“เจ้านี่ช่างรู้จักเลือกเวลาลงมือเสียจริงนะ”

ฉินเทียนหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา เขาทราบทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อได้เห็นฉินคุนปรากฏตัวขึ้นพร้อมผู้ติดตาม

ฉินคุนกระโดดลงมาจากกิ่งไม้และเดินเข้าหาฉินเทียน ใบหน้าของมันเต็มไปด้วยความตื่นเต้นขณะแค่นเสียงเย็น มันมองดูหลุมบ่อที่กระจัดกระจายอยู่โดยรอบจากการต่อสู้และรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาเล็กน้อย ภายใต้แรงกดดันจากกอลิล่าดุร้ายแล้ว พวกมันแทบจะไม่อาจหายใจได้ ทว่าฉินเทียนกลับสามารถรับมือกับมันได้หรือ?

‘มันได้ประสบพบเจอกับปาฏิหาริย์แบบใดกันจึงสามารถยกระดับความแข็งแกร่งขึ้นได้เช่นนี้ในเวลาอันสั้น?’ ฉินคุนลอบคิดขึ้นในใจ

มันหันไปมองฉินเทียน จากนั้นจึงกล่าวออกมา “เจ้าสวะแห่งตระกูลฉิน ครั้งนี้เจ้าหมดโชคแล้ว!”

ฉินเทียนยังคงยืนอยู่บนศพของกอลิล่าดุร้ายขณะถามออกมา “ทราบได้อย่างไรว่าข้าโชคไม่ดี?”

“กลุ่มพวกโง่กลับเป็นฝ่ายมาหาข้าเองถึงที่ นับว่าช่วยข้าประหยัดเวลาไปได้มาก” ฉินเทียนกล่าวออกมาด้วยท่าทีไม่แยแส

“เจ้า!…”

“ฮ่าฮ่า…” ฉินคุนหัวเราะออกมา มองดูสภาพของฉินเทียนในตอนนี้ที่ไม่เพียงพลังปราณจะแห้งเหือด ทั่วร่างของเขายังเต็มไปด้วยบาดแผลน้อยใหญ่

แล้วฉินเทียนในสภาพเช่นนี้ยังจะเป็นคู่ต่อสู้ของมันได้อีกหรือ?

“พลังปราณของเจ้าคงใช้ออกจนหมดสิ้นแล้วสินะ…ฮ่าฮ่าฮ่า…” ฉินคุนหัวเราะอย่างถือดี

มองดูการกระทำของฉินคุนแล้ว บุรุษเคราครึ้มก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจ กระนั้นก็ที่มันไม่ทันจะได้ตอบสนอง เงาร่างห้าสายก็กระโดดออกมาโอบล้อมมันไว้

บุรุษเคราครึ้มก็กำลังตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับฉินเทียน พลังปราณของมันเองก็แห้งเหือดลงแล้วเช่นกัน ไม่อาจฟื้นฟูขึ้นมาในระยะเวลาอันสั้น มันไม่เคยใส่ใจต่อผู้ฝึกตนที่อยู่เพียงขั้นฝึกตน แต่หากจะต้องช่วยเหลือฉินเทียนในเวลาเดียวกันด้วยแล้ว นั่นก็ตึงมืออย่างยิ่ง

ฉินเทียนหันไปมองฉินหยางที่ยืนอยู่ ฉับพลันร่างของมันก็หายตัวไป

ทันใดนั้นเขานึกถึงอวิ๋นม่านและเริ่มวิตกกังวลขึ้นมา

ดูเหมือนว่าฉินคุนจะวางแผนเอาไว้ก่อนแล้ว ดังนั้นเขาจะต้องเกาะกุมทุกวินาทีอันแสนล้ำค่าที่เขามีไว้ให้ได้….

“ครั้งก่อนเป็นเพราะมีคนช่วยเหลือเจ้า หากแต่คราวนี้….หึหึ..” ฉินเทียนหยุดครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวต่อ “จะอย่างไรเจ้าก็ต้องตาย”

“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าเพียงลำพัง?”

“พยัคฆ์ภูผาคำราม!” แววตาของฉินคุนแวบแสงเย็นชา มือทั้งสองกางออกดุจกรงเล็บ ร่างของมันพลันระเบิดพลันปราณคำรามเสียงพยัคฆ์ออกมา….

“ประเมินตัวสูงไป!”

ฉินเทียนยิ้มและก้าวเท้าออกไป เขาย้ายตำแหน่งไปมากว่าสามสิบก้าวในทันที มือทั้งสองกำเป็นหมัดต่อยออกไป

เมื่อทั้งสองเข้าปะทะกัน ฉินคุนก็รับรู้ได้ถึงระลอกพลังปราณกำลังพุ่งเข้ามาจนทำให้มันต้องตกตะลึง เห็นได้ชัดว่าฉินเทียนได้ทุ่มพลังปราณทั้งหมดออกมา แต่มันจะมีพลังปราณที่มากมายเช่นนี้ได้อย่างไร?

