สาวน้อยคนนี้ช่างทำให้คนหมดหนทางจริงๆ

อะไรก็ล้วนพูดออกมาได้หมด

หานหยู่เยนตื่นตัวขึ้นมากขึ้น เธอยืนกราน “อะปู การเป็นบอดี้การ์ดคอยดูแลเธอ24 ชั่วโมงนี่มันเป็นไปไม่ได้ สามีของฉันนอกจากบริษัทแล้ว ยังต้องรับส่งฉันไปที่ทำงาน อีกทั้งยังต้องทำงานที่บ้าน ไม่มีเวลาจริงๆ”

“พี่สาว คุณกลัวว่าฉันจะพรากพี่ชายใหญ่ล่ะสิ”

คังมิงปูยิ้มและเอ่ย “อย่ากังวลไป ฉันลองยั่วยวนเขาในบ่อน้ำพุร้อนแล้ว เขาไม่หวั่นไหวเลยสักนิด ภักดีกับคุณอย่างเอาเป็นเอาตาย พี่สาวคุณยอดเยี่ยมจริงๆ”

“เอ่อ”

หานหยู่เยนหัวเราะ ในใจรู้สึกภูมิใจเล็กน้อย

โล่เฉินเอ่ยอย่างเด็ดขาด “เป็นบอดี้การ์ดของเธอเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ แต่เห็นแก่ที่เธอช่วยพวกเราเอาไว้ในวันนี้ หากเธอบังเอิญเจอกับศัตรู ก็บอกฉันมาได้ ฉันจะช่วยเธอแก้ปัญหา”

“เอาอย่างนั้นก็ได้”

คังมิงปูอารมณ์ดีอย่างมาก เธอถาม “ไปเที่ยวเล่นที่บนยอดเขาด้านหลังกับฉันไหม ที่นั่นต่างหากถึงเป็นสระแห่งฟ้าที่แท้จริง”

“ได้เหรอ?”

เดิมทีหานหยู่เยนเกิดเรื่องขึ้นจนหมดอารมณ์และเตรียมพร้อมที่จะจากไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินคำเชิญของคังมิงปู ก็รู้สึกตื่นเต้นทันที

บนยอดเขาด้านหลัง แม้แต่เจ้าบ้านตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองเจียงจะขึ้นไปก็ยังยาก

“แน่นอนว่าได้ ตัวตนของฉัน พาพวกคุณขึ้นไปง่ายจะตาย”

คังมิงปูภูมิใจอย่างยิ่ง

ไม่กี่นาทีต่อมา ก็มาถึงบนยอดเขา

หานหยู่เยนสงบเสงี่ยมอย่างยิ่ง คนที่สามารถอยู่ที่นี่ได้ล้วนเป็นคนใหญ่คนโตด้านในด้านหนึ่งทั้งนั้น หากเกิดไปทำให้ขุ่นเคืองขึ้นมา ตระกูลหานคงต้องสลายเป็นผุยผงทันที

ส่วนโล่เฉินกลับไม่มีความสนใจและความรู้สึกใด

ครั้งหนึ่งตนเคยเป็นชายที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลก พวกคนใหญ่คนโตในเมืองหลวงแค่เขากระทืบเท้าก็ตัวสั่นเทาแล้ว เจอเขาทียังต้องกราบคำนับ

คนรวยเหล่านี้เป็นตัวอะไรกัน

“พี่สาวมาเถอะ นี่คือสระพิเศษสำหรับฉัน ที่นี่ คุณสามารถเห็นทิวทัศน์โดยรอบเป็นวงกลมหลายสิบไมล์”

คังมิงปูดึงหานหยู่เยนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงสระ

ในบริเวณนี้ ยังมีสาวใช้หน้าตางดงามรอรับคำสั่งอยู่

ในฐานะผู้หญิง หานหยู่เยนย่อมรู้สึกอิจฉาขึ้นมาในใจ

“เป็นยังไง ถือว่าใช้ได้เลยใช่ไหม”

“อะปู เธอไม่ใช่ลูกสาวของเศรษฐีจริง ๆ เหรอ? ตอนนี้ฉันสงสัยอย่างมาก” หานหยู่เยนเอ่ยถาม

