คลับซืออวี่ 

 

 

คลับระดับสูงอันเลื่องชื่อลือนามทั้งใกล้ไกลแห่งเมือง D นี้ ตั้งอยู่ข้างสวนป่าที่งดงามตระการตาในเขตชานเมือง  

 

 

เจี่ยงโยวมาถึงหน้าประตูคลับซืออวี่ เหม่อมองไปยังประตูใหญ่ของคลับ ที่ดูธรรมดามากในคืนที่หนาวเหน็บ เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ลงจากรถไปอย่างรวดเร็ว ทันทีหลังจากนั้นก็ยื่นบัตร VIP ที่โอวหยางลั่วเคยให้เธอและเดินตรงเข้าประตูไปอย่างราบรื่น 

 

 

เมื่อเข้าประตูมา ความเหลืองอร่ามแวววามตรงหน้า ทำให้คุณรู้สึกเหมือนตัวเองได้เข้ามาสู่โลกอีกโลกหนึ่ง ภายในห้องโถงใหญ่ที่หรูหราสว่างไสว มีสาวงามสวมชุดบิกินีนับไม่ถ้วน กำลังเดินเสิร์ฟไวน์แดงพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ บนใบหน้า พวกเธอยังเป็นเพียงพนักงานเสิร์ฟธรรมดาที่สุดในคลับซืออวี่ แต่ละคนล้วนมีทรวดทรงองค์เอว เทียบเท่านางแบบที่มีชื่อเสียงกันทั้งนั้น  

 

 

เจี่ยงโยวเพิ่งเคยเห็นสถานที่แบบนี้เป็นครั้งแรก ย่อมต้องระมัดระวังตัวหน่อยเป็นธรรมดา เธอรีบโทรหาโอวหยางลั่วทันที เพียงไม่นานคุณชายโอวหยางที่แต่งตัวได้ไร้ยางอายสุดๆ ก็ลงมาดึงเจี่ยงโยวขึ้นไปชั้น 4 ของคลับด้วยตัวเอง ที่คลับซืออวี่เริ่มจากชั้น 3 จะเป็นห้องส่วนตัวสำหรับแขกระดับ VIP ทั้งนั้น  

 

 

โอวหยางลั่วพาเจี่ยงโยวเข้ามาในห้อง 4007 พอเดินเข้าไป สีหน้าของเจี่ยงโยวก็เปลี่ยนไปในทันที… 

 

 

“สวัสดี พี่สะใภ้! ” 

 

 

ภายในห้องที่กว้างขวางและสง่างามมีวัยรุ่นวัย 17 หรือ 18 ปีนั่งอยู่เต็มห้อง คนเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นนักเรียนของเฟิงเหิง ในขณะเดียวกันก็เป็นลูกน้องของคุณชายโอวหยางอีกด้วย พอเห็นเจี่ยงโยวเข้าประตูมา ทุกคนก็รีบตะโกนออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายทันที  

 

 

“โอวหยางลั่ว นี่……”  

 

 

เจี่ยงโยวไม่รู้มาก่อนว่าโอวหยางลั่วจะเรียกคนมามากขนาดนี้ เพราะถึงอย่างไรการแอบส่องดูคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องดีมีคุณธรรมอะไร เจี่ยงโยวเองก็พูดเกลี้ยกล่อมกับตัวเองหลายต่อหลายครั้งว่า จะเป็นผลดีกับพี่ใหญ่เซียวเธอถึงได้ทำเรื่องประเภทนี้ 

 

 

แต่ ทำไมโอวหยางลั่วถึงคิดอะไรแบบนี้ออกมาได้อีกล่ะ 

 

 

นับตั้งแต่ที่โอวหยางลั่วรู้เรื่องจากเจี่ยงโยวว่าหลัวอวี่เตรียมจะมา “พลอดรัก” กับซูหว่านที่คลับซืออวี่ เขาก็ตื่นเต้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ในที่สุดเขาก็หาโอกาสที่จะทำให้ซูหว่านต้องลำบากใจจนได้ โอกาสดีๆ แบบนี้หากไม่เรียกลูกน้องมาชมกันให้มากหน่อยก็น่าเสียดายแย่?  

