ตอนที่ 943 อีกรอบ

 

 

หลินเฉี่ยนต้องการเชิญถังหนิงกับโม่ถิงมาเป็นสักขีพยานในงานแต่งงานของเธอ

 

 

ดังนั้นทันทีที่คุณนายหลี่รู้เรื่องนี้ ก็ต่อสายหาถังหนิงด้วยตัวเอง ตั้งแต่ตกลงปลงใจว่าจะให้หลินเฉี่ยนเป็นลูกสะใภ้ของตัวเอง เธอก็ทำหน้าที่ในฐานะครอบครัวของทั้งสองฝ่ายได้เป็นอย่างดี หากหลินเฉี่ยนต้องการสิ่งใด เธอก็จะพยายามสุดความสามารถเพื่อทำให้อีกฝ่ายพอใจ

 

 

ถังหนิงและคุณนายหลี่ดูไม่เหมือนคนที่เพิ่งเคยคุยกันครั้งแรก ด้วยนิสัยที่คล้ายคลึงกันหลายอย่าง ทั้งคู่ได้ปกป้องจุดอ่อนของคนของตัวเองไว้ และครั้งนี้ในโอกาสงานแต่งงานของหลินเฉี่ยน ถังหนิงได้เตรียมเข้ามาช่วยเธอจัดงานใหญ่นี้ขึ้นมา

 

 

เมื่อทั้งสองคนเริ่มพูดคุยกัน ก็ลงเอยด้วยการนั่งคุยกันร่วมชั่วโมง หากไม่ใช่เพราะว่าประธานโม่เริ่มอดรนทนไม่ไหว ถังหนิงคงได้คุยต่อเป็นแน่

 

 

“ดึกป่านนี้แล้ว คุณจะทิ้งสามีตัวเองแล้วเอาแต่คุยกับหญิงสูงวัยได้ยังไงกันครับ ไม่นึกถึงความรู้สึกของผมบ้างเลยเหรอฮึ”

 

 

ถังหนิงวางโทรศัพท์ลงและทุบเข้าที่แขนของโม่ถิง สัมผัสได้ถึงแผ่นอกแน่นของเขา “เรามีเรื่องต้องคุยกันนานกว่าที่คิดไว้ต่างหากล่ะคะ”

 

 

ตอนนี้ถังหนิงท้องได้สี่เดือนแล้ว หน้าท้องเธอจึงเริ่มนูนออกมา โม่ถิงกลัวว่าตัวเองจะอุ้มเธออย่างไม่ระวัง จึงทำได้เพียงเฝ้ามองเธอในขณะที่เธอตามติดสอยห้อยตามเขาอย่างกับหมีโคอาล่า

 

 

“ถิงคะ ฉันเหนื่อยจังเลยค่ะ”

 

 

“เหนื่อยก็ไปพักได้แล้วครับ” โม่ถิงว่าพลางไล้นิ้วมือไปตามเรือนผมของเธอ “คุณท้องอยู่ ทุกคนที่อยู่รอบตัวคุณต้องช่วยทำตามที่คุณต้องการอยู่แล้วล่ะครับ”

 

 

“แล้วคุณล่ะคะ” ถังหนิงเงยหน้ามองเขา “ฉันได้ยินว่าหลี่จิ่นลงไปมีส่วนในการออกแบบชุดแต่งงานของหลินเฉี่ยนเองเลยนะคะ น่ารักจังเลยค่ะ”

 

 

“คุณอยากได้แบบนั้นบ้างเหรอครับ”

 

 

“อือฮึ” เธอพยักหน้ารับ

 

 

“โอเคครับ…” พูดจบ โม่ถิงก็ช้อนตัวอุ้มถังหนิงขึ้นจากโซฟาและตรงไปที่ห้องนอน

 

 

เธออึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะรู้ตัวอย่างรวดเร็วว่าเขาหมายถึงอะไร ผู้ชายคนนี้นี่ช่างเจ้าเล่ห์ขึ้นทุกวัน

 

 

ไม่นานเขาก็วางเธอลงบนเตียงนุ่มและปลดกระดุมเสื้อของตัวเอง ก่อนเอื้อมมือมาเชยคางเธอ

 

 

ถังหนิงเคยชินกับร่างกายอันเปลือยเปล่าของเขาเสียแล้ว เธอไม่เขินอายเมื่อเห็นมันอีกต่อไป หากแต่กลับมีท่าทีทึ่งปรากฏบนใบหน้า อายุเขาย่างเข้าสามสิบห้าแล้วแต่ไม่มีชั้นไขมันแม้แต่น้อย ในขณะที่ถังหนิงลูบไล้นิ้วมือไปตามเรือนร่างของเขา สัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อเป็นลอนสวยไร้ที่ติ ทั้งหมดต้องขอบคุณการออกกำลังกายที่สม่ำเสมอของเขา

 

 

