คำพูดของหลูปิงเซ่อเหมือนกับมีดที่ปักลงกลางใจของทุกคนพวกเขาไม่เคยรู้สึกสิ้นหวังกับชีวิตมากเท่านี้มาก่อน ความเสียใจต่อการกระทำของตัวเองฉายแววอยู่ในแววตาของทุกคน
　　สายไป…
　　มันก็แค่ห้านาทีในช่วงเวลาที่พวกเขาเอาแต่ตั้งคำถามและต่อว่า ซุปเปอร์ซอมบี้ก็ใช้โอกาสนั้นชิงลงมือก่อน!
　　คำพูดของลูปิงเซ่อดูเหมือนจะกระแทกเข้าหัวใจของทุกคนเต็มๆทุกคนต่างรู้สึกของความสิ้นหวังและเสียใจต่อการกระทำของตัวเองได้ “ฉันให้สิทธิ์อำนาจกับนายเป็นอันดับสองรองจากฉัน มันมีทางไหนที่เราจะสามารถแก้ไขปัญหานี้ได้มั้ย? ฉันรู้ว่านายจัดการซุปเปอร์ซอมบี้ได้!”
　　หลูปิงเซ่อแสยะยิ้มออกมาทันที”ขออภัย ผมมีความสามารถจำกัด ผมไม่ใช่มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ที่มีความสามารถด้านกาารรบ หรือเก่งกาจเหมือนกับหัวหน้าชูฮัน”
　　การปฏิเสธอย่างทันทีของหลูปิงเซ่อทำให้ทุกคนมีสีหน้าบิดเบี้ยวนี้คือสิ่งที่พวกเขาต้องเจอเพราะการกระทำของตัวเอง ทั้งๆที่ชูฮันและลูกน้องของชูฮันต่างพยายามสุดตัวเพื่อช่วยค่ายของพวกเขา แต่พวกเขากลับต่อต้านและทำลายทุกอย่างลงด้วยมือตัวเอง แม้แต่ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวาน พวกเขาก็ยังเลือกเดินทางผิด
　　ระหว่างช่วงนั้นเองก็เกิดการต่อสู้ตรงประตูขึ้นอีกขึ้น มีการโจมตีของซอมบี้อย่างกระทันหันตามมาด้วยเสียงแหกปากร้อง
　　”ท่านพลเอกครับ!เรื่องด่วนครับ ประตูกำลังจะพังแล้วครับ อยู่ดีๆกลุ่มซอมบี้ก็ก็กระแทกตัวอัดใส่ประตูอย่างกับพายุถล่ม!”
　　”ท่านพลเอก!ได้โปรดสั่งการครับ!”
　　สถานการณ์ไต่ขึ้นมาถึงระดับที่น่าเป็นห่วงอย่างยิ่งและไม่มีมาตรการใดที่จะแบ่งคนไปรักษาแต่ละประตูเอาไว้ได้ มันแค่ไม่กี่นาเท่านั้น และเมื่อไหร่ที่ประตูทั้งหมดล้มลง ซอมบี้จำนวนมหาศาลก็จะทะลักเข้ามาข้างในค่าย และมันก็จะกลายเป็นฝันร้ายของทุกกคน
　　แววตาของฉางกวนหลงแดงก่ำความกังวลไต่ขึ้นถึงระดับสูงสุด เหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงรอบๆฉางกวนหลงก็มีความคิดอยากจะฆ่าตัวตายซะตอนนี้
　　ครั้งนี้มันคือจุดจบแล้วจริงๆสินะ!
　　การแก้ไขปัญหาซุปเปอร์ซอมบี้กลายเป็นเรื่องเร่งด่วนที่สุดในตอนนี้และจะต้องได้รับการแก้ไขทันทีแต่สถานการณ์ที่เกิดอย่างกระทันหันเมื่อครู่ก็ต้องได้รับการแก้ไขเช่นกัน เขาไม่รู้แล้วว่าควรจะเริ่มที่จุดไหนก่อน
　　เขาเสียใจจริงๆ!
　　เมื่อได้เห็นทุกอย่างกำลังมุ่งหน้าไปสู่สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดหลูปิงเซ่อที่มักนิ่งเฉยและเย็นชาก็พูดขึ้น “ขอผมคิดก่อน ถ้าเป็นหัวหน้าอยู่ที่นี้ หัวหน้าจะทำอะไร?” 　　ใช่!
