ความมั่นใจของชูฮันทำให้ทุกคนในห้องอึ้งสายตาจับจ้องไปที่ชูฮันอย่างไม่เข้าใจ นี้มันเรื่องบ้าบออะไรกัน?
　　ฉางกวนหลงยิ้มบางๆจ้องชูฮันที่ทำให้ทุกคนเป็นกังวลอย่างเงียบๆโดยไม่พูดอะไร
　　”เอาแบบนี้มั้ย”ชูฮันแตะจมูกตัวเอง “ตอนนี้ฉันมีสถานะเป็นพลเอกของจีน ฉันขอสนับสนุนการตัดสินใจทั้งหมดของพลเอกฉางกวนหลงโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ ดังนั้นพวกคุณไม่ต้องมาถกเถียงและโหวตอะไรกันอีก แค่ความคิดเห็นของพลเอกสองคนก็น่าจะเป็นการตัดสินใจสุดท้ายได้แล้ว พวกคุณยังต้องการความคิดเห็นอะไรอีก? กลืนความคิดเห็นตัวเองลงคอไปเถอะ”
　　”ฮือฮา ~”
　　ทุกคนหลุดเสียงอุทานออกมาอย่างจกใจหน้าตึงอย่างไม่พอใจ! 　　การตัดสินใจสุดท้ายอะไร?ให้พวกมันทำเฉยเนี่ยนะ!
　　แล้วให้พวกเขากลืนความคิดลงไป?นี้มันเกินไปแล้วนะ?
　　ฉางกวนหลงยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัยคิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงนิ่งๆเอ่ยขึ้น “ตามนั้น”
　　ทั้งห้องประชุมตกอยู่ในความตกใจและสงสัยเต็มไปด้วยทุกคนยอมจบทุกอย่างลงอย่างงงๆและรวดเร็วจนไม่มีใครตามทัน ทุกคนไม่คิดเลยว่าขณะที่เหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงกำลังคัดค้านความคิดของพลเอกฉางกวนหลงกันหมด จู่ๆชูฮันก็ลุกขึ้นมาสนับสนุนโดยใช้สิทธิความเป็นพลเอกแบบนี้ การตัดสินใจร่วมกันของพลเอกสองคนของจีนทำให้ทุกคนต้องเงียบปากลงกันหมด เหลือทิ้งไว้เพียงแต่ความหงุดหงิดและไม่พอใจ
　　ในเวลาเดียวกันเหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงของค่ายหนานตู้ต่างมีสีหน้าบูดบึ้งไม่พอใจอย่างสุดขีด จิ้งจอกเจ้าเล่ห์สองคนรวมตัวกันมันเป็นอะไรที่พวกเขาไม่ได้เตรียมพร้อมมาเลย!
　　ชูฮันไม่ได้พูดอะไรอีกหลังจากช่วยฉางกวนหลงเสร็จ ชูฮันก็เดินออกประตูห้องประชุมไปเลย เพียงแค่ชั่วพริบตาจังหวะที่ชูฮันเดินผ่านหน้าทหารที่ยืนเฝ้าหน้าห้องประชุมไป นายทหารได้ยัดกระดาษแผ่นเล็กๆแผ่นหนึ่งใส่มือชูฮัน
　　ชูฮันเดินต่อไปเรื่อยๆโดยไม่ได้หยุดสีหน้าเรียบนิ่งไร้อารมณ์ ตอนที่นายทหารหน้าห้องประชุมยัดกระดาษใส่มือเขา มันแสดงให้เห็นว่าหน่วยข่าวกรองลับใต้ดินได้แทรกซึมเข้ามาถึงศูนย์ใจกลางของค่ายหนานตู้ได้แล้ว นี้เป็นความประหลาดใจครั้งใหญ่เลยสำหรับชูฮัน
　　จนกระทั่งเดินจากมาได้ไกลพอสมควรชูฮันก็เปิดกระดาษในมือออกมาอ่าน หากทันทีทีกวาดตามอง ฝีเท้าที่เดินอย่างเอื่อยๆก่อนหน้านี้ก็เปลี่ยนเป็นรีบเร่งมุ่งหน้าไปที่ประตูเมืองทันที! 　　ในตอนท้ายของการประชุมทุกคนกำลังทยอยเดินออกมาจากห้อง เฉินยุนโหลวยังคงอยู่ในห้องประชุม มองฉางกวนหลงด้วยสายตาหวาดกลัว “ท่านพลเอก ท่านได้ปรึกษาเรื่องนี้กับพลเอกชูฮันมาก่อนหน้านี้แล้วเหรอครับ?”
