อ่านนิยายเรื่อง จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี โดย นำเรื่อง จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี มาเป็นบางส่วน

บทนำ

ได้รับความลำบาก เพื่อได้อยู่ต่อ ผมทนความอัปยศอดสู แต่งเข้าตั้งสามปี ถูกดูถูกและเยาะเย้ย ในสายตาของพวกเขา ผมเป็นคนที่ไร้ประโยชน์ ใครๆก็สามารถก้าวเหนือหัวผมได้ ใช้ชีวิตอยู่อย่างหมา จนถึงวันนี้ ภัยพิบัติทุกๆอย่างผ่านไป…….เมื่อยิ่งใหญ่ขึ้นมา ทำให้คนบนโลกผวา！！

เรื่องย่อ

“เอาเงินทำไม ให้ไอ้สวะนี้ไปยอมรับความผิดและเข้าคุกแทนหานเจี้ยนเย่”

“ใช่ๆ ตระกูลของพวกเราขาดไอ้สวะคนนี้ไป และยังประหยัดเงินได้หนึ่งล้าน ได้ผลดีด้วยกันทั้งสองฝ่าย”

” ดูคุณพูดแบบนี้สิ ไอ้สวะไม่ใช่คนหรือไง พวกคุณให้เขาไปรับผิด หานหยู่เยนเห็นด้วยหรือยัง สวะในสายตาของพวกเรา ในสายตาของคนอื่นกลับเป็นตั้งสามีที่ดีเลยนะ”

เมืองเจียง บ้านเก่าแก่ของตระกูลหาน

ในห้องโถงใหญ่ทุกคนต่างก็แดกดันถากถาง แล้วกำลังวิพากษ์วิจารณ์ชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่ง

“เลี้ยงหมาสามปี ก็มีเวลาที่ใช้ประโยชน์มันแล้ว”

“คุณกำลังพูดภาษาคนหรอ? หมาไปทำผิดอะไรกับคุณ คุณถึงต้องเหยียดหยามหมาแบบนี้”

“ฮ่าๆๆ ”

ทุกคนหัวเราะเสียงดัง

โล่เฉินที่ต้องเผชิญกับการดูหมิ่นของทุกคน เขากำหมัดแน่นจนมือขาวซีด

สามปีก่อน เขาเร่ร่อนไปถึงเมืองเจียง วาสนาทำให้เขาบังเอิญได้แต่งเข้าไปในตระกูลหาน เคยทำให้ครึกโครมไปชั่วขณะ

แต่ว่าคนที่ถูกผู้อื่นวิพากษ์วิจารณ์กลับไม่ใช่เขา กลับเป็นสาวสวยที่มีชื่อเสียงในเมืองเจียง หานหยู่เยน และได้แต่งงานกับสวะที่ไม่รู้นาม

เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องตลกขบขันที่แวดวงคนชั้นสูงต้องพูดคุยเล่นกันหลังทานมื้ออาหารเสร็จ และเขาก็ถูกมองว่าเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านที่ไร้ประโยชน์

สามปีมานี้ เขาทนกับการดูหมิ่นทั้งหมด แล้วตกอับเหมือนหมา

แน่นอน คนที่ต้องอดทนมากกว่าเขาก็คือหานหยู่เยน

และได้สามีสวะคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าคนมากน้อยแค่ไหนที่เหยียดหยามถากถางเธอ แม้กระทั่งญาติตระกูลหานยังไม่เว้น

ทว่าต่อให้เป็นโลกภายนอกหรือว่าการดูหมิ่นหลากหลายรูปแบบของตระกูล หานหยู่เยนก็ไม่เคยระบายอารมณ์กับโล่เฉิน สองสามีภรรยาไม่ได้มีมีความสัมพันธ์ที่ไม่เข้ากันเหมือนน้ำและไฟ ทว่าก็ไม่ถือว่าดีมาก เป็นสถานะที่ไม่เย็นและไม่หนาว

สำหรับตอนนี้ คือพ่อตาหานเจี้ยนเย่ที่เป็นคนขับรถชนคนตาย และต้องการเงินหนึ่งล้าน ภายในสามวันหากเงินไม่ถึงญาติผู้ตายก็จะให้พ่อตาเข้าคุก วันนี้เป็นวันสุดท้าย

“คุณย่า พ่อเป็นลูกของท่าน ท่านไม่สามารถเห็นคนกำลังจะตายแล้วไม่ช่วยสิ” โล่เฉินขอร้องอีกครั้ง

“ไอ้สวะ แกมีสิทธิ์พูดอะไร อีกอย่าง เมื่อกี้ฉันไม่ใช่ให้คำแนะนำแล้วหรือไม่ ยังไงแกก็ไม่มีประโยชน์ ไปรับผิดแทนพ่อตาของแก เป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างมาก”

คนที่พูดคือชายหนุ่มที่มีบุคลิกลักษณะองอาจห้าวหาญ ชื่อว่าหานหยุนเทา เป็นหลานชายเอกคนโตของตระกูลหาน” . . . .