บทที่ 20 อาจารย์ทั้ง 3 รับเข้าวิทยาลัย

ในช่วงเริ่มต้นเทอมของทุกๆปี วิทยาลัยใหญ่ๆนั้นจะยุ่งกันมากๆ ทั้งการทดสอบเวทมนตร์ที่จะจัดขึ้นก่อนเปิดเทอม แค่นั้นก็กินเวลาไปเกือบทั้งอาทิตย์แล้ว นี้ยังไม่รวมกระบวนการรับสมัครอื่นๆอีก

ทั้งวัยรุ่นที่เป็นชาวบ้าน ขุนนาง ครึ่งมังกรทั้งหลายและเผ่าพันธ์ที่มีปัญญาต่างมารวมตัวกันที่เมืองหลวงแห่งนี้เพื่อเข้าร่วมการทดสอบครั้งใหญ่ที่จะเปลี่ยนชะตากรรมของพวกเขาไปตลอดการ

ไม่มีใครที่มีความตั้งมั้นอยากจะฝึกเวทมนตร์แล้วจะพลาดงานนี้ได้หรอก

คนแห่กันเข้ามาอย่างล้นหลาม

ในจัตุรัสเทพมังกร นั้นเอง นอกจากเหล่าวัยรุ่นและเด็กที่เข้ามารับการทดสอบ พวกคนในตระกูลและกรรมการคุมสอบแล้ว ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่พิเศษมากๆมากด้วย นั้นก็คือเหล่าคณะอาจารย์ผู้รับผิดชอบในส่วนรับสมัครนักศึกษาใหม่เข้าเรียนในหลายๆมหาลัย

ไม่ไกลจากตรงจุดทดสอบนั้น  มี”ธง”ของ 10 อันกำลังโบกสะบัดอยู่ แต่ละธงนั้นเป็นตราสัญลักษณ์ประจำมหาลัย มีทั้งธงของ “วิทยาลัยเวทมนตร์มังกรไฟ” วิทยาลัยพาลาดินมังกรทองคำ” “โรงเรียนขวานใหญ่ เคลเนอร์”และอื่นๆอีกมากมาย

ตรงจุดนั้นเอง เป็นจุดรับลงทะเบียนของหลายๆวิทยาลัย

และตอนนั้นเอง ณ มุมหนึ่งของจุดรับสมัครลงทะเบียน มีชายสวมผ้าคลุมเวทมนตร์สีม่วง 3 คนนั่งคุยกันอยู่บนเก้าอี้

ชายแก่ที่มีผมยุ่งรุงรัง มีจมูกอมสีแดงปล่อยกลิ่นเหล้าออกมาเบาๆแล้วพูด “นี้มันก็วันสุดท้ายของการทดสอบแล้วนะ ดูเหมือนว่าจะไม่มีพวกคนเก่งๆโผล่มาให้เห็นอีกแล้วละ เห้อ ไอ้ตัวข้าเองมาเข้าดูงานเพื่อคัดเลือกตั้งหลายปี แต่ปีนี้ดูเหมือนจะเป็นปีที่น่าผิดหวังทที่สุดเลย…”

หลังจากที่พูดจบชายแก่ที่มีเขาเขาบนหัวพร้อมเกล็ดสีดำขลับอยู่ระหว่างคิ้วก็พูดขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ “คาร์ล เจ้ามีหน้ามาบ่นด้วยรึ วิทยาลัยของเจ้าเองก็ได้คนเก่งๆไปมากมายในปีนี้ ถ้าข้าเป็นเจ้า ข้าเองก็คงไม่มาวันนี้แล้วไปนอนหัวเราะอยู่บนเตียงอย่างสบายใจแล้ว ช้านี่ซิ มากับพวกเจ้าทุกปีก็ไม่ได้อะไรกลับไปทุกปี”

พอได้ยินแบบนั้นชายแก่หัวล้านก็พูดขึ้นมา “ไร้สาระน่ะ ตาแก่ เจ้าพูดมาได้ไงว่าเจ้าไม่ได้อะไรกลับไปเลยหน่ะ แล้วออรอสที่เจ้าได้ไปละ อัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุดของปีนี้เองก็โดนเจ้าแย่งตัวไปอยู่วิทยาลัยเวทมนตร์ครึ่งมังกรไม่ใช่เหรอ!” พอพูดจบชายแก่หัวล้านก็ถอนหายใจ “ข้าตั่งหากละที่ไม่ได้อะไรกลับไปเลยทุกปี แถมข้ายังต้องทนดูพวกเจ้าแย่งคนเก่งๆไปต่อหน้าข้าทีละคนอีก มันเจ็บปวดใจจริงๆ”

ชายแก่เขาเดียวมองชายหัวล้านก่อนจะพูด “แต่ไม่ว่าพรสวรรค์ของออดอสจะดีแค่ไหน แต่เขาก็เป็นแค่คนๆเดียว เทียบกับอัจฉริยะตั้งมากมายที่เจ้าแย่งไปได้ยังไงกันละคาร์ล เห้อ”

“นี้ ตาแก่ เจ้าเองก็ได้ของดีไปไม่ต่างกันนั้นละ หุบปากแล้วหยุดบ่นซักที”

