ตอนที่ 700 ถ้าฉันไป เธอจะตายสีหน้าของหวังเสี่ยวเสียวเปลี่ยนเป็นดําคล้ําทันที 

 

ความโกรธแค้นและความอัปยศพุ่งทะลักออ กมา เธอเกลียดทุกอย่างที่เหนือการควบคุมของเธอและในขณะเดียวกันเธอไม่คาดคิดเลยว่า กลุ่มคนที่ดูน่าจะเป็นแค่หนูในกํามือของเธอจะกลายเป็นคนที่มีความสามารถและยังฆ่าลูกน้องของเธอได้ง่ายๆในพริบตาอีก

 

เธอไม่ได้หลอกล่อกลุ่มมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระดับสูง แต่เธอกลับไปหลอกกลุ่มหมาป่าในคราบลูกแกะมาแทนต่างหาก

 

ทีมกุ้งเสือดําไม่ได้รู้สึกว่ามันมีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับตัวพวกเขา ในความคิดของพวกเขาไม่ว่าจะมนุษย์หรือลูกผสมหรือซอมบี้หรือแม้กระทั่งสัตว์ที่หลูปิงเซ่อสื่อสารด้วย พวกเขาต้องระแวงที่ 4 คนไว้ก่อนอยู่แล้วมีเพียงแค่คนที่หัวหน้าจดจําว่าเป็นพรรคพวกเดียวกันเท่านั้นที่พวกเขาไม่ต้องระแวงคนที่ไม่อยากมาพัวพันกับเราเขาจะต้องเดินผ่านไปแต่คนที่เข้ามาพัวพันคนพวกนั้นคือศัตรู

 

ทีมกุ้งเสือดํา ซึ่งพื้นฐานของการตั้งและฝึกตั้งแต่แรกนั่นเพื่อโจมตีและสร้างนักฆ่าขึ้นมาโดยเฉพาะเมื่อเทียบกับทีมนักฆ่าขนนกที่ป่าเถื่อนทีมกุ้งเสือดําคือหนึ่งในสามทีมที่เก่งด้านการสังหารจริงๆ!

 

ดังนั้น ในเวลานี้ใครก็ตามที่มาขวางทางพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มมนุษย์หรือลูกผสม ทุกคนคือเป้าหมายการฆ่าของทีมกุ้งเสือดําทั้งนั้นและยิ่งในเมื่อคนพวกนี้ร่วมมือกับลูกผสมเพื่อฆ่าเพื่อนมนุษย์ด้วยกันอีก

 

“ขวางทางพวกมันไว้! ตัดมือ เท้าพวกมันออกซะ!” เสียงกรีดร้องแหลมชัดออกมาจากปากของหวังเสี่ยวเสียวเธอโกรธอย่างมากจนหน้าดําแดง

 

ลูกผสมยี่สิบตัวนั้นเองก็ตะลึงกับการเคลื่อนไหวอันน่าทึ่งของทีมกุ้งเสือดํา หากพวกมันก็รีบตอบรับคําสั่งของหวังเสี่ยวเสียวทันทีพวกมันรีบพุ่งตัวเข้าหาทีมกุ้งเสือดําที่อยู่ตรงข้ามอย่างรวดเร็ว

 

ทว่าทีมกุ้งเสือดํานั้นไวกว่า ภายใต้การฝึกพิเศษของซูฮัน ความเร็วมักเป็นสิ่งที่สําคัญที่สุดของแผนการฝึกไม่ว่าจะคนเดียวหรือเคลื่อนไหวเป็นทีม การเคลื่อนไหวของทุกคนต้องสอดคล้องและ ความเร็วเท่ากันทุกคน และความสามารถในการหลีกเลี่ยงและซ่อนตัวของทีมกุ้งเสือดําก็แข็งแกร่งที่สุดจากทั้งสามทีม

 

ทีมกุ้งเสือดําจัดการกลุ่มมนุษย์ชายร่างยักษ์ที่ยืนขวางบันไดและทางเดินอย่างรวดเร็ว เลือดสีแดงไหลนองไหลลงตามขั้นบันไดเป็นทางยาวและกุ้งเสือดําก็กระโจนหนีหายไปอย่างรวดเร็ว

 

