นอกจากฉินเซี่ยงเทียนและฉินกวง บอสมนุษย์ทั้งสองแล้ว นี่นับเป็นครั้งแรกที่ฉินเทียนได้พบกับบอสที่เป็นมอนสเตอร์ ในใจของเขาตื่นเต้นยินดียิ่ง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ฉินเทียนก็กลืนน้ำลายอึกหนึ่งก่อนจะเผยรอยยิ้มละโมบ

เหนือศีรษะของราชาซากศพมีแถบพลังชีวิตลอยอยู่ แสงสีทองที่เท้าของมันก็ดูล่อลวงอย่างมาก

เมื่อพบเห็นบอสเช่นนี้แล้ว ยังมีเหตุใดที่เขาจะไม่ฆ่ามันเล่า?

เขาอาจจะยังไม่สามารถจัดการกับฉินเซี่ยงเทียนและฉินกวงได้เพราะยังแข็งแกร่งไม่พอ การจะตรงดุ่ยๆไปฆ่าทั้งสองก็ไม่ต่างจากการรนหาที่ตาย ด้วยเหตุนี้เขาจึงดั้นด้นเข้าสู่เทือกเขาคุนหลุนก็เพื่อลับฝีมือ นอกจากนี้ จากการที่เขาได้สำแดงฝีมือที่เมืองชิงเหอไป การจะรั้งอยู่ที่นั่นต่อก็นับว่าสุ่มเสี่ยงเภทภัย

หากว่าเขาต้องการฆ่าฉินเซี่ยงเทียนและคนอื่นๆแล้วล่ะก็ เขาจำเป็นต้องแข็งแกร่ง มิเช่นนั้นคงยากที่จะเป็นไปได้

ฉินเทียนมีเป้าหมายเดียวในการเข้าเทือกเขาคุนหลุนเพื่อเพิ่มระดับ นั่นคือการสังหารฉินเซี่ยงเทียนและฉินกวง

เขาวางร่างยี่เชียนหานลงก่อนจะค่อยๆวกกลับไปและหลบซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่ง สายตาจับจ้องไปที่ราชาซากศพ ในใจแทบจะสะกดข่มความตื่นเต้นเอาไว้ไม่ได้

ราชาซากศพสูดเอาหมอกโลหิตเข้าไป สองตาของมันกวาดมองโดยรอบ มันค่อยๆหมุนคอของมันจนมีเสียง ‘แกร๊ก’ ใบหน้าของมันเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายดุจปีศาจออกมา

“หึหึหึ…ข้าออกมาได้แล้ว…ฮ่าฮ่าฮ่า”

ราชาซากศพหัวเราะอย่างเบิกบาน

มันถือกำเนิดขึ้นจากหยดโลหิตของจ้าวปีศาจจากยุคโบราณ หลังจากผ่านการบ่มเพาะอยู่หลายปี ในที่สุดมันก็สามารถก่อร่างมนุษย์ขึ้นมา และเมื่อมันกำลังจะเริ่มต้นไล่สังหารเพื่อความบันเทิงนั้น มันก็พบกับผู้บ่มเพาะผู้หนึ่ีงโดยบังเอิญ ซึ่งคนผู้นั้นได้วางค่ายกลอันทรงพลังกักขังมันเอาไว้นับพันปี

ปีแล้วปีเล่าที่ผันผ่าน ค่ายกลที่ถูกวางเอาไว้ก็ค่อยๆเสื่อมฤทธิ์ลง และนั่นทำให้มันค่อยๆตื่นขึ้นมา แน่นอนว่ามันต้องการจะทำลายค่ายกลออกไป ทว่าโชคร้ายที่ค่ายกลที่คนผู้นั้นวางเอาไว้เป็นค่ายกลระดับสูง นั่นจึงทำให้มันไม่ได้แต่อดทน วันนี้ หากไม่ใช่เพราะยี่เชียนหานและค่ายกลที่เสื่อมอำนาจ มันก็คงไม่อาจหลุดออกมาง่ายดายเช่นนี้

ความโกรธแค้นที่สั่งสมมานานนับพันปีกำลังจะถูกปลดปล่อยออกมาในวันนี้แล้ว กลิ่นอายที่ป่าเถื่อนดุร้ายกระจายออกมาจากร่างของมัน ฉินเทียนที่อยู่ห่างออกไปนับร้อยเมตรยังรู้สึกได้

“ตาย!”