คังมิงปูถอนหายใจ “ฉันไม่ได้โกหก อาจเป็นเพราะแม่ของฉัน เถ้าแก่ของคลับนี่ชอบแม่ของฉัน ฉันเองก็เลยกลายเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยไปโดยธรรมชาติ”

“ที่แท้เป็นแบบนี้”

“เธอเป็นคนญี่ปุ่นมาทำอะไรที่จีน ดูภาษาจีนของเธอที่พูดคล่องขนาดนี้ สมควรอยู่ที่ประเทศของเรามานานแล้วใช่ไหม”

โล่เฉินดื่มไวน์แดงและหันไปมองดู

ดูเหมือนว่าเขาก็อยากรู้เช่นกัน

คังมิงปูถอนหายใจอีกครั้ง “แม่และฉันระหกระเหินมา ตอนอายุ 12 ฉันตามแม่มาที่ประเทศจีนและอยู่มากกว่า 6 ปีแล้ว”

“หกปี อย่างนั้นก็นานมากจริงๆ”

“หกปีมานี้ ฉันกับแม่เอาแต่หลบซ่อนตัว หนึ่งปีก่อนหน้ามาถึงมณฑลซีหนัน แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีศัตรูตามล่า โชคดีที่เราได้รับการช่วยเหลือจากเถ้าแก่ของคลับ”

คังมิงปูยังคงมีอาการใจสั่นอยู่บ้าง เธอตบหน้าอกเบาๆและเล่าว่า “ตอนนั้นพวกเราอยู่ที่จีนหลิง ชายคนนั้นคือคนใหญ่คนโตของจีนหลิง แม่รู้สึกว่าจีนหลิงไม่ปลอดภัย ดังนั้นเถ้าแก่จึงส่งพวกเรามาที่เมืองเจียง และให้อาศัยอยู่ที่คลับเทียนฉือ”

“จากประเทศญี่ปุ่นไล่ล่ามาถึงจีน อีกทั้งยังอยู่นานถึง 6 ปี…” โล่เฉินเอ่ย “ฉันขอเดาว่าพวกเธอคงมีสถานะไม่ธรรมดาที่ญี่ปุ่น อีกทั้งยังต้องกุมความลับอะไรไว้ด้วย ไม่งั้นคงไม่ถูกไล่ล่าไปทั่วประเทศมาถึง 6 ปีหรอก!”

“หึ อยู่ในญี่ปุ่นฉันก็เป็นเจ้าหญิงน้อย ตระกูลของพวกเรา….”

“อะปู!”

ทันใดนั้น น้ำเสียงใสชัดก็กรีดเรียกดังขึ้น

“แม่”

ดวงตาของคังมิงปูเปล่งประกายขึ้นมา

โล่เฉินหันไปมอง และรู้สึกอัศจรรย์ใจในทันที

ในสายตาของเขาเป็นหญิงวัยกลางคนที่หน้าตางดงามอย่างยิ่งคนหนึ่ง รูปลักษณ์ไร้ข้อตำหนิ กลิ่นอายบนตัวให้ความรู้สึกสูงส่ง

แม้จะสูงส่ง แต่กลับไม่เย็นชา แต่อ่อนโยนเหมือนสายน้ำ

ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น

หญิงวัยกลางคนก็มีขนาดอันใหญ่โต เมื่อเทียบกับคังมิงปูแล้วยังใหญ่กว่าเท่าหนึ่ง ทำเอาคนรู้สึกว่าเสื้อผ้าสามารถระเบิดได้ตลอดเวลา

ถึงกระนั้นก็ตาม มันกลับไม่ได้ให้ความรู้สึกของรูปร่างที่ไม่สมดุลกัน แต่กลับยิ่งดูสมบูรณ์แบบ

ของชั้นเยี่ยม ยอดเยี่ยม

ขนาดโล่เฉินที่ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วน ในตอนนี้ภายในใจก็ยังชื่นชมด้วย

ไม่น่าแปลกใจเลยที่คนใหญ่คนโตของจีนหลิงคนนั้นจะหลงรัก และแทบจะให้การดูแลแม่และลูกสาวอย่างสูงสุด เป็นผู้ชายคนไหนก็ชอบทั้งนั้น

“สวยมาก” หานหยู่เยนก็พึมพำกับตัวเองเช่นกัน

“แม่ มาที่นี่ได้ยังไง?”