　　”คุณต้องยอมรับว่าคุณมีสัมผัสอ่อนไหวที่ต่ำ”ฉางกวนหลงยิ้มด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ราวกับจิ้งจอก “เรื่องแบบนี้มันไม่จำเป็นต้องปรึกษากันล่วงหน้าเลย ด้วยความสามารถของชูฮันแน่นอนว่าเขาสามารถมองออกถึงความตั้งใจของฉันได้ทันที”
　　เฉินยุนโหลวหุบปากทันทีเขารู้สึกไร้พลังและไม่มีค่า พลเอกชูฮันสมแล้วที่เป็นพลเอก ไม่มีใครเหนือกว่าเขาได้เลย
　　แตกต่างกับเขาอย่างสิ้นเชิง!
　　ฉางกวนหลงไม่พูดอะไรอีกเขากำลังอารมณ์ดี การทดสอบนี้เป็นเรื่องที่เขาพึ่งคิดขึ้นมาได้ นอกเหนือจากการที่ต้องการการสนับสนุนแล้ว ฉางกวนหลงเองก็ต้องการทดสอบขีดความสามารถของชูฮันเหมือนกัน
　　แม้ว่าเขาจะบอกใบ้ชูฮันกลายๆแต่ชูฮันก็สามารถสังเกตเห็นและตอบสนองเขาได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งจากทั้งห้องประชุมทั้งหมดมีชูฮันเพียงแค่คนเดียวที่ทำได้ ดูเหมือนความสามารถของชูฮันจะแข็งแกร่งจริงๆ เพียงพูดแค่สองสามประโยคมันก็ทำให้ทุกคนเงียบสนิทไม่กล้าเถียงแล้ว
　　ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!
　　ขณะที่ฉางกวนหลงเตรียมพร้อมจะออกไปจากห้องประชุมทันใดนั้นฮวงชูเจิ้นก็พุ่งเข้ามาหาด้วยความร้อนใจ “ท่านพลเอกครับ ชูฮัน ชูฮันวิ่งอีกแล้วครับ!”
　　ความรู้สึกโล่งใจที่ฉางกวนหลงพึ่งจะรู้สึกไปหายวับไปทันทีหน้าตาดำทมึงก่อนจะเอ่ยถาม “เขากำลังวิ่งไปไหน?”
　　”ดูเหมือนว่าเขากำลังมุ่งหน้าไปที่ประตูค่ายครับ!”ฮวงชูเจิ้นปาดเหงื่อที่หน้าผากตัวเองออกก่อนจะรายงาน “ชูฮันมุ่งหน้าไปที่ประตูค่ายเมืองทุกครั้งที่เผชิญกับการลอบสังหารครับ มันเป็นแบบนี้ซ้ำๆมาสองครั้งแล้ว ครั้งนี้เราควรตามเขาไปมั้ยครับ?”
　　”ไป”ฉางกวนหลงตอบ “นายคอยตามประกบชูฮัน ไอ้เด็กนี้มันไม่ยอมจบ ครั้งนี้มันจะต้องสร้างความวุ่นวานอีกแน่ นี้มันคิดจะสร้างความวุ่นวายทุกวันเลยเหรอไง?”
　　”ได้ครับผมจะตามติดเขาทันทีและรายงานสถานการณ์ให้ท่านฟังตลอดครับ!” ฮวงชูเจิ้นไม่มีเวลามากแล้ว เขารีบหมุนตัวและไล่ตามหลังชูฮันไปทันที ไอลีนโนเวล
　　เมื่อได้เห็นว่าบรรยากาศเปลี่ยนไปอีกครั้งเพราะชูฮันเหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่เหลืออยู่ในห้องประชุมก็ไม่กล้าพูดถึงประเด็นไหนๆอีก พวกเขารีบเดินหนีออกไปจากห้องอย่างรวดเร็วด้วยรู้ดีว่าตอนนี้ฉางกวนหลงกำลังอารมณ์ร้อน ถ้าชูฮันสร้างเหตุการณ์ขึ้นอีกครั้ง คาดว่าคงจะต้องขอให้ชูฮันซ่อมถนนในค่ายหนานตู้ให้แล้ว!