พร้อมกับเสียงตะโกนที่ดังขึ้น กระบี่ปราณสีทองก็ฟาดฟันลง

หลังจากปลดปล่อยปราณกระบี่ ท่าร่างก็แปรเปลี่ยน ความเร็วพลันเพิ่มขึ้น หมัดของมันเปรียบดั่งค้อนหนักทุบฟาดไปทางราชาซากศพอย่างหนักหน่วง…

“ฮ่าฮ่า…เหล่ามนุษย์ที่โง่เขลา หรือพวกเจ้าไม่ทราบว่าร่างกายของเราชาวปีศาจแข็งแกร่งยิ่ง? ฮ่าฮ่า…”

ราชาซากศพรับการโจมตีทั้งสองสาย ฉินเทียนที่จับตาอยู่รอบนอกเห็นว่าแถบพลังชีวิตมันไม่ขยับแม้แต่น้อย จึงคิดขึ้นในใจ “ดูเหมือนการโจมตีปกติจะไม่ได้ผล…”

การโจมตีสองสายผ่านไป ราชาซากศพแทบจะไม่ได้รับความเสียหายใด หลินหยานตกตะลึงและรีบถอยกลับ หลังจากนั้นชั่วอึดใจ ฟางขุย เสวี่ยติงหานและฉางเฟิงก็พุ่งเข้าไปเพื่อสกัดกั้นการโจมตีของราชาซากศพ

“ศิษย์พี่ พวกเราจะเอาอย่างไรต่อ?”

“พวกเรา….อืม…หึหึ..” หยางฮั่นยิ้มเย็นก่อนจะกล่าวสืบต่อ “รอจนพวกมันทั้งหมดตกตายไปก่อน”

การจัดการกับราชาซากศพนั้นง่ายนักหรือ?

เพียงชำเลืองครั้งหนึ่ง หยางฮั่นก็ทราบว่าราชาซากศพนั้นเป็นเผ่าพันธุ์ปีศาจที่ถูกทอดทิ้ง กระนั้น แม้ว่ามันจะเป็นปีศาจที่ถูกละทิ้ง แต่ร่างกายของมันก็ยังเป็นร่างกายของปีศาจ เป็นร่างกายที่ทรงพลัง นั่นจึงยากที่การโจมตีทั่วไปจะทำอย่างไรต่อมันได้

แน่นอนว่าหลินหยานนั้นทราบแต่แรกแล้ว การโจมตีสองท่าแรกเป็นเพียงการหยั่งเชิงเท่านั้น หลังจากทราบผลลัพธ์ มันก็เปลี่ยนรูปแบบการโจมตี

“ฟางขุย ติงซาน สกัดมันเอาไว้ ฉางเฟิง เตรียมใช้เครื่องราง” หลินหยานออกคำสั่งอย่างรวดเร็ว ฟางขุยและติงซานพุ่งตัวออกไปทันที

ฉางเฟิงหยิบเอาเครื่องรางที่ทอแสงสีทองออกมา

เป็นแสงสีทองที่สามารถกำราบสิ่งชั่วร้าย

ใบหน้าของราชาซากศพกระตุก มันพลันสัมผัสได้ถึงอันตราย มันเบนศีรษะไปทางฉางเฟิง มันคำราม ลูกแก้วโลหิตพุ่งออกจากร่างของมันอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของมันเต็มไปด้วยความโกรธ “ทักษะระเบิดโลหิต…”

“ฮ่าห์!” ลูกแก้วโลหิตที่พุ่งออกมาพลันระเบิด

“ถอยออกมา!…”

หลินหยานตะโกนพลางพุ่งไปอยู่ด้านหน้าของฉางเฟิงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยเพลิงโทสะ

เปรี้ยงงงง เปรี้ยงงงง

เสียงระเบิดกัมปนาทดังขึ้นราวฟ้าผ่า เมื่อลูกแก้วโลหิตเกิดการระเบิด ทั่วทั้งบริเวณโบราณสถานก็เต็มไปด้วยหมอกโลหิตอีกครั้ง ดั่งวัฏจักรหมุนเวียน หมอกโลหิตค่อยๆควบแน่นกลายเป็นลูกแก้วโลหิตอีกครั้ง ขนาดของมันขยายขึ้นก่อนที่ท้ายที่สุดจะถูกดูดกลับเข้าสู่ร่างของราชาซากศพ

โลหิตปีศาจ โลหิตที่เป็นต้นกำเนิดของความแข็งแกร่ง

หน้าอกของฟางขุยเหวอะหวะ และแรงระเบิดก็ทำให้เสวี่ยติงซานได้รับบาดภายในอย่างรุนแรง หลินหยานสีหน้าซีดเผือด มันมองราชาซากศพอย่างเหม่อลอย

“พวกมนุษย์โง่เขลาที่หาญกล้าตอแยชาวปีศาจ พวกเจ้าจะต้องถูกส่งลงนรก!”

ราชาซากศพมีโทสะแล้ว มันพลันพุ่งตัวเข้าหาเหล่ามนุษยือย่างรวดเร็ว

ทั่วร่างของมันเป็นโลหิตสีแดงฉาน สีตาของมันแดงคล้ำ หมอกโลหิตก่อตัวขึ้นรอบหมัดทั้งสองของมัน….

“ลองนี่ดู!”

ฉางเฟิงที่อยู่ด้านหลังหลินหยาน พลันกระโดดออกมาแล้วเรียกใช้เครื่องรางสีทอง ก่อนที่หมัดของราชาซากศพจะมาถึง เครื่องรางก็พลันหมุนวนรอบร่างของราชาซากศพพร้อมกับที่ฉางเฟิงท่องบทสวด

เปรี้ยงงงงงง!

