ขณะที่ค่ายหนานตู้ตกอยู่ในความวุ่นวายตลอดทั้งวันเพราะการมาถึงของชูฮันบนถนนที่มุ่งหน้าไปซางจิง มีคนสองสามคนกำลังพูดคุย หัวเราะ จิบน้ำชากันอยู่ที่ร้านน้ำชา
นี้เป็นเส้นทางไปสู่เมืองซางจิงที่สามารถหลีกเลี่ยงซอมบี้ได้มีร้านค้าและธุรกิจเปิดตามข้างทางเพื่อดูดเงินจากขาจร หนึ่งในนั้นก็คือร้านน้ำชาที่มีบริการหลายรูปแบบแฝงอยู่ เพื่อตอบสนองต่อความต้องการของคนที่มาและจากไป และบริการส่วนใหญ่จะมุ่งเน้นไปที่เหล่านักล่าเพราะมีค่าบริการที่สูง
”ผมว่าของที่ขายในร้านน้ำชานี่มันจำเจเกินไป”ชายคนหนึ่งพุ่งตัวเข้าไปหาเจ้าของร้านน้ำชาและพูดขึ้น “เถ้าแก่สนใจออกภารกิจให้ผมมั้ย ผมจะเข้าไปในเมืองหาของดีๆมาให้เถ้าแก่เอง?”
”ของอะไรล่ะที่จะทำให้ทุกคนชอบ?ดูท่าทางนายน่าจะเป็นนักล่าที่มีฝีมือ” เจ้าของร้านน้ำชานั่งบนหิน ยิ้มกว้างเผยให้เห็นฟังเหลืองอ๋อย “ฉันไม่มีอะไรเลย แถมยังเป็นแค่มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะ1 เท่านั้น ไม่มีปัญหาหาของดีๆมาขาย แล้วก็กลัวว่าจะถูกปล้นเอาด้วย!”
โมเซอซึ่งนั่งเงียบอยู่หัวมุมไม่ส่งเสียงใดๆเขากำลังเพลิดเพลินกับอาหารเย็นชืดตรงหน้าพร้อมกับน้ำดื่ม ไม่สนใจเสียงพูดคุยรอบข้างเลย แล้วเขาก็ไม่คิดที่จะสนใจอะไรเลยแต่คนรอบข้างกลับสนใจโมเซอเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะชายที่ท่าทางดุดันและแข็งกร้าว.Aileen-novel.
”เฮ้ยน้องชาย นายกำลังไปซางจิงใช่มั้ย?” ชายร่างใหญ่ที่นั่งอยู่ตรงข้ามโมเซอ สายตาดุดันที่จับจ้องโมเซอมานาน เขาเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัยใคร่รู้
คนรอบข้างกระซิบคุยกันพวกเขาเองก็เป็นกังวลกับการกระทำของชายร่างใหญ่ เพราะถึงอย่างไรชายร่างใหญ่ก็ดูแข็งกร้าวและเอาเรื่อง ทุกคนกลัวว่าโมเซอจะตกอยู่ในปัญหา
โมเซอเงยหน้าขึ้นมองอย่างให้ความสนใจอีกฝ่ายสีหน้าเปลี่ยนเป็นเย็นชาแข็งกระด้างดูน่ากลัว รัศมีเย็นๆแผ่กระจายรอบตัวทันที
ในตอนนั้นที่ชายร่างใหญ่เข้าไปคุยกับโมเซอคนๆรอบต่างที่กำลังระวังตัวกันอยู่ ก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศมาคุ โดยเฉพาะเจ้าของร้านน้ำชาที่รีบเก็บข้าวของอย่างรวดเร็ว เพราะเห็นได้ชัดว่ามันกำลังจะมีการต่อสู้เกิดขึ้น!
โมเซอหยุดการกินอาหารตัวเองทันทีสบตากับชายท่าทางดุดันตรงหน้า แต่แล้วกลับเพิกเฉยอย่างเหนือความคาดหมาย “ใช่ ไปซางจิง”
ถึงอย่างไรแล้วมันก็ไม่ช้าเกินไปสำหรับกินอาหารเย็นชืด ดูเหมือนว่าการยั่วยุของชายร่างใหญ่จะไม่มีผลอะไรเลยสักนิด
ผู้คนรอบๆต่างประหลาดใจกับบทสรุปของเหตุการณ์การตอบสนองของโมเซอนั้นไม่น่าเชื่อเลย อีกฝ่ายจงใจเข้าไปหาเรื่องแท้ๆแต่โมเซอกลับไม่มีท่าทีโกรธหรือสนใจเลย
ปึก!
โต๊ะตัวเล็กสั่นสะเทือนทันทีมือของโมเซอที่กำลังจับช้อนตักข้าวสั่นจนช้อนร่วง ทุกคนรอบตัวหยุดนิ่งกันหมดทันที มุนษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะต่ำหลายคนวิ่งหนีแล้วเรียบร้อย
ชายร่างใหญ่เค้นเสียงเต็มไปด้วยอารมณ์ออกมา”ไอ้น้อง ฟังพี่ อย่าไปซางจิง ที่นี้ไม่ใช่ใครจะเอาตัวรอดได้ ไม่ว่านายจะเป็นนักล่าที่มาหาภารกิจเพื่อทำเงิน หรืออะไรก็ตาม เชื่อคำแนะนำของพี่ ไปซางจิงมันแย่ยิ่งกว่าไปค่ายเขี้ยวหมาป่าซะอีก!”
