เฉินยุนโหลวสบตาทันใดนั้นก็ยิ้มออกมาและส่ายหัว แน่นอนว่าเขาไม่มีอะไรดีเทียบเท่าชูฮัน แต่ที่แน่ๆคือเขาไม่ใช่คนโง่ คำพูดของฉางกวนหลงอาจจะดูหยาบกระด้าง แต่ที่จริงเหมือนฉางกวนหลงพยายามจะเตือนเขาอยู่
　　แม้แต่ฉางกวนยวีซินที่เป็นลูกสาวเป็นหญิงสาวอ่อนแอที่ไม่มีอะไรไปต่อกรใคร ยังสามารถตัดสินใจได้ว่าชูฮันปลอดภัยหรือไม่จากการกระทำของหลูปิงเซ่อ
　　แต่เฉินยุนโหลวกลับไม่รู้เรื่องเลย!
　　แม้แต่ฉางกวนยวีซินเขายังเทียบไม่ได้แล้วจะเอาอะไรไปพูดถึงชูฮัน เฉินยุนโหลวได้แต่ถอนหายใจให้กับตัวเอง “ผมมาที่นี่พร้อมกับคำพูดที่ท่านลุงฝากมาครับ”
　　”อืม”ฉางกวนหลงกระดิกหูทันที ลุงของเฉินยุนโหลวเป็นผู้เล่นในสนามที่ดุร้าย ฝีมือฉกาจ เพราะงั้นคำพูดของคนคนนี้ไม่สามารถทำเป็นเพิกเฉยได้
　　”ท่านลุงบอกว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ผมจะได้แต่งงาน” เฉินยุนโหลวมีท่าทีนิ่งสงบ น้ำเสียงแผ่วๆ “ครั้งนี้ เท่าที่จะเป็นไปได้ก็มีแค่พลเอกตวนเจียงเหว่ยและพลเอกชูฮัน”
　　แววตาของฉางกวนหลงมีประกายวาวพร้อมกับยิ้มมุมปากเบาๆ”หึ ขิงแก่ก็ยังเป็นขิงแก่และร้อนแรงไม่ต่างกับตาแก่นั้นที่ยังคงเต็มไปด้วยอำนาจเหมือนเคยสินะ!”
　　เฉินยุนโหลวยิ้มรับ
　　บทสนทนาของเฉินยุโหลวและฉางกวนหลงเป็นแค่เสียงกระซิบแผ่วเบามีแค่ทั้งคู่เท่านั้นที่ได้ยินแถมทุกคนยังไม่รู้ตัวและไม่ได้ให้ความสนใจด้วยเพราะทุกคนกำลังให้ความสนใจกับเสียงที่ดังลั่นของหลูปิงเซ่อด้านหน้าอยู่
　　ในเวลานี้ทั้งสองคนที่โจมตีใส่หลูปิงเซ่อได้เพิ่มจากจำนวนมนุษย์สายพันธุ์ใหม่สองคนเป็นห้าคนไปแล้ว เทียบกับการรับมือกับวิวัฒนาการระยะ 5 ก่อนหน้านี้ ความเร็วและการเคลื่อนไหวของคนพวกนี้ไม่ครณามือของหลูปิงเซ่อเลยแม้แต่น้อย
　　จงคุยที่ไม่สามารถเข้าไปในวงล้อมได้ก็ทำได้แค่โจมตีด้วยคำพูด”ฉางกวนหลง แกปล่อยให้ค่ายของแกมีอะไรแบบนี้ได้ยังไง? ถ้าที่ค่ายฉันมีคนแบบนี้ละก็ ฉันเชือดคอมันทิ้งด้วยตัวเองไปแล้ว!”
　　ฉางกวรหลงโบกมือปฏิเสธทันที”หลูปิงเซ่อไม่ใช่คนของค่ายฉัน เขาเป็นทหารของชูฮัน”
　　ทุกคนพลันตื่นตระหนกได้ทันที…ไม่แปลกใจที่ทำไมฉางกวนหลงถึงยืนทิ้งระยะห่างไกลอยู่เป็นเวลานานเพราะหลูปิงเซ่อไม่ใช่คนของค่ายหนานตู้นี้เอง
　　จงคุยตะลึงจากนั้นก็แหกปากออกมาลั่น “นี่หัวหน้าแกมันเป็นผู้นำค่ายขยะแบบไหน ลูกน้องถึงได้กล้าขัดคำสั่งของฉัน วอนหาที่ตายสินะ!”