 

 

ดังนั้นหลังจากที่ได้รับการยืนยันว่าหลัวอวี่จองห้อง 4008 โอวหยางลั่วก็รีบสั่งคนให้มาเคลียร์ห้อง 4007 ทันที และเรียกพวกเขามาร่วมดูหนังใหญ่ด้วยกัน  

 

 

“เสี่ยวโยว คุณอย่าเอาคำพูดของพวกเขามาใส่ใจนักเลย”  

 

 

พอเห็นเจี่ยงโยวดูราวจะตกใจกับคำว่า “พี่สะใภ้” นั่น โอวหยางลั่วก็รีบลดเสียงต่ำลง แล้วปลอบใจเธอทันที “มา คุณมานั่งตรงนี้ ผมได้จัดเตรียมห้องนี้เอาไว้ล่วงหน้าแล้วครับ”  

 

 

พูดจบ โอวหยางลั่วก็ยกรีโมตขึ้นมาเปิดจอ LED ขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่บนผนังภายในห้อง  

 

 

ภายในห้องส่วนตัวของคลับซืออวี่ ทุกห้องจะติดจอขนาดใหญ่เอาไว้หนึ่งจอ ในสถานการณ์ปกติจอขนาดใหญ่นี้จะฉายทุกความเป็นไปภายในห้องของตัวเองออกมาพร้อมกัน อืม ความหมายครอบคลุมถึงสิ่งที่เข้าใจได้แต่ไม่อาจบรรยายได้นั่นเอง โอ้ว จอร์จ~ 

 

 

แต่ห้องของโอวหยางลั่วแห่งนี้ เมื่อเปิดจอขนาดใหญ่ขึ้นมา หน้าจอกลับฉายภาพของอีกห้องหนึ่งที่ดูว่างเปล่าแทน 

 

 

ไม่ผิดเลย จอของพวกเขานี้ได้เชื่อมต่อกับกล้องวิดีโอห้อง 4008 ซึ่งอยู่ติดกันเอาไว้ นี่เป็นสิ่งที่โอวหยางลั่วใช้อำนาจในฐานะลูกเจ้าของสั่งคนให้แอบเชื่อมสายให้ 

 

 

ในเวลานี้สายตาเจี่ยงโยวตกอยู่บนหน้าจอเช่นกัน เธอเดินตามโอวหยางลั่วไปนั่งด้วยกันที่โซฟากลางห้องตามเหตุการณ์ที่พาไป  

 

 

ตอนนี้ห้อง 4008 ยังไม่มีคนมา เจี่ยงโยวดูเวลาอีกห้านาทีถึงจะเป็นเวลาสองทุ่ม ช่วงนี้เธอติดตามซูหว่านอย่างใกล้ชิดมาโดยตลอด หลังจากที่เห็นว่าพี่ใหญ่เซียวออกนอกประเทศไป ซูหว่านก็อดใจไม่ได้ที่จะติดต่อหลัวอวี่ สิ่งนี้ทำให้เจี่ยงโยวโกรธมาก เธอเพื่อจะหาหลักฐานว่าซูหว่านมีชู้โดยเร็วที่สุด อีกทั้งยังใช้เงินจำนวนมาก เพื่อหาคนมาติดตั้งเครื่องดักฟังเสียง ด้วยเหตุนี้เธอถึงดักฟังได้ว่าหลัวอวี่นัดซูหว่านมาเจอกันที่ห้อง 4008 ของคลับซืออวี่คืนนี้  

 

 

ตอนแรกเจี่ยงโยวไม่รู้ว่าคลับซืออวี่เป็นสถานที่อะไร ต่อมาจึงถามโอวหยางลั่ว เธอถึงได้รู้โดยที่ไม่คาดคิดว่าจะเป็นสถานที่ที่เกี่ยวกับเรื่องประเภทนั้นโดยเฉพาะ สิ่งนี้ทำให้เจี่ยงโยวอดดูแคลนซูหว่านไม่ได้… 

 

 

ช่างเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอายจริงๆ ทางพี่ใหญ่เซียวเพิ่งจะออกนอกประเทศไป เธอก็อดรนทนไม่ไหวที่จะอยู่ด้วยกันกับชายชู้แล้ว! 

 

 

ครั้งนี้ฉันจะต้องทำให้เขาเจอดีแน่! 