หรือว่ามันสามารถทะลวงไปขั้นก่อตั้งวิญญาณได้แล้ว?

นั่นเป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางเป็นไปได้

ฉินคุนก้าวไปข้างหน้าและต่อยหมัดเล็งไปที่คางของฉินเทียน มันไม่เชื่อว่าฉินเทียนจะสามารถหลบหลีกการโจมตีนี้ได้…

ไม่เพียงฉินเทียนจะไม่หลบ หากแต่หมัดทั้งสองยังถูกปล่อยออก การโจมตีอันหนักหน่วงได้ปะทะเข้าที่แผ่นหลังของฉินคุนจนส่งเสียง ‘แคร๊ก’ ออกมา

“อ๊ากกก!..”

ฉินคุนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด นัยน์ตาทั้งสองข้างแดงฉานราวโลหิต มันกลิ้งตัวไปกับพื้นพยายามจะหลบออกจากระยะโจมตีของฉินเทียน

กระนั้น ฉินเทียนจะยอมปล่อยโอกาสที่จะฟาดหวดสุนัขจมน้ำไปหรือ?

ฉินคุนสะกดกลั้นความเจ็บปวดกลิ้งตัวไปตามพื้น เพียงเมื่อมันคิดว่าสามารถหลบออกจากระยะการโจมตีของฉินเทียนไปได้แล้ว ฉินเทียนก็ต่อยไปที่แก้มขวาของมันขณะที่มันกำลังจะลุกขึ้นยืนนั้นเอง มันรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงขณะที่โลหิตพุ่งออกจากปากของมัน

ฉินเทียนขยับตัวอีกครั้ง ฉินเทียนพุ่งตัวออกไปยังตำแหน่งที่ร่างนั้นกำลังจะร่วงลงบนพื้น โดยไม่รอให้ฉินคุนได้ลงพื้นเสียก่อน อีกหมัดของเขาก็ต่อยเข้าที่ส่วนท้องของฉินคุน

“อั๊กกกก!….”

เป็นเสียงร้องที่ราวกับหมูถูกเชือด

ตุบ

ฉินคุนร่วงกระแทกพื้นอย่างรุนแรง เหล่าศิษย์นอกทั้งห้าที่กำลังรุมล้อมบุรุษเคราครึ้มอยู่พลันหันมามองฉินเทียนอย่างหวาดกลัว ฉินคุนที่เป็นผู้ฝึกตนขั้นที่เจ็ดกลับไม่อาจจะทำอย่างไรต่อฉินเทียนได้ แล้วพวกมันยังจะเป็นคู่ต่อสู้ให้กับฉินเทียนได้อีกหรือ?

“เจ้า…..พลังปราณของเจ้า…” ฉินคุนนอนอยู่บนพื้นขณะหอบหายใจราวกับวัวตัวผู้ออกมา สายตาทั้งสองหันไปมองฉินเทียน จากที่ตกตะลึงเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นโทสะ

ฉินเทียนหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา “พลังปราณของข้าทำให้เจ้าตะลึงงั้นหรือ?” ยามที่เขาสังหารสัตว์ปีศาจขั้นที่ห้าไปนั้น ระดับของเขาก็เพิ่มขึ้น เขากลายเป็นผู้ฝึกตนขั้นที่เจ็ด ไม่เพียงเท่านั้น ทั้งพลังชีวิตและพลังปราณของเขาก็ถูกฟื้นฟูกลับมาจนเต็มเปี่ยมอีกครั้ง

นี่คือผลของการเลเวลอัพ พลังชีวิตและพลังปราณของเขาจะถูกฟื้นฟูจนเต็มโดยไม่สนว่าเขาจะตกอยุ่ในสถานการณ์เช่นไร

ฉินคุนช่างโชคร้ายอย่างยิ่งที่เลือกลงมือในเวลาเช่นนี้

รางวัลของการสังหารสัตว์ปีศาจที่มีทักษะศักดิ์สิทธิ์ยังไม่หมดเพียงเท่านี้….

