หยางลินหน้าตึงเขาปัดมือในอากาศอย่างไม่ยอมเชื่อ “ท่านพลเอกชูฮันสามารถฆ่าซุปเปอร์ซอมบี้โลหะได้ นายช่วยมีความมั่นใจในตัวท่านพลเอกของเราหน่อยได้มั้ย?”
”แต่ซอมบี้โลหะได้บั่นทอนพลังส่วนใหญ่ของท่านชูฮันไปเกือบหมดแล้วไหนจะฝูงซอมบี้จำนวนมากที่รับมือไปบนสะพานก่อนหน้านี้อีก ตอนนี้พละกำลังของท่านชูฮันมันจะพอสำหรับการรับมือกับลูกผสมระยะ 5 เหรอ?” หยางลินเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
ตามที่ชินยู่ซวนบอกไว้ในตอนเช้าชูฮันยังอยู่บนอาคารสูงใจกลางเมืองกับชินยู่ซวนอยู่ ซึ่งนั่นก็หมายความว่าชูฮันไล่ฆ่าฝูงซอมบี้มหาศาลทั้งหลายในเมืองตั้งแต่เช้าวันนี้ จนมาถึงสะพานก็ยังฆ่าซอมบี้โลหะอีก ทำลายสะพาน และตอนนี้ก็กำลังจะต่อสู้กับลูกผสม
ทุกคนมีความสงสัยและเป็นกังวลเช่นเดียวกันนี้ในหัวใจชูฮันจะรอดชีวิตกลับมาได้มั้ย?
”ยู่เว่ยฉันรู้เรื่องของนายแล้ว อย่ามัวแต่ยืนนิ่งอยู่นี่สิ รีบขึ้นไปตามหาน้องสาวของนายข้างบนเร็ว” ท่ามกลางความเงียบ หยางลานเป็นคนพูดขึ้นมา “เราจะอยู่ที่นี้เพื่อคอยดูแลสถานการณ์โดยรวมเอง ชินยู่ซวนคุณเป็นวิวัฒนาการที่ระยะสูงสุดในพวกเรา คอยหาจังหวะที่จะเข้าไปร่วมการต่อสู้ซะ อย่าปล่อยให้ท่านพลเอกชูฮันตกอยู่ในอันตรายได้เด็ดขาด”
ทั้งสามคนที่เหลือพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วยยู่เว่ยจ้องมองภาพชูฮันที่กำลังสู้กับลูกผสมตรงหน้า แววตาแสดงความมั่นใจและหมุนตัววิ่งขึ้นไปบนชั้นสิบอย่างรวดเร็ว
ชูฮันถูกเสาหินยักษ์พาตัวมาถึงเมืองหนานตู้และได้เจอกับ 4 คนนี้เข้าด้วยความบังเอิญ แม้ชินยู่ซวนจะเป็นคนแปลกๆแต่อย่างน้อยเขาก็มีความรู้และความสามารถ สามารถที่ช่วยชูฮันได้ในยามวิกฤต ซึ่งมันก็ถือว่าคุ้มค่า ชูฮันสามารถไว้วางใจและมองว่าชินยู่ซวนคือคนดีคนหนึ่ง..Aileen-novel
แต่ที่เหลือทั้ง3 คนนั้น ไม่ว่าจะเป็นยู่เว่ย หยางลินและหยางลาน ทั้งสามคนนี้พึ่งจะเป็นคนรู้จักกับชูฮันได้เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น ทั้งๆที่สำหรับโลกาวินาศแล้วทุกคนมักจะเป็นคนเห็นแก่ตัวแต่ทั้งสามคนก็ยังตัดสินใจที่จะอยู่ต่อและไปกับชูฮัน ทั้งๆที่รู้ว่าชูฮันจะมุ่งหน้ามาหาหวังเสี่ยวเสียวซึ่งเป็นลูกผสมระยะสูง
และในขณะเดียวกันสำหรับทุกคนชูฮันก็เป็นคนแปลกหน้าที่มีชื่อแปลก แต่ในเวลานี้พวกเขาอยากจะอยู่ต่อเพื่อช่วย พวกเขามีความคิดนี้ก่อนหน้าที่ทีมกุ้งเสือจะปรากฏตัวขึ้นซะอีก อีกอย่างที่สำคัญกว่านั้นก็คือตัวชูฮันเองนั่นแหละ
ชูฮันแตกต่างจากข่าวลือทั้งหลายที่ได้ยินมาอย่างสิ้นเชิง!