 

 

“แอ๊ด”  

 

 

เวลาสองทุ่ม เงาของหลัวอวี่ปรากฏตัวขึ้นที่ห้อง 4008 อย่างตรงเวลา สายตาของเจี่ยงโยวจับจ้องไปที่ภาพใบหน้าของหลัวอวี่ ส่วนคนที่ถูกโอวหยางลั่วเรียกตัวมานั้น ทีแรกยังไม่รู้ว่าจะต้องมาดูหนังฟอร์มยักษ์อะไร มาตอนนี้นึกไม่ถึงว่าภาพในจอจะปรากฏเป็นเงาของหลัวอวี่ขึ้นมา คนทั้งหมดร้องออกมาด้วยความแปลกใจอย่างกลั้นไม่อยู่ ดีที่ประสิทธิภาพในการเก็บเสียงเยี่ยมยอด จึงไม่ต้องกังวลว่าหลัวอวี่จะได้ยิน  

 

 

คนที่เคยรักกัน ในตอนนี้กลับต้องมาเจอกันอีกครั้งผ่านกล้องวีดีโอ เจี่ยงโยวรู้สึกทรมานใจอย่างบอกไม่ถูก…  

 

 

บางที หลัวอวี่ก็อาจถูกซูหว่านหลอกมาเช่นกัน? 

 

 

ระหว่างที่เจี่ยงโยวกำลังคิดอยู่นั้น ก็เห็นหลัวอวี่ที่ถอดเสื้อตัวนอกออก แล้วกำลังนั่งอยู่บนโซฟาห้อง 4008 ในคราวเดียวกันตรงข้ามโซฟาของเขาก็มีจอขนาดใหญ่จอหนึ่งเช่นกัน  

 

 

หลัวอวี่มองจอขนาดใหญ่ด้วยความแปลกใจ ทันทีหลังจากนั้นก็ล้วงมือถือออกมาโทรศัพท์ “ซูหว่าน ผมมาถึงแล้ว คุณอยู่ไหนครับ”  

 

 

ในห้อง 4007 พอหลัวอวี่พูดชื่อซูหว่านออกมา หนุ่มน้อยภายในห้องทั้งหมดก็ตื่นเต้นกันขึ้นมา…  

 

 

ให้ตายสิ หนอนหนังสือหลัวอวี่กับดาวโรงเรียนซูหว่านจะมาป้าบ ป้าบ ป้าบ กันหรือนี่ 

 

 

ตื่นเต้นกันไหมล่ะ! 

 

 

อืม ถ้าหากหนอนหนังสือหลัวอวี่มาพบเข้าจะถูกฆ่าปิดปากกันไหมนะ?  

 

 

เอ้อ จะสนเขาไปทำไมกัน! 

 

 

ในขณะที่คนกลุ่มหนึ่งกำลังทำสีหน้ามโนออกมาเป็นฉากๆ อย่างกลั้นไม่อยู่นั้น หลัวอวี่ยังคงคุยโทรศัพท์ต่อไป ไม่รู้ซูหว่านพูดอะไรจากในโทรศัพท์ หลัวอวี่ถึงค่อยๆ ขมวดหัวคิ้วขึ้นมา มือข้างหนึ่งจับโทรศัพท์ มืออีกข้างก็คลำๆ บริเวณโซฟา เพียงไม่นานเขาก็หารีโมตขนาดเล็กเจอ 

 

 

“ผมเจอแล้ว อืม ให้เปิดใช่ไหม”  

 

 

ในระหว่างที่พูดอยู่นั้น หลัวอวี่ก็กดปุ่มเปิด/ปิดบนรีโมตอย่างไม่คิดอะไร หลังจากนั้นก็เกิดภาพที่ทำให้เขาต้องตกตะลึงในทันใด…  

 

 

ภายในภาพเป็นฉากที่คนสองคนกำลังพัวพันนัวเนียกันอยู่ 

 

 

“ชอบไหม” ชายหนุ่มหายใจหอบหยาบๆ จากนั้นก็เคลื่อนไหวไม่หยุดตามด้วยคำพูดที่หยาบโลน ส่วนหญิงสาวที่อยู่ด้านล่างนอกจากจะหายใจเข้า หายใจออกอย่างสบายๆ แล้ว ยังกอดคนที่อยู่บนตัวเอาไว้อย่างแนบแน่น ใบหน้างามเต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนใจ…… 

 

 

ไม่ผิด นี่ก็คือกิจกรรมบนเตียงของเจ้าเดรัจฉานเวินกับนางฟ้าเจี่ยงโยวฉบับ HD นั่นเอง!  

