Monster Factory ตอนที่ 25 แนะนําตัวเอง

 

ตอนที่ 25 แนะนําตัวเอง

 

ในทะเลสาบลึกสามเมตรสามารถมองเห็นเปลวไฟสีน้ําเงินสอง ดวงที่สะท้อนผ่านน้ําได้ ทันที่ที่เปลวไฟอุณหภูมิสูงสัมผัสกับท่อที่แตกหัก ควันดําจํานวนมากก็ลอยขึ้นสู่ผิวน้ํา คนงานที่สายตาดีสามารถมองเห็นรอยบากรูปสี่เหลี่ยมถูกประทับลงบนท่ออย่างช้าๆ คนงานที่อยู่บนบกหลายคนตะโกนบอกอุณหภูมิภายในเครื่องปฏิกรณ์อย่างต่อเนื่อง

 

50 ° C, 49 ° C, 48 ° C, 47 ° C, 46 ° C, 45 ° C, ……….

 

อุณหภูมิที่ลดลงอย่างช้าๆทําให้ทุกคนใจแป้ว พวกเขากังวลเรื่องโบนัส หากวัสดุชุดนี้เสียเปล่าแล้ว อย่างมากที่จะได้รับก็คือเงินค่าทํางานล่วงเวลา

 

อาจารย์ผมขาวสองคนก็คุยโทรศัพท์ไม่หยุดหย่อนเช่นกัน พวกเขากําลังพูดคุยกับผู้เชี่ยวชาญทางเคมีคนอื่นๆว่ามีวัสดุหรือการดําเนินการอื่นที่สามารถชะลอการเกิดปฏิกิริยาของไดเอทานอลเอมีนได้หรือไม่ ส่วนเยชิงที่ยังอยู่บนบกนั้นตื่นเต้นที่ได้เห็นนักดําน้ําสองคนทํางานใต้น้ํา

 

หลังจากผ่านไปประมาณ 10 นาทีชั้นนอกของท่อก็ถูกเปิดออก นักดําน้ําทั้งสองโผล่ขึ้นมาเหนือน้ําอย่างรวดเร็วแล้วคว้าคีมขนาดใหญ่ไปคนละหนึ่งคู่ ตรงกลางระหว่างทั้งสองชั้นมีไฟเบอร์กลาสปกคลุมอยู่หนาแน่น หากจะซ่อมชั้นด้านในก็ต้องเคลียร์ไฟเบอร์กลาสด้านนอกออกก่อน

 

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว นักดําน้ําสองคนทํางานราวกับว่าพวกเขากําลังจะตาย ใช้คีมเพื่อแยกไฟเบอร์กลาสออกแต่ว่ามันหนาเกินไป นอกจากนี้การเคลื่อนไหวใต้น้ําก็ช่างน่ารําคาญอย่างยิ่ง พวกเขาจึงเคลียร์ได้แค่พื้นที่เล็กๆรอบรอยแตกเท่านั้น

 

“เกือบหมดเวลาแล้ว รีบหน่อยได้ไหม” กงเหว่ยกังวลมากจนเกือบจะกระโดดลงไปช่วยด้วยตัวเอง ไม่รู้ว่าพวกเขาได้ยินหรือไม่ แต่นักดําน้ําทั้งสองยังคงทําต่อไปตามเดิม

 

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ สีหน้าของกงเหว่ยก็ค่อยๆเปลี่ยนจากความวิตกกังวลไปสู่ความสิ้นหวัง เข็มนาทีในนาฬิกา Vacheron Constantin ของกงเหว่ยเดินมาครบหนึ่งรอบเรียบร้อยแล้ว อย่างไรก็ตาม ณ ตอนนี้นักดําน้ําเพิ่งเคลียร์ไฟเบอร์กลาสบางส่วนออกไปแล้ว เผยให้เห็นส่วนต่างๆของท่อด้านใน

 

เมื่อมองเห็นภาพจากแสงของไฟใต้น้ําและไฟบนหัวของนักดําน้ํา กงเหว่ยเกือบจะทิ้งตัวลงไปในทะเลสาบเมื่อเห็นรอยแตก เหล็กที่อยู่ใกล้ช่องโหว่ถูกทุบและดันด้วยแรงดันภายใน ช่องว่างความยาว 30 กว่าเซนติเมตรปรากฏให้เห็นที่กลางท่อ ความกว้างของช่องว่างนั้นใหญ่มากพอที่จะยัดกําปั้นลงไป ในขั้นตอนการเชื่อมตามปกติ รอยแตกที่เกิดขึ้นจะต้องทุบให้คืนรูปร่างก่อนที่จะเชื่อมอีกครั้ง แต่ไม่ใช่กับการเชื่อมใต้น้ํา ไม่มีทางเลยที่จะใช้ค้อนทุบมันให้คืนรูปร่าง

