“พวกเราไม่ขัดข้อง”

ทุกเสียงสอดคล้องกันอย่างน่าประหลาดใจ

หานหยุนเทาสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง เขาเอ่ยเรียบๆ “คุณลุงคุณป้าทุกท่าน ถึงจะพูดแบบนี้ แต่เรื่องที่ผมถูกไล่ออกคุณย่าได้ตอบรับหยู่เยนไปแล้ว ยังไงก็ยังต้องฟังหยู่เยนเสียหน่อย?”

วาบ

สายตาของผู้คนเปลี่ยนทิศไป

คุณย่าหานเองก็มองมาด้วยเช่นกัน เธอเอ่ยถาม “หยู่เยน เธอมีความคิดยังไง หยุนเทาสามารถกลับมาดำรงตำแหน่งต่อได้หรือไม่? ”

“นี้…”

หานหยู่เยนรู้สึกลังเลอย่างยิ่ง

หลังจากชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียเป็นเวลานาน เธอพยักหน้า: “คุณย่า ทุกอย่างต้องยึดตระกูลเป็นหลัก หานหยุนเทาทำเรื่องที่มีประโยชน์มากขนาดนี้ ถือเป็นการชดเชยความผิดพลาดและกลับมาดำรงตำแหน่งต่อได้”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ตกลง”

คุณย่าหานดีใจ เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “การโหวตเป็นเอกฉันท์ อย่างนั้นนับจากวันนี้ไปหานหยุนเทากลับมาดำรงตำแหน่งรองผู้จัดการทั่วไปอีกครั้ง หยู่เยน เธอ….”

“คุณย่าเดี๋ยวก่อนครับ” หานหยุนเทาหยุดกะทันหัน

“นายมีอะไรจะพูด? ”

หานหยุนเทาตั้งหน้าตรงและพูดอย่างจริงจัง: “คุณย่า ถ้าคืนตำแหน่งให้พบ ถอดหยู่เยนออก แบบนี้ดูเหมือนว่าคุณจะลำเอียงมากเกินไปหน่อย ในเวลานี้ หยู่เยนมีฐานะเป็นรองผู้จัดการ สามารถจัดการกิจการของบริษัทได้อย่างเป็นระเบียบ มีความสามารถที่จะนั่งตำแหน่งนี้ได้ ”

คุณย่าหานขมวดคิ้วและถามอย่างไม่เข้าใจ “นายหมายถึงอะไร?”

“เป็นการดีกว่าถ้าเราตั้งตำแหน่งรองผู้จัดการขึ้นมาสองคน ไม่จำเป็นต้องถอดหยู่เยนออก แบบนี้พวกเราทั้งสองสามารถแข่งขันกันได้ มีการแข่งขันถึงมีแรงจูงใจทำงาน อย่างนี้ตระกูลของเราก็มีแต่จะก้าวหน้า คุณย่า ไม่ทราบว่าคุณย่าจะเห็นด้วยรึเปล่า?”

คำพูดของหานหยุนเทาสร้างความประทับใจให้คุณย่าหาน สีหน้าเธอเต็มไปด้วยความชื่นชม

เหล่าบรรดาญาติเองถอนหานใจขึ้นมาเช่นกัน

เปลี่ยนไปมากอย่างยิ่ง ใครๆ ต่างก็มองเห็น

คุณชายใหญ่คือสิงโตที่ตื่นจากการหลับใหล หานหยู่เยนตกที่นั่งลำบากแล้ว นี่คือความคิดที่เกิดขึ้นในใจของทุกคน

“ทำตามที่นายว่ามาแล้วกัน เธอสองคนล้วนเป็นรองผู้จัดการทั่วไป มีเรื่องอะไรสามารถปรึกษากันได้ ถ้าความเห็นต่างกันค่อยมาหาฉัน”

คุณย่าหานยังคงกุมอำนาจอยู่และยังดำรงตำแหน่งผู้จัดการทั่วไป

หลังการประชุม

หานหยู่เยนส่งข่าวถึงโล่เฉิน เธอรู้สึกกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ หานหยุนเทาขอให้เธออยู่ในตำแหน่งรองผู้จัดการทั่วไปต่อก็เพื่อแสดงภาพลักษณ์ที่สูงส่งของตัวเอง หรือว่ายังมีลูกไม้อะไรซ่อนอยู่?

