ซูรุ่ยเปลี่ยนไปตั้งแต่หัวจรดเท้าเมื่อกลับมาถึงคอนโดจากข้างนอก คุณอย่าถามแม่ทัพซูว่าทำได้อย่างไร ถามไปแล้วเขาก็ไม่บอกคุณหรอก

เปิดประตูใหญ่ห้องนอน ไม่แปลกใจเลย ซูหว่านกำลังนั่งข้างเตียง เธอได้เปลี่ยนเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวของผู้ชายแล้ว เมื่อเห็นซูรุ่ยกลับมา ซูหว่านลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหัน ขาคู่ที่ขาวเหมือนหิมะ เรียวยาวเหมือนปากกา เกือบทำให้ซูรุ่ยลายตาแล้ว

“กลับมาแล้วเหรอ? ”

ซูหว่านมองขึ้นๆ ลงๆ ตามตัวของซูรุ่ย เห็นสีหน้าเขายังดี ร่างกายก็ดูไม่เหมือนได้รับบาดเจ็บ ซูหว่านนี้ถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกจากขั้วลึกของหัวใจ

“กำลังรอฉันอยู่เหรอ?”

ในตอนนี้ซูรุ่ยได้ยับยั้งจิตสังหารของทั้งร่างกายไว้แล้ว ต่อหน้าซูหว่านเขามักจะเป็นผู้ชายคนนั้นตลอด คนที่ยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน

เดินไปช้าๆ ตรงไปที่ด้านหน้าซูหว่าน ซูรุ่ยยกมือขึ้นแล้วลูบผมยาวของซูหว่าน “ทำไมไม่อาบน้ำ?”

ได้ยินคำพูดของซูรุ่ย ซูหว่านตามองลง น้ำเสียงอ่อนลงเล็กน้อย “คุณยังไม่กลับมา……ใครจะช่วยฉันอาบน้ำ? แต่……แต่ว่าคุณเป็นคนที่คุณหนูอย่างฉัน……อืม”

จูบของซูรุยปิดกั้นคำพูดของซูหว่าน เขากำลังจูบเธอแรงๆ มือทั้งสองข้างพร้อมกันอุ้มกอดซูหว่านเป็นแนวนอนขึ้นมา หันหลังเดินออกจากห้องนอนแล้วเดินไปทางห้องน้ำ…

ในห้องน้ำ น้ำอุ่นไหลออกมาจากฝักบัวอย่างต่อเนื่อง มือข้างหนึ่งของซูรุ่ยถือแชมพูไว้ มืออีกข้างลูบผมยาวของซูหว่านเบาๆ

ฟองมากมายไหลลงมาดั่งน้ำ ตกตามผมสีดำไปจนถึงด้านหลังของเธอ บนแผ่นหลังขาวเนียนของซูหว่านนั่นมีร่องรอยสีขาวขีดๆเป็นทาง ดูยั่วยวนคนเป็นพิเศษ

“คุณภรรยา คุณดูดีมากเลย”

ซูรุ่ยอดไม่ได้ที่จะจูบผมของซูหว่าน ซูหว่านโดนไอน้ำจนแก้มแดง ทนไม่ได้จนแดงขึ้นไปอีก “ซูรุ่ย คุณ…คุณต้องการหรอ? ”

แม้ว่าไม่ได้ถามจุดจบของซูอวี้ แต่ว่าซูรุ่ยถึงขั้นลงมือเอง ซูหว่านรู้สึกว่าซูอวี้ตอนนี้ได้หายไปจากโลกอย่างสมบูรณ์แน่นอนแล้ว

แม้ว่าซูรุ่ยจะพยายามเต็มที่เพื่อที่จะยับยั้ง เขาที่เพิ่งฆ่าคนไป ร่างกายยังคงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีรอยคาวเลือดนั่นเล็กน้อย

ซูหว่านจำได้ว่ามีคำพูดหนึ่งประโยคเรียกว่า‘ไม่มีอะไรจะตอบแทน ได้เพียงแค่มอบหัวใจให้’ เธอใช้ความพยายามตัวเองมาตลอดเพื่อเต็มที่จะรักซูรุ่ย แต่ส่วนใหญ่แล้วเธอรู้สึกว่าตัวเองให้ไม่มากพอ เพราะว่าซูรุ่ยไม่เคยต้องการให้เธอทำอะไรเพื่อเขา

