หนอนตัวใหญ่ยักษ์กำลังค่อยๆกลืนขาของนักฆ่าวิวัฒนาการระยะ5 ลงท้องของมัน ส่วนนักฆ่าวิวัฒนาการระยะ 5 ก็ส่งเสียงร้องอย่างสิ้นหวังดังสนั่นไม่หยุดแถมยังรู้สึกขยะแขยงไปในเวลาเดียวกัน
หลูปิงเซ่อที่สบโอกาสก็เดินมาหยุดต่อหน้านักฆ่าวิวัฒนาการระยะ 5 ที่ขาข้างหนึ่งอยู่ในปากหนอนยักษ์ “ฮ่าฮ่าฮ่า โง่ชะมัด กลัวกลุ่มสัตว์ทั้งๆที่เป็นถึงวิวัฒนาการระยะ 5!”
นักฆ่าวิวัฒนาการระยะ5 ที่ตอนนี้ถูกจู่โจมจนขนลุกขนพองก็ยิ่งตะโกนร้องอย่างเดือดดาลกับคำพูดเย้ยหยันของหลูปิงเซ่อ เขารีบคว้ามีดที่พกติดตัวไว้ขึ้นมา นัยน์ตาแดงก่ำ
ฉันจะฆ่าแก!
”แม่จ๋า!”หลูปิงเซ่อที่เห็นมีด ก็ร้องจ้าและรีบวิ่งหนีอีกครั้ง ขณะวิ่งเขาก็ยังแหกปากร้องขอความช่วยเหลือไปด้วยไม่หยุด
สัตว์มากมายหลายสายพันธุ์ต่างวิ่งระเบิดกรูกันออกมาเต็มไปหมดด้วยความรวดเร็วถนนทั้งเส้นราวกับตกอยู่ในสวนสัตว์ มีทั้งสัตว์แปลกประหลาดมากมายจำนวนนับไม่ถ้วนที่ไม่สามารถพบเจอได้ในชีวิตประจำวันแห่กันออกมาหมด ทั้งกระต่ายป่า พังพอน หนูป่าและอีกมากมาย แม้แต่จากบนฟ้าอย่างฝูงนกอินทรีก็ยังบินโฉบลงมา
ทุกอย่างตกอยู่ในความวุ่นวายโกลาหลเสียงร้องคลั่งของสัตว์ทั้งหลายผสานกันดังระงม แต่ละตัวอ้าปากพยายามใช้ฟันของมันไล่งับนักฆ่าวิวัฒนาการระยะ 5 จนตกอยู่ในวงล้อมยากที่จะขยับเคลื่อนหนีไปไหนได้
จู่ๆนักฆ่าวิวัฒนาการระยะ5 ก็ตกอยู่ในสถานการณ์อึดอัด ได้แต่ใช้มีดยาวในมือกวัดแกว่งไปทั่วเพื่อไม่ให้สัตว์ตัวไหนเข้ามาถึงตัวได้พร้อมกับแหกปากโวยวายไปด้วย เลือดจากสัตว์บางตัวที่โดนมีดปาดแทงก็เริ่มไหลนองพื้น ที่จริงสำหรับนักฆ่าวิวัฒนาการระยะ 5 แล้วสัตว์พวกนี้ไม่ได้ทำให้เขากลัวเลย แต่เพราะมันมีจำนวนมากเกินไป มันจึงยากที่เขาจะฝ่าออกไปได้ และสัตว์พวกนี้ก็ดูเหมือนจะไม่ได้กลัวตายเลยด้วยซ้ำ
พละกำลังต่อสู้ของชายวิวัฒนาการระยะ5 เริ่มลดถอยลงไปเรื่อยๆ และเหตุการณ์ทั้งหมดก็ตกอยู่ในสายตาของเหล่าชาวบ้าน ภาพตรงหน้าพวกเขามันเหมือนกับภาพลวงตา เสียงพูดคุยของชาวบ้านดังต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน
”พระเจ้า?ทำไมมีสัตว์ประหลาดมากมายขนาดนี้?”
”ไม่ใช่นั้นไม่ใช่สัตว์ประหลาด มันเป็นแค่กลุ่มสัตว์เล็ก แม้พวกมันกลายร่างเป็นใหญ่โตเพราะพันธุกรรมที่เปลี่ยนไปแต่ก็เป็นแค่สัตว์เล็ก”
”ไม่ใช่สัตว์ประหลาดเหรอ?แต่ปัญหาก็คือทำไมในค่ายหนานตู้ถึงมีสัตว์มากมายขนาดนี้ได้? ฉันไม่เคยเห็นพวกมันมาก่อนเลย!”