“ไล่ตามพวกมัน จับพวกมันกลับมาให้ฉัน! พวกมันทั้งหมดเป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ ฉันต้องได้กินจับมันกลับมา!” อีกครั้งที่เสียงกรีดร้องดังออกมาจากปากหวังเสี่ยวเสียว

 

เธอโกรธอย่างมากที่สุดจนแทบจะคลั่ง เล็บแหลมคมจิกกระชากหน้ากากที่ปิดครึ่งซี กหน้าด้านขวาออกมองไปที่ร่างศพมนุษย์ที่พื้นสีหน้าเดือดจัดถ้าเธอไม่สามารถนํากลุ่มมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ไปให้ท่านผู้เย์เธอต้องตายแน่ๆ!

 

” ทําไมแกไม่ไป?” ทันใดนั้นหวังเสี่ยวเสียวก็หมุนตัวหันหลังอย่างเร็ว นัยน์ตาสีแดงสดจ้องเขมงใส่ลูกผสมตัวหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ

 

“ผมกลัวว่าถ้าผมไปจะไม่มีใครดูแลท่านครับ” เสียงของลูกผสมหนุ่มดังขึ้น

 

“หึ!” หวังเสี่ยวเสียวยิ้มเยาะ “ออกคําสั่งเองได้ด้วยเหรอ? ไปเอาเนื้อวิวัฒนาการระยะ 5 ในนั่นมาให้ฉันกิน”

 

“ไม่ครับ” ลูกผสมหนุ่มส่ายหัว “ขอบคุณราชินีครับ แต่ผมจะอยู่ที่นี่

 

“น่ารําคาญชะมัด!” หวังเสี่ยวเสียวกําหมัดแน่นกระแทกลงโต๊ะอย่างโกรธจัด ทันใดนั้นโต๊ะอาหารยาวก็หักออกเป็นสองท่อนในพริบตาอาหารมากมายที่วางเต็มโต๊ะหล่นหกกองระเนระนาดอยู่ที่พื้นผสมกับเลือดของมนุษย์ที่นองอยู่จนเละเทะไปหมด

 

หน้าอีกครึ่งซีกของหวังเสี่ยวเสียวนั้นน่าเกลียดอย่างมาก ปากแหล่งเน่าเปื่อย ไหนจะเขี้ยวคม สองชั้นเธอทนไม่ไหวแล้วที่จะได้ฉีกกินหัวใจของพวกกลุ่มมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ทั้ง 50 คนนั่น เธอต้องการดูเหมือนคนปกติ เธอต้องได้กินหัวใจของวิวัฒนาการระยะ 5 ให้ได้แม้มันจะยากแต่เธอจะไม่ยอมปล่อยกลุ่มมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ 50 คนหลุดมือไปง่ายๆแบบนี้แน่!

 

“ยังมัวรออะไรอยู่อีก?” เมื่อเห็นว่าลูกผสมหนุ่มยังคงอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน หวังเสี่ยวเสียวก็โมโหขึ้นมาอีกครั้งเธอตบเข้าที่หน้าของอีกฝ่ายอย่างแรงจนอีกฝ่ายทรุดลงไปกองที่พื้นเลือดทะลักออกไป

 

หวังเสี่ยวเสียวมองอีกฝ่ายอย่างโกรธแค้น “ไป! ไปเอาตัวมันมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

 

“ครับ” ลูกผสมหนุ่มกุมหน้าตัวเองและหายตัวไปทางประตูหลัง

 

ด้านหลังประตูลับนี้ มันมีทางเดินมืดที่มีกรงเหล็กขนาดใหญ่ติดอยู่ทั้งสองฝั่ง ในอดีตมันเคยเป็นกรงสําหรับขังสัตว์ขนาดใหญ่ มากกลับกันในตอนนี้มันกลายเป็นมนุษย์ที่ถูกขังอยู่ในกรงแทนทุกคนถูกมัดมือเท้าแน่นทุกคนกําลังหลับกันอยู่ แน่นอนว่าคนพวกนี้คืออาหารที่เก็บไว้ของหวังเสี่ยวเสียวแต่ดูเหมือนว่าคุณภาพเนื้อของคนพวกนี้จะไม่ดีพอให้ม้เย็พอใจ

 