เขาไม่ต้องการสิ่งใดทั้งนั้น เพียงแค่ต้องการให้เธอสบายดี แค่รักเขาให้ดีก็พอ

กำลังมองหน้ากับคนรักแบบนี้ ซูหว่านรู้สึกว่าตัวเองมาถึงจุดที่ไม่สามารถตอบแทนสิ่งใดได้เลยจริงๆ…

“คุณภรรยา”

ซูรุ่ยช่วยซูหว่านสระผมเสร็จแล้ว อยู่ใต้ฝักบัวกอดเธอไว้แน่น ผู้ชายทั้งหมดเป็นสัตว์ที่ควบคุมร่างกายครึ่งท่อนล่างไม่ได้

โดยเฉพาะต่อหน้าผู้หญิงคนที่ตัวเองรัก แต่ว่า…

“อาบเสร็จแล้วพวกเราก็เข้านอนเถอะ”

ซูรุ่ยก้มต่ำมาที่หูของซูหว่านกระซิบเบาๆ หนึ่งประโยค ผู้ชายหลายคนชอบร่างกายที่อ่อนเยาว์และอ่อนโยน แต่ว่าซูรุ่ยรู้สิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง หากว่าคนนั้นคือซูหว่าน เขาจะไม่สามารถควบคุมระดับแรงของตัวเอง และทำร้ายเธอได้ง่ายมาก

อีกทั้งในโลกนี้มีร่างกายแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถอดทนต่อความโหดเ**้ยมของเขาได้

ดังนั้น อยู่ในโลกนี้ แม่ทัพซูมุ่งมั่นที่จะได้เป็นนักบำเพ็ญพรต

อาหารที่ดีไม่กลัวดึก รอชาติภพหน้าค่อยหาเทพม้ากลับมา แม่ทัพซูไม่คิดเช่นนี้หรอก!

อาบน้ำเสร็จออกมา ซูรุ่ยช่วยเป่าผมของซูหว่านจนแห้ง สองคนนอนอยู่บนเตียงกอดกันแน่นจนหลับไป อยู่บนโลกนี้ของคืนแรก พวกเขานอนหลับหวานชื่นและหลับสนิท…

วันที่สองเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์พอดี ตอนแรกซูหว่านคิดจะนอนขี้เซากับซูรุ่ยต่อ นอนสบายขี้เกียจบนที่นอนให้ถึงที่สุด แต่แล้วตั้งแต่เช้าตรู่ มีเสียงเคาะประตูเรียกเบาๆ ของเซียวหยุนอี้ดังมาจากประตูห้องนอนด้านนอก “ลูกพี่? พี่…สะใภ้? พวกพี่ตื่นกันแล้วยัง? ”

สำหรับ “พี่สะใภ้” ชื่อเรียกนี้ที่ไม่คุ้นเคย โปรดยกโทษให้กับเซียวหยุนอี้ที่ไม่เคยชิน แต่เขากลับไม่รังเกียจซูหว่านแม้แต่นิดเลย คนที่สามารถเลี้ยงอาหารมื้อใหญ่ให้ฉันได้ ไม่ใช่คนไม่ดีแน่นอน ใช่ เรื่องต้องเป็นแบบนี้แน่นอน

“เซียวหยุนอี้! นายอยากตายใช่ไหม? ” ในห้องมีเสียงโวยวายที่จะฆ่าคนของซูรุ่ย

นอกประตูจิตใต้สำนึกของเซียวหยุนอี้กดไหล่ลง ดวงตากลมโตกะพริบมองคนข้างๆ ตัวเองอย่างน่าสงสาร “เจี่ยงโยว คุณดู…”

“พี่ใหญ่เซียว เสี่ยวหว่าน ฉันเอง! ”

เจี่ยงโยวตะเบ็งเสียงตัวเอง ตะโกนออกไปหนึ่งประโยคใส่ประตู

เมื่อคืนที่ผ่านมาซูหว่านไม่ได้กลับมาทั้งคืน ซึ่งทำให้ซูไห่เฉิงไม่พอใจเป็นอย่างมาก และเจี่ยงโยวกลัวว่าซูไห่เฉิงจะโกรธพี่น้องเซียวที่อยู่กับซูหว่าน ดังนั้นเธอจึงริเริ่มที่จะสารภาพซูหว่านกับเซียวฉี่เรื่องที่ “คบกัน “