ลำแสงสีทองสาดออกทั่วทุกทิศ เครื่องที่กำราบสิ่งชั่วร้ายได้สำแดงอำนาจของมันออกมา ลำแสงค่อยๆกลืนกินปราณโลหิตของราชาซากศพ

ฉินเทียนตกตะลึง อำนาจของเครื่องรางช่างทรงอำนาจนัก เพียงหนึ่งกระบวนท่าก็ตัดทอนพลังโลหิตของราชาซากศพไปกึ่งหนึ่ง ‘ดูเหมือนว่าเราคงต้องหาเครื่องรางพกติดตัวไว้บ้างแล้ว….’

“อ้ากกก อ้ากกก”

ราชาซากศพกรีดร้องอย่างเจ็บปวด เพื่อปกป้องเส้นปราณภายใน มันงัดเอาทุกสิ่งที่สามารถออกมาต้านทาน

“พวกมันเตรียมเครื่องรางสะกดปีศาจมาด้วย” หยางฮั่นแค่นเสียงพลางโบกพัดในมือ มันค่อยๆรวบรวมพลังปราณอย่างเงียบเชียบ

“ฉางเฟิง เตรียมใช้เครื่องรางอีกครั้ง!” หลินหยานส่งสัญญาณอย่างรวดเร็ว

นี่นับเป็นโอกาสอันดีที่จะโจมตีราชาซากศพ ตราบเท่าที่เครื่องรางสะกดปีศาจผนึกลงบนร่างของราชาซากศพและดูดกลืนโลหิตจากร่างของมันที่เหลือได้สำเร็จ ราชาซากศพก้จะหลงเหลือเพียงเปลือกแล้ว

ฉางเฟิงเปิดแหวนมิติขึ้นมา ก่อนที่แววตาของมันจะแปรเปลี่ยนว่างเปล่า มันกล่าวตอบอย่างร้อนลน “เครื่องรางอีกชิ้นอยู่ที่เชียนหาน!”

ขณะที่ทั้งหมดแบ่งสรรเครื่องรางสะกดปีศาจทั้งสองชิ้น หนึ่งถูกมอบให้ฉางเฟิง ขณะที่อีกหนึ่งถูกเก็บไว้ที่ยี่เชียนหาน

หากแต่ตอนนี้ ยี่เชียนหานกลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

หลินหยานตะโกนอย่างตื่นตระหนก “ทุกคน ลงมือ!”

ทว่าก่อนที่ทุกคนจะได้ลงมือนั้น เงาร่างสีขาวที่มีพัดในมือก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าราชาซากศพก่อนที่ดัชนีที่อัดแน่นไปด้วยพลังปราณทั้งสองจะทิ่มไปที่หน้าอกของราชาซากศพ….

“ไม่ดีแล้ว! มันต้องการหยิบฉวยแก่นภายใน!”

ฉางเฟิงตะโกน โดยไม่ต้องคิดมันพลันรวบรวมพลังปราณไปที่ฝ่ามือก่อนจะพุ่งเข้าหาหยางฮั่น

หยางฮั่นต้องการแก่นภายในจริงๆ แก่นที่บ่มเพาะมานานนับพันปีนั้นเป็นสมบัติอย่างแท้จริง ด้วยการใช้แก่นภายใน มันจะทำให้ผู้ใช้ก้าวสู่ขั้นเซียนได้ในไม่กี่ปี เมื่อการแข่งขันของศิษย์สายในมาถึง การจะติดหนึ่งในห้าสิบศิษย์สายในที่แข็งแกร่งที่สุดก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

“แก่นภายใน?”

“แก่นภายในคืออะไร?”

ฉินเทียนขมวดคิ้วครุ่นคิด แม้ว่าค่าพลังชีวติของราชาซากศพจะลดลงอย่างต่อเนื่อง เขาก็ไม่เร่งรีบลงมือ สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่าราชาซากศพย่อมไม่อ่อนแอเช่นนี้ ความโกรธแค้นที่สั่งสมมานานนับพันปีของมันยังไม่ทันได้ระบายออก และมาตอนนี้ผู้คนจำนวนมากกำลังรุมแย่งชิงแก่นภายในที่มันบ่มเพาะมาเป็นพันปีด้วยแล้ว เพลิงโทสะของมันยิ่งพุ่งขึ้นทบทวี

เมื่อคิดเช่นนั้น เขาก็เร้นกายย้อนกลับไปดูยี่เชียนหาน เขาแสดงสีหน้าไร้เดียงสาก่อนจะกล่าวว่า “ขออภัย ข้าไม่ได้มีจุดประสงค์ไม่ดีอะไร ไม่มีสิ่งใดแอบแฝงทั้งนั้น”

มองดูส่วนโค้งเว้าของนางแล้ว หัวใจของเขาก็ร้อนรุ่มก่อนจะค่อยๆล้วงมือเข้าอกเสื้อของนาง ฝ่ามือของเขาเกาะกุมส่วนยอดของภูเขาทั้งสองเอาไว้….