เมื่อมองไปที่ตาของชูฮันที่แทบจะแดงก่ำทันทีเหอซางก็หัวใจแทบกระตุกเมื่อนึกถึงความเกี่ยวข้องบางอย่างขึ้นมาได้ “หัวหน้า นามสกุลของชูหยุนเทียนคือ ชู…”
ชูฮันสูดหายใจลึกๆและพยักหน้า “เขาเป็นพ่อของฉัน”
……..
มีเพียงเสียงลมหายใจเย็นๆดังแทรกผ่านความเงียบสนิทในห้องแม้เสี่ยติงและกวงโถวจะไม่เคยได้ยินชื่อ Mensa มาก่อนเลยและก็ยังไม่รู้แน่ชัดด้วยซ้ำว่ามันคือองค์กรอะไรกันแน่ แต่ใจความสำคัญคืออันดับที่ 10 และ 11 ของระดับปัญญา แค่สองคำนี้ก็มากพอแล้วที่จะทำให้ทั้งคู่ตกใจจนเรียกสติกลับมาไม่ถูก ต่อมาพอได้ยินชูฮันยอมรับเองกับปากว่าชูหยุนเทียนคือพ่อของตัวเอง คนที่ฉลาดล้ำc]tเอาชนะคนกว่าพันล้านคนทั่วจีน กลายเป็นว่าคือพ่อของชูฮัน ความช็อคของทั้งคู่ตอนนี้มันยิ่งกว่าได้ยินว่าดาวอังคารจะพุ่งชนโลกซะอีก!
เหอซางเองก็ไม่คิดว่าเรื่องราวจะดำเนินมาเป็นแบบนี้”แล้วหัวหน้ารู้จักหยวนซีเยมั้ยครับ?”
เดิมทีเพราะรู้เพียงแค่ข้อมูลบางส่วนของพ่อ ชูฮันจึงอยู่ในสภาวะตื่นเต้นและดีใจอย่างมากจนน้ำตาแทบจะไหล ทว่าทันทีที่ได้ยินคำถามถัดมาของเหอซาง หน้าของชูฮันก็เปลี่ยนไปทันที อารมณ์ซึ้งพลันหายวับ “พูดบ้าอะไร นั่นแม่ฉันเอง!”
”หัวหน้านี่มัน…กลายเป็นว่าพ่อแม่หัวหน้าคือคู่รักที่ฉลาดที่สุดใน Mensa! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหัวหน้าถึงชาญฉลาดขนาดนี้!” เหอซางตะโกนอย่างตื่นเต้นจนเนื้อกระดิก เลือดพรุ่งพล่านอย่างกระปรี้ประเปร่า
”อย่าเว่อไปนายเป็นอันดับที่ 1 ของ Mensa แห่งจีนไม่ใช่รึไง?” ชูฮันหมั่นไส้จนอยากจะเตะเหอซางให้พ้นทาง
เป็นอีกครั้งที่เสี่ยติงและกวงโถวตะลึงค้างพวกเขายังไม่ทันหายช็อคจากระดับความฉลาดของพ่อชูฮัน แล้วยังต่อด้วยที่ได้ยินว่าแม่ของชูฮันอยู่อันดับที่ 11 อีก แค่สองเรื่องนี้รวมกันมันก็รุนแรงมากจนพวกเขากู่สติไม่กลับแล้ว แล้วพอได้ยินว่าเหอซางเป็นคนที่ฉลาดที่สุดในจีน อาการของทั้งคู่มันยิ่งทวีคูณ
มีแต่คนระดับสุดยอดมากมายแถมยังปรากฏตัวรอบๆพวกเขา พูดคุยอยู่ข้างๆหู ผลกระทบนี้มันไม่ใช่แค่ดาวอังคารชนโลกแล้ว แต่มันเทียบเท่ากับการระเบิดบิ๊กแบงของระบบสุริยะ!
