นายพลหนุ่มทั้งหลายจากแต่ละค่ายถูกนำตัวไปสอบสวนทีละคนจนเวลาผ่านไปจนถึงเช้าอีกวันหนึ่ง พวกเขาค่อยๆทยอยเดินกันออกมาจากห้องประชุมด้วยท่าทางเนือยๆ แต่ละคนทั้งอ่อนล้าและง่วงนอน ส่วนฉางกวนหลงเองก็เหนื่อยจนคอแหบแห้ง เขาไม่มีเวลาได้พักหรือแม้แต่ดื่มน้ำเลยด้วยซ้ำ เมื่อทุกคนออกไปหมดเขาก็เรียกมู๋หรงยู่เฉิงเข้าพบต่อทันที
”ไม่มีการเคลื่อนไหวของชูฮันเช้าวันนี้เลยเหรอ?”ฉางกวนหลงเอ่ยถามทันทีที่มู๋หรงยู่เฉิงเข้ามาหา
ส่วนมู๋หรงยู่เฉิงที่ก็ยุ่งจนไฟติดเท้าเขาเองก็ยังไม่ได้พักเลย “ครับ ที่พักของพลเอกชูฮันถูกทำลายจนไม่เหลือซาก ดูจากลักษณะนิสัยของเขาแล้วเขาไม่น่าจะทนอยู่ต่อได้แม้แต่วินาทีเดียวด้วยซ้ำ แต่ทำไมถึงไม่มีข่าวคราวของเขาแม้แต่เล็กน้อยเลยในเช้านี้ก็ไม่รู้ครับ?”
”มันไม่ใช่แล้วไปตรวจดูสิ!” ฉางกวนหลงออกคำสั่งพร้อมตวัดขาลุกขึ้นจากเก้าอี้
”ท่านพลเอกอยากจะพักผ่อนสักหน่อยก่อนมั้ยครับ?”มู๋หรงยู่เฉิงเป็นกังวลเกี่ยวกับสุขภาพของฉางกวนหลงจึงอดไม่ได้ที่จะพยายามกล่อมฉางกวนหลงให้พัก
”ฉันพูดไว้ว่าอย่างไรตอนที่สถาบันวิจัยถูกทำลาย?”ฉางกวนหลงเอ่ยเสียงนิ่ง
”แต่ว่า”มู๋หรงยู่เฉิงจำได้ดีถึงคำประกาศกร้าวของฉางกวนหลง
”ในตอนนี้ที่ทั้งเมืองประกาศใช้กฏอัยการศึกอยู่เร่งความเร็วในการทำงานของทุกคนขึ้นอย่าให้เบาะแสหายไปได้เด็ดขาด” ฉางกวนหลงออกคำสั่งขณะเดินเท้ามุ่งหน้าไปยังที่พักของชูฮัน
”ครับ!”มู๋หรงยู่เฉิงรีบส่งต่อคำสั่งไปยังลูกน้องของตัวทันที จากนั้นก็รีบตามติดฉางกวนหลงไปอย่างรวดเร็ว
ตั้งแต่เมื่อคืนลากยาวมาจนถึงเช้าวันนี้ทั้งค่ายหนานตู้ตกอยู่ในความวุ่นวาย ทหารทำงานกันหนักโดยไม่ได้หยุดพัก ทั้งนี้เพื่อทำการยืนยันสถานที่ที่ชูฮันได้ไปมา
หลังจากรีบรุดหน้ามายังที่พักของชูฮันฉางกวนหลงก็พลันสังเกตเห็นถึงบางอย่างที่ผิดปกติ ตรงประตูทางเข้าที่แทบไม่เหลือเค้าโครงเดิมของที่พักของชูฮัน แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย “ชูฮัน ไม่น่าจะอยู่ที่นี่ได้?”
มู๋หรงยู่เฉิงพูดอะไรไม่ออกหลังจากชูฮันที่ปล่อยชูฮันไปจากหน้าบ้านพักของฉางกวนหลงยวีซิน เขาก็คิดว่าฉางกวนหลงน่าจะตัดชูฮันออกไปจากรายชื่อผู้ต้องสงสัยแล้ว จึงไม่ได้ติดตามเรื่องของชูฮันอีก แต่ตอนนี้เมื่อได้เห็นสภาพบ้านพักที่ไม่เหลือชิ้นดี ซึ่งมันไม่สามารถมีใครพักอาศัยได้ เขาคิดว่าชูฮันคงจะโกรธมากไม่น้อยเลยทีเดียว
แต่แบบนี้มันไม่สอดคล้องกับลักษณะนิสัยของพลเอกหนุ่มเลย!
”เข้าไป!”ฉางกวนหลงตาเป็นประกายวาววับ
”ครับ!”มู๋หรงยู่เฉิงเดินนำ เขาถืออาวุธในมือแน่นอย่างต้องการปกป้องฉางกวนหลงที่ตามหลัง
ในเวลาเดียวกันเขาเองก็รู้สึกเสียใจกับการกระทำของตัวเองที่เมินเฉยต่อจุดนี้ไป ถ้าเกิดว่าพลเอกชูฮันโมโหและคิดจะเอาคืนขึ้นมา พลเอกฉางกวนหลงอาจจะตกอยู่อันตรายก็ได้?