ซูไห่เฉิงที่ได้รู้เรื่องนี้ก็โกรธเป็นธรรมดา สำหรับซูหว่านและชายคนหนึ่งที่เพิ่งรู้จัก ยังไม่รู้หัวนอนปลายเท้าของผู้ชายคนนี้ก็คบกันแล้ว อีกทั้งออกไปเช่าบ้านด้วยกัน จากมุมมองของซูไห่เฉิงนี่คือการไม่รักตัวเองอย่างแน่นอน! คือการตัวเองยอมใจ! แบบนี้คือเธอจงใจทำอะไรตามอำเภอใจ

ซูไห่เฉิงโกรธมากจึงใช้เครือข่ายส่วนตัวของเขาทันทีเพื่อหาที่อยู่ที่ซูหว่านเช่า เมื่อคืนที่ผ่านมาเขาจะพาคนไปฆ่าแล้ว แต่จู่ๆ คอนโดของซูอวี้ก็เกิดระเบิดขึ้น เพราะพ่อแม่ของซูอวี้เสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก ดังนั้นญาติคนเดียวของเขาในเมือง D คือซูไห่เฉิง หลังจากเหตุการณ์ใหญ่เช่นนี้ ซูไห่เฉิงได้เพียงแค่พักเรื่องของซูหว่านไว้ชั่วคราวก่อน…

ซูไห่เฉิงไม่ได้กลับมาทั้งคืนเพราะจัดการเรื่องของซูอวี้ แต่จะใช้วันหยุดของวันนี้ เจี่ยงโยวรับเงินจากเหวินซู และรีบพุ่งตรงไปที่นี่…

คนในห้องนอนเงียบไปนานหลังจากได้ยินเสียงของเจี่ยงโยว เมื่อเจี่ยงโยวอยู่รออยู่นอกประตูนาน และอดไม่ได้ที่จะพูดอีกครั้ง ในที่สุดประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออกจากด้านในแล้ว

“เธอมีธุระอะไรเหรอ? ”

ซูรุ่ยสวมชุดนอน สีหน้าไม่ต้อนรับมองไปที่เจี่ยงโยวตรงนอกประตูห้องนอน

เจี่ยงโยวมองไปที่ชุดนอนของซูรุ่ย จากนั้นก็เหลือบไปเตียงใหญ่ในห้องที่ยุ่งเหยิง “พี่ใหญ่เซียว คุณ … คุณกับเสี่ยวหว่าน นอน… นอนด้วยกันหรอ? ”

“เขาไม่นอนกับฉัน แล้วจะให้นอนกับเธอหรือไง?”

ซูหว่านที่เพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเดินออกมาจากด้านหลังซูรุ่ย มือหนึ่งควงแขนของซูรุ่ยพร้อมกับมองไปที่เจี่ยงโยวอย่างเยาะเย้ย

เมื่อได้ยินคำพูดของซูหว่าน สีหน้าของเจี่ยงโยวก็เริ่มไม่ดีทันที “เสี่ยวหว่าน ฉัน…จะพูดอะไรฉันก็ยังเป็นพี่สาวของเธอนะ เธอจะพูดแบบนั้นได้อย่างไร? ”

เห็นได้ชัดว่านางเอกขาวใสดั่งน้ำแข็งของเราไม่สามารถยอมรับการเยาะเย้ยอย่างโจ่งแจ้งของซูหว่านได้

ในเรื่องนี้ซูหว่านทำได้แค่แค่นหัวเราะ

สามารถมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับผู้ชายกลุ่มใหญ่ จนในที่สุดก็สามารถเล่นถึง NP นายท่านหญิงแมรี่ซู คุณชั่งสามารถทำลายกฎสวรรค์ได้ดีจริงเชียวแล้ว!

“พี่สาวงั้นหรอ ฉันไม่มีพี่สาวหรอกนะ”

ซูหว่านอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างเย็นชาใส่เจี่ยงโยวอีกครั้ง “คุณหาที่นี่เจอได้อย่างไร เรื่องของฉันและเซียวฉี่คุณบอกพ่อของฉันแล้วใช่หรือไม่?”

