพียงไม่กี่คน

 

ในตอนนี้ข้อมูลคงจะกระจายออกไปแล้ว แผ่นหินที่เย่ชิงเอาไปด้วยคงจะถูกพวกเขาพินิจพิเคราะห์อย่างละเอียด

 

จางเจียงหยูเพิ่งทราบว่าผลงานชิ้นเอกนี้มาจากโรงงานเลื่อยเคลียร์สกาย

 

จางเจียงหยูบ่นอย่างหนักว่าทำไมเย่ชิงถึงไม่มาหาเขาก่อน

 

“ลุงจางครับ ผมมีข่าวบางอย่างที่ไม่อยากจะบอกลุง คือว่าเจียงชานการก่อสร้างยกเลิกออเดอร์เครื่องจักรพวกนั้นไปแล้ว”

 

เย่ชิงอธิบายด้วยความอับอาย “ออเดอร์ของเจียงชานการก่อสร้างมาจากแผนกวิศวกรรมเทศบาล หานโหย่วเผิงที่เป็นข้าราชการที่นั่นบอกว่าหัวหน้าของเขาค่อนข้างคุ้นเคยกับซางฉิงเป็นการส่วนตัว และเป็นผู้รับผิดชอบในการเซ็นสัญญา ผมเข้าหาเขาแทนที่จะเป็นลุงเพราะผมอยากจะหักหน้าซางฉิง”

 

“จริงหรือนี่? ไอ้ซางฉิงชาติชั่ว!”

 

เมื่อได้ยินว่าข้อตกลงที่เขาใช้ความพยายามอย่างมากในการต่อรองมาถูกยกเลิก จางเจียงหยูก็ระเบิดทันที

 

ตำแหน่งรองผู้อำนวยการของฉันนี่ไม่มีความสำคัญกับใครเลยหรือ?

 

“ดีมาก หลิวเฟิ่งจินมีความสัมพันธ์อันดีกับซางฉิงจริงๆนั่นแหละ” จางเจียงหยูหัวเราะอย่างมีความสุข “ตอนนี้ข้อตกลงนี่ถูกลูกน้องของหลิวเฟิ่งจินทำพัง ซางฉิงอยู่ไม่สุขแน่นอน ใช่แล้ว เขาต้องทุกข์ทรมานเพราะไม่เห็นหัวคนอย่างฉัน”

 

“ว่าแต่เย่ชิง หลานไปหาเทคโนโลยีนี้มาจากไหน? เท่าที่ลุงรู้ โรงงานของหลานไม่สามารถสร้างเครื่องจักรเหล่านี้ได้ไม่ใช่หรือ”

 

“ผมขายเครื่องมือในโรงงานแล้วนำเข้าเครื่องแกะสลักจากต่างประเทศมาสองสามเครื่องน่ะครับ”

 

จางเจียงหยูไม่มีความรู้เรื่องการผลิตเครื่องจักรเลย อย่างไรก็ตามเขาคิดว่าโรงงานของเย่ชิงมีขนาดเล็กเกินไปที่จะจัดการข้อตกลงอันใหญ่หลวงนี้เพียงลำพัง เขาคงจะต้องการความร่วมมือกับผู้ผลิตรายใหญ่รายอื่นเพื่อทำมันให้สำเร็จอย่างแน่นอน

 

“แบบนี้ลุงก็โชคดีสิเนี่ย” จางเจียงหยูหัวเราะอย่างมีความสุขมากกว่าเดิม “ในอีก 3 เดือนข้างหน้า สำนักงานของลุงจะทำงานใกล้ชิดกับพวกคนรวยๆ มีสถานที่มากมายที่ต้องใช้หิน ถ้าเขาต้องการงานแกะสลัก ลุงก็จะคุยกับพวกเขาเรื่องนี้ให้ แต่ช่วยลดราคาลงสักหน่อยนะ”

 