 

 

หลัวอวี่ ผมกำลังดูอะไรอยู่เนี่ย? ขอล้างตาหน่อย~  

 

 

ระหว่างที่หลัวอวี่กำลังจ้องตาไม่กะพริบอยู่นั้น ห้อง 4007 ที่อยู่ข้างๆ ก็เข้าไปมองใกล้ๆ จอเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์อยู่เช่นกัน  

 

 

กลุ่มชายหนุ่ม……เลือดกำเดาไหลกันหรือไม่ 

 

 

โอวหยางลั่วก็อึ้งไปเลยเช่นกัน เขาอ้าปากค้าง มองคนในดวงใจที่ทั้งใจดีและใสซื่อบริสุทธิ์คนนั้น กำลังออดอ้อน หายใจหอบ กระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ใต้ร่างเวินเหวินเฮ่าราวกับผู้หญิงสำส่อน 

 

 

นี่……นี่ไม่ใช่เรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องจริง 

 

 

วัยรุ่นสองนายเหมือนได้ยินเสียงหัวใจที่บอบบาง ราวกับกระจกถูกบดให้แตกเป็นชิ้นๆ  

 

 

“อย่าดู ไม่ให้ดู!”  

 

 

ในที่สุดเจี่ยงโยวก็ได้สติกลับคืนมา จึงแย่งรีโมตในมือของโอวหยางลั่วไปอย่างเสียสติ แต่รีโมตอันเล็กๆ นั่นดูคล้ายจะมีเหตุขัดข้องกะทันหัน ไม่ว่าจะกดอย่างไรก็ปิดไม่ได้สักที  

 

 

เจี่ยงโยววิ่งหน้าตื่นไปที่หน้าจอ คิดจะเอาตัวบังภาพบนจอ แต่รูปร่างบอบบางเช่นเธอจะปิดอยู่ได้อย่างไรกัน?  

 

 

อีกอย่าง พอมองไปที่หน้าอกของเธอที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลงอยู่ตรงหน้าจอ วัยรุ่นส่วนใหญ่ในห้องก็กลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว… 

 

 

ให้ตายเหอะ เหมือนในจอเป๊ะ ดูใหญ่มาก~  

 

 

“ออกไปให้หมด! ” 

 

 

สุดท้ายยังเป็นโอวหยางลั่วที่ตะโกนเสียงดังอย่างโมโหออกมา คนทั้งหมดถึงยอมจากไปอย่างอาลัยอารมณ์  

 

 

เวลานี้ ภายในห้องเหลือเพียงโอวหยางลั่วและเจี่ยงโยว ข้างหูเขายังมีเสียงที่ทำให้คนหน้าแดง และหัวใจเต้นรัวดังไม่ยอมหยุด  

 

 

“เจี่ยงโยว” 

 

 

โอวหยางลั่วก้มตัวลงมองเจี่ยงโยวที่กำลังนั่งยองๆ ร้องไห้อย่างอ่อนแรงอยู่ “คุณมองผม! ”  

 

 

เขายกแขนดึงผมของเจี่ยงโยวขึ้นมาอย่างไม่ต้องบีบบังคับใดๆ เพื่อให้เธอสบตาเขา “คุณบอกผมมา ทำไม ทำไมคุณต้อง…หักหลังผมด้วย”  

 

 

เห็นได้ชัดว่า นับตั้งแต่ที่เจี่ยงโยวเลิกกับหลัวอวี่ เธออยู่ใกล้ชิดเขามาโดยตลอด กับท่าทีของตัวเองที่แสดงออกมา เจี่ยงโยวก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร ยิ่งกว่านั้นโอวหยางลั่วยังกอดเจี่ยงโยวอย่างอดใจไม่ไหวอยู่หลายครั้ง จูงมือเล็กๆ ของเธอ สิ่งเหล่านี้เจี่ยงโยวไม่เคยปฏิเสธมาก่อน  

