”นาย!ทำไมนายมาอยู่ที่นี่?!” ฉางกวนหลงระเบิดโพล่งใส่ด้วยความสับสน สมองของเขาแปรปรวนไปหมดเมื่อเจอกับเหตุการณ์ไม่คาดคิด
ที่ยืนอยู่ด้านหลังฉางกวนหลงมีเหล่านายพลหนุ่มระดับสูงทั้งหลายรวมถึงผู้นำจากค่ายอื่นๆเองก็ยิ่งกว่าตะลึง พวกเขาจ้องชูฮันนิ่งเป็นเวลานาน คนที่ต้องใช้ทหารเป็นกองทัพตามหาตัววุ่นกันไปหมด แต่แล้วจู่ๆกลับมาปรากฏตัวแบบนี้?
นี่เรื่องมันบ้าบออะไรกัน!
ชูฮันมองกลุ่มคนจำนวนมากที่จู่ๆปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าอย่างกระทันหันเขาทำหน้าตาใสซื่ออย่างไม่เข้าใจถึงสถานการณ์ เขาอยู่ในชุดนอน ผมเผ้ารุงรัง “ผม ผมมาช่วยฉางกวนยวีซิน!”
ฉางกวนหลงตะลึงนิ่งค้างความรู้สึกไม่พอใจพวยพุ่งขึ้นมา
”ไอ้งี่เง่า!”จงไคแหกปากร้องลั่น “ที่ที่มันไฟไหม้คือสถาบันวิจัย แต่แกวิ่งมาหาฉางกวนยวีซิน สายตาแกมีปัญหาเหรอ? แกคิดจะปกปิดความเลวของแกใช่มั้ยล่ะ! เห็นชัดๆว่าแกจงใจสร้างสถานการณ์หลอกพวกเรา”
จงไคที่มีตำแหน่งต่ำกว่าชูฮันแต่กลับชี้นิ้วใส่หน้าด่าชูฮันอย่างไม่สนใจระดับขั้น มันยิ่งทำให้ชูฮันเผยสีหน้าหยิ่งผยองแข็งกร้าวพและแสยะยิ้มใส่จงไค พร้อมกับมองฉางกวนหลง “ฉันว่าฉันกำลังคุยกับผู้อาวุโสฉางกวนหลงอยู่ พลเอกสองคนกำลังคุยกัน หมาที่ไหนมันส่งเสียงเห่ากันนะ?”
ทันใดนั้นจงไคก็เบิกตาโตอย่างไม่อยากเชื่ออ้าปากค้างอย่างพูดอะไรไม่ออก ชูฮันด่าจงไคตรงๆต่อหน้าทุกคน
ความอับอายขายขี้หน้ากระแทกเข้าใส่จงไคจนแทบจะทนไม่ไหว
ฉางกวนหลงเองก็เหลือบมองจงไคสิ่งที่ไร้ความสามารถและไร้ประโยชน์ที่สุดในเหตุการณ์นี้คือจงไค คนคนนี้เป็นคนที่ไม่เคยคำนึงถึงความเหมาะสมใดๆ เป็นคนที่น่ารำคาญที่สุด!
”ผู้อาวุโสฉางกวนหลง”ชูฮันพูดขึ้นอีกครั้ง “วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นครับ? ตอนแรกมันเกิดไฟไหม้ แล้วก็มีผู้คนวิ่งวุ่นเต็มไปหมด แม้แต่พลโทยังกล้าต่อว่าดูหมิ่นพลเอก ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยเหรอ?”
ฉางกวนหลงนิ่วหน้าคำพูดของชูฮันเป็นการจงใจแขวะจงไค ก่อนจะกลับเข้าสู่ประเด็น “พลเอกชูฮัน ในเมื่อคุณอธิบายปัญหาที่คุณมาอยู่ที่นี่ แล้วถังน้ำดับเพลิงนี่มาจากไหน?”