　　ถ้าชูฮันอยู่ที่นี้เขาต้องมีทางออกผู้ชายคนนี้มีกระบวนการความคิดที่ไม่เหมือนใครและมีประสิทธิภาพอย่างมาก ขณะที่ทุกคนกำลังสิ้นหวังและไร้หนทาง พวกเขาทำได้แค่รอคอยทางออกจากหลูปิงเซ่อเพียงอย่างเดียว
　　”พ้ะ!”
　　ทันใดนั้นก็มีความคิดบางอย่างแวบขึ้นมาในหัวชูฮันเขาจำลองตัวเองเป็นชูฮัน มือข้างหนึ่งล้วงอยู่ในกระเป๋า อีกข้างยกค้างในอากาศจำลองว่ากำลังถือขวานซิ่วโหลอยู่
　　ท่าทางที่แปลกๆของหลูปิงเซ่อได้สร้างความตกใจให้แก่ทุกคน
　　นี้มันอะไรกัน?
　　หรือเป็นบ้าไปแล้ว?
　　”แม่งเอ๊ย!นั่นมันซุปเปอร์ซอมบี้ใช่มั้ย?” หลูปิงเซ่อเลียนแบบน้ำเสียงของชูฮันและเริ่มขยับท่าทางให้เหมือนกับภาพของชูฮันในความจำของตัวเองให้เหมือนได้มากที่สุด “ถ้ามันซ่อนตัว เราก็หาเจอได้ ถ้าหาไม่เจอ ก็ออกไปไล่ตามมัน ถ้าจับมันไม่ได้ ก็วิ่งบุกฝ่าออกไป!”
　　การเลือกทางออกด้วยตัวเอง
　　ทุกคนช็อคค้างกันหมดหลูปิงเซ่อพูดอะไรกัน?
　　แต่… ไอลีนโนเวล
　　มันค่อนข้างคล้ายกับวิธีการพูดของชูฮันแปลกและเผด็จการ!
　　ท่ามกลางสถานการณ์ที่ตึงเครียดและแปลกประหลาดหลูปิงเซ่อก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง และครั้งนี้ในที่สุดเขาก็กลับมาเข้าสู่สภาวะปกติ “ถ้าเป็นหัวหน้าชูฮัน จะทำยังไงตอนนี้? ในเมื่อซุปเปอร์ซอมบี้จัดขบวนซอมบี้บุกโจมตีอยู่นอกค่าย!”
　　ทุกคนที่มองหลูปิงเซ่อและฟังอยู่ก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลจึงพยักหน้าตามอย่างเห็นด้วย　　หลูปิงเซ่อที่กำลังวิตกกังวลจนเหงื่อแตกทั่วตัวเขาได้แต่คิดว่าถ้าเป็นหัวหน้าจะทำยังไงแต่ไม่สามารถหาวิธีการที่เฉพาะเจาะจงได้ออก เขาทำได้แค่วิเคราะห์ทุกอย่างไปทีละขั้นๆเพื่อหาทางแก้ไขที่เข้าใจความเป็นจริงที่สุด “ในเมื่อตอนนี้เรารู้แล้วว่าซุปเปอร์ซอมบี้มีความคิดที่แข็งแกร่งมาก ก็เปรียบเสมือนมนุษย์คนหนึ่ง คิดสิ ซอมบี้ที่พึ่งวิวัฒนาการขึ้นเป็นซุปเปอร์ซอมบี้ มันมีระดับมันสมองเท่ากับเด็กเจ็ดหรือแปดขวบเท่านั้น ทำไมถึงฉลาดได้ขนาดนี้!”
　　ความหวังของผู้คนรอบๆที่จับจ้องมาที่หลูปิงเซ่อไม่วางตาเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
　　หลูปิงเซ่อยิ้มมุมปากเหมือนกับชูฮันก่อนจะโพล่งออกมาอย่างกระทันหัน “วิธีเดียวที่จะรู้คือวิ่งบุกฝ่าออกไป!”
　　”เฮือก!”
　　หลายคนอ้าปากค้างจนคางแทบถึงพื้นอะไรคือการวิ่งบุกฝ่าออกไป?