ไม่อยากจะเชื่อ!
ท้ายที่สุดแล้วไอ้เวรหน้าไหนกันที่มันสร้างข่าวลือมั่วๆให้ชูฮัน?
มันต่างกับความเป็นจริงสุดขั้ว!
———–
ชั้นที่10 บนอาคารแห่งหนึ่งที่เป็นที่อยู่ของหวังเสี่ยวเสียว ภายในด้านในลึกเข้ามามันมีกลุ่มมนุษย์สายพันธุ์ใหม่จำนวนหนึ่งถูกจับคุมขังเอาไว้ พวกเขาส่วนใหญ่ถูกจับป้อนยาเพื่อให้มีอาการมึนงงอยู่ในกรงขัง มีเพียงแค่หยางไคที่ยังคงมีสติอยู่ด้วยเพราะระดับความแข็งแกร่งของร่างกายเพราะเป็นถึงวิวัฒนาการระยะ 5 มันจึงไม่มีผลอะไรต่อเขา เขาถูกขังอยู่ในกรงเดียวกันกับยู่เหว่ยที่ก่อนหน้านี้อยู่ในอาการโคม่าเพราะไข้ขึ้นสูงมาเป็นเวลาหลายวันแล้ว แม้ว่าตอนนี้จะพ้นขีดอันตรายเพราะได้ยาช่วยไว้ทัน แต่ก็ยังคงไม่ได้สติ
ลูกผสมหนุ่มที่ตัวผอมบางซึ่งแอบขโมยยาฆ่าเชื้อมาให้ยู่เหว่ยนั้นนั่งติดกับกรงที่ขังหยางไคและยู่เหว่ยไว้ตลอดทั้งคืนเพื่อคอยเฝ้าดูอาการบรรยากาศล้อมรอบเต็มไปด้วยความมืดมิด เช่นเดียวกับตัวลูกผสมหนุ่มที่ใส่ชุดคลุมสีดำสนิททั้งตัวจนแทบกลืนไปกับความมืดที่รายล้อมอยู่รอบตัว ราวกับว่าไม่มีใครนั่งอยู่ที่นี้ในตอนนี้
การเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นจากด้านนอกนั่นค่อนข้างใหญ่พอสมควรทำให้หยางไคที่มีสัมผัสไวรู้สึกตัวตื่นขึ้น เขาบิดคอเพื่อคลายความเมื่อยจนเกิดเสียงดังกึก จากนั้นก็ส่งเสียงกระซิบถามลูกผสมหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านนอกของกรงขัง “เฮ้ เฉินยู่เทียน ตายรึยัง?”
ลูกผสมหนุ่มที่นั่งอยู่นอกกรงสูดลมหายใจน้ำเสียงอ่อนล้าและแผ่วเบาราวกับคนหมดแรงเอ่ยขึ้น “ทำไมข้างนอกเสียงดังจังนะ?”
คิ้วของหยางไคขมวดเข้าหากัน”ทำไมนายถึงหมดแรงแบบนี้ ถึงแม้นายจะไม่ยอมกินเนื้อมนุษย์เลย แต่ถึงอย่างไรตอนนี้นายก็เป็นลูกผสม ลูกผสมจะไม่กินเนื้อมนุษย์เลยได้ยังไง?”
