“แน่นอนว่าถ้าใครกล้ามากดขี่ข่มเหงฉัน ฉันจะทำทุกอย่างให้พวกเขารู้ถึงผลที่ตามมาเอง…”

 

 

“คุณไม่กลัวว่าจะจะเป็นฝ่ายที่ต้องรับมือกับผลที่เกิดขึ้นเองบ้างเหรอไงครับ”

 

 

“ถ้าเขาอยากตายก็ให้เขาตายไปก่อนเลยค่ะ”

 

 

“เข้าใจแล้วครับ มาร่วมมือกันอย่างสมานฉันท์กันเถอะครับ” ลูกชายเจ้าของสถานีโทรทัศน์ยื่นมือออกมาตรงหน้าถังหนิง

 

 

ตลอดบทสนทนาไม่ได้มีการพูดถึงความจริงที่เกิดขึ้นหรือแขนของชายหนุ่มแต่อย่างใด ดังนั้นจากที่หลงเจี่ยเฝ้าสังเกตการณ์ เธอทึ่งไม่น้อยที่มีการเจรจาแบบนี้เกิดขึ้น

 

 

ในความเป็นจริงทั้งสองได้เข้าใจจุดประสงค์ของกันและกันมากขึ้นเรื่อยๆ ผ่านการพูดคุยในครั้งนี้

 

 

ถังหนิงแสดงออกชัดเจนว่าเธอไม่เคยเป็นฝ่ายเริ่มหาเรื่องก่อนและมันสอดคล้องกับวิธีที่เธอใช้จัดการเรื่องต่างๆ จนมาถึงในตอนนี้ ดังนั้นเมื่อเทียบกับโจวชิงแล้ว แน่นอนว่าลูกชายผู้จัดการเชื่อถังหนิงมากกว่า เขาอาจจะดูไม่มีสมองแต่เขาก็เกิดมาพร้อมกับเกียรติยศชื่อเสียงไม่เหมือนโจวชิง ดังนั้นหากเขาจะไปก่อเรื่องให้ใครสักคน ศักดิ์ศรีในตัวเขาได้บอกให้มุ่งเป้าไปที่โจวชิง

 

 

“แล้วเขาจะวางแผนทำอะไรต่อไปละคะ ฉันไม่เข้าใจที่พวกคุณพูดกันเลย” หลงเจี่ยถามขึ้นระหว่างทางกลับบ้าน “เขาไว้ใจใครกันคะ”

 

 

“แค่คอยนั่งดูการแสดงเด็ดๆ ก็พอแล้วล่ะ” ถังหนิงตอบ “ไม่ว่าเขาจะเชื่อใคร เขาก็ยังคงจะทรมานโจว

 

 

ชิงอยู่ดี เขาไม่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับฉันหรือทำให้ตัวเองเดือดร้อนหรอก”

 

 

“ดังนั้นคุณกำลังจะพูดว่าโจวชิงกำลังจะเดือดร้อนเหรอคะ”

 

 

“ใช่ ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นแหละนะ”

 

 

อันที่จริงโจวชิงไม่ได้มั่นใจในตัวลูกชายเจ้าของสถานีมากนัก หากแต่เขาเชื่อว่าแผนการของเขาจะสามารถทำให้ได้ความไว้ใจจากชายหนุ่ม ท้ายที่สุดก็เป็นอย่างที่เขาคาดการณ์ไว้ อีกฝ่ายกลับมาพร้อมกับคำก่นด่าว่าถังหนิงเป็นพวกจอมปลอม

 

 

“ผู้หญิงคนนั้นโยนความผิดให้กับคุณอย่างที่คุณคิดไว้นั่นแหละ เธอต้องการให้ผมเป็นศัตรูกับคุณแต่ผมไม่ได้โดนหลอกง่ายๆ หรอก” ชายหนุ่มเอ่ยกัยโจวชิง “พาแฟนสาวของคุณมาที่สถานีกับคุณสิ ผมกำลังจะทำให้ถังหนิงต้องทุกข์ทรมานเอง”

 

 

มุมปากของโจวชิงยกขึ้นเบาๆ อย่างคิดว่าแผนของเขาได้ผล “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ มีซย่าหันโม่ทั้งคน ผมมั่นใจว่า  การเดินทางที่ยิ่งใหญ่  จะกลับมายิ่งใหญ่กว่าเดิมแน่”

 

 

“จัดการให้ดีแล้วกันครับ” ชายหนุ่มว่าขึ้นโดยไม่ได้ตอบตกลงแต่อย่างใด เขาทำเพียงยิ้มและตบบ่าโจวชิง ดูเหมือนรอยยิ้มนี้คงทำให้ความเกลียดชังทั้งหมดระหว่างชายสองคนนี้แผ่ซ่านไปไกล

 

 

หากแต่ในระหว่างที่โจวชิงมองไม่เห็น อีกฝ่ายกลับเหยียดยิ้มเยาะขึ้น “นี่เขายังคิดว่าตัวเองจะทำสำเร็จอีกเหรอเนี่ย”

 

 

…

 

 

