ตอนที่ 704 จะมาชิงของเขา

พ้ะ!

ร่างของซอมบี้ที่ตายตกลงกระแทกกับพื้นอย่างแรง ลมหายใจเฮือกสุดท้ายของมันได้ผ่านไปนานแล้วกระโหลกของมันที่ถูกทําลายจากภายในกระแทกเข้ากับพื้นอย่างแรงจนแตกกระจุยของเหลวในสมองระเบิดออกมากระจายเต็มพื้นหมด จนภาพที่น่าขยะแขยงมันเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้วิธีฆ่าซอมบี้ให้ถูกจุดแบบนี้

ซูฮันไม่มีอารมณ์หรือความรู้สึกพิเศษอะไรเลย เขาเพียงแค่เดินเข้าเปิดกระโหลกของซอมบี้เพื่อให้หวังไคที่เอาแต่ซุกตัวอยู่ในกระเป๋าเพราะความกลัวทําหน้าที่เก็บคริสตัลอันล้ําค่าของซอมบี้

ในตอนนั้นเอง บนอาคารสูงที่ห่างไกลออกไปซึ่งมีเสี่ยวหยุนเทียนและคนอื่นเฝ้าดูสถานการณ์อยู่ก็ต่างช็อคค้างจนพูดอะไรไม่ออกกันหมด ตั้งแต่ที่พวกเขาล้อเลียนและดูถูกชูชันที่ใช้การโจมตีรูปแบบเดิมไปจนถึงตอนที่หัวของซอมบี้ระเบิดออก เวลามันผ่านไปรวดเร็วเพียงแค่ชั่วพริบตาเท่านั้น ความเร็วของชายหนุ่มคนนี้รวดเร็วอย่างมาก การเคลื่อนไหวในการควบคุมขวานก็น่าทิ้งสุดๆ คนส่วนใหญ่มองเห็นเพียงแค่ขวานยักษ์สีดําตัดอากาศไปอย่างรวดเร็วและก็อีกทีคือเมื่อตอนที่ซอมบี้โลหะลงไปนอนที่พื้นแล้ว

แต่เหล่าวิวัฒนาการอย่างเสี่ยวหยุนเทียน ยู่เว่ย หยางดินและหยางลานนั้นที่ช็อคจนไม่สามารถบรรยายอารมณ์ของตัวเองออกมาได้ถูก โดยเฉพาะเสี่ยวหยุนเทียนที่ในมือกํากล้องสองทางไกลแน่นอย่างไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ได้เห็น เขาเองก็เป็นวิวัฒนาการระยะ 5 เหมือนกันเขาจึงมองเห็นทั้งกระบวนการต่อสู้ทั้งหมดได้ทัน

เสี่ยวหยุนเทียนไม่ช็อคแค่เพราะความจริงที่ว่าซูฮันสามารถฆ่าซุปเปอร์ซอมบี้นี้ได้ แต่เป็นเพราะการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วจนน่าตกใจของซูฮันต่างหาก ตัวเสี่ยวหยุนเทียนต้องใช้สัมผัสของวิวัฒนาการระยะ 5 ของเขาอย่างสุดกําลังเพื่อมองตามการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายหากก็ยังทิ้งเพราะมัน เร็วอย่างมากยิ่งได้เห็นชุดการโจมตีมากมายเป็นกระบวนนั้นมันน่าตกใจจนไม่รู้จะบรรยายออกมายังไง

นี่มันใช่คนรึเปล่า?!

พัวะ!

ในขณะที่ทุกคนกําลังช็อคและพูดอะไรไม่ออกอยู่ มันก็มีเงาดําวิ่งพุ่งออกไปที่ประตูและมุ่งหน้าไปที่สะพานด้วยความเร็วเต็มที่ คนคนนั้นก็คือยู่เวียนั้นเอง เขาจะต้องข้ามสะพานไปให้ได้ ที่ผ่านมามันมีซุปเปอร์ซอมบี้ขวางทางเอาไว้ตลอดเขาจึงผ่านไปไม่ได้ แต่ตอนนี้มันตายแล้ว ไม่ว่ามันจะตายแบบไหนก็ตาม แต่นี่คือโอกาสที่พระเจ้ามอบให้เขา