เย่ชิงตอบกลับไปอย่างร่าเริง “ไม่มีปัญหาครับลุงจาง ผมจะให้ราคาทุนเลยล่ะ”

 

“คราวหน้าให้พ่อพาลุงไปดื่มฉลองด้วยนะ ได้ออเดอร์ใหญ่ขนาดนี้ อนาคตก็สดใสแล้วล่ะเพื่อนเอ๋ย”

 

“ผมจะให้พ่อพาลุงออกไปดื่มเหมาไถ(ชื่อยี่ห้อสุรากลั่นของจีน)เลย” เมื่อเห็นสี่แยกไฟแดงด้านหน้าเย่ชิงก็รีบบอกทันที “ลุงจาง ผมต้องวางสายแล้วตอนนี้ ทางแยกข้างหน้ามีกล้อง”

 

ยังมีเวลาชั่วครู่หนึ่งก่อนที่ไฟจะเปลี่ยน เมื่อวางสายแล้วเย่ชิงก็วางข้อศอกพาดกับหน้าต่างประตูรถอย่างชิลๆ แต่ตัวเขาก็ยังสั่นระริกด้วยความตื่นเต้นอยู่เลย

 

ได้ออเดอร์ใหญ่ เพอร์เฟกต์!

 

บางคนโชคดี แต่บางคนไม่ได้เป็นเช่นนั้น หานโหย่วเผิงได้รับคำชมจากหัวหน้าสำนักงาน แต่ถูกหัวหน้าของเขาตำหนิอีกครั้ง

 

หลิวเฟิ่งจิน หัวหน้าของเขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับซางฉิงอย่างเห็นได้ชัด

 

เหตุผลที่หานโหย่วเผิงถูกตำหนิอย่างรุนแรงเป็นเพราะความหุนหันพลันแล่นที่ไม่มาแจ้งให้เขาทราบก่อน แต่กลับข้ามหน้าข้ามตาแล้วไปรายงานหัวหน้าโดยตรง

 

เมื่อตำหนิเขาไปเกือบ 20 นาที หลิวเฟิ่งจินก็คลายความโกรธลงบ้าง แต่ดุด่าไปก็เท่านั้น หลิวเฟิ่งจินไม่ได้กังวลเลยว่าเรื่องนี้จะมีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ที่เขามีกับซางฉิง

 

โรงงานของเย่ชิงเป็นโรงงานผลิต ไม่ใช่เหมืองหินแกรนิต ดังนั้นเย่ชิงจะต้องซื้อขอบคันหินจำนวน 250,000 ชิ้น เมื่อผ่านขนส่งแล้วจึงนำมาผ่านกระบวนการ

 

ในบริเวณรอบๆจงหยุนนี้มีเพียงภูเขาเหมยฮัวที่เหมาะสำหรับการขุดหินแกรนิต และในภูเขาเหมยฮัวก็มีเพียงเจียงชานการก่อสร้างที่สามารถจัดหาขอบคันหินจำนวน 250,000 ก้อนได้ภายใน 2 เดือนได้

 

แล้วท้ายที่สุดทุกอย่างก็จะกลับมายังที่เดิม

 

เมื่อถึงเวลาเชิญพวกเขามาร่วมงานเลี้ยง เย่ชิงก็จะถูกโน้มน้าวอย่างง่ายดายเมื่อเขาแนะนำผู้จัดหาหินให้ นี่ไม่เพียงแต่จะหาแหล่งวัสดุให้แก่เย่ชิงเท่านั้น แต่เย่ชิงก็จะต้องรู้สึกขอบคุณต่อหลิวเฟิ่งจินเช่นกัน

 

ส่วนทางฝั่งซางฉิงนั้น เป็นการดีที่สุดที่จะบอกให้เขารู้ถึงแผนการ แต่อย่างแรกเลยคือต้องแจ้งให้เขาทราบว่าข้อตกลงนั้นได้จบลงแล้ว

 