”แต่เดิมทีค่ายหนานตู้ก็ตั้งขึ้นในป่าลึก พวกเขาตัดไม้ในป่านี้ออกและตั้งค่ายขึ้นมา ดังนั้นมันจึงเป็นปกติที่มันจะมีสัตว์อยู่ในค่าย”
”ไม่น่าเชื่อฉันอยู่ในค่ายหนานตู้นี้มาตั้งนาน แต่นี้เป็นครั้งแรกที่รู้ว่าในค่ายเรามีสัตว์แฝงอยู่มากถึงขนาดนี้”
และเมื่อมั่นใจแล้วว่าตอนนี้หลูปิงเซ่อไม่ตกอยู่ในอันตรายแล้วชูฮันก็โล่งอก เขาพยายามเพ่งสมาธิของเขากับสถานการณ์ปัจจุบันของตัวเอง ไอลีนโนเวล
นักฆ่าชุดดำทั้ง14คนที่ล้อมเขาเอาไว้ก็ตกใจกับการเคลื่อนไหวยิ่งใหญ่ของหลูปิงเซ่อเหมือนกัน ชูฮันจึงรีบฉวยโอกาสนี้ตวัดขาขึ้นเตะเข้าไปที่เอวของคนทางขวาและถีบกระเด็นออกไปด้วยความรวดเร็วจนไม่มีใครมองทัน
”ปัง!”
นักฆ่านั้นปลิวกระเด็นไปทันทีและในเวลาเดียวกันชูฮันก็จับสัมผัสได้ถึงพลังผันผวนของวิวัฒนาการระยะ 6 ของนักฆ่าที่ถูกเขาถีบกระเด็น…นี่แสดงว่านักฆ่าคนนี้ก็เป็นวิวัฒนาการระยะ 6 เหรอ?
มันมีอารมณ์ตกใจชั่วครู่แสดงออกผ่านนัยน์ตาของชูฮันเขานึกว่านกฆ่าทุกคนมีระดับพลังเดียวกันหมด แม้ว่าลูกเตะก่อนหน้านี้ของชูฮันจะรุนแรงมากจนส่งผลให้นักฆ่าคนนั้นกระเด็นลอยไปไกลจนกระอักเลือดออกมา แต่นักฆ่าคนนั้นก็สามารถปรับลมหายใจได้ทันทีและผุดลุกขึ้นยืนต่ออย่างรวดเร็วและเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีต่อไป นักฆ่ากลุ่มนี้พยายามใช้ข้อได้เปรียบทางจำนวนคนที่มากกว่าโดยการยืนต่อกันล้อมชูฮันเป็นวงเอาไว้เหมือนเดิมอีกครั้ง
ตึก!
จู่ๆชูฮันก็เริ่มเตะต่อยไปรอบวงเขาขยับออกแรงมือและเท้าด้วยความเร็วสูงสุด ชูฮันคนเดียวต่อสู้มือเปล่ากับคนสิบกว่าคนที่มีอาวุธ ฝูงชนที่อยู่ห่างออกไปได้แต่มองภาพตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา
แต่คนสิบกว่าคนก็โจมตีกลับใส่ชูฮันเช่นกัน!
ทันใดนั้นการต่อสู้ก็เริ่มแสดงให้เห็นถึงแนวโน้มของผู้ชนะใครที่ฉลาดก็จะรู้ดีว่ายังไงกลุ่มคนที่ล้อมชูฮันไว้ก็ต้องชนะ การตีวงล้อมเช่นนี้ทำให้ชูฮันเหมือนกับติดกับ เขาไม่สามารถยืดแขนยืดขาสู้ได้อย่างเต็มกำลัง ประกอบกับฝ่ายตรงข้ามที่มีจำนวนสูงกว่าเยอะ
และเป็นเพราะการเคลื่อนไหวต่อเนื่องที่ไม่ได้หยุดพักเลยทำให้ชูฮันค่อยๆสูญเสียพละกำลังลงไปเรื่อยๆ บนถนนที่อยู่ก็เป็นถนนเรียบ ทำให้ชูฮันไม่มีข้อได้เปรียบทางภูมิศาสตร์ใดๆที่สามารถนำมาใช้ประโยชน์เลยสักนิด แม้แต่อาวุธในมือก็ยังไม่มี!
ส่วนขวานซิ่วโหล!