ทั้งสองคนระวังตัวเต็มที่ขณะค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าประชิดประตูแต่แล้วจู่ๆประตูก็ถูกกระชากเปิดออกจากด้านในอย่างกระทันหัน
”ควรจะเคาะประตูก่อนไม่ใช่เหรอคะ?ไหนล่ะมารยาท?” มีเปลวไฟลุกโชนในนัยน์ตาของจางโบฮั่น แม้ว่าคนตรงหน้าจะเป็นฉางกวนหลง หากมันก็ไม่ได้ทำให้จางโบฮั่นรู้สึกกลัวเกรงใดๆทั้งนั้น “การไม่คิดจะเคาะประตูแบบนี้ จงใจจะเข้ามาลอบฆ่าใครงั้นเหรอ? ถ้าครั้งหน้ายังไม่เคาะประตูก่อนอีก พวกเราอาจจะเผลอฆ่าก็ได้นะคะ!”
มู๋หรงยู่เฉิงชะงักฉางกวนหลงที่อยู่หลังมู๋หรงยู่เฉิงก็หน้าตึง นี้กล่าวหาว่าเขาวางแผนลอบฆ่า?
และตอนนั้นเองน้ำเสียงคุ้นเคยภายในที่พักของชูฮันก็ดังขึ้นมา “อย่าหยาบคาบกับท่านพลเอกฉางกวนหลงสิ”
”ค่ะ!”จางโบฮั่นยอมปล่อยไปอย่างขัดใจ เบี่ยงตัวหลบให้ทั้งคู่เข้ามา
ทันใดนั้นฉางกวนหลงและมู๋หรงยู่เฉิงก็ประหลาดใจกับสภาพของที่พักที่ได้เห็นด้านในสภาพที่ไม่น่าจะมีใครพักอาศัยอยู่ได้ ตัวโครงบ้านที่เหมือนพร้อมจะถล่มลงมาได้ทุกเมื่อ โซฟาที่ทรุดลงไปฝั่งหนึ่งอย่างไม่สามารถนั่งได้อีก และทีมกุ้งเสือดำทั้ง 50 คนที่แออัดกันอยู่ด้านใน รวมถึงหลูปิงเซ่อ ทุกคนที่อัดกันแน่นทำให้ที่พักดูเล็กลงไปจนเหมือนจะระเบิดได้ทุกเมื่อ.ไอลีนโนเวล.
”ผู้อาวุโสฉางกวนหลง”ชูฮันเอ่ยเรียกชื่อ “ทำไมมาถึงนี่ล่ะครับ? ท่านก็น่าจะเห็นสภาพที่นี้ ผมเกรงว่าจะไม่สามารถรับรองท่านได้”
ตาของฉางกวนหลงเป็นประกายวาวด้วยความสงสัยก้าวเท้าเดินเข้ามาด้านในที่พักขณะที่ความสงสัยในใจยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก ก่อนจะหยุดนิ่งและเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล “พลเอกชูฮัน ที่พักถูกทำลายจนมีสภาพเป็นแบบนี้ แต่การที่คุณไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยกลับมา มันแปลกมากนะ? หรือคุณวางแผนจะนอนที่นี่ต่อ?”
ชูฮันหน้ามุ่ยและเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง”ท่านก็เห็นว่าสภาพที่พักของผมเป็นยังไง เพราะท่านมาสั่งกองทัพของค่ายมาบุดที่พักของผม แสดงอำนาจของตัวเองแล้วถล่มมันจนเละแบบนี้ แล้วจะให้ผมไปอยู่ที่ไหนล่ะ?”
คิ้วของฉางกวนหลงกระตุกอย่างไม่พอใจ”ใครแสดงอำนาจ! นี้มันเป็นเพราะทหารของคุณเองนั่นแหละที่ต่อต้าน คนของฉันไม่ได้ทำอะไรผิด!”
”อะไรน่ะ?”ชูฮันไม่พอใจขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำตอบของฉางกวนหลง “ท่านส่งทหารมาสั่งให้ผมออกไปหากลางดึก คนของผมปกป้องผมและที่พักเอาไว้ แต่โดนคนของท่านโจมตีจนมันไม่เหลือสภาพแบบนี้แล้วจะให้ผมและของผมไปนอนที่ไหน?”
”ทำไมพูดแบบนั้นล่ะปกติก็เห็นเก่งอยู่แล้วนี่!” ฉางกวนหลงพยายามจะเอาชนะชูฮันให้ได้
”ผมเข้าใจแล้วล่ะเป็นฝีมือของท่านนี่เอง!” ชูฮันโกรธจัด “ท่านเป็นคนที่ยั่วยุเหตุการณ์ทุกอย่าง เป็นคนที่สั่งให้ทหารโจมตีที่พักของผม เป็นคนที่ออกคำสั่งให้จับตัวผมและครั้งนี้ท่านมาก็เพื่อตรวจสอบทุกคนอย่างด้วยตัวเอง แล้วเป็นไงล่ะ? ได้เห็นรึยังว่าผมอยู่อย่างลำบากแค่ไหน?!”