คังมิงปูวิ่งไป

หญิงวัยกลางคนหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำขึ้นมาและคลุมลงบนตัวของคังมิงปู จากนั้นจึงกอดเธอไว้ในอ้อมแขนและเอ่ยยิ้ม “ดูลูกสิ พรุ่งนี้แม่จะต้องไปที่จีนหลิงแล้ว”

“หา แม่ไปทำอะไรที่จีนหลิง”

ตาของคังมิงปูเปล่งประกายด้วยความสงสัย จากนั้นจึงพูดอย่างโกรธเคือง “แม่ ผู้ชายคนนั้นกำลังบังคับแม่อีกแล้วใช่ไหม”

“ลูกรัก อย่าคิดมาก”

“ฮือ ฮือ ฮือ…”

คังมิงปูร้องไห้ขึ้นมาและเอ่ยอย่างสะอึกสะอื้น “แม่ พวกเราไปกันเถอะ ไม่ต้องการการปกป้องจากเขา แม่ เขาแค่ต้องการแม่ ฉันไม่อยากให้แม่ต้องมีมลทินเพราะเขา”

“เด็กโง่ ลูกกำลังพูดเรื่องอะไร แม่แค่จะไปคุยกับเขา แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยบังคับแม่ อีกทั้งลูกเองก็รู้ หากแม่ไม่ยินยอม ใครก็มาบังคับไม่ได้” หญิงวัยกลางคนพูดด้วยรอยยิ้ม แต่น้ำเสียงของเธอหนักแน่นเป็นพิเศษ

โล่เฉินคิดในใจ ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เห็น อย่างน้อยๆก็มีความแข็งแกร่งซ่อนอยู่ภายใต้ความอ่อนโยน

“จริงหรือๆ?”

“แม่จะโกหกหนูได้ยังไง”

คังมิงปูเช็ดดวงตาของเธอและพยักหน้า “ถ้างั้น แม่หนูจะไปกับแม่ด้วย”

“ไม่ต้อง แค่สองสามวันแม่ก็จะกลับมา”

ในเวลานี้ หญิงวัยกลางคนถึงค่อยเงยหน้าขึ้นมาและถาม “อะปู นี่เป็นเพื่อนของลูกเหรอ?”

“แม่ ฉันแนะนำให้รู้จัก นี่คือพี่ชายโล่เฉิน เขาแข็งแกร่งมาก สามารถต่อสู้กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมากกว่าสิบคนด้วยสองมือและเท้า หนูต้องการให้พี่ชายมาเป็นบอดี้การ์ดของเรา แต่เขาไม่ยอม ช่างน่าเสียดาย”

คังมิงปูส่ายหัวและพูดต่ออีกว่า “นี่คือภรรยาของพี่ชาย พี่สาวหานหยู่เยน”

“สวัสดี ฉันชื่อฮาตา มิเคโกะ”

ฮาตานามสกุลนี้ ทำให้คนมักนึกไปถึงอาจารย์ท่านหนึ่งขึ้นมา

โล่เฉินและหานหยู่เยน ลุกขึ้นและทักทาย “สวัสดีท่านผู้หญิง”

“พวกลูกเล่นกันไปเถอะ อีกเดี๋ยวแม่ก็ไปแล้ว”

คังมิงปูกล่าวอย่างน่าสงสาร “แม่ พรุ่งนี้ค่อยไปจีนหลิงได้ไหม หนูคิดถึงแม้ อยากนอนกับคุณในตอนกลางคืน”

ในดวงตาของหญิงวัยกลางผู้หญิงมีแววลังเลเช่นกัน ก่อนจะพยักหน้าในที่สุด “ตกลง พรุ่งนี้เช้า แม่จะอยู่กับลูกคืนหนึ่ง”

โล่เฉินไม่คาดคิดว่า หญิงวัยกลางคนเองก็จะลงมาแช่ตัวในบ่อน้ำพุร้อนเช่นกัน

ชุดกี่เพ้าที่ใส่เมื่อครู่ตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นชุดคล้ายกับบิกินี่ ทำเอาคนตื่นเต้นเสียยิ่งกว่า

โล่เฉินเลือดลมพลุ่งพล่านขึ้นมา

“มองอะไร?”