เพราะขวานซิ่วโหลถูกเก็บอยู่ในประตูมิติถ้าตรงนี้มีเพียงแค่กลุ่มนักฆ่าอย่างเดียวเท่านั้น ชูฮันสามารถเอาขวานอออกมาและจัดการกลุ่มนักฆ่าพวกนี้ได้ง่ายๆโดยไม่ต้องมีกังวลเลย…เพราะคนตายจะไม่มีวันพูด
ท้ายที่สุดแล้วเรื่องระบบล่มสลายและประตูมิติมันเป็นเรื่องที่เกินกว่าใครจะทำความเข้าใจได้ และมันยังไม่ถึงเวลาที่ระบบล่มสลายจะเผยตัว มันยังเร็วเกินไปที่จะให้ทุกคนทำความเข้าใจได้
ที่แย่กว่านั้นคือตอนนี้มันมีจำนวนชาวบ้านที่ได้ยินข่าวมากมายและมุ่งหน้ากันมายังจุดนี้เพื่อดูสถานการณ์ทำให้ทางออกทุกทางถูกปิดกั้นหมด ชูฮันที่ต้องการจะเปลี่ยนสถานที่เพื่อทำการต่อสู้เป็นส่วนตัวจะได้สามารถนำขวานซิ่วโหลออกมาได้จึงต้องล้มความคิดนี้ไป ส่วนโอกาสที่จะรอให้ฉางกวนหลงพากองทัพมนุษย์สายพันธุ์ใหม่มาช่วยก็หมดหวังไปได้เลยเพราะกว่าจะฝ่าฝูงชนเข้ามาได้…ตอนนี้เขาต้องหาทางช่วยตัวเองก่อน
ที่สำคัญที่สุดก็คือชูฮันไม่เคยพึ่งพาความช่วยเหลือของใครทั้งนั้นเขาเชื่อมั่นในตัวเองเท่านั้น ความหยิ่งยโสของเขาไม่อนุญาติให้เขาขอความช่วยเหลือจากใครทั้งนั้น
”เข้ามาสิ!”ชูฮันคำรามลั่น มันจะเอาเขาให้ตายใช่มั้ย?
เมื่อเห็นไฟลุกโชนในแววตาของชูฮันนักฆ่าชุดดำทั้ง14 คนก็เริ่มบีบวงล้อมให้เล็กลงไปอีก ราวกับว่าชัยชนะอยู่อีกแค่เอื้อมมือเท่านั้น
หัวใจของชูฮันเริ่มหนักอึ้งวิวัฒนาการระยะ 5 ทั้ง14 คนและวิวัฒนาการระยะ 6 อีกหนึ่งคน คนพวกนี้ใช้แผนการต่อสู้แบบเก็บออมรักษาพละกำลังของตัวเอง แผนการรบครั้งนี้มีเป้าหมายชัดเจน ราวกับว่ากลุ่มนักฆ่าจงใจออกแบบมันมาเพื่อรับมือกับชูฮันโดยตรง
และชูฮันก็สังเกตเห็นอีกสิ่งหนึ่งคือเทคนิคในการโจมตีของนักฆ่าทุกคนนั้นแปลกมาก โดยเฉพาะการเลือกจู่โจมทางด้านขวาของเขาอย่างเจาะจง หรือเจตนาของคนพวกนี้คือไม่ต้องการให้เขาสามารถใช้งานขวานซิ่วโหลได้?
นัยน์ตาของชูฮันสั่นระริกไม่ว่าคนกลุ่มนี้จะมาจากไหนและใครจะเป็นคนส่งมาฆ่าเขา จุดประสงค์ก็คือต้องการจะกีดกันเขาจากการใช้ขวานเพื่อลดทอนพลังในการต่อสู้สินะ?
รับไม่ได้…
”อั่ก!”
ทันใดนั้นชูฮันก็ออกตัวอีกครั้งขาข้างซ้ายฟาดแรงๆไปที่เข่าซ้ายของวิวัฒนาการระยะ 5 คนหนึ่งทางด้านซ้ายมือของชูฮัน
”อึก!”
”อ๊ากกกกก!”
ทันใดนั้นนักฆ่าวิวัฒนาการระยะ5 ที่โดนโจมตีก็ล้มลงกระแทกพื้นพร้อมกับแหกปากร้องด้วยความเจ็บปวด ตัวกลิ้งไปมาอยู่ที่พื้น มีเลือดไหลซึมเปรอะออกมาที่เสื้อผ้า
”เข่าฉันหัก!”คนที่ถูกชูฮันเตะเข่าร้องตะโกนเหงื่อแตกเต็มตัว
ความกลัวปรากฏขึ้นบนแววตาของหลายคนทันทีแม้จะไม่มีอาวุธและยังถูกล้อมวงเอาไว้ แต่ชูฮันยังสามารถเล่นงานวิวัฒนาการระยะ 5 ได้?
ในเวลาเดียวกันตาของชูฮันก็เป็นประกายวาว ขณะที่นักฆ่าวิวัฒนาการระยะ 5 กำลังร้องเจ็บปวดอยู่ที่พื้นเพราะเข่าหัก——
”ฟึบ!”
ชูฮันใช้พลังและความเร็วทั้งหมดพุ่งฝ่าออกไปที่ช่องว่างที่เกิดขึ้นตามมาด้วยเสียงตะโกนลั่น
”หวังไค!”