ฉางกวนหลงเงียบหรือมันจะจริง เพราะเขาต้องการตรวจสอบสาเหตุของไฟไหม้ แต่เขากลับทำให้ชูฮันกลายเป็นเหยื่อในเหตุการณ์ครั้งนี้ทั้งๆที่ไม่แน่ชูฮันไม่ได้ทำอะไรผิด?
”เพราะที่สถาบันวิจัยของฉันเกิดไฟไหม้การระวังตัวขั้นสูงจึงเป็นเหตุจำเป็น!” ฉางกวนหลงรีบประกาศกร้าวจุดยืนของตัวเองอย่างไม่ยอมลงให้ชูฮัน
”อ้อแล้วก็เรื่องสถาบันวิจัยนั่น” เมื่อพูดถึงสถาบันวิจัย ชูฮันก็มีน้ำเสียงไม่พอใจยิ่งเข้าไปอีก “ท่านจะใช้อำนาจข่มเหงรักแกใครก็ได้เพราะต้องการตรวจสอบเรื่องไฟไหม้แบบนี้ได้ด้วยเหรอ? พอรู้ว่าเกิดไฟไหม้ ผมก็รีบรุดหน้าไปช่วยลูกสาวท่านไว้เป็นอันดับแรก ทั้งๆที่ท่านกลับเลือกที่จะเรียกประชุมด่วน แต่ก็เอาเถอะผมไม่สนใจเรื่องนั้น ผมเข้าใจว่าท่านยุ่งวุ่นวายมาก แถมสภาพที่พักของผมตอนนี้มันก็ย่ำแย่จนไม่สามารถอยู่ต่อได้แต่ผมก็จะทนอยู่ แต่การที่ท่านมาที่นี้แล้วมากล่าวหาผมแบบนี้ มันหมายความว่ายังไง?”
”ใครกันแน่ที่ต้องพูดประโยคนั้น?”ฉางกวนหลงไม่สามารถโต้เถียงกับชูฮันได้
มู๋หรงยู่เฉิงที่อยู่ถัดไปได้แต่ยืนมองภาพสองพลเอกยืนทะเลาะกันตะคอกเสียงดังใส่กันอย่างทำอะไรไม่ถูก
”เอาเถอะถึงจะยังไงก็ให้รู้ไว้ว่าผมก็ไม่พอใจเหมือนกัน!” ชูฮันไม่ยอมเช่นกัน
”นี่คือที่ของฉัน!”ความโกรธที่ซุกซ่อนอยู่ในข้างในของฉางกวนหลงนั้นมีมากจนนับไม่หวาดไม่หวั่น “ฉันสอบสวนไปทั่งทั้งค่ายหนานตู้และในเมื่อทีมของคุณทำลายที่พักของฉันก็ช่วยให้คำอธิบายแก่ฉันมาด้วย!”
มู๋หรงยู่เฉิงได้ยืนมึนมันยังไม่จบอีกเหรอ? ท่านฉางกวนหลงพูดแบบนั้นได้เหรอ?
หลังจากได้ยินฉางกวนหลงพูดเช่นนี้แววตาของชูฮันก็เป็นประกายวาว “หึ ที่แบบนี้มันยังใช้นอนพักได้อีกเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะทหารของท่านคิดจะบุกเข้ามากลางดึกแบบนั้นโดยไม่แจ้งอะไรเลย แล้วการที่คนของผมไม่ยอมและขัดขวางเอาไว้มันผิดตรงไหนล่ะครับ? แล้วทหารของท่านก็มาทำลายที่พักของผมแบบนี้ได้ยังไง?”
”ก็แล้วทำไมคนของคุณถึงไม่พูดอธิบายอะไรเองตั้งแต่แรกล่ะ?”ฉางกวนหลงได้ตกเข้าหลุมกับดักของชูฮันเรียบร้อยแล้ว “ไม่เห็นคนไหนจะมีปัญหาแบบทีมของคุณ ช่วยไม่ได้ที่มันต้องมีการต่อสู้เกิดขึ้น”
”สรุปว่าเป็นความผิดของฝ่ายผม?”ชูฮันหมดคำจะเถียง
”ไม่ว่าคุณจะมีทีมที่แกร่งขนาดไหนแต่ในค่ายของฉันก็ต้องปฏิบัติตามคำสั่งของฉัน!” ฉางกวนหลงตะคอกสั่ง “ฉันจะให้คุณอยู่ในค่ายต่อไป แต่ทหารของคุณต้องกลับไป ครั้งนี้ฉันจะปล่อยคุณไป แต่ถ้าวันนี้มีจุดไหนในค่ายฉันโดยทำลายอีก คุณไม่รอดแน่ๆ”
ชูฮันยิ้มร้ายกลายเป็นว่าตาแก่ ขอบคุณนะ หึ ฮ่าฮ่าฮ่า!