　　”ช้าก่อน”ฉางกวนหลงที่ไม่สามารถยอมรับไอเดียแปลกๆของหลูปิงเซ่อได้รีบเอ่ยขัดขึ้นมาและเอ่ยถามสิ่งที่ข้องใจ “อะไรคือวิ่งฝ่าออกไป อีกฝ่ายคือซุปเปอร์ซอมบี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะออกไปเผชิญหน้ากับมัน จะฆ่าตัวเองเหรอไง!”
　　ก็ใช้เสน่ห์ของภาษาสิ!””ตาของหลูปิงเซ่อเป็นประกายวาว “มันชอบหนีและซ่อนตัวเหมือนแมลงสาบ มันไม่กล้าออกมาเผชิญหน้ากับเราตัวต่อตัว แล้วถ้าถูกท้าทายตรงๆ คิดว่ามันจะทนได้เหรอ?”
　　คำพูดของหลูปิงเซ่อที่เต็มไปด้วยความมั่นใจทำให้ทุกคนตะลึงกันหมด หากก็คิดตาม
　　”แล้วหลังจากที่เจอล่ะ?”ฉางกวนหลงเองก็คิดตาม เขาถามต่ออย่างต้องการเตรียมความพร้อมให้ตัวเอง
　　หลูปิงเซ่อขมวดคิ้ว”ผมรับผิดชอบได้แค่การทำให้มันโกรธและเผยตัวออกมา แต่จะฆ่ามันอย่างไรนั้นขึ้นอยู่กับทีมทหารมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระดับสูงของท่าน แต่เพราะซุปเปอร์ซอมบี้มันเกิดขึ้นท่ามกลางซอมบี้ทั่วไป ดังนั้นซุปเปอร์ซอมบี้จะมีระดับไม่ต่ำกว่าระยะ 5 เพราะฉะนั้นท่านจะต้องส่งคนที่เก่งที่สุดออกไปสู้!”
　　”อย่างต่ำระยะ5 ?”
　　มีเสียงอุทานรด้วยความตกใจของผู้คนดังไล่กันมา
　　”แสดงว่าเราก็ต้องการมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะ5 สองคน?”
　　”จะหามาจากไหน?”
　　”เป็นระยะ4 สิบคนได้มั้ย?”
　　หลูปิงเซ่อปาดเหงื่อบนหน้าผากออก”ทำไมกองกำลังสูงสุดของท่านถึงมีระดับน้อยแบบนี้? แล้วเราจะรับมือกับซุปเปอร์ซอมบี้ที่อาจจะเป็นระยะ 4 หรือ 5 ได้มั้ย? ตอนแรกผมจะบอกให้ท่านส่งวิวัฒนาการระยะ 6 สองคนออกไปสู้ด้วยซ้ำ! นี้เป็นถึงค่ายอันดับสามของจีน อย่าบอกนะว่าในค่ายของท่านไม่มีแม้แต่มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะ 6!”
　　ทุกคนที่ได้ยินหน้าแดงก่ำด้วยความอับอายและพูดอะไรไม่ออกเพราะพวกเขาไม่มีมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะ 6 จริงๆ!
　　ด้วยสายตาและการเปรียบเทียบอารมณ์ในใจของหลายๆคนจึงเริ่มเปลี่ยนไปมาอีกครั้ง
　　พวกเขาคิดมาเสมอว่าค่ายหนานตู้ของพวกเขาไม่เป็นรองใครแต่คำพูดของหลูปิงเซ่อเมื่อครู่ได้กดความภาคภูมิใจต่อค่ายหนานตู้ลงไปถึงพื้น ไม่มีคนมีฝีมือระดับสูงอยู่ในค่ายหนานตู้เลยสักคน ตลกชะมัด!
　　ทำไมพวกนี้ถึงยังกล้าต่อต้านหัวหน้าชูฮัน?
　　ขณะที่ทุกคนแทบไม่ไหวกับการรับมือกับปัญหามันก็มีเสียงของคนหนึ่งไม่ดังมากดังขึ้นมาจากที่ไกลออกไป “อยากให้ระยะ 6 ออกไปเหรอ? ฉันเป็นระยะ 6!”