หานหยู่เยนถลึงตาใส่ ในน้ำบิดเอวของโล่เฉินอย่างลับๆ

คังมิงปูอธิบายฉากของโล่เฉินที่ทุบตีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอย่างไม่หยุด ยิ่งพูดก็ยิ่งตื่นเต้น

หญิงวัยกลางคนเข้าใจความคิดของลูกสาวและพูดว่า “คุณโล่ คุณมาเป็นบอดี้การ์ดของลูกสาวของฉันไม่ได้จริงๆ หรือ เธอชอบคุณมาก เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเงื่อนไขได้”

“ฮูหยิน รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่อะปูให้ความสำคัญ แต่ว่าหากให้ผมคอยคุ้มครองเธอนี่คงเป็นไปไม่ได้ ผมเองก็มีธุรกิจของตัวเอง แต่ผมรับปากคุณได้ว่า หากศัตรูของคุณปรากฏตัว แจ้งให้ผมรู้ ผมจะช่วยพวกคุณจัดการ “

ใบหน้าของหญิงสาวคล้ำลง

เมื่อนึกถึงศัตรูของตัวเอง พลังอันน่าสะพรึงกลัวแบบนั้น ชายหนุ่มเพียงลำพัง ต่อให้เป็นกังฟูแล้วจะมีประโยชน์อะไร

“ฮูหยิน ดูเหมือนว่าศัตรูของคุณจะไม่ธรรมดา”

“เอ่อ ใช่”

“คุณบอกผมได้ไหม?”

หญิงวัยกลางคนส่ายหัว สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด “ขออภัยด้วย นี่ไม่อาจบอกได้ รู้มากไปก็ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับพวกคุณ ยังมี ได้โปรดอย่าถามอะปูเกี่ยวกับเรื่องของพวกเราอีกเลย อะปูลูกเองก็อย่าพูดมากไป เข้าใจไหม”

“แม่ หนูรู้แล้ว”

คังมิงปู มองดูเวลา เกือบจะเที่ยงแล้ว

เธอเสนอขึ้น “แม่ พวกเรากินกุ้งมังกรด้วยกันไหม ร้านกุ้งมังกรที่อยู่ไม่ไกลจากคลับร้านนั้น อร่อยมาก”

“ให้คนมาส่งเถอะ”

“โธ่ แม่ ให้คนมาส่งก็ไร้ความหมายน่ะสิ สิ่งที่สำคัญน่ะคือบรรยากาศในร้านต่างหาก อย่าได้กังวลไปเลย พวกเรามาที่เมืองเจียงเกือบปีแล้วและไม่เคยเจอการลอบฆ่าอีกเลย ไม่เกิดเรื่องหรอก”

เมื่อคิดว่าพรุ่งนี้จะต้องออกจากเมืองเจียงแล้ว ถึงปากจะบอกว่าแค่สองสามวัน แต่อันที่จริงก็ไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อไร

มิเคโกะทนไม่ได้ที่จะปฏิเสธลูกสาวของเธอ เธอพยักหน้าและเอ่ย “ตกลง ไปด้วยกัน”

“เย้ ขอบคุณค่ะแม่” คังมิงปูมีความสุขอย่างยิ่ง “พี่โล่ พี่หยู่เยน พวกเราไปกันเถอะ ฉันมั่นใจว่าพวกคุณจะต้องชอบ”

ไม่นานนัก รถLand Roverหุ้มเกราะกันกระสุนก็ออกจากคลับไป

แน่นอนว่าในรถเป็นพวกมิเคโกะ

ด้านหลัง Land Rover ยังมี Toyota Land Cruisers อีก 2 คัน ในนั้นเต็มไปด้วยบอดี้การ์ดระดับเฟิร์สคลาส จะเห็นได้ว่าคนใหญ่คนโตในจีนหลิงคนนั้นให้ความสำคัญกับมิเคโกะสองแม่ลูกมากแค่ไหน