เสี่ยวหยุนเทียนเป็นคนแรกที่รู้สึกตัวว่ายู่เว่ยปลิวออกไปจากห้องแล้ว เขารีบหยิบอาวุธอย่างพร้อมเคลื่อนตัวตามไปทันที สีหน้ามีความตื่นตระหนักที่หาดูได้ยาก เขาเองก็ต้องออกไปจากที่นี่เหมือนกัน ไม่ว่าสถานการณ์มันจะเป็นอย่างไรก็ตาม พวกเขาซุ่มรอโอกาสอยู่ที่อาคารนี้กันมาเป็นเวลานานแล้ว และตอนนี้ซุปเปอร์ซอมบี้ก็โดนจัดการไปแล้วเรียบร้อยเพราะงั้นเขาก็ต้องไปเหมือนกัน

ท้ายที่สุด คริสตัลพิเศษที่อยู่ในหัวของซุปเปอร์ซอมบี้คือสิ่งที่เขาเฝ้ารอคอยมาแสนนานทั้งทีมประการอยู่ที่นี่ด้วยเพราะเหตุนี้ ตราบใดที่เราสามารถได้กําไรก้อนโต และตอนนี้ที่จู่ๆซุปเปอร์ซอมบี้ก็ตายแบบนี้? อย่างนี้คริสตัลที่เขาเฝ้าดูมานานก็จะหายไปเป็นของคนอื่น?

เขาต้องรีบชิงมันมาให้ได้ก่อน!

“ทุกคนมากับฉัน!” สีหน้าของเสี่ยวหยุนเทียนจริงจังและมุ่งมั่น “ไอ้หนุ่มนั่นมันต้องกําลังเหนื่อยล้าสุดๆ พละกําลังของมันกําลังลดลงแน่ๆ ไหนมันยังจะต้องรับมือกับฝูงซอมบี้รอบๆสะพานอีกเราต้องใช้จังหวะนี้ชิงครัสตัลของซุปเปอร์ซอมบี้ที่เรารอคอยมานานให้ได้!”

ฟื้บ!

ทุกคนตื่นตัวได้สติและรีบคว้าอาวุธของตัวเองทันที สีหน้าดุดันอย่างเตรียมพร้อม

ยิ่งได้เห็นอย่างนี้ เสี่ยวหยุนเทียนก็ยิ้มอย่างพอใจออกมา ใช่แล้ว คนของเขามีมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ตั้งมากมาย แถมเขาเองก็เป็นวิวัฒนาการระยะ 5 ส่วนอีกฝ่ายก็เป็นแค่เด็กหนุ่มที่พึ่งสู้ศึกใหญ่มาจนหมดแรง

“ไปกัน!” ภายใต้การนํางของเสี่ยวหยุนเทียนทุกคนก็พุ่งตัวออกไปกันหมด

หยางดินและหยางลานเองก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ พวกเขาจําเป็นต้องตามหลังทุกคนไปขณะที่กําลังจะมุ่งหน้าออกประตูไปจู่ๆหยางดินที่แทบไม่ค่อยจะพูดก็ดึงแขนฝาแฝดของตนเอาไว้

“มีอะไรน่ะ?” หยางดินที่ถูกดึงแขนไว้ หันมาถามทันที “เราต้องใช้โอกาสนี้รีบซ่อนตัวและข้ามไปยังอีกฝั่งของสะพาน? ไม่ต้องสนใจเด็กหนุ่มนั่นจะมีพละกําลังเหลือหรือไม่เป้าหมายของเราไม่ใช่คริสตัลเลยสักนิด เราเพียงแค่ต้องการออกไปจากเมืองนี้ และตอนนี้มันก็คือโอกาสที่ดีที่สุดไม่ใช่เหรอไง?”

“ฉันอยากจะพูดอะไรบางอย่าง” นัยน์ตาของหยางลานสั่นไหวมองไปที่ถนนที่เชื่อมต่อไปที่สู่สะพานตรงหน้า และพูดด้วยน้ําเสียงต่ําและแผ่วเบา “ขวานยักษ์ดํา อายุ 20 ฝีมือร้ายกาจ ชอบอยู่ตัวคนเดียว ทั้งหมดนี้นายไม่รู้ว่ามันคุ้นๆหรือไง?”

ทันใดนั้นตาของหยางดินก็เบิกกว้างและเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจสุดขีด “ซูฮัน!”