หลังจากชายร่างใหญ่พูดออกมาทุกคนก็ตะลึงกันหมด สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ชายร่างใหญ่กับท่าทางหยิ่งผยองที่กล้าพูดจาแบบนี้ออกมา
มีประกายวาบในนัยน์ตาของโมเซอเขาเงยหน้าขึ้นสบตากับแววตาของอีกฝ่าย “ค่ายเขี้ยวหมาป่า?”
”ใช่!”ชายร่างใหญ่ตอบรับเสียงดัง “น้องชาย พี่เตือนเพราะหวังดี หรือเราจะเดินทางไปด้วยกัน พี่จะบอกให้ พี่รู้จักกับหัวหน้าชูฮัน พลเอกแห่งค่ายเขี้ยวหมาป่า เขาเป็นไอดอลของพี่ พี่เข้าร่วมกับหัวหน้าชูฮัน!”
โมเซอที่ได้ยินหัวใจเต้นรัว เขาจ้องหน้าชายร่างใหญ่ไม่วางตาและเอ่ยถาม “คุณ คุณชื่ออะไร?”
ความคิดของโมเซอนั้นเรียบง่ายมากถ้าคนคนนี้เป็นคนของชูฮัน ถ้างั้นเขาอาจจะช่วยซางจิงได้ เพราะถึงอย่างไรแล้วภารกิจมันไม่ได้อันตรายเลยสักนิด แค่ต้องอาศัยกำลังของคนที่เกี่ยวข้อง
”จางตง!”จางตงฉีกยิ้ม หากหน้าตายังคงดุดันและน่ากลัวเหมือนเดิม “ฉันยอมคุกเข่าให้แก่หัวหน้าชูฮัน และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาฉันก็บูชาหัวหน้าชูฮันมาตลอด”
โมเซอพยายามเค้นสมองตัวเองพยายามนึกว่าชายคนนี้ใช้คนของชูฮันจริงหรือไม่ เขาจึงทำได้แต่เพียงทดสอบอีกฝ่ายต่อไป “แล้วคุณมาที่นี่ได้อย่างไร? ถ้าคุณอยากจะไปค่ายเขี้ยวหมาป่า ก็น่าจะไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ?”
”เรื่องมันบ้าคลั่งสุดๆ!”จางตงหายใจรุนแรง “ตอนที่หัวหน้าชูฮันชนะสงครามกลางภูเขา หัวหน้าก็แยกตัวไป หลังจากนั้นอีกสองสามเดือน ขณะที่ฉันกำลังจะไปถึงค่ายเขี้ยวหมาป่าแล้ว แต่ซางจิงก็ส่งเฮลิคอปเตอร์มาเต็มไปหมดเพื่อพาตัวฉันกลับไปอีก ฉันพยายามหนีแทบแย่แต่ก็ตกม้าตายเพราะโดนปืนยาสลบอัดไปสิบกว่าเข็ม!”
บรรยากาศเงียบสนิททุกคนตะลึงค้าง จ้องมาที่จางตงที่กำลังพูดอยู่ ข้อมูลที่ออกมาจากปากของจางตงมันเยอะมากและไม่น่าเชื่อ!
โมเซอไม่ได้คาดหวังถึงเรื่องนี้เลย”ซางจิงส่งเฮลิคอปเตอร์มาเพื่อพาตัวคุณกลับไป และเพื่อที่จะจับตัวคุณให้ได้ พวกเขาใช้เข็มยาสลบ? นี้คุณเป็นทหารของซางจิงเหรอ?”
”ไม่ไม่” จางตงปฏิเสธทันที “ถ้าจะเป็นทหาร ฉันขอเป็นทหารของค่ายเขี้ยวหมาป่า! ฉันถูกกลุ่มคนพวกนั้นจับตัวกลับไปซางจิงเพื่อให้เข้าการทดสอบการประเมิณการต่อสู้โดยรวมที่เสาหินที่ซางจิงและทดสอบรหัสนามแฝง ว่ากันว่ามีแต่มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะ 5 ขึ้นไปถึงจะสามารถเข้าไปทำการทดสอบได้ ดังนั้นพวกเขาก็เลยจับตัวฉันไป!”
”โอ้ใช่!” ในตอนนั้นเอง ก็มีคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมา “มันพึ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เอง รายชื่อของการประเมิณพลังการต่อสู้โดยรวมสามารถใช้นามแฝงได้ เพราะงี้ซางจิงก็เลยจับตัวนายกลับไปเพื่อให้แน่ใจสินะ!”
”ฉันรู้ทุกคนคิดว่าซางจิงเป็นค่ายที่ดีงั้นเหรอ?” จางตงเต็มไปด้วยความคับข้องใจ “ฉันจะไปค่ายเขี้ยวหมาป่า มันก็แค่ไม่กี่สิบกิโลเมตรก็ถึงแล้ว ฉันไม่อยากจะพลาดอีกแล้ว ไม่ว่ายังไงก็ตามฉันต้องไปถึงให้ได้!”
โมเซอยิ้มมุมป่กจู่ๆก็วางมือข้างหนึ่งลงบนบ่าของจางตง “ไปกับฉันที่ซางจิง”
และในทันที——-
พั้วะ!
พาตัวจางตงไปทันที!