”เกิดอะไรขึ้น?!”เมื่อฉางกวนหลงมาถึงและได้เห็นภาพที่กองทัพทหารของหนานตู้ไม่กล้าจะบุกเข้าไปในที่พักของชูฮัน ทั้งๆที่สภาพตัวที่พักนั้นก็ไม่เหลือชิ้นดีแล้วเพราะแรงปะทะจากการต่อสู้ แต่แล้วมันกลับดูเป็นไปไม่ได้เลยที่ใครจะฝ่าเข้าไปได้
”ท่านพลเอก!”สีหน้าขมขื่นของมู๋หรงยู่เฉิงดูน่าสงสารยิ่งนัก “มัน…”
”ทำไมถึงเป็นแบบนี้?”ฉางกวนหลงกวาดตามองทหารของตัวเอง “ฉันสั่งให้โจมตีทุกวิถีทางไง!”
”แต่พวกเขาเมตตาเรา!”มู๋หรงยู่เฉิงอธิบายอย่างยากลำบาก เขาไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดีไม่ให้อารมณ์ของพลเอกฉางกวนหลงแย่กว่าเดิม “ทีมของพลเอกชูฮันสามารถฆ่าพวกเราได้อย่างน้อยครึ่งหนึ่งแต่พวกเขาไม่ทำ แต่ถ้าเราโจมตีเมื่อไหร่ พวกเราแย่แน่ๆครับ แถมพวกเขาไม่แม้แต่จะเอาอาวุธออกมาใช้กับเราด้วยซ้ำ พวกเขาเลือกจะใช้หมัดล้วนๆสู้กับเรานะครับ”
แม้แต่ฉางกวนหลงก็ยังตะลึงกับสถานการณ์ตรงหน้าฉางกวนหลงกวาดตามองทหารกองทัพของตัวเองที่กระจายอยู่รอบๆ แต่ไม่มีใครกล้าจะบุกเข้าไป
คนอื่นๆที่ตามหลังฉางกวนหลงมาเองก็ช็อคและพูดไม่ออกกับสิ่งที่ได้รับรู้พวกเขารู้ดีว่าทีมของชูฮันไม่ธรรมดาแต่มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาเจอกับอะไรแบบนี้ ทั้งๆที่ฝ่ายหนานตู้มีทหารมากกว่าหลายเท่ารวมถึงอาวุธประกอบกับการโจมตีที่ยืดเยื้อเวลามาหลายชั่วโมง แต่ทีมของชูฮันยังคงต้านเอาไว้โดยที่พละกำลังไม่ตกเลย แถมไม่ใช้อาวุธอีก
นี่มันสุดยอด!
”บอกให้พวกมันออกมาสิ!”จู่ๆฉางกวนหลงก็ออกคำสั่ง
มู๋หรงยู่เฉิงรีบตะโกนไปทางที่พักของชูฮันทันทีตามคำสั่ง”ทุกคนข้างในจงฟัง หยุดการต่อต้านเดี๋ยวนี้ ท่านพลเอกฉางกวนหลงต้องการพบท่านพลเอกชูฮัน!”
”เหอะ!”จงไคที่ยืนอยู่ด้านหลังฉางกวนหลงหัวเราะเยาะออกมา “ก็แค่กลเม็ดถ่วงเวลาเพื่อรอให้ชูฮันกลับมาได้ทัน!”
”ธุระของค่ายฉันไม่เกี่ยวกับคุณฉันไม่จำเป็นต้องให้คุณมาคอยเตือนว่าต้องจัดการยังไง” ฉางกวนหลงตอกใส่หน้าจงไคอย่างไม่คิดไว้หน้าเลยทีเดียว สายตาเย็นยะเยือกมองเหยียดจงไค จากนั้นก็หันไปมองหน้ามู๋หรงยู่เฉิงต่อทันที “ไป ออกคำสั่งให้ทั้งเมืองตามหาชูฮัน รวมถึงทุกที่ ไม่เว้นแม้แต่ถังขยะ ถ้าเป็นฝีมือชูฮันขึ้นมาจริง เขาอาจจะทิ้งหลักฐานไว้บ้าง จำไว้ให้สังเกตทุกอย่างให้ละเอียดอย่าให้ผ่านตาไปได้ แม้แต่เสื้อผ้าที่ถูกทิ้ง ตรวจดูว่ามีกลิ่นน้ำมันหรือเปล่า มันอาจจะเป็นสาเหตุที่เร่งไฟให้โหมเร็วขนาดนี้!”
