จอมยุทธ์ระบบเลเวล ตอนที่ 97 ดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง

 

พลับพลาพังทลาย โลหิตไหลออกจากบ่อ

 

ปีศาจเก้าสวรรค์คํารามเสียงดังปานฟ้าผ่า ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวขณะพยายามควบคุ มสัมผัสชั่วร้ายประคองสถานการณ์ แต่นั่นกลับเปล่าประโยชน์

 

ไม่มีพลับพลาคอยผนึก แก่นโลหิตก็หลุดจากการควบคุม

 

ไม่มีพลังของผนึก แก่นโลหิตก็ปลดปล่อยกลิ่นอายทรงพลังออกมา ปีศาจเก้าสวรรค์เกิดขึ้นจากความรู้สึกด้านลบ ไม่ว่าพลังชั่วร้ายหรือพลังเก้าสวรรคจะทรงพลังอย่างไร นั่นก็เปล่าประโยชน์

 

แก่นโลหิตไหลออกจากบ่อ พลังชีวิตของปีศาจเก้าสวรรค์ลดลงฮวบฮาบประดุจก็อกแตก

 

แก่นโลหิตที่ถูกสะกดไว้มาหลายพันปีทะลักออกอย่างสมบูรณ์

 

ถึงจุดนี้ ปีศาจเก้าสวรรค์ก็ยุ่งเสียจนไม่มีเวลามาทะเลาะกับฉินเทียนอีก

 

กองทัพปีศาจหยุดชะงักพลางมองดูอยู่ด้านข้าง พวกมันถูกปีศาจเก้าสวรรค์กดขี่มานานหลายพันปี ความโกรธแค้นภายในเริ่มถูกจุดขึ้นอีกครั้ง หากไม่ใช่เพราะหลงเหลือร่องรอยความกลัวอยู่ในจิตใจพ วกมันคงพุ่งเข้าไปถล่มพลับพลาจนราบคาบไปแล้ว

 

ไม่มีสัมผัสชั่วร้ายคอยกดดัน กองทัพปีศาจก็ไม่ได้โจมตีใส่ฉินเทียนอีก

 

ร่างกายของฉินเทียนเวลานี้เป็นร่างกายปีศาจสวรรค์ เป็นตัวตนสูงส่งซึ่งเป็นที่เคารพแห่งเผ่าพันธุ์ปีศาจ ถ้าไม่ใช่เพราะถูกปีศาจเก้าสวรรค์กดดัน แน่นอนว่าย่อมไม่มีปีศาจตนใดกล้าตอแยตัวตนสูงศักดิ์เช่นนี้ โดยเฉพาะหลังจากได้เหฯอํานาจของฉินเทียน สายฟ้าที่เขาเรียกลงมาเช่น ฆ่าเหล่าปีศาจไปมากมายความน่าสะพรึงนี้ได้ถูกสลักลึกไว้ในใจของพวกที่ยังเหลือรอด

 

“อวดดีต่อไปสิ เหอๆ” ฉินเทียนยิ้มพลางย่อตัวลง มองดูสีหน้าที่น่าเกลียดของปีศาจเก้าสวรรค์แล้วกล่าวว่า “ไม่ใช่ว่าเก่งกาจนักหรือ? อวดดีให้บิดาชมดูต่อไปสิ”

 

ฉินเทียนจมอยู่ในความสําเร็จที่ปรากฏขึ้นตรงหน้า

 

ปีศาจเก้าสวรรค์หม่นหมองถึงขีดสุด ใบหน้าของเขายังคงกระตุกเป็นระยะ กลิ่นอายชั่วร้ายที่แฝงไว้ด้วยโทสะแผ่ออกมาขณะที่จ้องมองถิ่นเทียนอย่างอาฆาต จากนั้นจึงคํารามออกมา

 

“อ๊าก..”

 

“ร้องไปสิ ต่อให้ร้องจนคอแตกก็ไม่มีใครช่วยเจ้าได้หรอก”

 

กล่าวจบเขาก็ยิ้มกระอักกระอ่วน “ไม่ถูกสิ เดี๋ยวมีคนเข้าใจผิดคิดว่าข้าจะทํามิดีมิร้ายเจ้า”

 

มองดูแถบพลังชีวิตที่กําลังลดลง ฉินเทียนก็กล่าวต่อ “ให้ข้าช่วยเจ้าก็แล้วกัน”

 

คงต้องใช้เวลาอีกราวครึ่งวันกว่าพลังชีวิตจะหมดลง อยู่ในแดนปีศาจที่ไม่คุ้นเคยเช่นนี้ ยังอยู่นานก็จะยิ่งเป็นปัญหา ไม่สู้เร่งความเร็วขึ้นสักหน่อย…..