“พี่โจว ลูกชายผู้จัดการสถานีให้เรากลับไปทำงานที่สถานีจริงๆ เหรอคะ ฉันจะไม่โดนขึ้นบัญชีดำใช่ไหมคะ”

 

 

ซย่าหันโม่คิดว่าด้วยอำนาจของถังหนิงคงไม่มีใครกล้าลองดีกับเธอ ทว่ากลับต้องประหลาดใจเมื่อเธอเองยังมีทางออก

 

 

“เด็กโง่ เธอกลับไปได้อยู่แล้วสิ” โจวชิงพูดพลางกอดเธอไว้ “ฉันบอกแล้วไงว่าจะไม่ปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับเธอ ต่อไปนี้เราจะยิ่งมีชื่อเสียงมากกว่าเดิมอีกนะ”

 

 

ซย่าหันโม่ไว้ใจในตัวโจวชิง เธอเชื่อมั่นในตัวเขามาตั้งแต่แรกแล้ว

 

 

แม้ว่าหลินเฉี่ยนจะต้องได้รับบาดเจ็บ หากแต่ซย่าหันโม่ก็คิดว่าเป็นการเสียสละที่คุ้มค่า ว่ากันตามจริงเธอยังคงเกลียดหลินเฉี่ยนมาจนถึงบัดนี้ด้วยคิดว่าหลินเฉี่ยนเป็นคนวางแผนทุกอย่าง

 

 

“พวกเรากำลังจะเริ่มต้นชีวิตใหม่กันนะ”

 

 

เขาวางแผนทำร้ายถังหนิง ทำร้ายลูกชายผู้จัดการสถานี และคว้าตัวซย่าหันโม่มา ทั้งยังทำร้ายร่างกายหลินเฉี่ยนอีก เขายังคิดว่าตัวเองจะสามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้อีกหรือ

 

 

โจวชิงโลกสวยเกินไปเสียแล้ว

 

 

ไม่นานถังหนิงได้ปล่อยแถลงการณ์ในนามของจู้ซิงมีเดีย ด้วยเรื่องความแตกต่างในคุณค่าและการแยกทางกันระหว่างซย่าหันโม่กับจู้ซิงมีเดีย ต่อให้ควบคุมความคิดของผู้คนภายนอกไม่ได้ ถังหนิงก็ไม่ได้ตั้งใจที่ออกมาชี้แจงแม้แต่น้อย อย่างไรเสียซย่าหันโม่ก็ไม่คู่ควรกับเวลาและการทุ่มเทของเธอ

 

 

นับจากวันนี้ไปซย่าหันโม่จะหายไปจากสารบบของจู้ซิงมีเดีย

 

 

เมื่อไร้ซึ่งจู้ซิงมีเดีย ซย่าหันโม่กำลังจะได้เผชิญหน้ากับพายุลูกใหญ่ เธอคิดว่าตัวเองตัดสินใจถูกแล้ว หากแต่เธอกลับถลำลึกไปในเส้นทางที่จะพาไปสู่ความเสียใจเท่านั้น

 

 

ไม่กี่วันต่อมาหลินเฉี่ยนได้ออกจากโรงพยาบาล

 

 

ถังหนิงมารับเธอด้วยตัวเอง ทว่าด้วยการปกป้องจากหลี่จิ่น ถังหนิงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยเย้าแหย่ “ดูท่าแล้วฉันคงดูแลเธอไปไม่ได้ตลอดแล้วสินะ เธอคงกำลังจะแต่งงานไม่ช้าก็เร็วนี้แหละ”

 

 

“ฉันไม่ทิ้งคุณไปไหนหรอกค่ะ ฉันจะเป็นส่วนหนึ่งของจู้ซิงมีเดียตลอดไปค่ะ” หลินเฉี่ยนแสดงท่าทีแน่วแน่

 

 

“โอเค กลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ อีกไม่กี่วันเธอยังมีเรื่องสำคัญอีกมากที่ต้องจัดการ” ถังหนิงตบบ่าหลินเฉี่ยนพลางส่งสายตาคล้ายจะบอกให้หลี่จิ่นดูแลอีกฝ่ายให้ดี

 

 

หลี่จิ่นพาหลินเฉี่ยนออกจากโรงพยาบาล หากแต่ในครั้งนี้เขาขับรถมุ่งตรงมาที่บ้านพ่อแม่ของเขา เมื่อหลินเฉี่ยนรู้ตัว เธอไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ออกมาดี

 

 

ในขณะเดียวกันคุณนายหลี่กำลังปลื้มปริ่มอยู่ในอก จะว่าไปแล้วอีกในไม่ช้าก็เร็วหลินเฉี่ยนก็กำลังจะได้เป็นลูกสะใภ้ของเธอแล้ว หลังจากได้ยินว่าหลินเฉี่ยนโดนฝูงสุนัขรุมกัดเพราะพยายามช่วยใครบางคนเอาไว้ เธอยิ่งโปรดปรานอีกฝ่ายมากขึ้นด้วยความเป็นหญิงสาวจิตใจดีที่ยากจะหาคนอย่างนี้พบ ตราบใดที่หลินเฉี่ยนเต็มใจ คุณนายหลี่ก็พร้อมที่จะต้อนรับเธอเข้ามาทุกเมื่อ