 

 

ดังนั้น ตลอดมาโอวหยางลั่วจึงคิดว่าตัวเองเป็นแฟนของแม่นางฟ้าน้อยเจี่ยงโยวแล้ว  

 

 

แต่เมื่อครู่นี้เขาได้ถูกสวมเขามันวาวขนาดจักรวาล ไร้ผู้ต่อกรเวอร์ชั่นอัพเกรดต่อหน้าเหล่าลูกน้องของตัวเองเสียแล้ว  

 

 

“โอวหยางลั่ว โอวหยางลั่ว คุณ……” 

 

 

พอเห็นสายตาของโอวหยางลั่วที่ค่อยๆ เย็นลงอย่างน่าประหลาดใจ เธอก็อดตื่นตระหนกขึ้นมาไม่ได้  

 

 

“อาจารย์เหวินมีกำลังวังชาดีมากใช่ไหม เขาเติมเต็มให้คุณได้แต่ผมทำไม่ได้สินะ” 

 

 

โอวหยางลั่วเห็นเจี่ยงโยวดิ้นรนอยู่ตรงหน้าตนเอง เขาก็แสดงสีหน้าหม่นหมองอย่างกลั้นไม่อยู่ ก้มศีรษะลงมาอยู่ในระดับสายตาเพื่อจะจูบหน้าเจี่ยงโยว  

 

 

แต่เจี่ยงโยวที่กำลังหวาดผวาอยู่ในขณะนี้ ในที่สุดก็แสดงข้อได้เปรียบทางการต่อสู้ของตัวเองออกมาด้วยท่าหมัดรัวหนึ่งชุด จนโอวหยางลั่วล้มลงไปกองกับพื้น  

 

 

“เหอะ เหอะ เหอะ เหอะ”  

 

 

โอวหยางลั่วที่ล้มลงไปบนพื้น ยกมือขึ้นมาเช็ดเลือดบริเวณมุมปากของตัวเอง อดทนต่อความเจ็บปวดตามตัวและทรวงอกเข้าไว้ แล้วมองเจี่ยงโยวด้วยแววตาที่เยียบเย็น “คุณคิดว่าผมจะแตะต้องคุณหรือ คุณจะแสร้งทำตัวเป็นม่ายพรหมจรรย์ต่อหน้าผมไปทำไม เวินเหวินเฮ่าเป็นลูกค้าประจำของคลับซืออวี่ ผู้หญิงที่เคยนอนกับเขาไม่ 1,000 คน ก็ 800 คนเห็นจะได้ กับรองเท้าขาดๆ ที่เขาเคยใช้มาก่อน คุณคิดว่าผมโอวหยางลั่วจะขาดแคลนหรือ? ” 

 

 

โอวหยางลั่วที่ลุกขึ้นยืนขาสั่น ยิ้มเ**้ยมๆ ใส่เจี่ยงโยวอีกครั้ง “ต่อจากนี้ไปอย่าให้ผมเห็นหน้าคุณที่เฟิงเหิงอีก ไม่อย่างนั้น……” 

 

 

โอวหยางลั่วพูดไม่จบ แต่ความหมายในคำพูดก็ได้แสดงออกมาอย่างชัดเจนมากแล้ว  

 

 

“ปึง! ” 

 

 

โอวหยางลั่วถีบประตูห้อง 4007 ให้เปิดออกโดยแรง พริบตานั้นเขาก็เห็นหลัวอวี่กำลังเดินออกมาจากห้อง 4008 พอดี สองหนุ่มสบตากัน หลัวอวี่เหลือบไปเห็นท่าทีสะบักสะบอมของโอวหยางลั่วก็ลดสายตาลง จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไปโดยไม่พูดไม่จา ไม่ต้องถามเขาก็พอจะคาดเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับโอวหยางลั่ว 

 

 

ครั้งนี้ซูหว่านยังลงมือได้สวยงามมาก ไม่เพียงทำให้เจี่ยงโยวมีชื่อเสียงในทางที่ไม่ดี แม้แต่คุณชายใหญ่โอวหยางก็ขายหน้าผู้คนไปจนถึงหน้าประตูบ้านแล้วเช่นกัน