ตอนที่9 อาหารต้องดี

 

“ นั่นเป็นสิ่งที่ฉันควรจะดีใจสินะ?

 

คำถามของเธอทำให้ความร่าเริงของชูรูหยุดลง ขณะที่เจ้าเกี๊ยวสีขาวน่ารักมองเธอด้วยความสับสน

 

” แน่นอนสิ! “

 

” ทำไมล่ะ? “

 

” การได้รับคะแนนทำให้คุณเลเวลอัพ และเข้าถึงระบบได้ และได้รับสิทธิพิเศษด้วยยังไงล่ะ ชู ~!” ชูรูแจ้งด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจัง

 

คิ้วเรียวสวยได้รูปของเล็กซี่ขยับขึ้นอย่างสนใจ แม้ว่าเธอจะรู้แล้วว่ามีระบบอยู่ภายในหัวของเธอ แต่เธอก็ไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าเธอจะได้รับอะไรบ้าง นอกเหนือจากการมีชีวิตที่สอง ดังนั้นตอนนี้เธอคิดว่าบางทีมันอาจจะมีประโยชน์ ถ้าเธอศึกษากฎของ ‘ระบบความรัก’ ที่อยู่ในหัวของเธอ

 

ยิ่งไปกว่านั้น  เล็กซี่รู้ดีว่าชูรูจะไม่ให้รายละเอียดกับเธอแน่ หากเธอไม่ถามเอง ทำให้เธอคิดว่าชูรูเป็นคู่มือชีวิตแสนซน ดังนั้น เล็กซี่จึงถามชูรูอีกครั้ง เพื่อยืนยันการเดาของเธอ

 

“ ทำไมเธอไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้มาก่อนล่ะ”

 

” ก็คุณไม่ได้ถามนี่ ชู ~!

 

เมื่อเธอได้ยินคำตอบของชูรู มันค่อนข้างยืนยันข้อสรุปของเล็กซี่ เกี่ยวกับจุดประสงค์ของชูรู และการคงอยู่ของเธอพร้อมกับระบบ

 

“ สิทธิพิเศษอะไร ”

 

” ยังบอกไม่ได้นะชู ~! “

 

” ทำไม? “

 

” คุณต้องปลดล็อคด่านแรกก่อนนะ ชู ~”

 

“โดยพื้นฐานแล้ว ฉันไม่สามารถรู้ได้เลยว่า นี่คืออะไร หากฉันไม่เลเวลอัพจะเป็นยังไง?  ” เล็กซี่ชี้แจง

 

“ นั่นสิน้า…ชู ~”

 

“เลิกพูด ‘ชู’ ได้ไหม? “ เธอรู้สึกรำคาญที่ได้ยินคำ ‘ชู’ ทุกประโยคที่ชูรูพ่นออกมา

 

“ตอนนี้ฉันทำไม่ได้หรอกชู ~!”

 

“ ตอนนี้…หมายความว่ามีโอกาสที่เธอจะเลิกพูดคำที่น่ารำคาญในอนาคตใช่ไหม?”

 

“ใช่ชู! ถ้าหากฉันพัฒนาล่ะก็นะชู ~!”

 

เล็กซี่ถอนหายใจออกมาอย่างหนัก การสนทนาโต้ตอบทำให้เธอเหนื่อยใจ เธอเอนหลังพิงเบาะหนังแท้ฝั่งคนขับ ขณะที่ว่ามือทั้งสองข้างบนพวงมาลัย “ ฉันเข้าใจแล้ว ฉันต้องทำภารกิจเพื่อที่จะได้รับข้อมูลเพิ่มขึ้นสินะ ”

 

ชูรูไม่ตอบ แต่ยิ้มให้เธออย่างน่ารัก “คุณจะทำยังไงต่อหรอ ชู ~?”