เมื่อถูกถอนออกจากข้อตกลงมูลค่าหลายล้านหยวน ซางฉิงก็คงจะกังวลเป็นปกติอยู่แล้ว เรื่องข้อตกลงนี้หัวหน้าเป็นคนยืนยันเอง ใครๆในสำนักงานก็รู้ สุดท้ายแล้วเขาก็จะต้องมาหาฉันเพื่อขอความช่วยเหลือ

 

ในเวลานั้นก็แนะนำเย่ชิงให้เขารู้จัก ……

ฮ่าฮ่า ~ กินเรียบทั้งคู่!

 

ไม่ว่าจะเป็นเย่ชิงหรือซางฉิง พวกเขาทั้งหมดจะต้องขอบคุณฉัน

 

เมื่อคิดถึงผลลัพธ์ที่เป็นไปได้ทั้งหมด หลิวเฟิ่งจินก็อดที่จะเริ่มฮัมเพลงไม่ได้

 

ฮึๆ ~ ซางฉิง ใครบอกให้คุณไม่ยอมเซ็นข้อตกลงแล้วยังโก่งราคาเพิ่มอีก 2 หยวน ตอนนี้ก็มาดูกันว่าคุณจะขอร้องอย่างไร

 

เมื่อหัวเราะจนพอใจ หลิวเฟิ่งจินก็ตัดสินใจจะให้คำแนะนำกับซางฉิง หากเขาโทรไปช้าเกินก็อาจจะมีใครตัดหน้าไปก่อนได้

 

เมื่อโทรติด รอยยิ้มของหลิวเฟิ่งจินก็ดูชั่วร้ายมาก “หัวหน้าซาง คุณกำลังทำอะไรอยู่?”

“เฮ้ ~ ผู้อำนวยการหลิว ผมอยู่ที่ศูนย์ตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ ที่จริงแล้วเป็นเพราะออเดอร์ใหญ่ที่คุณให้ผมมา ตอนนี้ผมพร้อมที่จะซื้อรถเบนซ์มายกระดับความเป็นอยู่แล้วล่ะ”

 

“ผู้อำนวยการ ถ้าคุณต้องการรถยนต์ก็แค่โทรมา ผมจะส่งรถไปที่บ้านของคุณเลย”

 

………………

 

ภายในโรงงานเคลียร์สกาย เย่ชิงที่เพิ่งจอดรถตู้ก็รีบวิ่งไปยังออฟฟิศของเย่เจียงหนิงบนชั้นสองโดยที่ยังไม่ทันได้ล็อครถด้วยซ้ำ

 

เขาต้องติดต่อกับผู้ผลิตหินอ่อนเพื่อสั่งซื้อขอบคันหินในปริมาณมาก

 

โรงงานเคลียร์สกายขายแค่เครื่องตัดเท่านั้น แน่นอนว่าเครื่องมือตัดหินเป็นหนึ่งในสินค้าคงคลังที่เอาไว้ขาย แต่ยอดขายนั้นขึ้นและลงเป็นช่วงๆ ผู้ที่ซื้อเครื่องเหล่านี้แน่นอนว่าเป็นโรงงานแปรรูปหิน

 

กล่าวได้ว่าเย่ชิงนั้นรู้จักอย่างน้อยครึ่งหนึ่งของโรงงานแปรรูปหินภายในรัศมีสองสามร้อยกิโลเมตรจากจงหยุน

 

เย่ชิงนึกถึงตอนเขาเดินทางไปที่เมืองซวนเฉิง มณฑลอานฮุยเมื่อปีที่แล้วเพื่อทดสอบเครื่องจักรของบริษัทขุดแร่ที่มีขนาดใหญ่มาก

 

บริษัทขุดนี้ใหญ่เกินบรรยาย จำนวนเหมืองที่มีครอบครองนั้นมากเกินกว่าที่จะนับ เย่ชิงจำได้ว่าบริษัทชื่อเทียนเฉิง อุตสาหกรรมเหมืองแร่