 

เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง…..

 

” ตัวบัดซบ เจ้าทําอะไร!” ปีศาจเก้าสวรรค์คํารามอย่างเหลืออด

 

มือก็โจมตีไป ปากก็กล่าวตอบว่า “เห็นเจ้าเหน็ดเหนื่อยถึงเพียงนี้ ข้าก็แค่จะช่วยให้เจ้าพักผ่อนได้เร็วขึ้น”

 

กล่าวจบ เขาก็รวบรวมกําลังต่อยพลับพลาต่อไป ต่อยไปไม่กี่หมัด รอยร้าวที่ปรากฏ โลหิตฉีดพุ่งตามรอยแตกราวกับน้ําพุ

 

“จะมากไปแล้ว!”

 

ปีศาจเก้าสวรรค์กล่าวเสียงเย็น ” พลังเก้าสวรรค์ขั้นสูงสุด ควบแน่น!”

 

เมื่อสิ้นคํา ‘ควบแน่น’ ฟองโลหิตที่เดือดปุดๆก็สงบก่อนจะจมลง เกิดนานขนาดใหญ่ขึ้นที่ถึงกลางบ่อ

 

ศีรษะของปีศาจเก้าสวรรค์จมหายลงไป

 

ฉินเทียนตกตะลึง “ไม่ดีแน่”

 

ปีศาจเก้าสวรรค์กําลังฝืนสร้างร่างจริง!

 

“พลังมังกรพิสุทธิ์ พลังไร้ลักษณ์ ทําลายมันให้ข้า…. ”

 

พลังของฉินเทียนเพิ่มสูงขึ้น มังกรคชสารกู่ร้องออกมา เสียงคํารามของมังกรดังข้ามผ่านเก้าสวรรค์ ขุมพลังอันมหาศาลตรงปรี่เข้าปะทะกับพลังชั่วร้ายของปีศาจเก้าสวรรค์

 

พลังโจมตีที่ฝ่ามือเพิ่มพูนขึ้น ฉันเรียนต่อยออกไปอย่างหนักหน่วง

 

พลับพลาที่เดิมทีก็ใกล้จะพังทลายรับไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เศษหินร่วงตังเกรียวกราว โลหิตที่กักเก็บใหลท่วมออกจนอาบย้อมหุบเขาเป็นสีแดงฉาน เมฆโลหิตที่อยู่บนฟ้าเริ่มดูขมุกขมวกว่าตอนก่อนหน้า

 

“พัง พัง พัง!”

 

สามหมัดต่อยออกไป พลับพลาถูกทําลายไปกว่าครึ่ง

 

ความเร็วของน้ำวนในบ่อโลหิตลดลงตามปริมาณโลหิตที่ไหลซึมออก

 

ปีศาจเก้าสวรรค์พยายามสุดกําลังเพื่อป้องกันไม่ให้โลหิตไหลออก ขณะเดียวกันก็เร่งกระบวนการสร้างกายเนื้อให้เร็วขึ้น

 

ถูกบีบมาถึงขั้นนี้ ปีศาจเก้าสวรรค์ก็ได้แต่ต่อสู้ดิ้นรนสักครา

 

” พลังเก้าสวรรค์ แก่นโลหิตของหมื่นอสูร จึงก่อเกิดเป็นร่างกายให้กับข้า”

 

เสียงพึมพําดังขึ้นจากกันบ่อมาเข้าหูฉินเทียน หัวใจของเขาบีบรัดแน่น เขาพลยันคํารามอย่างดุดัน “จะตายอยู่แล้วยังจะดิ้นรนอีก บิดาจะฟาดเจ้าให้จมดิน!”