　　ถ้าหลูปิงเซ่อเป็นฉางกวนหลงจงคุยคงจะโดนทำโทษตามกฏไปแล้วเรียบร้อย แต่ตอนนี้สิ่งที่ทำให้หลูปิงเซ่อโกรธจัดก็เพราะอีกฝ่ายต่อว่าหัวหน้าชูฮันของเขา เพราะฉะนั้นเขาจะต้องจัดการให้สม!
　　”จัดการฆ่ามันซะ!”จงคุยออกคำสั่งทันที “มันกล้าลองดีกับอำนาจของฉัน ทำตัวไม่ต่างอะไรกับหัวหน้าชูฮันของมัน ประหารมันทันที!” Aileen-novel
　　เมื่อได้ยินคำพูดดูหมิ่นถากถางฉางกวนหลงกระกระพริบตาและออกคำสั่งกับใส่หลูปิงเซ่อ “หลูปิงเซ่อ อย่าสร้าวปัญหาให้หัวหน้าของนายเลย คนคนนี้คือผู้ค่ายจินหยาง…พลเอกจงคุย!”
　　ฉางกวนหลงเห็นความชั่วร้ายในแววตาของหลูปิงเซ่อก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างพอใจในตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าชูฮันไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย ฉางกวนหลงจึงกล้าที่จะลองยุแหย่อีกฝ่าย
　　จงคุยต้องการให้หลูปิงเซ่อตายและได้รับความอับอายหากหารู้ไม่ว่าความสามารถของหลูปิงเซ่อนั้นสามารถฆ่าจงคุยได้ง่ายๆ แต่ถ้าหลูปิงเซ่อทำ ผลกระทบที่ตามมานั้นมันจะส่งผลโดยตรงต่อชูฮันและค่ายเขี้ยวหมาป่าตามโทษทางทหาร
　　แต่ถ้าหลูปิงเซ่อไม่ฆ่าจงคุยหรือไม่สู้กลับหลูปิงเซ่อก็จะพ่ายแพ้และทำให้จงคุยได้ชัยชนะไปอย่างสมบูรณ์แบบ ซึ่งมันไม่ใช่วิถีของกัปตันแห่งทีมความลับของพระเจ้าแห่งกองทัพเขี้ยวหมาป่าเลย มันดูจะไม่มีหนทางเลยจนกว่าหัวหน้าชูฮันจะปรากฏตัวขึ้น
　　ท้ายที่สุดแล้วจงคุยก็เป็นถึงพลเอก และเขาก็เป็นทหารใต้บังคับบัญชาของหัวหน้าชูฮัน!
　　ฉางกวนหลงอยากจะดูว่าหลูปิงเซ่อจะตอบโต้กลับอย่างไรหลูปิงเซ่อที่เป็นแค่เด็กน้อยจะแก้ไขปัญหาครั้งนี้ยังไง?
　　มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของฉางกวนหลงเขารู้ว่ามันสมองของกองทัพเขี้ยวหมาป่าก็คือชูฮันเพียงคนเดียว การที่ให้เด็กหนุ่มอย่างหลูปิงเซ่อต้องมารับมือกับเฒ่าจิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างจงคุจในตอนนี้ดูจะเป็นเรื่องยากที่จะรับมือ
　　หลังจากเสียงของจงคุยจางไปหลูปิงเซ่อก็ระเบิดพลังผันผวนรุนแรงของพรสวรรค์ระยะ 4 โพล่งออกมา
　　แววตาของฉางกวนหลงมีประกายวาวทันทีเขาสัมผัสได้ถึงพลังที่ไม่เป็นมิตรซึ่งแผ่กระจายมาจากด้านหลัง ฉางกวนหลงตกใจมากเมื่อได้เห็นว่าเป็นฉางกวนยวีซินที่กำลังแสดงท่าทีไม่พอใจต่อเขา
　　ขณะที่พลังผันผวนมหาศาลของหลูปิงเซ่อไหลทะลักออกมาอย่างหนักหน่วงมนุษย์สายพันธุ์ใหม่หลายคนที่ล้อมดูอยู่รอบๆก็ตกใจและเริ่มถอยหนีออกมา
　　”กลายเป็นว่าหลูปิงเซ่อคือปรมาจารย์ฝีมือฉกาจที่เป็นถึงระยะ4?!”