”เอ่อ…หัวหน้ารู้ได้ยังไงครับ?”เหอซางเองก็ตกใจ หรี่ตาลงอย่างใช้ความคิด “ไม่สิ พ่อแม่ผมบอกหัวหน้าเหรอครับ? นี่พ่อแม่ผมทำลายการป้องกันข้อมูลส่วนบุคคลที่ผมตั้งขึ้นมาเหรอ?”
”เฮ้ย?นายกำลังพูดอะไร?” ชูฮันไม่เข้าใจว่าเหอซางพูดอะไร
”เอ่อแม่ เอ้ย หัวหน้า พ่อแม่ของหัวหน้าคือพ่อแม่ของผม ผมเป็นเด็กกำพร้า และพ่อแม่ของหัวหน้าคือพ่อแม่ของผม!” เหอซางพูดพร้อมกับโค้งตัว.ไอลีนโนเวล.
”ฉันไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้น”ชูฮันนิ่วหน้าและพูดต่อ “ฉันหมายถึงการป้องกันข้อมูลส่วนบุคคล มันคืออะไร?”
ชูฮันรู้ว่าเหอซางเป็นอันดับหนึ่งของMensa แห่งจีน และพ่อแม่ของเขาไม่ได้เป็นคนเปิดเผยข้อมูลนี้แก่เขา แต่เป็นเพราะในชาติที่แล้วข้อมูลมากมายมันไม่ได้เป็นความลับเท่าไหร่ ที่จริงเขาแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ Mensa จากพ่อแม่เขาเลยด้วยซ้ำ มีเพียงครั้งเดียวเท่านั้นคือตอนที่ชูฮันไปช่วยแม่กลับมาที่เมืองอันลูและแม่ของชูฮันพยายามใช้พละกำลังเฮือกสุดท้ายที่มีบอกชูฮันในตอนนั้น
”สมกับเป็นหัวหน้าหัวหน้าก็รู้จักผม ผมถนัดด้านเทคโนโลยี ผสานเข้ากับฟิสิกส์ ดาราศาสตร์ คอมพิวเตอร์และอื่นๆทั้งหมดเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยี” เหอซางร่ายนิ้วให้ชูฮันฟัง “Menza ไม่ใช่องค์กรอย่างเป็นทางการในประเทศจีน แต่บางคนก็ยังมีสิทธิในการตรวจสอบข้อมูลของสมาชิกของMensa? แล้วผมจะยอมให้คนอื่นมายุ่งกับความเป็นส่วนตัวได้ยังไง? เพราะงั้นผมก็เลยเพิ่มรหัสโค้ดในการเข้าไปดูข้อมูลส่วนตัวของผมในระบบสมาชิกของ Mensa ส่วนคนอื่นๆโดนแฮกเกอร์เจาะเข้าไปและดึงข้อมูลส่วนตัวออกมาได้ แต่สำหรับของผมการจะเข้าไปได้จะต้องผ่านการทดสอบด้านสติปัญญาอย่างหนัก แต่ข้อสอบของผมมันระดับ S+!”
”เอ่อ”ชูฮันพยักหน้าตาม หากสายตายังคงสำรวจไปทั่วห้อง คำพูดของเหอซางทำให้ชูฮันหมดความสนใจในการฟัง มันยาวราวกับเล่านิทาน
เหอซางไม่ได้รับรู้ถึงสิ่งที่ชูฮันกำลังทำเลยสักนิดเรื่องราวของเขามันมากมายจนไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าของไอดอลตัวเองเลยสักนิด “ข้อสอบที่ผมตั้งขึ้นมานั้นจำกัดระดับสติปัญญาต่ำสุดไว้ที่ 260 ไปจนถึงสูงสุดที่ 300 เนื่องจากผมเป็นคนตั้งมันขึ้นมาเอง ดังนั้นผมจึงสามารถลอบเข้าทางประตูหลังได้”
”หัวหน้าผมฉลาดเกินใช่มั้ยครับ? ผมรู้ตัวดีผมประทับใจกับตัวเองมาก ผมนี่มันไอน์สไตน์กลับชาติมาเกิดชัดๆ!” เหอซางพูดพร้อมหัวเราะ ไม่ได้สังเกตถึงสายตาแปลกๆที่หัวล้านด้านหลังสองคนส่งมาเลย
”แล้วที่นายมาที่นี้ทุกคนในหนานตู้ก็ไม่รู้ว่านายคือใคร?” ชูฮันพยายามจะจับใจประเด็น
”แน่นอนครับ”เหอซางจับหัวล้านตัวเอง “บางคนในซางจิงอาจจะรู้จักชื่อผม แต่ไม่มีใครรู้จักรูปร่างหน้าตาผมแน่นอน แถมผมยังระวังตัวมากและรู้ว่าควรจะใช้ชื่อปลอม ไม่มีใครรู้จักผมทั้งนั้นครับ”
ชูฮันพยักหน้าทันใดนั้นก็ชี้ไปหน้าจอที่ฉายภาพจากกล้องวงจรปิด “แล้วประตูชั้นในพวกนี่นำไปสู่ห้องอะไรบ้าง?”