ในจังหวะถัดมา ชุดนอนของถังหนิงหล่นลงไปกองกับพื้นเช่นกัน เพราะว่าเธอตั้งท้องอยู่ ถังหนิงจึงมองโม่ถิงอย่างรู้สึกเสียดายเล็กน้อย ทว่าก่อนเธอจะทันได้พูดอะไรออกมา ริมฝีปากก็ถูกปิดด้วยจุมพิตของเขา

 

 

ร่างกายของทั้งคู่ร้อนระอุในขณะที่ถังหนิงตัวสั่นเทาราวกับเรือที่ล่องลอยอยู่กลางมหาสมุทร ไม่สามารถเข้าเทียบชายฝั่งได้ จนเมื่อความรักของโม่ถิงเข้าเติมเต็มเธอถึงสัมผัสได้ถึงความอุ่นใจและสมปรารถนา…

 

 

อุณหภูมิในห้องพุ่งสูงขึ้นไปพร้อมๆ กับร่างกายที่สมบูรณ์แบบทั้งสองเกี่ยวกระหวัดกันด้วยความรักใคร่ ดูเหมือนว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร หัวใจทั้งสองก็ยังคงสัมผัสได้ถึงกันและกันไม่มีเปลี่ยนแปลง…

 

 

เวลาผ่านไป ถังหนิงนอนซบลงบนแผ่นอกของโม่ถิงและผล๊อยหลับไป อย่างไรก็ตามคำพูดของเธอยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเขา

 

 

หลังจากนั้นไม่นาน โม่ถิงลุกขึ้นมาจากเตียง สวมเสื้อคลุมนอนสีดำของตัวเองและเดินไปดูลูกๆ

 

 

ทั้งคู่แต่งงานกันสายฟ้าแลบ โม่ถิงจึงรู้สึกผิดที่ไม่ได้จัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ให้กับถังหนิง หากแต่เขาเชื่อว่าเธอเองไม่ได้สนใจกับสิ่งที่ไม่ได้สำคัญอย่างนั้นอยู่แล้ว เธอชอบที่เขารักเธอ อยู่เคียงข้างเธอ และคอยดูแลเธอไปตลอดชีวิตมากกว่า

 

 

ไม่มีคู่แต่งงานคู่ไหนที่เหมือนกัน หลี่จิ่นทุ่มเททั้งใจให้กับหลินเฉี่ยน หากแต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะต้องทำตามวิธีเช่นนั้น

 

 

เพราะเขามีวิธีการแสดงความรักต่อถังหนิงในแบบของตัวเอง…

 

 

ความจริงแล้ว ถังหนิงเพียงแค่ล้อเล่นเท่านั้น ถึงแม้การไม่ได้จัดงานแต่งงานเป็นเรื่องเป็นราวจะเป็นหนึ่งในเรื่องน่าเสียดายในชีวิต แต่ตามที่โม่ถิงคาดเอาไว้ ตอนนี้เธอเป็นคุณแม่ลูกสามแล้วและไม่ได้สนใจเรื่องที่ไม่ได้สำคัญเช่นนั้นอีกต่อไป

 

 

อีกทั้งโม่ถิงยังมอบให้เธอทุกอย่างตามที่เธอปรารถนา

 

 

เขายังช่วยให้เธอได้ทำตามความฝันของตัวเอง เธอจะไม่พึงพอใจกับผู้ชายแบบนี้ได้อย่างไร

 

 

แม้แต่ในความฝันของเธอ เธอยังกังวลว่าตัวเองอาจพูดบางอย่างพลาดไป ดังนั้นเมื่อตื่นขึ้นมาเธอจึงมองหาโม่ถิง ก่อนพบว่าเขาอยู่ในห้องของลูกๆ ถังหนิงเดินเข้าไปกอดเขาไว้ทันที แนบศีรษะลงบนแผ่นหลังของเขา “ตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอคุณอยู่ข้างๆ แล้วรู้สึกไม่ดีเลยค่ะ”

 

 

เขากล่อมลูกชายเข้านอนต่อไปขณะปล่อยให้เธอกอดเขาไว้อย่างนั้น

 

 

หลังจากนั้นไม่นานจึงได้หันหน้ากลับมาถามเธอ “คุณเหนื่อยอยู่ไม่ใช่เหรอครับ”

 

 

“ฉันยังต่ออีกรอบไหวค่ะ…” ถังหนิงเอ่ยกระซิบจากด้านหลัง

 

 

เมื่อเขาได้ยินดังนั้น มุมปากคนฟังก็ค่อยๆ ยกขึ้น…

 

 

เขาทำเพื่อเธอมามากและแอบมอบหลายสิ่งหลายอย่างให้กับเธอ

 

 

มากจนเธอปวดใจเมื่อนึกถึงมัน…

 

 

“พอแล้วครับ เข้านอนได้แล้ว พรุ่งนี้ผมมีถ่ายทำนะ”

 

 