　　เพราะงั้นในบรรยากาศเช่นนี้คนเดียวที่กล้าพูดก็คือก็คือคนที่มีความกังวลอย่างมากในใจอย่างฉางกวนยวีซิน
　　”พ่ออยากจะส่งคนไปช่วยชูฮันมั้ย?”ฉางกวนยวีซินมีสีหน้าตึงเครียด เธอเดินเข้ามาฉางกวนหลงจากด้านหลัง
　　ฉางกวนหลงยิ่งโกรธเข้าไปอีกกว่าเดิมเขาหันไปตะคอกใส่ฉางกวนยวีซินดังลั่น “ลูกรู้ว่าเขาสร้างปัญหาให้เรามากขนาดไหน พ่อว่าเขาคงต้องตายสักวันแหละ ถ้าเขาจะสร้างปัญหาภายในค่ายของเราได้ทุกวันขนาดนี้!”
　　ฉางกวนยวีซินจ้องตาพ่อของเธอ”พ่อคิดกับชูฮันแบบนั้นเหรอ? เขาเป็นเหยื่อนะ! ลืมไปแล้วตาแก่ ว่าสัญญาอะไรกับหนูไว้ตอนที่ทำการพนัน!”
　　”พนัน?พนันอะไร?” เฉินยุนโหลวที่ยังอยู่ประหลาดใจกับข้อมูลมที่ได้ยิน ฉางกวนยวีซินท่าจะชอบการพนันน่าดู ตอนแรกก็กับจงคุย ตอนนี้ก็กับฉางกวนหลง
　　ฉางกวนหลงปิดปากฉับทันทีและไม่พูดอะไรอีก　　ฉางกวนยวีซินตะคอกใส่พ่อของเธออย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้นพ่อสัญญาว่าตราบใดที่ชูฮันเข้าใจความหมายของการประชุมนี้และสามารถระงับการต่อต้านจากพวกเจ้าหน้าที่ระดับสูงในค่ายได้พ่อจะไม่ห้ามหนูกับชูฮันอีก”
　　เฉินยุนโหลวแสยะยิ้มทันทีที่ได้ยินเขาไม่คิดเลยว่าฉางกวนยวีซินจะกล้าขนาดนี้ เธอกล้าพนันอย่างใจกล้าเพื่อชัยชนะแถมยังพนันเข้าข้างชูฮันทุกครั้ง พูดได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้ดูจะเชื่อใจชูฮันสุดๆ
　　ขณะที่คำพูดของฉางกวนยวีซินทำให้ห้องประชุมเงียบสนิทชูฮันที่กำลังวิ่งอยู่ก็มาถึงตรงประตูทางเข้าเมืองพอดี โดยข้างกายเขามีกลุ่มทหารของหนานตู้ตามติดมา นำโดยฮวงชูเจิ้น ตามติดเขามาไม่ห่างกาย!
　　”พลเอกชูฮันได้โปรดอย่าไปไหนคนเดียวครับ และอย่าออกไปจากประตูค่ายด้วยครับ” ฮวงชูเจิ้นพยายามจะสบตากับชูฮัน “เราไม่อยากจะจำกัดการกระทำของท่าน แต่ท่านก็น่าจะรู้ว่าท่านตกเป็นเป้าเคลื่อนที่ เราไม่รู้ว่ามันจะมีนักฆ่าที่ซ่อนตัวอยู่ในค่ายหนานตู้อีกกี่คน นี้เป็นเพื่อความปลอดภัยของตัวท่านเองนะครับ”
　　ชูฮันไม่มีทางเลือกนอกจากค่อยๆเดินและพูด”ดังนั้น ฉันห้ามออกไปจากค่ายหนานตู้?”
　　”ไม่ใช่ในกรณีนั้นครับแต่ถ้าท่านอยากจะออกไป ท่านจะถูกส่งกลับไปที่ค่ายเขี้ยวหมาป่าทางเฮลิคอปเตอร์เพื่อความปลอดภัยของตัวท่านเอง” ฮวงชูเจิ้นร่ายคำพูดที่เตรียมมาไว้ “ทันทีที่ท่านไปถึงค่ายเขี้ยวหมาป่า ท่านจะทำอะไรก็ตามที่ต้องการใดเลยครับ ค่ายของเราจะไม่มีส่วนรับผิดชอบใดๆทั้งนั้น กรุณาเข้าใจเราด้วย ท้ายที่สุดแล้วมีพลเอกตายในค่ายของเรา มันคงจะเป็นปัญหาใหญ่”
　　ชูฮันยกยิ้มมุมปาก”ขอบคุณที่ดูแลเป็นพิเศษ”
　　และมีอีกประโยคในใจที่ชูฮันไม่ได้พูดออกมา…ขอบคุณที่ส่งเฮลิคอปเตอร์มาให้ฉัน