เฉินยู่เทียนกลัวจนตัวสั่นเป็นเวลานานที่เขาไม่กล้าจะพูดอะไรออกมาสักคำ ยิ่งเมื่อได้เห็นความน่ากลัวของอีกฝ่ายที่ก่อนหน้านี้ที่ทรมานหวังเสี่ยวเสียว ค่อยๆทำให้พิการแต่ละจุดก่อน จนเมื่อการซักถามสิ้นสุดก็ตัดหัวทิ้งทันที เฉินยู่เทียนจึงตัวแข็งค้าง จ้องไปขวานซิ่วโหลไม่วางตา ด้วยกลัวว่าวินาทีต่อไปขวานยักษ์จะตัดคอของตัวเองแทน กลืนน้ำลายอึกพร้อมกับตัวที่สั่นสะเทือนอย่างแรง
ชูฮันหัวเราะเยาะเบาๆแววตายังคงเผด็จการและเต็มไปด้วยอำนาจราวกับสามารถควบคุมได้ทั้งโลก ชูฮันจ้องเฉินยู่เทียนไม่วางตาและตั้งคำถาม “นายอยากจะตายยังไง?”
เป็นคำถามง่ายๆสั้นๆแต่คทุกนที่ได้ยินกลับเกิดอาการวิตกกังวล
สมาชิกของทีมกุ้งเสือดำส่วนใหญ่ขมวดคิ้วก่อนจะคลายออกทั้งห้องอยู่ในความเงียบสนิท ท่านพลเอกชูฮันไม่เคยไว้ชีวิตลูกผสมเลยสักตัว และดูเหมือนชะตาชีวิตของเฉินยู่เทียนจะเล่นตลกเพราะไม่ว่าอย่างไรตอนนี้เฉินยู่เทียนก็คือลูกผสม มันเป็นความจริงที่ไม่มีวันเปลี่ยนได้
ดังนั้นเฉินยู่เทียนจะต้องตายอยู่ดี!
หยางลินและหยางลานต่างไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้นเพราะทั้งคู่รู้ดีว่านี้ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขามีสิทธิตัดสินใจและตอนนี้ไม่ว่าจะทั้งตัวตนหรือพละกำลังของชูฮันชูฮันเป็นที่หนึ่งสูงสุดในที่นี้และมีอำนาจที่จะตัดสินใจอะไรก็ได้
ส่วนยู่เว่ยนั้นตอนนี้อ้าป้าค้างตอนกรามแทบตกถึงพื้น…เฉินยู่เทียนช่วยชีวิตน้องสาวเขาไว้เขาเองก็ซาบซึ้งอย่างมากแต่สุดท้ายแล้วชูฮันก็คือพลเอกของจีนที่มีหน้าที่ตัดสินใจ และเขาก็ไม่สิทธิใดๆไปคัดค้าน และคนที่ตัดสินใจบุกมาช่วยน้องสาวของเขาที่นี้ก็คือชูฮันอีกนั่นเอง
หยางไคเป็นคนกังวลมากที่สุดสีหน้าค่อนข้างขมขื่น เขาหลุบตามองพื้นและแทบจะตะโกนใส่ชูฮัน “ท่านหัวหน้าชูฮัน พวกเราเป็นคนโง่ ผมขอร้อง ได้โปรดปล่อยเฉินยู่เทียนไปเถอะครับ เขาไม่เคยทำเรื่องไม่ดีเลยครับ ผมรับรองว่าผมจะคอยดูแลเขาเอง ผมสาบานว่าเราจะไม่สร้างปัญหาเด็ดขาด!”
