ตอนที่61 เขากําลังขุดหลุมฝังศพของตัวเอง

 

“ อะไร? ฉันจะมีเพื่อนผู้หญิงไม่ได้เลยหรือไง? ”

 

“โอ้โห ฉันไม่รู้จักผู้ชายคนนี้นะ “ เควินวูส่ายหัวราวกับว่าเขาผิดหวังอย่างที่สุดกับคําพูดของอีธาน

 

“ ฉันว่าหัวฉันมันต้องมีปัญหาแน่ๆ เพราะจําได้ว่ามีใครบางคนพูดว่า เพศตรงข้ามไม่สา มารถเป็นเพื่อนกันได้ เพราะว่ามันมักจะจบที่เตียงนอน? ” คริสยูชี้แจง เขาขณะที่เขาเปลี่ยนสายตาไปที่ เควิน วู และ เอลเลียต กง

 

” เขากําลังขุดหลุมฝังศพของตัวเองแน่ๆ อีกๆ ” เอลเลียตมองไปที่อีธานด้วยความสงสาร ราวกับว่าเขาสามารถคาดเดาสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกในอนาคตของเพื่อนได้

 

เมื่อได้ยินความคิดเห็นที่ไร้สาระของพวกนี้ที่ไม่ได้ส่งผลต่ออารมณ์ปัจจุบันของเขาอีธานลู่ ก็ขมวดคิ้วขณะที่เขาโยนไม้บิลเลียดลงด้านข้าง เขาเดินไปที่โซฟาที่แพงระยับและกระดกแก้วที่เต็มไปด้วยไวน์ชั้นดี

 

เนื่องจากการเปิดเผยของอีธานลู่ที่ได้เพื่อนใหม่ซึ่งเป็นผู้หญิง ทั้งสามคนจึงหมดความสนใจกับเกมบิลเลียด และกระจายตัวไปตามจุดรอบโตะล้อมรอบ

 

“ เราควรบอกพี่มอริสเรื่องนี้นะ แม้ว่าฉันจะมั่นใจว่าเขาจะไม่มีความคิดเห็นก็เถอะ “ เควินวูทําลายบรรยากาศที่ปิดกั้นบริเวณเลานจ์ทั้งหมด ขณะที่อีธานญี่ปรากฏความไม่พอใจที่หาได้ยากบนใบหน้า

 

” นายถูกเฉดหัวแน่ ถ้านายทํา “ คริสหยูพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นจริง

 

” งั้นก็บอกพวกเราสิว่าเธอเป็นใคร “ เอลเลียต กง มีความโน้มเอียงที่อยากรู้มากขึ้นว่าใครเป็นผู้หญิงที่ทําให้เพลย์บอยหัวดื้อคนนี้เปลี่ยนใจกะทันหันได้?

 

ทุกคนรู้จักอีธานลู่เป็นอย่างดี เขามีความคิดแบบนี้เสมอ ที่เพศตรงข้ามไม่สามารถกลายเป็นเพื่อนจริงๆได้ แต่ถ้าเธอมีประโยชน์เขาก็จะพิจารณาใหม่เอง ถ้าหากเป็นมิตรภาพที่บริสุทธิ์อย่างนั้นเหรอ? นั่นคงเป็นไปไม่ได้ พอๆการปลูกคนตายให้ฟื้นขึ้นมาใหม่

 

“ พวกนายจะเล่นใหญ่เกินไปแล้ว ฉันไม่เห็นเป็นแบบนี้ตอนพวกนายมีเพื่อนผู้หญิง เลย ” อีธานลู่หน้าบึงขณะที่เขามองไปที่สายตาที่พวกเขาจับผิด

 

คําพูดของเขาทําให้ทั้งสามแทบอ้วกเป็นเลือดด้วยความไร้ยางอายของเขา เขาบอกว่าตัวเองไม่เป็นเหมือนพวกเขาเหรอ? ใช่ เพราะเขายิ่งกว่าน่ะสิ!