”หัวหน้าเป็นคนที่น่าทึ่งสุดๆมันใช้เวลานานมากกว่าคนปกติจะหาประตูที่ซ่อนไว้ในสถาบันวิจัยได้” เหอซางยิ้มกว้าง “ห้องที่เราสามารถเฝ้าสังเกตผ่านจอที่นี้ได้เป็นแค่ชั้นนอกเท่านั้น สถาบันวิจัยหลักที่อยู่ชั้นในจริงๆไม่สามารถมองเห็นได้จากที่นี้ครับ และระบบทุกอย่างเป็นระบบล็อคด้วยรหัสลายนิ้วมือ มันจึงจำกัดการเข้าถึงพื้นที่ได้ครับ”
คิ้วของชูฮันย่นเข้าหากัน”มันไม่มีทางเลย ฉันดูห้องที่นี้เป็นร้อยๆห้อง มันควรจะมีข้อมูลบางอย่างที่สามารถใช้ได้”
”สำหรับหัวหน้าแค่เอ่ยบอก เราไม่ใช่คนอื่นไกลนิครับ?” เหอซางพูด “และยังไงหัวหน้าก็ต้องเข้าไปในสถาบันวิจจัยอยู่แล้ว มันจริงรึเปล่าครับที่พ่อแม่หัวหน้าอยู่ที่นี่?”
”ไม่ฉันเจอแม่แล้ว ตอนนี้ท่านอยู่ที่ค่ายเขี้ยวหมาป่า แต่ฉันยังหาพ่อไม่เจอ ฉันคิดว่าเขาอยู่ที่นี้” ชูฮันส่ายหัวพร้อมกับนิ่วหน้า “อีกคนที่ฉันจะอยากจะตามหาคือฟานฮงเหวียน นายรู้จักมั้ย?”
เหอซางขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหัวในที่สุด “ผมไม่รู้จักครับ”
ชูฮันบิดคอจนเกิดเสียงกระดูกกรอบๆ”เหอซาง พร้อมจะเริ่มหรือยัง”
”อะไรน่ะครับ?”เสี่ยติงและกวงโถวอุทานขึ้นพร้อมใจ พวกเขาไม่เข้าใจจริงๆว่าชูฮันกำลังพูดอะไร จะทำอะไรกัน? เมื่อไหร่? ที่ไหน?
”ฮี่ฮี่ฮี่!”เหอซางยิ้มกว้างใส่ชูฮัน “หัวหน้ามีผมที่แสนจะฉลาดขนาดนี้ ทุกอย่างจะง่ายดายและสำเร็จแน่นอนครับ หัวหน้ามั่นใจได้ในตัวผมได้เลย!”
เสี่ยติงและกวงโถวหมดคำพูดและไม่รู้จะต้องแสดงอารมณ์อย่างไหนออกมา
ทว่าชูฮันกลับใช้ความเร็วสูงสุดของเขาพุ่งออกไปที่ประตูเพื่อมุ่งหน้าเข้าไปสู่ชั้นในหลักของสถาบันวิจัย…