 

พลังมังกรพิสุทธิ์แผ่คลุมร่าง เส้นเลือดที่หน้าผากพลันปูดโปน ฉินเทียนกลั้นลม หายใจก่อนจะกระโดดลงไปในบ่อโลหิต

 

บ่อโลหิตเวลานี้คล้ายมหาสมุทรอันไร้สิ้นสุด แก่นโลหิตมากมายภายในบ่อพยายามขอนไขของฉินเทียนเข้าร่างเพื่อหวังควบคุม

 

พลังมังกรพิสุทธิ์ถูกปล่อยออกมาเต็มกําลังเผชิญกับจิตมุ่งร้ายของอสูรนับพันมังกรครามและคชสารก็กู่ร้อง ปลดปล่อยพลังไร้ลักษณ์ออกมาต้านทาน

 

“กลับกล้ากระโดดเข้ามาหาข้า!” ปีศาจเก้าสวรรค์ตกใจแต่ก็ยังแค่นเสียงเป็น “รนหาที่ตาย!”

 

ที่ก้นบ่อโลหิต ร่างเด็กทารกร่างหนึ่งกําลังดูดซับแก่นโลหิตอย่างเอาเป็นเอาตาย ร่างกายของ เขาขยายขนาดขึ้นด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าที่รอบกายยังมีม่านพลังห่อหุ้มเอาไว้ เห็นฉากนี้ ฉินเทียนก็คํารามออกมา ” ตายซะ!”

 

“เงาโลหิต!” ฉับพลันนั้นบ่อโลหิตก็ตกอยู่ในความปั่นปวน เงาโลหิตนับไม่ถ้วนปรากฏตัวขึ้น พร้อมจิตสังหารอันรุนแรงบ่อโลหิตที่เดิมทีก็วุ่นวายอยู่แล้วก็ยิ่งวุ่นวายกว่าเก่า

 

เงาโลหิตนับพันร่างพลันขยับเคลื่อนไหว “ระเบิด!”

 

หนึ่งเข้าร่าง สองเงาเข้าร่าง สามเงาเข้าร่าง

 

ปีศาจเก้าสวรรค์มองฉินเทียนอย่างโกรธแค้นพลางเร่งการดูดซับแก่นโลหิต กระนั้นมันกลับต้องแบกรับความทรมาณที่มากยิ่งกว่าเดิมตามไปด้วย ปีศาจเก้าสวรรค์ย่อมมองความร้ายกาจของวิชาเงาโลหิตออก ตัวเขาในสภาพนี้ย่อมไม่อาจต้านทานไหว มีหนทางเดียวคือรีบสร้างกายเนื้อและใช้มันปกป้องหัวใจ

 

หนึ่งพันเงาเข้าร่าง

 

“มาดูกันว่าเจ้าแข็งแกร่งสักแค่ใหน?” ฉินเทียนในร่างปีศาจสวรรค์กล่าวออกมาอย่างเย็นเยียบ ” ระเบิด!”

 

ใบหน้าของปีศาจเก้าสวรรค์ในร่างทารกบิดเบี้ยวทรมาณ ร่างกายเปลี่ยนเป็นแดงเถือกทั้งร่างเงาโลหิตนับพันปะทุอยู่ภายใน ความเจ็บปวดย่อมเป็นที่จินตนาการได้ ร่างปีศาจสวรรค์ของฉินเทียนตอนนี้เพียงอยู่ในขั้นแรกเท่านั้น หากเป็นปีศาจสวรรค์ขั้นสูงสุดจะสามารถสร้างเงา โลหิตได้หนึ่งล้านร่างอานุภาพของมันสร้างทําลายได้ครึ่งทวีป

 

“ไม่ตาย?”

 

ฉินเทียนสบถขึ้นในใจ “บัดซบ”

 

“เงาโลหิต!”

 

ฉินเทียนคําราม ” บิดาไม่เชื่อว่าจะฆ่าเจ้าไม่ได้”

 

เงาโลหิตหนึ่งพันร่างก่อตัวขึ้นอีกครั้ง ปีศาจเก้าสวรรค์แทบกระอักเลือดแล้ว เงาโลหิตหนึ่งพันร่างแรกก็แทบคร่าชีวิตเขาได้ ตอนนี้ปรากฏขึ้นมาอีกพันร่าง ปีศาจเก้าสวรรค์พลันสิ้นหวังถึงขีดสุด “หรือสวรรค์ทอดทิ้งข้าแล้ว?!”

 

“ระเบิด!” ฉินเทียนคํารามก่อนที่เงาโลหิตทั้งพันร่างจะพุ่งเข้าสู่ร่างของทารก

 

ปฐพีสั่นสะเทือนเลือนลั่น มหาสมุทรโลหิตพลิกคว่ำไปมา ปีศาจเก้าสวรรค์ตายจนไม่ รู้จะตายยังไง!