 

นักดําน้ําสองคนทะลึ่งตัวขึ้นมาเหนือน้ํา หลังจากเอาเครื่องช่วยหายใจออกมาพวกเขาดูอ่อนล้าและละอายใจ “หัวหน้าครับ เราทําไม่ได้ ความเสียหายมีมากเกินไป ต้องตัดออกและหาอะไรมาแทนที่

 

กงเหว่ยทิ้งตัวนั่งลงบนเรืออย่างรวดเร็วจนน้ําสาด เมื่อข่าวนี้มาถึงบนบก ศาสตราจารย์สองคนก็ต่างถอนหายใจ เรียกคนงานกลับ และจากไปด้วยรถซีดาน พวกเขาเข้าใจดียิ่งกว่าทุกคนที่นี่ ทุกๆนาทีที่ผ่านไป โอกาสที่วัสดุในเครื่องปฏิกรณ์จะสูญเปล่าก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ในเมื่อไม่มีทางซ่อมท่อได้ก็รับประกันได้เลยว่าวัสดุจะเสียหาย

เมื่อเรือเล็กสองลํามาถึงฝั่ง กงเหว่ยก็ขึ้นจากเรือด้วยการช่วยเหลือจากคนงาน ใบหน้าของเขาซีดเหมือนกระดาษและเหงื่อเม็ดโตๆผุดขึ้นบนหน้าผาก ประธานหลี่ฮั่วซิงของฮั่วซิง เฮฟวี่เวิร์กตบไหล่กงเหว่ย “ผมยังต้องไปคลี่คลายปัญหาที่ไซต์งานก่อสร้างส่วนที่สาม คุณต้องเข้มแข็งไว้นะ”

 

ศาสตราจารย์หายไปแล้ว ประธานของฮั่วชิง เฮฟวี่เวิร์กก็จากไป และฝูงชนที่ตื่นเต้นในตอนแรกก็หายไปเช่นกันหลังจากเห็นผลลัพธ์ ขณะนี้เหลือผู้บังคับบัญชาอยู่เพียงสองคน เมื่อหัวหน้าทําออเดอร์ยักษ์ใหญ่พัง ถ้าอยู่ที่นี่ต่อจะไม่เป็นการซ้ําเติมหรือ? บริษัทก่อสร้างใต้นทั้งสองก็เริ่มเก็บของ ครั้งนี้พวกเขาทําพลาดไปจริงๆ และเมื่อจะได้รับค่าแรงอย่างมากที่สุดแค่ไม่กี่หมื่นหยวนก็เป็นปกติที่พวกเขาจะรู้สึกแย่

 

” คุณกง ให้ผมลองทําหน่อยได้ไหมครับ?” เย่ชิงถามกงเหว่ยอย่างเงียบๆ กงเหว่ยยังคงนั่งอยู่บนพื้นโดยไม่สนใจคําถาม

 

“เจ้านาย ตอนนี้เราควรทํายังไงดีครับ?” คนงานสวมเสื้อคลุมสีขาวถาม กงเหว่ยก็ยังไม่ตอบหรือเคลื่อนไหวเหมือนเป็นท่อนไม้ คนงานยักไหล่เบาๆ และทวนคําถามด้วยความเศร้าโศก

 

เขาเป็นคนงานเก่าแก่คนหนึ่งของกังเจี๋ยเคมีคอลส์ที่ผ่านมาทั้งช่วงเวลาที่ดีและแย่ เขาเข้าใจดีกว่าใครๆว่าตลอดสิบกว่าปีมานี้ กงเหว่ย เจ้านายของเขายอมเสียสละทุ่มเททุกอย่างให้กับบริษัท เริ่มมาจากเวิร์กชอปโนเนม ทํางานอย่างหนักจนถึงปัจจุบัน

 

นและกลายเป็นโรงงานที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในจงหยุน เจ้านายของเขานั้นเสียสละมากเกินไปจริงๆ

 

การได้รับออเดอร์จากบริษัท BASF คือการได้รับการยอมรับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของกงเหว่ยในตลอดสิบปีที่ผ่านมา แต่ตอนนี้มันจบแล้ว วัสดุที่สูญเปล่าต้องใช้เงินในการเก็บกวาดจํานวนมาก แล้วในตอนนี้ ที่ไม่สามารถส่งมอบไดเอทานอลเอมีนได้ ค่าใช้จ่ายในการเก็บกวาด ปัญหาพวกนี้ก็มากพอที่จะทําให้บริษัทล้มละลาย

 

แล้วความร่วมมือในอนาคตล่ะ?