ในตอนแรกฉางกวนหลงเห็นตัวถังน้ำที่วางอยู่ที่เท้าชูฮันแล้ว ซึ่งมันคือถังน้ำของค่ายหนานตู้ที่ใช้ในการดับไฟที่สถาบันวิจัย นี่ก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่าอีกฝ่ายเคยไปอยู่ใกล้บริเวณสถาบันวิจัยมาก่อน!
คนที่เหลือเองก็เห็นถังน้ำเช่นกันทันใดนั้นทุกคนก็มองชูฮันด้วยแววตาสงสัย
เป็นอีกครั้งที่คำตอบของชูฮันอยู่เหนือความคาดหมายของทุกคน”ผมบอกว่า ผมมาที่นี่เพื่อช่วยฉางกวนยวีซิน ส่วนถังน้ำนี่ผมได้มันมาจากที่ไฟไหม้ ผมเห็นที่พื้นก็เลยคว้ามาและก็รีบมาที่นี่ แค่ถังน้ำทำไมต้องซักอะไรกันขนาดนี้ละครับ?”.Aileen-novel.
ทุกคนมองหน้ากันไปมาเพราะรู้สึกว่าคำตอบของชูฮันมันดูเป็นตริงและน่าเชื่อถือ มันทำให้ทุกคนเชื่อว่าไฟไหม้ที่สถาบันวิจัยไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับชูฮัน
ส่วนเรื่องที่หยิบถังน้ำมานั้นที่จริงมันก็ไม่ใช่หลักฐานที่เพียงพอจะบอกว่าชูฮันเป็นคนร้ายเลย
”สถานที่ที่เกิดไฟไหม้คือสถาบันวิจัยของค่ายหนานตู้ทำไมคุณถึงไม่คิดจะไปช่วยดับไฟแต่กลับมาที่นี่แทน?” ฉางกวนหลงถามต่อทันที
”ไม่เชื่อผมเหรอ?ยังจะถามอีก?” ชูฮันแสดงท่าทางไม่พอใจออกมา “ที่ที่มันเกิดไฟไหม้นั้นมันใกล้กับที่พักของฉางกวนยวีซินมาก และตอนที่ผมออกมาผมก็มาตัวคนเดียวไม่มีได้คนติดตาม แล้วถ้าไฟมันลามมาถึงที่นี้ มันจะไม่เป็นอันตรายเหรอไง? มันจะเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวของท่านละครับ?”
ฉางกวนหลงตาโตเขาพูดอะไรไม่ออกและจนต่อคำพูดของชูฮัน
ฉางกวนยวีซินที่ยืนอยู่หลังชูฮันยิ่งกว่าประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของชูฮันแถมยังมีน้ำตาคลอเบ้าน้อยๆเพราะไม่คิดเลยว่าชูฮันจะเป็นห่วงเป็นใยเธอได้ขนาดนี้ ถึงกับรีบวิ่งมาหาเธอทั้งๆชุดนอน
คนที่เหลืออ้าปากค้างจนแทบจนแมลงจะบินเข้าปากแล้วครั้งนี้นอกจากชูฮันจะกล่อมให้ฉางกวนหลงเชื่อได้แล้ว แต่ยังสร้างความประทับใจให้ฉางกวนยวีซินได้อีก
ในตอนนั้นทีมกุ้งเสือดำและทหารของค่ายหนานตู้ก็พึ่งตามมาถึง พวกเขาทันได้ยินคำพูดของชูฮันก็ยืนนิ่งหลังตรง พวกเขาเชื่อสนิทใจกับความฉลาดหลักแหลมของหัวหน้าพวกเขา
หลูปิงเซ่อยิ่งกว่าตะลึงอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองฟ้า…ไม่ว่าเมื่อไหร่ ไม่ว่าที่ไหน หัวหน้าก็จัดการได้เสมอ!
”ฉันสบายดีชูฮันคุณกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ นี้มันดูตลกชะมัด?” ฉางกวนยวีซินตื้นตันใจจนเอ่ยปากกับชูฮันแทนฉางกวนหลง
”เดี๋ยว!เรายังไม่เจอคนร้ายที่วางเพลิง!” ฉางกวนหลงที่ได้สติตะโกนโพล่งออกมา แม้ว่าข้อโต้แย้งของชูฮันจะสามารถทำลายข้อสงสัยลงได้ แต่ฉางกวนหลงก็ไม่ได้พอใจที่จะยอมปล่อยชูฮันไปง่ายๆ
”ผู้อาวุโสฉางกวนหลง”ชูฮันยิ้มขึ้นมา “ผมไม่ใช่นักโทษของท่าน ผมก็เป็นพลเอกแห่งจีนเหมือนกับท่าน ท่านไม่มีสิทธิมาออกคำสั่งกับผม”
ฉางกวนหลงมองชูฮันอย่างไม่อยากเชื่อสายตาเขาถูกรุ่นน้องสั่งสอนต่อหน้าทุกคน แม้จะไม่พอใจแต่เขาก็ไม่สามารถโต้แย้งอะไรได้ เพราะคำพูดของชูฮันมันถูกต้องแล้ว
”และพวกคุณ”ชูฮันที่คุยกับฉางกวนหลงจบ ก็หันไปมองเหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงรวมถึงผู้นำค่ายทั้งหลายที่อยู่ด้านหลังฉางกวนหลง “ระวังเวลาพูดจากับคนที่ตำแหน่งสูงกว่าด้วย อย่าคิดว่าเพราะฉันเด็กกว่าแล้วจะมาเบ่งใส่ได้ ระวังเอาไว้เถอะ!”
คำเตือนอันน่ากลัวที่เอ่ยออกจากปากชูฮันทำให้หลายคนกลัวจนขนลุก แน่นอนว่าพวกเขาลืมไปเพราะรูปลักษณ์ที่เป็นแค่เด็กหนุ่มของชูฮัน ความจริงที่ว่าชูฮันพึ่งจะ 21 ปีนี้และได้เป็นพลเอกที่อายุน้อยที่สุดของจริงมันบดขยี้ทุกคน
”การดูหมิ่นพลเอกถ้ามีอีกครั้งเมื่อไหร่…” เสียงที่ไม่ดังลั่นหรือแผ่วเบา หากทุกคนกลับได้ยินมันชัดเจน สายตาคมกริบเย็นยะเยือกของชูฮันที่กวาดใส่ทุกคน และจ้องเขม็งไปที่จงไค จากนั้นก็เอ่ยออกมาช้าๆทีละคำ “ฆ่า ทัน ที”
”เฮือก!”
ผลกระทบรุนแรงมากไม่มีใครเชื่อว่าชูฮันจะกล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าทุกคน แถมยังเล็งเป้าไปที่จงไคที่ตอนนี้หน้าบิดเบี้ยวจนน่าเกลียด
”ครับ!”
เสียงตอบรับพร้อมเพรียงดังสนั่นทีมกุ้งเสือดำ 50 คนตอบรับทันทีอย่างไม่ลังเล
ในเวลาเดียวกันพลังผันผวนมหาศาลก็ระเบิดออกมาจากทีมกุ้งเสือดำจนอากาศอัดแน่น มันดุดันจนทุกคนหวาดกลัวและหายใจไม่ออก!
กึก!
จงไคกลัวจนเผลอถอยหลังหนีหลุบตาลงต่ำอย่างไม่กล้าสบตาและเมื่อนึกถึงข่าวลือที่เคยได้ยินเกี่ยวกับชูฮัน จงไคก็ยิ่งกลัว…
ชูฮันสามารถฆ่าใครก็ได้ภายในพริบตา!
คนที่เหลือก็มองทีมกุ้งเสือดำความรู้สึกเศร้าสลดเกิดขึ้นในใจ ทำไมพวกเขาถึงไม่มีทีมที่แข็งแกร่งแบบนี้คอยติดตามบ้าง?