ขณะที่ชูฮันกำลังจะเอ่ยตอบนั้นเอง——-
ยู่เหว่ยที่สลบอยู่ได้ตื่นขึ้นลมหายใจอ่อนแรงด้วยเพราะร่างกายอ่อนแอจากพิษไข้ สีหน้าซีดเผือด แววตาอ้อนวอนขอร้องยังเต็มส่งไปให้ชูฮัน “ฉันรู้ว่าท่านคือพลเอกชูฮัน หากฉันขอร้องท่าน อย่าฆ่าเฉินยู่เทียนเลยค่ะ เขาเป็นคนดีจริงๆ ก่อนหน้าที่ท่านจะมา เขาไม่เพียงแค่คอยดูแลตอนที่ฉันป่วย แต่เขาก็ยังถูกลูกผสมทั้งหลายรุมรังแกอีก”..Aileen-novel
”ไม่ต้องพูดอะไรหรอกยู่เหว่ย”ทันใดนั้นเฉินยู่เทียนก็รีบพูดขึ้นขัดยู่เหว่ยทันที เขาก้มหน้าต่ำ ผ้าคลุมหัวสีดำทำให้ไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของเขาได้ มีเพียงแค่ส่วนเล็กๆของมือที่พ้นชายเสื้อออกมาทำให้เห็นว่ามือของเฉินยู่เทียนสั่นอย่างมาก แสดงให้เห็นถึงความกังวลในตอนนี้
ตาของชูฮันเป็นประกายยิ้มแปลกๆ จ้องตรงไปที่เฉินยู่เทียนและเอ่ยถามคำถามเดิมซ้ำ “นายอยากจะตายแบบไหน?”
ยู่เหว่ยหลับตาอย่างเจ็บปวดและรู้ว่าไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ ส่วนยู่เว่ยนั้นก็รู้สึกแปลกๆกับสถานการณ์ เขาได้แต่มองสลับไปมาระหว่างเฉินยู่เทียนและน้องสาวของตัวเอง
หลังจากชูฮันถามออกมาเฉินยู่เทียนก็เงยหน้าขึ้น ดวงตาที่ซ่อนอยู่ภายใต้ผ้าสีดำมองดูชูฮันด้วยแววตาฉลาด “ผมไม่อยากตาย แต่ถ้าผมต้องตาย ผมอยากจะตายในการสู้กับพวกลูกผสม”
หลังจากเฉินยู่เทียนพูดออกมาทั้งอาคารก็ตกอยู่ในความเงียบทันที
ตายในการต่อสู้กับพวกลูกผสม?
ทุกคนมองไปที่เฉินยู่เทียนด้วยสายตาแปลกๆหยางไคที่ยืนอยู่ข้างๆก็เกาหัว มือหยาบกระด้างตบไหล่เฉินยู่เทียนอย่างให้กำลังใจ “เพื่อน นายลืมตัวไปรึเปล่า นายก็เป็นลูกผสม!”
”ไม่!”เฉินยู่เทียนโต้เถียงทันที “หัวใจของฉันไม่ใช่”
ชูฮันที่อยู่ท่ามกลางสภาพแวดล้อมแปลกประหลาดนี้ก็เผยรอยยิ้มที่ไม่สามารถระบุความหมายได้ออกมา”กุ้งเสือดำ ถอนกำลัง”
ทีมกุ้งเสือดำหรี่ตาลงและมุ่งหน้าไปที่ทางออกทันที
ยู่เว่ยหยางลิน และหยางลานตะลึงและมองสลับระหว่างเฉินยู่เทียนและชูฮันไปมาหลายรอบ สรุปว่าชูฮันจะไม่ฆ่าเฉินยู่เทียนแล้ว?
ชูฮันไม่คิดจะอธิบายอะไรให้ใครฟังทั้งนั้นเขาเพียงแค่หมุนตัวหันกลับไปหาทุกคน “เมืองอันลูตอนนี้กำลังขาดคนมีความสามารถ พวกคุณคิดยังไง?”
ยู่เว่ยตาโต”พวกเรายินดีจะไปเมืองอันลูครับ!”
”เอาล่ะฉันไม่สนหรอก” ชูฮันบิดปาก จากนั้นก็เบนสายตาไปที่หยางไคที่ไม่พูดอะไร “แล้วคุณล่ะ เป็นวิวัฒนาการระยะ 5 ใช่มั้ย?”
หยางไคไม่เข้าใจเขาได้แต่เกาหัวอย่างงงๆและตอบไป “ผมต้องการติดตามท่านหัวหน้าชูฮัน แต่ผมพึ่งสาบานไปว่าจะดูแลเฉินยู่เทียน ใช่มั้ยเฉินยู่เทียน?”