　　”เฮ้ย!”
　　”นี้มันแค่ตบตาเรา?!”
　　ความกลัวและความตื่นตระหนกกระจายไปทั่วหลายคนกลัวกันใหญ่
　　ฉางกวนหลงที่มองออกไม่สนใจเสียงขู่คำรามของลูกสาวที่ดังมาจากด้านหลัง เขายกดาบในมือขึ้นพร้อมตะโกนบอก “เขาไม่ใช่วิวัฒนาการ เขาเป็นพรสวรรค์!”
　　อะไรน่ะ?แล้วเรากลัวอะไรกัน? นี่มันหลอกเรา…
　　เสียงถกเถียงงึมงำของหลายคนดังอยู่พักหนึ้งหลังจากทุกคนได้รู้แล้วว่าพลังผันผวนของหลูปิงเซ่อที่ระเบิดออกมานั้นเป็นของพรสวรรค์ไม่ใช่วิวัฒนาการ พวกเขาก็กลับมามีความกล้าอีกครั้ง ตอนนี้ทุกคนเริ่มเลือดร้อน คิ้วขมวดแน่น สีหน้าตึงเครียด อยากจะฉีกหลูปิงเซ่อออกเป็นชิ้นๆ
　　จงคุยที่ได้สติหลังจากหายตกใจแล้วก็พูดจาดูถูกขึ้นมา “ก็แค่พรสวรรค์กล้ามาหือต่อหน้าฉัน แม้ว่าหัวหน้าแกจะเป็นพลเอก แต่ฉันก็เป็นพลเอก แกต้องเคารพฉันเหมือนกัน อย่างแกมันก็แค่ลูกน้องขยะๆของไอ้ชูฮัน กล้าดียังไง!”
　　ความอัปยศอดสูที่ได้รับก่อนหน้านี้ทำให้จงคุยยิ่งเคียดแค้นกว่าเดิมเขาตะโกนด่าใส่หลูปิงเซ่ออย่างเต็มที่
　　ส่วนหลูปิงเซ่อในตอนนี้ก็มาถึงจุดเดือดสุดของตัวเองแล้วทันทีที่วิวัฒนาการระยะ 2 ซึ่งเป็นลูกน้องของจงคุยโจมตีใส่หลูปิงเซ่อตามคำสั่ง หลูปิงเซ่อก็เหล่ตามองการโจมตีจากทางด้านซ้ายและภายในพริบตาก็หลบการโจมตีโดยเบี่ยงตัวไปทางขวาและก็กลับมาที่ตำแหน่งเดิมอย่างรวดเร็ว
　　วิวัฒนาการระยะ2 ที่โจมตีใส่หลูปิงเซ่อตาค้างอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง อาวุธในมือยังคงยกค้างไว้กลางอากาศ
　　และตอนนั้นเอง——–
　　”ปั่ก!”
　　หมัดที่ทะลวงลงมาจากฟ้ากระแทกใส่หน้าอกของชายวิวัฒนาการระยะ2 อย่างรวดเร็ว ร่างของหลูปิงเซ่อเคลื่อนไหวว่องไวเหมือนกับลิง ร่างของหลูปิงเซ่อพุ่งทะลุออกมาจากวงล้อมพร้อมกับดาบในมือที่ส่องประกายเย็นเฉียบ เป้าหมายของเขาคือจงคุย!
　　”ฮือฮา ~”
　　เหล่าผู้มีอำนาจทั้งหลายเหงื่อตกกันใหญ่หลายคนที่เห็นภาพและอยากจะวิ่งเข้าไปห้ามหลูปิงเซ่อ
　　ฉางกวนหลงจับจ้องการเคลื่อนไหวของหลูปิงเซ่อไม่วางตานี้ทหารของชูฮันกล้าจะฆ่าจงคุยจริงๆเหรอ? บ้าสิ้นดี?
　　แน่นอนว่านี้เป็นเรื่องดีเพราะครั้งนี้หลูปิงเซ่อได้สร้างเรื่องให้ชูฮันครั้งใหญ่แล้ว!