ในช่วงบ่าย ความขัดแย้งก็มาถึง

ตระกูลหานทำธุรกิจออกแบบและก่อสร้าง แต่เดิมสเกลงานไม่ใหญ่มากนัก แค่โครงการปินหูก็ทำให้คนตึงมืออยู่แล้ว ตอนนี้ยังมีโครงการอสังหาริมทรัพย์ของหานหยุนเทาที่บอกว่ากำลังจะเริ่มออกแบบแบบบ้าน

อย่างนั้นก็จำเป็นต้องดึงนักออกแบบไปใช้

แต่ในบริษัทมีคนจำนวนเพียงแค่นี้ หานหยุนเทาดึงคนไปชุดหนึ่ง โครงการปินหูก็จะเกิดความล่าช้า หรือว่าจะต้องรับสมัครคน?

ห้องประชุมเปิดขึ้นอีกครั้ง

“คุณย่า อีกแค่เกือบเดือน ทางโครงการปินหูกำลังร้อนแรง ถ้าตอนนี้ดึงนักออกแบบไป จะส่งผลให้ทั้งโครงการไม่ราบรื่น”

“คุณย่า บริษัทซิงเฉินโทรหาผมมาสามครั้งแล้ว ให้ผมรีบออกแบบบ้านอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแค่ประเภทบ้านเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการจัดวางภูมิทัศน์ของทั้งแปลง ผมเองก็รีบทำเวลาเหมือนกัน! ”

“บริษัทซิงเฉินเพิ่งจะได้ที่ดินมาได้นานเท่าไหร่กัน ที่ดินตรงนั้นยังไม่ได้ปรับหน้าดินด้วยซ้ำ ตอนนี้มารีบออกแบบบ้าน เห็นชัดว่าตั้งใจจะหาเรื่องกัน! ”

“จะมาพูดแบบนี้ไม่ได้ นี่เป็นครั้งแรกที่บริษัทซิงเฉินเข้ามาเมืองเจียง ต้องการทำให้ที่ตรงนั้นเป็นย่านที่อยู่อาศัยระดับไฮเอนด์ที่สุดในเมืองเจียงดังนั้นการออกแบบประเภทบ้านและการวางผังจึงมีความสำคัญสูงสุด หรือเธอคิดว่าออกแบบครั้งแรกแล้วคุณท่านอีกฝ่ายจะอนุมัติให้ได้เลยหรือไง?”

หานหยุนเทาหัวเราะ: “แก้ไปแก้มา คุณท่านอีกฝ่ายโยนไปโยนมาถ้าไม่ถึงสามเดือนก็ไม่มีทางได้อนุมัติแน่ ถึงจะอนุมัติแต่นั่นก็เป็นแค่ร่างออกแบบเท่านั้น ภายหลังยังต้องมีปรับเปลี่ยนกะทันหันอีก ดังนั้น ฉันเองก็ร้อนใจเช่นกัน ไม่ได้คิดจะหาเรื่องอะไร”

หานหยู่เยนถูกสกัดเอาไว้จนพูดไม่ออก

ในห้องประชุม บรรดาญาติและเหล่าหัวหน้าพูดคุยกัน

“ทุกคนมีความคิดอะไร สามารถแสดงออกมาได้”

หานหยุนเทาเอ่ยปาก

ทันใดนั้น ผู้คนก็เริ่มพูดคุยกันไปมา

“พวกคุณล้วนเป็นรองผู้จัดการและมีสิทธิ์ในการโยกย้ายทรัพยากรของบริษัท ทรัพยากรไม่ได้มีไว้สำหรับคนคนเดียว ดังนั้นฉันจึงสนับสนุนการดึงตัวนักออกแบบไปใช้ของหยุนเทา”

“ใช่ นี่สมเหตุสมผลมาก ไม่งั้นเราจะต้องวางเฉยโครงการของหยุนเทาหรือ?”

“ฉันพูดแค่ประโยคเดียวเลยว่า บริษัทเฉิงหยู่มีแค่เพียงข่าวลือว่าอาจมีเบื้องหลังอยู่ที่เมืองหลวงจังหวัด แต่บริษัทซิงเฉินนั้นชัดเจนอย่างยิ่งว่าเป็นกิจการของตระกูลจีนหลิงโล่ คุณชายตระกูลโล่ลงแรงเองกับมือ อันไหนหนักเบา แค่มองก็รู้แล้ว”

ไม่มีใครออกหน้าให้ตนเอง หานหยู่เยนรู้สึกว่าหัวใจของคนเปลี่ยนแปลงกันเร็วมากเกินไปแล้ว