“ชูววว” หยางลานยกมือจุปากและพูดกระซิบ “เราไม่สามารถเอาชนะเขาได้แน่ๆ ความร้ายกาจของเขาไม่ได้เรียบง่ายเหมือนกับตําแหน่งพลเอกที่มี”

หยางลินพยักหน้าตามแรงๆอย่างเห็นด้วยท่าทางตื่นตัว “ฉันได้ยินว่าซูฮันเป็นคนรุนแรงและโหดมากถ้าครั้งเขาอาจตายภายใต้การรุมโจมตีของเสี่ยวหยุนเทียน แต่ถ้าเขาไม่ตายอีกไม่นานเสี่ยหยุนเทียนนั่นแหละจะกลายเป็นหมา”

หยางลานส่ายหัว ส่วนหยางดินก็ค่อยๆเคลื่อนตัวไปหาที่ซ่อน เขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ไปหาเรื่องกวนน้ําให้ขุ่น

ในเวลาเดียวกันบนสะพานที่ซูฮันยืนอยู่ อย่างที่เสี่ยวหยุนเทียนว่าไว้ซูฮันถูกฝูงซอมบี้ล้อมเอาไว้ที่ปลายสะพานทั้งสองด้านมันไม่มีที่ให้เขาช่อนตัว มีเพียงแค่ทางที่ต้องไปเผชิญหน้ากับซอมบี้ ที่รออยู่ก่อนหน้านี้ที่พวกมันยอมอยู่เฉยๆ เพราะทําตามคําสั่งของซุปเปอร์ซอมบี้แต่ในเมื่อตอนนี้คนออกคําสั่งไม่อยู่แล้วพวกมันจะวิ่งแห่กรูเข้ามาชูฮันกันด้วยอาการคลั่งอย่างรอคอยมานาน

ซูฮันเพียงแค่ถอนหายใจ ยกขวานซิ่วโหลขึ้นตั้งท่าและวิ่งไปที่อีกฝั่งของสะพานที่ออกไปจากเมืองหนานตู้

ในขณะที่ซูฮันกําลังเผชิญหน้ากับฝูงซอมบี้ขนาดใหญ่ ศีรษะของซอมบี้ตัวตรงหน้าชูฮันกระเบิดออกด้วยแรงบางอย่างที่โจมตีเข้ามาอย่างรวดเร็วและแม่นยํา

ชูฮันค่อนข้างตกใจ หากวินาทีถัดมา

ฉีก!

หัวซอมบี้อีกตัวก็ระเบิดตาม เลือดสีดําพุ่งกระจายขึ้นฟ้าราวกับน้ําพุ

ร่างของยู่เว่ยปรากฏตัวขึ้นข้างกายซูฮันพร้อมกับดาบยาวในมือ และโจมตีใส่ฝูงซอมบี้ไม่หยุดเขาหันมาตะโกนใส่ซูฮัน “นายต้องข้ามสะพานไป ฉันเองก็ต้องข้ามสะพานเหมือนกันตอนนี้มันไม่ มีทางให้ถอยแล้ว ร่วมมือกัน หลังจากเสร็จตรงนี้ก็ทางใครทางมันแต่ฉันขอคริสตัลนายมีพลังใน การต่อสู้สูงมาก นายจะฆ่าซอมบี้อีกเท่าไหร่ก็ได้”

ซูฮันเหลือบมองยู่เว่ย ผู้ชายคนนี้โผล่มาจากไหนนี้มันจะมาชิงของๆเขาได้ยังไง

“ที่” ซูฮันยิ้มเยาะ “ไม่มีปัญหา มันมีซอมบี้ไม่กี่ตัวอยู่ด้านหน้าฉันจะจัดการกับซอมบี้ด้า นหลังเอง นายสนใจแค่ด้านหน้าอย่างเดียวก็พอ”

พัวะ!

ทั้งสองร่างแยกออกจากกันไปคนละทางวิ่งเข้าใส่หาฝูงซอมบี้ที่ตัวเองต้องรับผิดชอบจัดการแต่ละคนแค่ต้องจัดการกับซอมบี้ที่มาจากทางเดียวเท่านั้นซึ่งมันก็สะดวกกว่าตราบใดที่คนข้างหลังไม่หนีไปซะก่อน

ในขณะที่ซูฮันและยู่เว่ยกําลังไล่ฆ่าซอมบี้อยู่ เสี่ยวหยุนเทียนและคนอื่นๆก็ได้มาป รากฏตัวต่อหน้าชูฮันแล้วทุกคนยืนหอบหายใจอย่างหนักใกล้ๆสะพานหากไม่มีใครคิดจะ วิ่งขึ้นไปบนสะพานทุกคนเอาแต่ยืนดูท่วงท่าการวาดขวานไปมาอย่างสวยงามและทรงพลังของเด็กหนุ่มตรงหน้า