จังหวะที่หันหาเพื่อถามเฉินยู่เทียนหยางไคก็ต้องชะงัก เขาตกใจมากที่หาตัวเฉินยู่เทียนที่เคยยืนข้างกายเขาไม่เจอ แล้วก็เหมือนว่าจะไม่ได้อยู่ในอาคารนี้อีกแล้วด้วยซ้ำ หายตัวไปอย่างสิ้นเชิง
ชูฮันเพียงแค่หัวเราะเบาๆในลำคอ”กว่านายจะรู้ตัวได้ ไปที่เมืองอันลูและเข้าร่วมกองทัพเขี้ยวหมาป่า ฝึกฝนสักสองสามเดือนแล้วค่อยคุยเรื่องเข้าร่วมกับฉัน!”
หัวของหยางไคหมุนติ้วขณะที่คนอื่นๆส่งสายตาอิจฉามาให้ ชูฮันเป็นคนเอ่ยปากชวนหยางไคเข้ากองทัพเขี้ยวหมาป่าด้วยตัวเอง ซึ่งนั่นก็หมายถึงการยอมรับแล้วนั่นเอง!
แต่แล้วทุกคนก็พึ่งเอะใจบางอย่างขึ้นได้แล้วเฉินยู่เทียนล่ะ? แค่พริบตาเดียว เขาหายตัวไปไหนได้? แต่เมื่อมองดูท่าทีขอวชูฮันที่ดูไม่สนใจอะไร น่าจะหมายความว่าชูฮันจงใจยอมปล่อยให้เฉินยู่เทียนหนีไปเองรึเปล่า?
ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไรเพราะเฉินยู่เทียนช่างน่าสงสารจริงๆ…
ทุกอย่างไม่มีอะไรชัดเจนมีข้อสงสัยค้างคามากมาย หลังจากจัดการปัญหาที่ประจำการของลูกผสมในเมืองหนานตู้ได้สำเร็จ กลุ่มคนและทหารถูกแบ่งออกเป็นสองทาง หยางไคและคนอื่นๆมุ่งหน้าไปที่เมืองอันลู
ส่วนชูฮันพาทีมกุ้งเสือดำมุ่งหน้าไปที่ค่ายหนานตู้ค่ายหนานตู้ได้รับการตั้งชื่อตามเมืองหนานตู้ ทว่ามันกลับแตกต่างจากตัวเมืองอย่างสิ้นเชิง ระหว่างนั้นห่างไกลมาก ใช้เวลามากกว่าสิบกว่าในการเดินทาง
ในขณะที่ทุกคนแม้แต่ทีมกุ้งเสือดำคิดว่าชูฮันปล่อยเฉินยู่เทียนไป ทว่าในตอนนี้เฉินยู่เทียนที่แต่งกายด้วยชุดคลุมสีดำซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของลูกผสมกลับปรากฏตัวขึ้นเพียงคนเดียวบนถนนมุ่งหน้าสู่เมืองหยิน
ในมือของเฉินยู่เทียนกำกระดาษที่ถูกขยำเป็นก้อนเล็กๆจนชุ่มเหงื่อเอาไว้
นี่คือสิ่งที่ชูฮันถามเขาถึงสองครั้ง’นายอยากจะตายยังไง’ และทันทีหลังจากที่ตอบคำถามออกไป จู่ๆก็มีกระต่ายสีขาวพุ่งขึ้นที่มือของเขาพร้อมกับกระดาษที่มีข้อความเขียนไว้ด้านใน
ไปที่เมืองหยินเข้าร่วมกับมู๋เย๋ให้ได้ แล้วฉันจะคอยติดต่อไป
เพียงแค่ประโยคเดียวแต่มันกระตุ้นสัญชาตญาณของเฉินยู่เทียนขึ้นมาทันที เขาไม่สามารถมีชีวิตในฐานะมนุษย์และอยู่กับคนรักบนโลกนี้ได้ แต่ยังสามารถตอบแทนบุญคุณแผ่นดินเกิดได้!