เมื่อวานอีกหน้า วันนั้นอีกหน้า

สิ่งต่างๆ ยากที่จะคาดเดา

นิ้วของคุณย่าหานกำลังเคาะอยู่บนโต๊ะ ท่าทางสง่าน่ายำเกรง

หลังจากไตร่ตรองสักครู่ เธอก็เอ่ยขึ้น “ทั้งสองโครงการล้วนต้องดำเนินการ ทุกคนพูดไม่ผิด ไม่สามารถทำให้บริษัทซิงเฉินขุ่นเคืองได้ อย่างนั้นเอาตามนี้เถอะ แบ่งนักออกแบบครึ่งหนึ่งไปให้หยุนเทา หยู่เยน ทางเธอก็ลำบากขึ้นอีกสักหน่อย ทำโอทีเพิ่มขึ้น”

“คุณย่า คนมีไม่พอจริงๆ นะคะ ไม่อย่างนั้น เรารับสมัครนักออกแบบเพิ่มอีกสักหน่อย”

“นักออกแบบธรรมดาทั่วไปไม่มีความสามารถในการทำโครงการพวกนี้ ส่วนนักออกแบบเก่าแก่ก็ราคาแพงเกินไป ตอนนี้เอาตามนี้ไปก่อน ผ่านไปอีกสักพัก เมื่อได้เงินทุนจากบริษัทซิงเฉินและบริษัทเฉิงหยู่มาค่อยคิดเรื่องพวกนี้อีกที”

หานหยู่เยนกัดริมฝีปาก แอบโอดครวญอยู่ในใจ

เมื่อมองขึ้นไป เธอก็พบว่าหานหยุนเทากำลังยิ้มเจ้าเล่ห์ เธอโมโหขึ้นมา: ไอ้เวรนี่!

“เอี๊ยด”

ทันใดนั้น ประตูก็ถูกผลักเปิดออก

ผู้ช่วยวิ่งเข้ามาอย่างตื่นตระหนกจากนั้นจึงร้องลั่น “ไม่ดีแล้วไม่ดีแล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! ”

“ร้องโวยวายหาอะไรกัน มีเรื่องอะไรค่อยๆ พูด” คุณย่าหานเอ่ยเสียงเข้ม

ผู้ช่วยตบหน้าอกคน จากนั้นจึงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “ท่านประธาน ที่ดินที่บริษัทซิงเฉินซื้อมาผืนนั้น ถูกรัฐบาลยึดคืนไปแล้ว! ”

ติ๊ก – ติ๊ก.

ห้องประชุม เหลือเพียงเสียงนาฬิกาเดินอยู่บนผนังดังขึ้น

“ฟึบ!”

หานหยุนเทากระโดดขึ้นมา ดวงตาเบิกตากว้าง เขาเอ่ย “นายว่าอะไรนะ พูดอีกทีสิ?! ”

“คุณ คุณชายใหญ่”

ผู้ช่วยก้มหน้าลงและพูดอย่างตะกุกตะกักว่า “ผมไม่ได้โกหก ตอนนี้ต่างรู้กันไปทั่วทั้งเมืองเจียงแล้ว รัฐบาลบอกว่ามีการฉ้อโกงในการประมูลที่ดินผืนนั้น และสงสัยว่าบริษัทซิงเฉินติดสินบนเจ้าหน้าที่อาวุโสบางคนเพื่อให้ได้มันมา

“ไม่มีทาง! ” หานหยุนเทาตะคอกด้วยความโกรธ

“คุณชายใหญ่ ล้วนพูดกันแบบนี้ทั้งนั้น ตอนนี้ไม่ใช่แค่ที่ดินที่ถูกยึดไป คณะกรรมการพรรคของเทศบาลยังออกคำสั่งให้หน่วยงานภาครัฐและสำนักงานความมั่นคงสาธารณะจัดตั้งทีมตรวจสอบขึ้นมาและเข้าไปประจำการในบริษัทซิงเฉินเพื่อตรวจสอบอย่างจริงจัง โล่ซิงเฉินเองก็ถูกเรียกตัวไปคุยแล้ว! ”

ปึง

หานหยุนเทาล้มลงบนเก้าอี้ ดวงตาเต็มไปด้วยความตกใจและไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน

เป็นไปได้ยังไง?!

ทันใดนั้น เขาก็มองไปที่หานหยู่เยน ในใจเกิดคลื่นแห่งความฉงนขึ้น เป็นเธอหรือ เธอไหนเลยจะมีอำนาจมากขนาดนั้น หรือว่าบริษัทเฉิงหยู่กำลังช่วยเธออยู่?

แต่นั่นคือตระกูลจีนหลิงโล่

คุณชายตระกูลโล่

แม้แต่ผู้นำของเมืองเจียงยังต้องให้เกียรติ ทำไมถึงได้ถูกเรียกไปคุยแบบนั้น คณะกรรมการพรรคของเทศบาลพวกนั้นไม่อยากสวมเครื่องแบบกันแล้วหรือไง!