 

บริษัทบ้าๆที่ไหนจะมาร่วมงานกับบริษัทที่ทําออเดอร์แรกพังหม ดล่ะ คนงานส่ายไหล่ของกงเหว่ยอีกครั้ง ในที่สุดคราวนี้เขาก็กลาย เป็นหิน ไม่มีใครคิดว่าเขาจะเริ่มร้องไห้ออกมา

 

“มันจบแล้ว มันจบแล้ว ฉันจะหาไดเอทานอลเอมีนมาจากไหน อึก!” น้ําตาไหลออกมาจากดวงตาของกงเหว่ยอย่างรวดเร็ว ภาพที่เขาร้องให้ช่างชวนให้หัวใจสลาย ทุกอย่างมันไม่มีค่าอะไรเลยตั้งแต่แรกแล้ว พระเจ้า ทําไมคุณต้องให้ความหวังผมด้วยการนําบริษัทก่อสร้างใต้น้ําสองแห่งมาที่นี่ด้วย กงเหว่ยรู้สึกราวกับท้องฟ้าพังทลายลง สูญเสียทุกอย่าง ณ ขั้นสุดท้าย เสียทุกอย่างไปในการซ่อมขั้นตอนสุดท้าย

 

“หัวหน้าครับ คุณต้องการให้เราเคลียร์วัสดุทิ้งลงถังขยะหรือเปล่าครับ” คนงานถามอย่างเป็นการเป็นงาน ทันใดนั้นกงเหว่ยก็ยืนขี้นพร้อมกับความมุ่งมั่นในสายตาของเขา “ไม่ต้อง ในเมื่อไม่มีทางออกแล้วก็เชื่อมต่อกับหม้อไอน้ําอีกครั้ง”

 

“บอกให้หม้อไอน้ําเชื่อมต่อไอน้ําอีกครั้งแล้วตรวจสอบให้แน่ใจ ว่าครั้งนี้ป้อนข้อมูลไว้สูงสุด” กงเหว่ยเช็ดน้ําตา “ศาสตราจารย์ไม่ ได้บอกเหรอว่าอัตราส่วนของไดเอทานอลเอมีนและความเร็วในการผสมที่เพิ่มขึ้นสามารถเพิ่มความเร็วปฏิกิริยาได้”

 

“เพิ่มมันขึ้นไปอีก! ถึงแม้ฉันจะตายไปอย่างน้อยก็ต้องรู้ว่าเพราะอะไร ฉันจะยอมแพ้แบบนี้ไม่ได้”

 

คนงานลังเลเล็กน้อย แต่ในที่สุดก็ต้องปฏิบัติตามคําสั่ง แม้ศาสตราจารย์จะบอกว่าวัสดุเหล่านี้จะไม่ระเบิด แต่การลองใช้ทางเลือกเดียวที่เหลืออยู่เป็นวิธีเดียวที่จะให้เจ้านายยอมถอดใจในที่สุด

 

คําสั่งถูกถ่ายทอดไปที่ห้องหม้อไอน้ําอย่างรวดเร็วหม้อไอน้ําที่ ไม่เคยปิดก็ถูกปิดการรั่วซึมในทันทีและเปิดวาล์วท่อไอน้ํา หลายอึดใจต่อมา ท่อไอน้ําที่ยาวก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงราวกับว่ามีมังกรวิ่งผ่านท่อ จากนั้นทะเลสาบก็ระเบิดอีกครั้ง เมื่อไฟเบอร์กลาสที่ขวางกั้นไว้หายไป ไอน้ําจํานวนมากก็พุ่งขึ้นไปในอากาศกว่ายี่สิบเมตร ส่วนอุณหภูมิภายในเครื่องปฏิกรณ์นั้นเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆอีกครั้ง แต่ด้วยอัตรานี้ แม้จะให้กลับไปเป็นอุณหภูมิก่อนหน้านี้ก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมง นอกจากนี้ก็อาจแตะไม่ถึง 50 ° C อีกครั้ง การสูญเสียชั้นไฟเบอร์กลาสหนาๆทําให้ไอน้ํารั่วออกมามากขึ้นเท่านั้น กงเหว่ยที่ยืนน้ําตานองอยู่ด้านหน้าทะเลสาบนิ่งเงียบ

 

“คุณกง ผมขอลองดูได้ไหมครับ ผมก็รู้เรื่องการเชื่อมใต้น้ําเหมือนกัน” เชิงเสนอตัวเองอีกครั้ง