ลูกผสมหนุ่มเดินไปตามทางเดินจนมาถึงกรงสุดท้าย มีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ในกรง เขาก้มหัวค้างไว้โดยไม่ส่งเสียงใดๆ

 

กรงสุดท้ายมีเพียงแค่สองคนอยู่ด้านในเท่านั้น ผู้ชายหนึ่งคน ผู้หญิงหนึ่งคน ผู้ชายค่อนข้างอ้วนมาก เขาเชื่อว่าหยางไคเป็นวิวัฒนาการระยะ 5 ที่หวังเสี่ยวเสียวพูดถึงก่อนหน้านี้ ชายวิวัฒนาการระยะ 5 นั่งอยู่ที่มุมของกรงและไม่ปริปากใดๆ ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวที่ชายคนนี้มีจากคนอื่นคืออาหารเพียงน้อยนิดที่หวังเสี่ยวเสียวให้ไม่มีผลกระทบต่อเขา ที่เขาอยู่ที่นี่เพราะการควบคุมของหวังเสี่ยวเสียว และถ้าเขาพยายามหลบหนีออกไปแล้วหีไม่พ้น มันจะยิ่งแย่กว่าเดิมชายวิวัฒนาการระยะ 5 จึงตัดสินใจอยู่นิ่งๆเพื่อรักษาพลังงานตัวเอง

 

ส่วนหญิงสาวนั้นยังสาวมาก หากสภาพของเธอดูไม่ค่อยดี เธอนอนขดตัวสั่นอยู่ที่พื้น

“เธอยังมีไข้อยู่” หยางใคพุ่งเข้ามาหาลูกผสมหนุ่มที่ลงนั่งพื้นติดกับกรงและเอ่ยขึ้นด้วยน้ําเสียงแปลกๆ “ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปเธอคงเป็นไข้ตายแน่ๆ”

 

ลูกผสมหนุ่มที่นั่งลงที่พื้นหยิบกล่องยาออกมาจากเสื้อคลุมและแอบลอบส่งเข้ามาในกรง “ไม่รู้ว่ามันหมดอายุรียังแต่ฉันหาได้แค่เท่านี้”

 

หลังจากหยางไครับยามา เขาก็รีบยัดเข้าปากของหญิงสาวทันที จากนั้นทําทุกอย่างเรียบร้อยเขาก็หันมาคุยกับลูกผสมหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านนอกกรง “ผู้หญิงบ้านั่นตบนายอีกแล้ว?”

 

“อืม” ลูกผสมหนุ่มดูไม่ค่อยจะตอบสนองเท่าไหร่

 

“เอาเถอะ” หยางไคยิ้มเยาะ “ข้างนอกเสียงดังมาก เกิดอะไรขึ้น?”

 

“กลุ่มคนนิสัยดีมากมาที่นี่ หวังเสี่ยวเสียวต้องการจับพวกเขาแต่อีกฝ่ายไหวตัวทัน ตอนนี้น่าจะหนีไปได้แล้ว” คําตอบที่เหมือนกับหุ่นยนต์ของลูกผสมหนุ่ม

 

“แล้วนายไม่อยากหนีไปกับพวกเขาเหรอ?” หยางไคถาม

 

ลูกผสมหนุ่มชะงักและเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะเอ่ยตอบ “ถ้าฉันไป ยู่เหว่ยจะตาย และเป็นเพราะความวุ่นวายก่อนหน้านี้ฉันถึงมีโอกาสหายาลดไข้มาได้”

 

หยางไคก็เพียงยิ้มและส่ายหัว “ทําไมนายถึงกินเนื้อมนุษย์ให้ตัวเองกลายเป็นลูกผสม?”

 

ทันทีที่คําถามถูกถามออกไป การสนทนาก็หยุดชะงักทันทีและเข้าสู่ความเงียบยาวนาน

 

หยางไคค่อนข้างอึดอัดและตัดสินใจที่จะเอ่ยขอโทศ หากลูกผสมหนุ่มกลับตอบขึ้นมาด้วยน้ําเสียงสิ้นหวังเข้าซะก่อน “นายเคยถูกบังคับจับกินเนื้อมนุษย์เพื่อให้เป็นลูกผสมมั้ย? เคยเห็นมั้ย?”

 

หยางไคตะลึงค้างเงียบไปพักใหญ่