เฉินยู่เทียนส่ายหัว”ฉันกินเนื้อมนุษย์ไม่ได้ มันจะทำให้ยู่เหว่ยกลัวฉัน”
หยางไคไม่คิดพูดอะไรอีกท่ามกลางเสียงดังสะท้อนมาอย่างต่อเนื่องจากด้านนอก ดูเหมือนว่าการเคลื่อนไหวด้านนอกจะเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆทุกขณะ เสียงอาวุธที่กระทบกันอย่างรุนแรงดังสะท้อนก้องอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุดพัก ไหนจะเสียงกระแทกปังราวกับมีของหนักรุนแรงกระแทกกับพื้นปูน ไหนจะเสียงแหกปากอันแสบหูของหวังเสี่ยวเสียว
”ฉันว่านายออกไปดูข้างนอกหน่อยมั้ย?มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมอยู่ๆถึงมีการสู้กัน?”
ทันทีที่หยางไคพูดจบการต่อสู้ด้านนอกก็หายเงียบไปทันที ตามมาด้วยความเงียบพักใหญ่ ครั้งนี้หยางไคและเฉินยู่เทียนชะงักลมหายใจของตัวเองทันที ทั้งคู่เองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นและควรทำอย่างไรดี
และท่ามกลางความเงียบสนิทจู่ๆมันก็มีเสียงดังลั่นและแสงสว่างที่ฟาดเข้ามาภายในห้องมืดที่พวกเขาอยู่และประตูก็ถูกเปิดออก
หยางไคสูดลมหายใจลึกส่วนลูกผสมหนุ่ม…เฉินยู่เทียน ที่นั่งอยู่ข้างกรงก็มองเงาที่พุ่งเข้ามาภายในห้องอย่างรวดเร็ว
คนที่พุ่งเข้ามาในห้องนี้คือสมาชิกของทีมกุ้งเสือดำเสี่ยวเคินไม่คาดเลยว่ามันจะมีกรงมากมายขนาดนี้ตอนที่เข้ามา ซึ่งภายในกรงนั่นมีแต่มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ที่ไม่ได้สติถูกขังเอาไว้มากมาย
ความเร็วของยู่เว่ยนั้นก็รวดเร็วเช่นกันแทบจะตามทีมกุ้งเสือดำเข้ามาติดๆ ทันทีที่พุ่งเข้ามาภายในห้องและได้เห็นกรงมากมายที่ขังมนุษย์สายพันธุ์ใหม่เอาไว้ หัวใจของยู่เว่ยก็เต้นรัว ความโกรธมหาศาลปะทุขึ้นมาจากอกพร้อมกับความกังวลมากมายในใจ
”ช่วยฉันตามหายู่เหว่ยที?ยู่เหว่ย น้องอยู่ไหน​?!” ยู่เว่ยไม่สนใจมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ทั้งหลายที่ถูกขังอยู่ในกรง เวลานี้เขาไม่มีอารมณ์มาจัดการช่วยเหลือใครอะไรทั้งนั้น เขาเพียงแค่วิ่งเข้าไปสอดส่องหาน้องสาวของเขาแต่ละกรงไปเรื่อยๆ
เมื่อได้เห็นภาพนี้หยางไคและเฉินยู่เทียนที่ตะลึงอยู่ก็หันมาจ้องตากันและกันทันที แววตาของหยางไคเต็มไปด้วยความประหลาดใจและวิตกกังวล
ไม่อยากจะเชื่อมีคนบุกเข้ามาช่วยแถมมาเวลาที่ถูกต้องอีก คนพวกนี้มาเพื่อช่วยเด็กผู้หญิงที่ถูกขังอยู่ในกรงเดียวกับเขา
แต่เรื่องที่หยางไคกำลังเป็นกังวลตอนนี้คือเรื่องของเฉินยู่เทียนต่างหาก…
ในขณะที่ทั้งสองกำลังมองหน้ากันและกันและยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยหนึ่งในสมาชิกในของทีมกุ้งเสือดำก็สังเกตเห็นเฉินยู่เทียนที่หลบมุมอยู่ในความมืดเข้าซะก่อน คนคนนั้นกำอาวุธในมือตัวเองแน่นพร้อมเปล่งเสียงที่เต็มไปด้วยจิตสังหารรุนแรงออกมา “กลับมาก่อน มีลูกผสมอยู่ตรงนั้น!”