ชายแก่จมูกแดงพูด “เจ้าก็น่าจะรู้ดีกว่าใครนี้ ว่าอัจฉริยะพวกนั้นหน่ะ มันขึ้นอยู่กับคุณภาพมากกว่าจำนวน แค่ออดอสคนเดียวก็ทดแทนได้กับเหล่านักเวทระดับดีๆหลาย10คนแล้ว พลังธาตุระดับดีเลิศทั้งธาตุแสงและธาตุลม พลังวิญญาณที่มากกว่าคนรุ่นเดียวกันถึง 88 เท่า สุดยอดไปเลยไม่ใช่รึไงกัน”

“ใช่แล้ว ถ้าเป็นไปได้ ข้าละอยากแลกคนทั้งหมดที่ข้าได้มาในปีนี้แลกกับออดอสคนเดียวก็ยังได้”

ชายแก่หัวล้านเห็นด้วย ถ้าเกิดอัจฉริยะเฉกเช่นออดอสนั้นได้รับการฝึกฝนอย่างถูกต้องละก็ เขาจะต้องกลายไปเป็นอาจารย์จอมเวทระดับ 9 ได้แน่นอน หรือไม่ก็อาจจะ….”

เขายังพูดไม่จบประโยคดีแต่ทั้งชายจมูกแดงและชายเขาเดียวก็ต่างเข้าใจความหมายในทันที พรสวรรค์ระดับออดอสนั้น มันมากพอที่จะไปถึงระดับเซียนเทพได้

ระดับเซียนเทพ

ตัวตนที่อยู่เหนือทุกสรรพสิ่ง

ศิษย์เก่าทั้งหลายก็เทียบไม่เท่าศิษย์ระดับเซียนเทพเพียงคนเดียว

“น่าเสียดายนะที่อัจฉริยะระดับนั้นต้องมาเสียของโดยการส่งไปอยู่ในวิทยาลัยครึ่งมังกรของเจ้าหน่ะ” ชายแก่จมูกแดงพูดแซะ “เขาน่าจะมาเข้าวิทยาลัยเวทมนตร์มังกรไฟของข้ามากกว่า มีเพียงวิทยาลัยมังกรไฟเท่านั้นที่มอบสภาวะแวดล้อมที่เหมาะสมต่อการเรียนรู้ของเขามากที่สุด”

พอได้ยินแบบนั้นแล้ว ชายเขาเดียวก็เขม่นใส่ทันที “เห้ย ไอ้แก่ หยุดพูดจาสามหาวแบบนั้นเลย วิทยาลัยเวทมนตร์ครึ่งมังกรของข้าเองก็ไม่ได้แย่ไปกว่าวิทยาลัยมังกรไฟซักเท่าไรหรอก นี้ถ้าไม่ใช่เพรา….”

“ท่านอาจารย์ เร็วเข้า อัจฉริยะโผล่มาอีกแล้ว

ในขณะที่ชายแก่ทั้ง 3 คนนั้นต่างเถียงกันด้วยความดุเดือด ชายหนุ่มที่สวมผ้าคลุมก็วิ่งโผลงเข้ามาแล้วพูดด้วยความเหนื่อยหอบ

“อะไรนะ”

“อัจฉริยะโผล่มาแล้วเรอะ”

ทั้ง 3 คนมองหน้ากันอย่างไวก่อนจะรีบลุกจากที่นั่งพร้อมกันแล้วมองไปทางชายหนุ่มที่เข้ามาแจ้งข่าว “อัจฉริยะที่ว่านั้น มันขนาดไหนกัน”

“พลังธาตุสายฟ้าระดับดีเลิศ กับพลังวิญญาณที่สูงกว่าคนในรุ่นเดียวกันถึง 100 เท่าครับ”ชายหนุ่มแจ้งข่าว “ส่วนผลการทดสอบ…”

“อะไรนะ พลังธาตุสายฟ้าระดับดีเลิศงั้นเหรอ …!”

“พลังวิญญาณเหนือกว่าคนในรุ่นเดียวกัน 100 เรอะ!”

“พระเจ้ามังกรช่วย”

“พรสวรรค์แบบนั้นมันเกือบเทียบเท่าออดอสเลยนะ”

“ของข้า เขาคนนั้นต้องเป็นของวิทยาลัยมังกรไฟ”

“ไม่! เขาต้องเป็นของวิทยาลัยดักลาสตั่งหาก”

“ฝันไปเถอะ พรสวรรค์ระดับนั้นยังไงเขาก็ต้องเป็นครึ่งมังกรแน่ๆ เขาเหมาะกับการมาอยู่ในวิทยาลัยครึ่งมังกรของข้าตั่งหาก”

“ครึ่งมังกรแล้วมันเกี่ยวอะไรวะ ไม่รู้หล่ะ ข้าต้องเอาเขามาให้ได้”

“หลีกทางไปซะ”

“เจ้านั้นละที่ต้องหลีก!”

“….”