 

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เรื่องการตัดสินใจของมอริส ฉันคงไม่สามรถเปลี่ยนแปลงมันได้ แล้วอีธาน…โอ้พระเจ้า!! ฉันไม่นึกเลยว่าจะต้องทำให้เขาตกหลุมรักยังไง ครอบครัวของฉันอีก  เฮ้อ ฉันไม่รู้ว่า…จะทำอย่างไรกับชีวิตของตัวเองเลย” ขณะที่เล็กซี่กำลังพูดถึงความกังวลของเธอ เธอก็ก้มหัวลงต่ำจนมาถึงพวงมาลัยระหว่างจุดที่เธอวางมือ

 

เวลาผ่านไป เล็กซี่ไม่ได้ขยับกล้ามเนื้อของเธอ จนกระทั่งเธอหยิบโทรศัพท์และเปิดดูนัดหมายที่นัดไว้กับคุณทานากะ อนิจจากว่าจะจัดการเรื่องนั้นได้ เธอต้องใช้เวลาหลายสัปดาห์หรือหลายเดือน ท้ายที่สุดแล้วคนบางคนนั้นเป็นผู้ชายที่มีแต่งานยุ่ง และไม่สามารถพบเขาได้หากไม่ได้นัดหมาย

 

แม้ว่าเล็กซี่จะสนใจระบบภายในตัวเธอ แต่สิ่งสำคัญที่สุดของเธอคือการกอบกู้บริษัท ที่กำลังจะล้มลง ซึ่งผลักให้เธอไปสู่ทางตัน

 

เมื่อคิดหนักพอสมควรแล้ว เสียงเคาะหน้าต่างเบา ๆ ทำให้เล็กซี่ตกใจ เธอหันไปมองคนข้างนอกหน้าต่าง ดวงตาของเธอกลับขยายออกด้วยความตกใจ เล็กซี่รักษาความรู้สึกบนใบหน้าของเธอให้คงที่ ก่อนที่เธอจะกดลดหน้าต่างลง

 

“ ไง คุณหยาง” อีธานก้มศีรษะลงเพื่อดูใบหน้าเฉยเมยของเล็กซี่ ขณะที่มือของเขาก็วางอยู่บนแผงหลังคารถ

 

“ มีอะไรหรือเปล่าคะคุณลู่ ต้องการอะไรหรือเปล่า? ” เล็กซี่ออกจากภวังค์ แม้ว่าเธอจะรู้ว่าวันหนึ่งเธอจะเสียใจกับสิ่งที่เธอเป็นในตอนนี้ แต่เธอจะทำอะไรได้ล่ะ? มันเป็นเรื่องธรรมชาตินะ ยิ่งไปกว่านั้นอีธานลูเพิ่งเห็นสภาพที่น่าสงสารที่สุดของเธอ ก่อนหน้านี้เธอพึ่งคุกเข่าลงต่อหน้ามอริส ดังนั้นการแสร้งทำเป็นไม่ได้รับผลกระทบจึงเป็นกลไกการป้องกันตัวของเธอเอง

 

” คุณ ” อีธานตอบอย่างไหลลื่น ด้วยใบหน้าไม่ทุกข์ร้อนกับรอยยิ้มที่น่าหลงใหลของเขา เขาเสริมว่า ” อยากทานข้าวเย็นกับผมไหม “

 

เล็กซี่เลื่อนหน้าต่างโดยอัตโนมัติด้วยความรังเกียจ เนื่องจากอีธานลูนั้นหล่อเหลาอย่างปฏิเสธไม่ได้ แต่แล้วไง? ชื่อเสียงของเขาในเรื่องความรักนั้นโชกโชนจนน่ากลัว เพราะเธอรู้ดีว่า อีธานลู่อาจจะเคยผ่านผู้หญิงทุกคนในประเทศ หรือเกือบทุกคนแล้วก็ได้

 

“เอ๊ะ? นั่นเป็นโอกาสของคุณที่จะทำคะแนนมากกว่านี้นะชู ~!” ชูรูเอียงศีรษะที่แนบสนิทกับร่างกายด้วยความสับสน

 

เมื่อได้ยินคำพูดของชูรู เล็กซี่ก็ได้รับการเตือนว่าเธอยังต้องการอีธานลู่อยู่ เวรเอ๊ย!‘

 

เธอก็กลับตัวแทบไม่ทัน เล็กซี่เลื่อนหน้าต่างลงอีกครั้ง ท่าทีของเธอดูเข้มงวดและพูดกับอีธานที่สับสนว่า “ อาหารต้องดี ”

 

เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอเอ่ยออกมาหลังจากปฏิเสธเขา อีธานลู่ก็กลั้นหัวเราะกับปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไปของเธอ แม้ว่าเล็กซี่จะยังคงรักษาด้านหยิ่งผยองและสง่างามของเธอไว้ แต่อนิจจา เธอดูน่ารักทีเดียว เมื่อเธอแสร้งทำเป็นไม่ได้รับผลกระทบต่อการเปลี่ยนใจอย่างกะทันหันนั้น