ไม่ว่าโลกภายนอกจะมืดมนเพียงไหน บ้านหลังนี้จะเต็มเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่นเสมอ มันเป็นการแสดงความรักต่อครอบครัวของถังหนิง

 

 

…

 

 

ในขณะที่วันแต่งงานใกล้เข้ามา หลินเฉี่ยนขอลางานอย่างเป็นทางการและส่งต่อลัวอิงหงให้ถังหนิงดูแลเป็นการชั่วคราว

 

 

ทว่าความจริงแล้วตั้งแต่ที่ลัวอิงหงประสบความสำเร็จในการให้สัมภาษณ์ มีข้อเสนอมากมายที่เข้ามาหาพวกเธอโดยที่ไม่ต้องลงมือทำอะไรแม้แต่น้อย

 

 

ถังหนิงวางบทที่ได้รับไว้ข้างตัวเพราะเธอคิดว่ายังไม่ถึงเวลาที่ลัวอิงหงจะกลับไปทำงานแสดง ลัวอิงหงเองรู้ถึงจุดยืนของตัวเองดีและกำลังมีความสุขกับงานออกแบบและอิสระที่ได้รับในตอนนี้ จึงไม่ขัดข้องกับการร่วมงานด้านงานนิทรรศการและการออกแบบที่ถังหนิงรับมาให้เธอ

 

 

“ตอนนี้คุณก้าวเข้าสู่วงการแฟชั่นอย่างเป็นทางการแล้วนะคะ ดังนั้นฉันจะตั้งให้คุณเป็นนักออกแบบแฟชั่นนะคะ”

 

 

ลัวอิงหงไม่ได้กังขากับการตัดสินใจของถังหนิงเพราะครั้งหนึ่งอีกฝ่ายเคยเป็นนางแบบมาก่อนและเกือบจะได้เป็นสุดยอดนางแบบระดับนานาชาติ

 

 

“ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันมั่นใจกับตำแหน่งนี้ เพราะเทียบกับการแสดงแล้ว จริงๆ ฉันสนใจงานในด้านนี้มากกว่าด้วยค่ะ ที่สำคัญกว่านั้นมันทำให้ฉันไม่ต้องเผชิญหน้ากับเฝิงจิ้ง ฉันว่าครั้งนี้เธอคงจะหาโอกาสในการแย่งตำแหน่งของฉันอีกแน่ค่ะ”

 

 

“เยี่ยมไปเลยค่ะ!” ถังหนิงระบายยิ้ม

 

 

“ฉันดูกำหนดการงานแต่งงานของหลินเฉี่ยนแล้วเห็นว่าตัวเองมีตารางงานวันนั้นน่ะค่ะ ฝากแสดงความยินดีกับเธอแทนฉันด้วยนะคะ”

 

 

“โอเคค่ะ”

 

 

“แล้วก็จับตาดูเฝิงจิ้งไว้ด้วยนะคะ เธออาจจะหาทางแก้แค้นลูกสาวตัวเองอยู่ก็ได้ เธอชอบทำตัวอย่างนั้นน่ะค่ะ”

 

 

ถังหนิงสบตาลัวอิงหงอย่างให้ความมั่นใจ เธอได้เตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว หากเฝิงจิ้งกล้าเสนอหน้ามา เธอจะทำลายอีกฝ่ายอย่างไม่ยั้งมือ!

 

 

…

 

 

หนึ่งอาทิตย์ก่อนงานแต่งงาน หลินเฉี่ยนได้รับชุดแต่งงานของเธอ แม้ว่าหลี่จิ่นจะไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอ หากแต่เธอก็ซาบซึ้งใจขณะที่ลองสวมชุดที่ชายคนรักของเธอเป็นคนออกแบบเอง

 

 

ถังหนิงมองหลินเฉี่ยนในชุดกระโปรงยาวปลายปล่อยเปล่งประกายระยิบระยับ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา เธอกำลังจะแต่งงานแล้วจริงๆ สินะ…

 

 

“หลี่จิ่นจะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะ”

 

 

“คืนนี้ค่ะ” หลินเฉี่ยนตอบพลางมองตัวเองในกระจก “ดูดีไหมคะ”

 

 

“ต่อให้ไม่เป็นอย่างนั้น เธอก็จะสวมมันอยู่ดี…” ถังหนิงเอ่ยเย้า “เธอสวยมาก…”

 

 

หลินเฉี่ยนเผยรอยยิ้มหวานที่หาดูได้ยาก ด้วยความสุขที่แท้จริงซึ่งเธอได้สัมผัสในครั้งนี้

 

 

อย่างไรก็ตามหลี่จิ่นไม่ได้มาถึงบ้านในคืนนั้นอย่างที่คิดเอาไว้ คุณนายหลี่เคยชินเสียแล้ว หลินเฉี่ยนจึงได้แต่บอกตัวเองว่าเธอก็ควรทำตัวให้ชินเช่นกัน