”ครับ!”มู๋หรงยู่เฉิงวุ่นวายกับการทำตามคำสั่งของฉางกวนหลง เขารีบไปกระจายคำสั่งให้แต่ละทีมเพื่อดำเนินการทันที
เป็นอีกครั้งที่จงไคตะลึงกับการตอกกลับของฉางกวนหลงหลังจากนั้นเขาก็สาบานกับตัวเองว่าเขาจะต้องกลับไปค่ายจินหยางและให้พ่อเขาคืนความยุติธรรมให้กับเขาให้ได้ แม้กระทั่งต่อหน้าคนมากมาย เขาก็ยังถูกฉางกวนหลงหักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า!
ขณะที่ทุกคนคิดว่าทีมของชูฮันกำลังจงใจถ่วงเวลาฉางกวนหลงโดยการปักหลักอยู่ในที่พักแต่แล้วจู่ๆทุกคนก็ต้องประหลาดใจเมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากที่พักช้าๆ
”ถ้ามีธุระอะไรกับท่านพลเอกชูฮันเชิญพูดกับดิฉันมาได้เลยค่ะ!” จางโบฮั่นพูดด้วยสีหน้าโกรธๆ “พวกท่านไม่พูดอะไร แต่อยู่ดีๆก็มาล้อมที่พักของพวกเราและเริ่มทำการจู่โจม นี้มันอะไรกันคะ?”
เมื่อเห็นสีหน้าเดือดดาลของจางโบฮั่นหลายคนที่เผชิญหน้ากับหญิงสาวก็อึ้งและไม่รู้จะพูดตอบอะไรกลับไป
”ชูฮันอยู่ข้างในมั้ย?”ฉางกวนหลงเองก็ประหลาดใจ “ทำไมเขาไม่ออกมา?”
”การไม่ออกมาก็ไม่ได้ต้องหมายความว่าท่านหัวหน้าไม่ได้อยู่ข้างในไม่ใช่คะ?” คำตอบยอกย้อนของจางโบฮั่นทำให้ทุกคนตะลึงและเถียงไม่ออก
ฉางกวนหลงได้แต่กระพริบตาปริบๆถ้าตอนนี้ชูฮันอยู่ข้างใน ทำไมเขาถึงไม่ออกมาโดยดีแต่แรก แต่ที่เป็นแบบนี้…มันไม่ใช่ว่าเพราะชูฮันไม่ได้อยู่ข้างในไม่ใช่เหรอไง?
คนอื่นๆเองก็มีความคิดเช่นเดียวกัน
โดยไม่คาดคิดจางโบฮั่นที่ยืนเผชิญหน้าทุกคนก็หมดความอดทนและพูดออกมาอย่างโมโห “ดิฉันไม่ได้มีหน้าที่ที่จะต้องมาตอบคำถามหรือไขข้อข้องใจใดๆของพวกท่านทั้งนั้น แต่ในเมื่อสถานการณ์มันเริ่มรุนแรงขึ้น ดิฉันคิดว่าเหมือนท่านต้องการจะใช้กองทัพทั้งค่ายของท่านสังหารหมู่พวกเรา ดังนั้นดิฉันจึงจำเป็นต้องออกมาเจรจากับท่าน อันดับแรกท่านพลเอกของเราไม่ได้อยู่ที่นี่ ข้อที่สองพวกท่านไม่รู้จักมารยาทเหรอ? ครั้งหน้ากรุณามาเคาะประตูบอกกล่าวอย่างมีมารยาทด้วยนะคะ? ไม่ใช่มาล้อมที่พัก ตะโกนเรียกให้พวกเราออกไปกลางดึกแบบนี้ ทำให้เราเข้าใจผิดคิดว่าจะโดนสังหารหมู่แบบนี้ มันเป็นเรื่องอ่อนไหวมาก!”.ไอลีนโนเวล.
จางโบฮั่นพูดยาวเหยียดจนทุกคนตามแทบไม่ทัน
”อืม”แน่นอนว่าฉางกวนหลงโกรธจัด “เธอไม่รู้เรื่องไฟไหม้ที่สถาบันวิจัยที่คืนนี้เหรอ?”
”ฉันรู้ค่ะ!มันเป็นเรื่องใหญ่มาก คาดว่าทั้งค่ายก็คงรู้กันหมด?” คำตอบของจางโบฮั่นนั้นไม่มีช่องโหว่เลย
”เอาล่ะตอนนี้เรากำลังตามหาผู้กระทำผิดอยู่” สีหน้าของฉางกวนหลงแข็งกระด้าง ยิ่งนานเท่าไหร่เขายิ่งรู้สึกว่าชูฮันเหมือนจะเค้าเข้าผู้กระทำผิดเข้าไปเรื่อยๆ “ตอนนี้เธอบอกฉันมาว่าทำไมพลเอกชูฮันถึงไม่อยู่ในที่พักของเขา ทำไมเขาถึงหายไป?”