 

การขายเครื่องจักรให้กับบริษัทข้ามมณฑลที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้เป็นความโชคดีอย่างแท้จริง

 

ในเวลานั้นบริษัทเทียนเฉิง อุตสาหกรรมเหมืองแร่เพิ่งซื้อสิทธิ์การทำเหมืองหินอ่อนสองแห่ง ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการอุปกรณ์เครื่องจักรกลใหม่จำนวนมาก ตัวแทนจำหน่ายอุปกรณ์ในท้องถิ่นจึงเดินทางมาสั่งอุปกรณ์บางอย่างเพื่อให้มีของในสต็อกเพียงพอ

 

เมื่อเย่ชิงไปตรวจสอบก็พบว่าเครื่องจักรชุดนั้นทำงานได้ดี แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้ถือเป็นความดีความชอบ ไม่อย่างนั้นธุรกิจคงจะไม่สิ้นสุดลงตั้งแต่นั้นมา

 

ภายในออฟฟิศของเย่เจียงหนิงมีหมายเลขติดต่อของบริษัทเทียนเฉิง อุตสาหกรรมเหมืองแร่ การค้นหาเบอร์โทรเพื่อสั่งซื้อขอบคันหินจำนวนมากนั้นเป็นทางเลือกที่ถูกต้อง

 

ข้อตกลงที่โรงงานทำนั้นถูกบันทึกไว้ทั้งหมด ทั้งในกระดาษและทางอิเล็กทรอนิกส์ ดังนั้นเย่ชิงจึงค้นหาจากแบบฟอร์มทั้งหมดในออฟฟิศ

 

เขาหาจนพบเบอร์โทรศัพท์ของคนจากบริษัทเทียนเฉิง อุตสาหกรรมเหมืองแร่สองคน เมื่อโทรไปยังหมายเลขแรก ปลายสายบอกว่าเขาลาออกไปแล้วและไม่ได้ทำงานที่นั่นอีกต่อไป ส่วนเจ้าของหมายเลขที่สองถามว่าเย่ชิงเป็นใครและได้เบอร์มาอย่างไร เย่ชิงตอบโดยไม่ต้องคิดว่าได้มาจากพันธมิตรทางธุรกิจ

 

“โอ๊ะ ~ ผมไม่ได้รับผิดชอบเหมืองหินอ่อนมานานแล้ว ตอนนี้ผมทำงานที่สำนักงานใหญ่”

 

“ถ้าเป็นไปได้คุณช่วยบอกเบอร์โทรคนที่รับผิดชอบในปัจจุบันได้ไหมครับ” เย่ชิงตระหนักว่าบริษัทเทียนเฉิง อุตสาหกรรมเหมืองแร่มีขนาดใหญ่มาก แม้แต่การซื้อสิ่งต่างๆก็ยังซับซ้อน

 

“ออเดอร์มีจำนวนมากหรือไม่ครับ หากไม่มาก คุณก็สามารถสั่งออนไลน์และค้นหาเบอร์โทรทางธุรกิจของพวกเขาได้”

“ออเดอร์สิบล้านหยวน คุณคิดว่ามันน้อยหรือมาก”

 

“มาก มากสุดๆเลยครับท่าน โปรดถือสายรอสักครู่นะครับท่าน ผมจะไปตามผู้รับผิดชอบมารับสาย“ เสียงในสายฟังดูตื่นเต้นจนตัวสั่น

 

ด้วยออเดอร์หลายล้านหยวน ตั้งแต่ที่เย่ชิงโทรหาเขา เขาก็จะได้รับเครดิตจากการนำลูกค้าเข้ามา เมื่อออเดอร์ผ่านการเจรจาและลงนามเสร็จแล้ว ลำพังแค่โบนัสในการลงนาม เขาก็ได้ 200,000 หยวนแล้ว