ในตอนนี้ เหมิงเหล่ยกำลังสนุกกับการทำให้คนอื่นอิจฉา ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้แคร์การนินทาอะไรพวกนั้นอยู่แล้ว จริงๆเขาคิดไว้แล้วว่าเรื่องทั้งหมดมันต้องเป็นแบบนี้

“พี่เหมิงเหล่ย สุดยอดไปเลย!”

โจน่าห์โจเซฟและแอนดริวมองตรงเข้ามาหาเหมิงเหล่ยด้วยความอิจฉาตาร้อน ด้วงตาของพวกเขาเปล่งประกายเหมือนประกายดาวสดใส ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจถึงความหมายที่ว่ามาของพรสวรรค์นั้นก็เถอะ แต่ดูจากท่าทางและเสียงนินทาของคนรอบๆแล้ว พวกเขาก็พอจะเข้าใจสถานการณ์ได้

ว่าเหมิงเหล่ยนั้นเป็นอัจฉริยะที่ทุกคนกำลังอิจฉาอยู่

“หลบ หลีกทางออกไป”

“เขาอยู่ไหนกัน…”

และตอนนั้นเอง ชายแก่ทั้ง3คนที่ผลักกันไปมาเบียดตัวเองฝ่าฝูงชนแล้วมองไปรอบๆด้วยสีหน้าลนลาน และตรงสุดปลายนั้น พวกเขาเห็นครึ่งมังกรที่ยืนอยู่ข้างๆเครื่องทดสอบพลังวิญญาณ

ชายครึ่งมังกรนั้นแต่งตัวด้วยผ้าคลุมสวยงาม มีปีกสีดำด้านหลังดูหล่อและสง่างาม แค่รูปร่างของเขาก็ทำให้หลงใหลได้แล้ว

ชายแก่จมูกแดงเดินตรงเข้าไปจับไหล่ของชายหนุ่มครึ่งมังกรทันทีแล้วพูด “สวัสดี! สวัสดี! ข้าคืออาจารย์ที่คุมการรับสมัครของวิทยาลัยมังกรไฟในปีนี้ ข้ามีนามว่าคาร์ลนะ ข้าขอเทียบเชิญเจ้า มาเข้าร่วมวิทยาลัยเวทมนตร์มังกรไฟของเรา”

“ขอเพียงเจ้าประสงค์ ทั้งค่าเล่าเรียน ค่ากินอยู่ ค่าน้ำ ค่าอุปกรณ์ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดทางเราจะมอบทุนให้ทันที แถมเจ้ายังได้รับทุนการศึกษา 1000 ไม่ซิ 2000 เหรียญทองต่อปีไปเลย!!”

ชายแก่จมูกแดงพูดโม้สรรพคุณที่จะได้รับทั้งหมดก่อนที่จะโดนชายแก่หัวล้านขัด แล้วผลักชายแก่จมูกแดงไปข้างๆ แล้วพูด “ว่าไง ข้าเป็นอาจารย์ประจำวิทยาลัยดักลาสนะ ข้าขอเชิญเจ้ามาเข้าร่วมวิทยาลัยดักลาสของเรา ถ้าเจ้ามาเข้าวิทยาลัยของเราละก็ เรื่องค่าใช้จ่ายเรื่องทุนการศึกษา ไม่ต้องเป็นห่วงเลย”

“หุบปากไปเลยพวกเจ้าหน่ะ เขาเป็นครึ่งมังกรนะ เขาคู่ควรและเหมาะสมที่จะมาอยู่วิทยาลัยครึ่งมังกรของข้า”

ชายแก่มีเขาเบียดทั้งคู่ออกมา แล้วยิ้มเบิกบานเหมือนดอกไม้ “สวัสดี ข้ามาจากวิทยาลัยเวทมนตร์ครึ่งมังกรนะ”

ตอนที่เห็นชายแก่ที่ดูกระตือรือร้นสุดๆทั้ง 3 คน ทุกคนรอบๆก็มองกันไปมาโดยที่พูดอะไรไม่ออก

เหมิงเหล่ยตั่งหากที่เป็นอัจฉริยะตัวจริง แล้วทั้ง 3คนนั้นกลับไปชวนครึ่งมังกรที่อยู่แถวข้างๆเฉย

อะไรกันวะเนี่ย

เหมิงเหล่ยนั้นงงตาแตก แต่เขาเองก็…พอจะเข้าใจได้

เดิมทีตั้งแต่สมัยโบราณ พวกครึ่งมังกรนั้น ได้รับสายเลือดอันยิ่งใหญ่ของมังกรสายเลือดแท้ เพราะงั้น พวกเขาจะมีพรสวรรค์ทางเวทมนตร์ที่ดีกว่าเผ่าพันธ์มนุษย์ก็ไม่แปลก ทำให้โอกาสที่ครึ่งมังกรจะเป็นอัจฉริยะนั้นมีมากกว่าเผ่ามนุษย์อยู่แล้ว นั้นก็เพราะว่าเผ่ามนุษย์นั้น มีจำนวนมากกว่าทำให้หาตัวอัจฉริยะได้ยากกว่ามาก

ซึ่งนั้นก็เป็นเหตุผลที่เข้าใจได้ว่าทำไมเหล่าอาจารย์ถึงไปหาผิดคน!