 

“ไอ้หยา ฉันไม่คิดเลยว่าวิธีการปฏิเสธนั้นสําคัญกว่าที่ฉันคิด “ คริสยู มองไปที่อีธานราวกับว่าเขาเป็นคนที่เข้าใจยาก เขาเลือกที่จะเพิกเฉยต่อคําพูดหลังและแสร้งทําเป็นว่าเขาไม่ได้ยิน เพียงเพื่อจะได้ป้องกันไม่ให้หัวใจวายตั้งแต่อายุยังน้อย

 

“ นี่ฉันพูดไม่ออกเลย ช่วยพาหมอนี่กลับบ้านที่” เควินวูทําหน้านิ่งขณะที่เขาถอนหายใจอย่างหนัก เห็นได้ชัดว่าเขาสูญเสียพลังงานในการตรวจสอบแค่ไหน กลัวว่าเขาจะได้ยินคําพูดไร้ยางอายของอีธานลู่อีกครั้งแล้วความดันโลหิตของเขาคงต้องเพิ่มขึ้นแน่นอน

 

“ อย่างที่ฉันบอกไป นายขุดหลุมศพของนายเองแล้วล่ะเพื่อน เพราะการเป็นเพื่อนหมายถึงงานที่ยากกว่าการที่มองเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ขอให้โชคดีแล้วกัน “ เอลเลียต กง ยกแก้วไวน์ขึ้นราวกับจะว่าเขากําลังดื่มอวยพร ก่อนจะกลืนมันลงไป

 

“ แม้ว่าฉันจะยังสงสัยอยู่ว่าใครเป็นเพื่อนของนายก็เถอะ” คริส ยู พิมพ์ด้วยน้ำเสียงกดต่ำ แต่ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม แน่นอนว่าพวกเขายอมแพ้อย่างง่ายดายในการยุยงให้เกิดความรักครั้งใหม่ของอีธานลู่ เพราะพวกเขาจะรู้เรื่องนี้ในอนาคตข้างหน้าอยู่ดี

 

“ ให้ตายสิ! ฉันไม่อยู่นี่แล้ว ” อีธานคว้าไวน์มาทั้งขวด โดยไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียวและเขาก็ทิ้งเพื่อน ๆ ไว้ในพื้นที่เลานจ์ที่กว้างขวางนี้

 

เขารู้สึกคิดผิดที่มาที่นี่ อย่างแรกคือเขามาเพื่อให้ลืมสิ่งที่คอยรบกวนความคิดของเขา! ไม่ใช่ เพื่อมาโดนตอกย้ําและถูกลากมาถามคําถามเกี่ยวมากมายกับเล็กซี่

 

ในขณะที่เขาเดินผ่านฟลอร์เต้นรําที่ยังคงคึกคัก อีธานไม่ได้แม้แต่จะเหลือบมองมันและไม่ได้มองไปรอบ ๆ เพื่อหาผู้หญิงในค่ำคืนนี้ เขาไม่เข้าใจตัวเอง แต่ถึงยังไงเขาก็ไม่ได้อยากสนใมันในตอนนี้ เขาก็แค่เบื่อเพราะเขาทําอะไรแบบนี้มาหลายปีแค่นั้น

 

“ แค่นี้เหรอ?” ชูรูขมวดคิ้ว เธอค่อนข้างผิดหวังที่ได้ยินเนื้อหาของข้อความของอีธานลู่ก่อนหน้านี้ เธอมีประโยคสองสามประโยคในใจที่สามารถเพิ่มคะแนนให้กับอีธานลู่ได้ในครั้งนี้

 

“ใช่นั่นคือทั้งหมด” เล็กซี่ขณะที่เธอหลับตาลงเพื่อพักผ่อน

 