จางโบฮั่นถอนหายใจ”นี่ท่านกำลังสงสัยท่านพลเอกชูฮัน?”
”ความผิดปกติทุกอย่างชี้เป้ามาที่ชูฮันทั้งหมดและตอนนี้เขาก็ยังหายตัวไป งั้นเขาไปไหนล่ะ?” ฉางกวนหลงเองก็ไม่ยอมเช่นกัน “ฉันเกรงว่าเขาจะทำลายหลักฐานทิ้งทั้งหมดซะก่อน!”
”ไม่มีทางค่ะ”จางโบฮั่นตอบโต้อย่างไม่ยอม “ข้อแรก…พวกเราอยู่กับท่านหัวหน้าตั้งแต่เมื่อวานนี้ พวกเราไม่ได้ออกไปไหนเลย ข้อที่สอง…จริงอยู่ที่ท่านหัวหน้าไม่ได้อยู่ที่นี่ตอนนี้เพราะจู่ๆท่านหัวหน้าก็รีบออกไปเมื่อได้ยินข่าวไฟไหม้ ท่านหัวหน้าเห็นไฟลุกจากหน้าต่างแต่ไม่รู้ว่าต้นตอมันมาจากไหน”
ฉางกวนหลงหัวเราะในลำคอ”เธอคิดว่าฉันจะเชื่อ? เขาเป็นถึงพลเอก แต่ออกไปข้างนอกโดยไม่มีทหารติดตาม?”
ในสายตาของจางโบฮั่นที่ได้ยินแบบนั้นเธอยิ้มแปลกๆออกมา “ความสามารถของท่านหัวหน้าสูงที่สุดในหมู่พวกเราค่ะ ถ้าหัวหน้าไม่ได้ต้องเผชิญหน้ากับทั้งกองทัพก็ไม่จำเป็นต้องพาทหารติดตามไป และพวกเราเองก็ไม่เคยคิดว่าค่ายหนานตู้จะคิดลอบจับกุมพลเอกใช่มั้ยคะ?”
ฉางกวนหลงนิ่วหน้าขณะที่กำลังจะอ้าปากพูดโต้ตอบจางโบฮั่น——
”เจอพลเอกชูฮันแล้วครับ!”น้ำเสียงตกใจดึงดูดความสนใจของทุกคน มู๋หรงยู่เฉิงวิ่งมาพร้อมเหงื่อโชก แววตาเต็มไปด้วยอารมณ์มากมายอัดแน่น
ฉางกวนหลงเองก็มองอีกฝ่ายอย่างไม่อยากเชื่อ”เจอแล้ว? เร็วมาก?!”
คนอื่นๆเองก็ตกใจอ้าปากค้างจนเกือบถึงพื้นเช่นกันเร็วมาก? ทุกอย่างมันสอดคล้องกันจนดูเหมือนวางบทเอาไว้เลย!
ในเวลาเดียวกันด้านนอกที่พักของฉางกวนยวีซิน หญิงสาวกำลังตกใจกับถังน้ำที่ปรากฏตรงหน้าเธอพร้อมกับชูฮันที่อยู่ในชุดนอนแถมผมก็ยุ่งราวกับรังนก
”คุณ?คุณกำลังทำอะไร?” เสียงตกใจราวกับเจอผีของฉางกวนยวีซินเอ่ยถาม เธอกังวลตั้งแต่ได้ยินเรื่องไฟไหม้ที่สถาบันวิจัย และในที่สุดก็เหมือนสถานการณ์จะควบคุมได้แล้ว แล้วจู่ๆเธอก็เห็นชูฮันในสภาพแบบนี้หลังจากเปิดประตูที่พักออกมา
ชูฮันอ้าปากหาววอดวางถังน้ำลงพาดไหล่ “ฉันเห็นไฟไหม้ทิศทางไปทางเข้าหลักของใจกลางเมือง และคิดว่าเธอน่าจะกำลังกังวลว่ามันจะลามมาหาเธอ ก็เลย…”
”ชูฮัน!”ในตอนนั้นเอง เสียงตะโกนเรียกชื่อจากฉางกวนหลงก็ดังลั่นมาจากทางด้านหลังพร้อมกับจิตสังหารอันรุนแรง
ตามมาด้วยกลุ่มคนจำนวนมากที่รายล้อมเต็มไปหมดแต่แล้วเมื่อทุกคนได้เห็นภาพฉางกวนยวีซินยืนอยู่กับชูฮัน ทุกคนก็ตะลึงตามๆกันไปหมดอย่างทำอะไรไม่ถูก!