 

 

“เฉี่ยนเฉี่ยน หลี่จิ่นไม่ค่อยอยู่บ้าน ทำไมหนูไม่มาอยู่ที่นี่แล้วคิดซะว่ามาอยู่เป็นเพื่อนพวกเราล่ะจ๊ะ” คุณนายหลี่เอ่ยกับหลินเฉี่ยนที่ยังลังเลใจอยู่

 

 

“แต่ว่า…”

 

 

“ป้าเข้าใจว่าหนูกังวลเรื่องที่หนูกับหลี่จิ่นยังไม่ได้ตบแต่งกันอย่างเป็นทางการ แต่เขาก็ได้รับอนุญาตจากหัวหน้าของเขาแล้วและรอแค่หนูตอบตกลงเท่านั้น ทันทีที่หนูพยักหน้าตอบรับ หนูก็จะกลายมาเป็นลูกสะใภ้ของเราแล้วนะ…”

 

 

“แต่ว่า…หนูทำงานในวงการบันเทิงนะคะ”

 

 

“แล้วมันยังไงล่ะจ๊ะ” คุณนายหลี่ว่าขึ้นขณะที่ลูบหลังหลินเฉี่ยน “หนูทำงานสุจริต ไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อย ใช่ไหมจ๊ะ อีกอย่างป้ากำลังรอให้หนูไปขอลายเซ็นให้ป้าอยู่ด้วยนะ”

 

 

“…” หลินเฉี่ยนถึงกับอึ้ง

 

 

บางทีในอดีตพระเจ้าอาจทดสอบเธอเพื่อให้ได้เรียนรู้ว่าสิ่งที่ดีที่สุดมักรออยู่ที่ปลายทางเสมอห็เป็นได้

 

 

แม้จะผ่านความเจ็บปวดในอดีตมามาก หลินเฉี่ยนรู้สึกว่าตัวเองโชคดีเหลือเกินที่ได้มาพบกับหลี่จิ่นและคนตระกูลหลี่

 

 

“มาสิจ๊ะ ป้าจะพาหนูไปดูห้องเอง”

 

 

เหตุผลหลักที่หลี่จิ่นพาเธอกลับมาที่บ้านของพ่อแม่เขาเพราะไม่ต้องการเห็นหลินเฉี่ยนได้รับบาดเจ็บอีก

 

 

ส่วนซย่าหันโม่ เขากำลังจะทำให้เธอต้องชดใช้กับสิ่งที่ได้ทำลงไป

 

 

…

 

 

ไม่นานข่าวเรื่องโจวชิงกับซย่าหันโม่กลับไปทำงานให้กับเจ้านายคนเก่า เพราะไม่มีใครกล้าใช้ซย่าหันโม่หลังจากที่ถูกไล่ออกจากจู้ซิงมีเดียก็แพร่กระจายไปทั่ววงการ

 

 

ในขณะที่เจ้านายคนก่อนของพวกเขากลายเป็นฝ่ายที่กตัญญูรู้คุณและมีคุณธรรม แฟนๆ จึงต่างแสดงความเห็นเพื่อสนับสนุน โจวชิงทำเหมือนกับตัวเองฟื้นขึ้นมาจากความตาย เมื่อเขากลับมาทำงานที่สถานีโทรทัศน์เดิมเขาจึงดูมีชีวิตชีวาและเปี่ยมไปด้วยความหวัง

 

 

เขาคิดว่าในเมื่อลูกชายผู้จัดการได้รับบาดเจ็บอย่างนี้  การเดินทางที่ยิ่งใหญ่  คงจะตกมาอยู่ในมือเขาอย่างแน่นอน ไม่ว่าทางสถานีจะพิจารณาตัดสินใจอย่างไร ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ยกตำแหน่งคืนให้เขา

 

 

ดังนั้นเมื่อทางสถานีเรียกประชุม โจวชิงคิดว่าโอกาสของเขากำลังจะมาถึง หลังแต่งตัวเสร็จ เขามาถึงสถานีโทรทัศน์พร้อมกับซย่าหันโม่

 

 

“ไม่ต้องห่วง ที่นี่เคยเป็นถิ่นของฉัน จากนี้ไปมันก็จะตกอยู่ในความดูแลของฉันอีกครั้ง ตราบใดที่อยู่ในถิ่นของฉัน จะไม่มีใครรังแกเธอได้”

 

 

ทว่าผิดกับที่เขาคาดการณ์ไว้ เมื่อโจวชิงพบกับทีมงานที่เคยทำงานด้วยกัน พวกเขากลับไม่ต้อนรับเขาอย่างที่คิดไว้

 

 

เมื่อก่อนทุกคนต่างทักทายเขาว่า  พี่โจว  เมื่อเห็นหน้าเขา ตอนนี้พวกเขาไม่เคารพเขาแล้วหรืออย่างไร

 

 

หากแต่มันไม่ใช่ทั้งหมด เพราะการแสดงเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น…