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นซึ่งทําให้เธอรําคาญเล็กน้อย ใครจะโทรหาเธอในช่วงเวลานี้กัน ถ้าเธอยังคงโลดแล่นอยู่ในวงการบันเทิง เล็กซี่คงเดาได้ว่าน่าจะเป็นผู้ช่วยของเธอ แต่หลังจากเกิดเรื่องอื้อฉาวนั้นขึ้น ทรัพยากรทั้งหมดของเธอ ทีมงานของเธอก็ถูกยกเลิกทั้งหมดและถูกมอบให้เป็นศิลปินอื่นแทน

 

เมื่อเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของเธอบนโต๊ะข้างเตียง คิ้วของเธอก็ยนเมื่อเห็นหมายเลขผู้โทรเป็นของมอริสหลิว ซูรูเมื่อเห็นการแสดงออกที่คุ้นเคยของเล็กซี่ที่ทุกครั้งที่เธอพบชายคนนั้นเธอก็บินไปหาเพื่อดูว่าเธอเดาถูกหรือไม่

 

“ ไม่ต้องรับสายนะ! ให้เขารอถึงพรุ่งนี้ไปเลย!” ซูรูประท้วง แต่อนิจจาข้อเรียกร้องของเธอถูกปฏิเสธขณะที่เล็กซีแตะปุ่มสีเขียวและวางไว้บนโทรศัพท์ของเธอตรงหน้า

 

มาพบฉันที่บริษัทฯ

 

ก่อนที่เล็กซี่จะพูด เธอก็ได้ยินเสียงที่เยือกเย็นและไร้อารมณ์ของมอริสหลิวดังเข้ามา และวางสายหลังจากที่เขาพูดคํานั้นของเขาจบ

 

” ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณแค่พูดว่าคุณจะก้าวผ่านมันให้ได้ และในวินาทีถัดมาก็มีสายที่เรียกเข้าจาก “คนที่คุณก็รู้ว่าใคร” แล้วคุณก็ตอบโดยไม่ลังเลเลยชู! “ชูรูในขณะที่เธอรู้สึกโกรธอย่างเห็นได้ชัดกับการกระทําของเล็กซี่ อนิจจาเล็กซี่ตอบพร้อมกับถอนหายใจอย่างยอมรับ

 

” เขาขอให้ฉันไปพบเขาที่บริษัทของเขา เฮ้ออ ฉันต้องไป ”

 

“ไม่ ไม่ได้ชู! ออกไปข้างนอกคฤหาสน์ตอนนี้ไม่สิห้องนี้ เชื่อเพื่อนอย่าฉันเถอะ!” ชรูบินไปข้างหน้าของเล็กซี่ และอ้าแขนและเท้าเล็ก ๆ ออกจากกัน ราวกับจะขวางทางของเธอ ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เลย

 

” ตัวเล็ก ไม่ว่าจินตนาการของเธอจะเป็นอย่างไร แน่นอนว่าฉันไม่ทําแบบนั้นแน่นอน ฉันต้องโดนกดขี่อีกนานแค่ไหนกันล่ะ? ฉันจะยุติมันในไม่ช้านี้ ฉันควรไปและทําให้เรื่องเหล่านี้ชัดเจนกับมอริส !”

 

ชูรูค่อนข้างตกตะลึงเมื่อเห็นความทุกข์ทรมานที่ลุกไหม้ภายใต้ดวงตาของเล็กซี่ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นเล็กบ้าคลั่ง แต่มุ่งมั่น เมื่อเห็นเล็กซี่เป็นเช่นนี้ ชูรูก็ค่อยๆวางแขนของเธอลง ขณะที่เธอบินหลบไปด้านข้าง

 

ไม่น่าแปลกใจเลยที่มีอาเฉิน กลัวเธอมาก ซูรูคิดในใจขณะที่มองดูเล็กซี่เดินผ่านตู้เสื้อผ้าแบบวอล์กอินของเธอ