ด้วยสมองของเจี่ยงโยว เธอไม่สามารถหาที่อยู่ปัจจุบันของซูหว่านได้แน่นอน ในตระกูลซูที่สามารถทำได้แบบนี้ ตอนนี้เหลือเพียงแค่ซูไห่เฉิงแล้ว

เมื่อได้ยินซูหว่านพูดถึงซูไห่เฉิง เจี่ยงโยวก็นึกขึ้นได้ถึงจุดประสงค์ของการเดินทางมาของตัวเองในครั้งนี้ “เสี่ยวหว่าน พี่ใหญ่เซียวกับพ่อของฉันรู้เรื่องของพวกคุณแล้ว ตอนนี้เขามีธุระ ปลีกตัวมาไม่ได้ รอเขากลับมา เธอเดือดร้อนแน่นอน!”

ขณะที่กำลังพูด เจี่ยงโยวรีบหยิบบัตรธนาคารออกจากกระเป๋าของเขา “พี่ใหญ่เซียว ในนี้มีเงินหนึ่งแสน ถ้าหากว่าไม่พอ ฉันจะโอนในภายหลัง ถ้าคุณมีธุระอะไรต้องกลับไปทำที่บ้าน คุณจะกลับไปก่อนเถอะ! อย่าอยู่ที่นี่ต่อเลย มันอันตรายมาก”

“อ๋อ？”

เมื่อได้ยินคำพูดของเจี่ยงโยว ซูรุ่ยอดไม่ได้ที่จะยักคิ้ว ใช้สองนิ้วหนีบบัตรธนาคารไว้ที่มือด้วยเอง “ลุงซูรู้เรื่องฉันกับเซียวหว่านเหรอ เจี่ยงโยว คุณเป็นคนบอกเขาใช่ไหม แล้วตอนนี้มาแกล้งเป็นคนดีอะไร? ”

“ไม่ ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้… ฉันแค่กลัวว่าพ่อจะทำร้ายพวกคุณ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

เมื่อได้ยินคำพูดที่เย็นชาของซูรุ่ย เจี่ยงโยวรู้สึกว่าตัวเองจะถูกพี่ใหญ่เซียวเข้าใจผิดอีกครั้งก็พยายามที่อยากจะอธิบาย แต่ยิ่งเธอกังวลมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งพูดไม่ออก

“เจี่ยงโยว คุณทำอะไรโดยไม่ได้เจตนา คุณจะเป็นผู้บริสุทธิ์ตลอด คนที่ผิดไม่ใช่คุณ แต่เป็นโลกทั้งใบ เป็นแบบนี้ได้แล้วยังล่ะ?”

ซูหว่านไม่อยากสิ้นเปลืองคำพูดให้กับนายท่านหญิงอีก เธอทนไม่ได้ก้าวไปข้างหน้าผลักเจี่ยงโยวที่ขวางประตูออกไป จากนั้นก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่นแบบเย่อหยิ่ง “เซียวฉี่ฉันหิว คุณไปทำอาหารที! “

“รับทราบ”

ทันทีที่ซูรุ่ยได้ยินคำสั่งของภรรยา รีบเก็บสีหน้าเย็นชา ยิ้มหน้าบานและก้าวใหญ่ๆ เดินไปที่ห้องครัว

เขาอยากจะขอบคุณเซียวหยุนอี้ ขอบคุณพ่อเซียวที่ตายไปแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อเซียวที่ทำให้ภรรยาตายและทำให้ตัวเองทรมานจนตาย พี่น้องตระกูลเซียวก็จะไม่กลายเป็นเด็กกำพร้า

และเซียวฉี่ซึ่งเป็นเด็กกำพร้าต้องพกเซียวหยุนอี้ติดตัวตลอดเวลา ที่พกติดตัวอีกทั้งยังเป็นคนตะกละ

ดังนั้น สิ่งที่ได้คุณพ่อเซียวและเซียวหยุนอี้ “ความสุข” เซียวฉี่มีความพอเพียงมาตั้งแต่ยังเด็ก และเขายังฝึกฝนทักษะการทำอาหารที่ดีมาก

แม่ทัพแม่ทัพซูกล่าวว่า ในที่สุดเขาสามารถเป็นพ่อบ้านพ่อเรือนได้ ต่อไปเขาจะได้ไม่ต้องกังวลว่าภรรยาของเขาจะถูกใจฝีมือการทำอาหารของคนอื่น