“น่าประหลาดใจจริงๆ….แต่ก็เท่านั้น…”

ฉินคุนหัวเราะอย่างเย็นชาขณะที่ยังคงนอนอยู่ที่พื้น มันล้วงเอาเม็ดยาออกมาและกลืนลงไป เส้นเลือดของมันพลันปรากฏให้เห็นอย่างเด่นชัด ใบหน้าที่ซีดขาวของมันพลันเปลี่ยนไป บาดแผลตามร่างของมันค่อยๆถูกฟื้นฟูด้วยความเร็วที่สามารถมองได้ด้วยตาเปล่า

เม็ดยาผลาญตะวัน เม็ดยาระดับหก เป็นยาเม็ดอันรุนแรงที่สามารถเพิ่มความเร็วในเยียวยาบาดแผลได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง เมื่อตัวยาถูกกลืนลงไปแล้วบาดแผลทั้งหมดก็จะถูกเยียวยาในทันที หากแต่ผู้ใช้จะต้องทนรับความเจ็บปวดเป็นสามเท่าของบาดแผล

นอกจากนี้ ความแข็งแกร่งของผู้ใช้จะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า เมื่อมันถูกใช้โดยผู้ฝึกตนขั้นที่เจ็ด ผลของมันก็ยิ่งรุนแรง ตอนนี้ฉินคุนมีความแข็งแกร่งเทียบได้กับขั้นก่อวิญญาณที่สี่ พลังปราณ ความเร็วและพละกำลังของมันต่างถูกยกระดับขึ้น

ฉินคุนดันตัวลุกขึ้นยืน

นัยน์ตาของมันเปลี่ยนเป็นแดงฉานขณะฉีกยิ้ม ร่างของมันระเบิดรังสีที่ปั่นป่วนพลุ่งพล่านออกมา ขณะที่ฝุ่นผงรอบร่างก่อตัวขึ้นเป็นชั้นๆ

“ช่างเป็นพลังปราณที่รุนแรงจริงๆ”

แววตาของฉินเทียนเปลี่ยนไป มองดูแถบพลังชีวิตของฉินคุนที่ยาวขึ้นเป็นสองเท่าจากเดิมแล้ว เขาก็อดสบถขึ้นไม่ได้ “บัดซบ มันไปเปลี่ยนร่างมาหรือไง?”

“แข็งแกร่ง ฮ่าฮ่า…ไม่สิ..ไม่เพียงแต่แข็งแกร่ง”

“ข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มลองท่าเดิมดู ‘พยัคฆ์ภูผาคำราม!’….”

ร่างของฉินคุนพลันหายไป วินาทีถัดมามันก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าฉินเทียน ฉินเทียนไม่อาจตอบสนองได้รวดเร็วพอ หมัดของฉินคุนจึงต่อยเข้าที่ส่วนท้องของเขาจนลอยกระเด็น

“-1,200”

“บัดซบ! หมัดเดียวกลับลดพลังชีวิตไปมากกว่าพันจุด!”

ขณะลอยอยู่กลางอากาศ ฉินเทียนก็ใช้พลังปราณพุ่งไปยังพื้น แต่คาดไม่ถึงว่าฉินคุนจะย้ายจากตำแหน่งเดิมทันที เงาวูบหนึ่งพลันพุ่งไปยังตำแหน่งที่ฉินเทียนกำลังจะลงยืนนั้น

“เอาจริงดิ? กลับกล้าบีบบังคับบิดาผู้นี้? ฮ่าฮ่า”

เขาหัวเราะอย่างโมโหขึ้นในใจ “คลุ้มคลั่ง”

วิ้ง!

บุรุษเคราครึ้มสะดุ้งขึ้นมา มันรู้สึกคุ้นหูกับเสียงนี้อย่างยิ่ง อันที่จริงมันจดจำได้ว่าเป็นเสียงตอนที่กอลิล่าดุร้ายเปลี่ยนเป็นคลุ้มคลั่ง มันพลันหันไปมองร่างมหึมานั้น หากแต่ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวแต่อย่างใด จากนั้นมันจึงหันไปเห็นรัศมีที่ระเบิดออกมาจากร่างของฉินเทียน จิตใจของมันพลันเปลี่ยนเป็นสับสน

ไฉนมันจึงมีทักษะศักดิ์สิทธิ์ของกอลิล่าดุร้ายได้?

ทักษะที่ฉินเทียนใช้ออกก็คือ ทักษะศักดิ์สิทธิ์ของกอลิล่าดุร้าย ทักษะคลุ้มคลั่ง

เมื่อตอนที่เขาสังหารกอลิล่าดุร้ายไปนั้น เสียงของระบบก็แจ้งเตือนขึ้นในจิตใจ

“ได้รับทักษะศักดิ์สิทธิ์: คลุ้มคลั่ง”

ในเวลานั้นฉินเทียนแทบจะโห่ร้องด้วยความยินดีและเขารีบศึกษามันในทันที

—————————————-

ทักษะคลุ้มคลั่ง

ระดับ: 0

ค่าประสบการณ์: 0/1000

รายละเอียด: เพิ่มพลังโจมตี ความเร็ว พลังปราณ พลังชีวิตเป็นสองเท่า

—————————————-

สามารถที่จะได้รับทักษะมาหลังจากการสังหารบอส ฉินเทียนรู้สึกเบิกบานใจอย่างยิ่ง เขาไม่ได้รับสิ่งใดหลังจากสังหารสัตว์ปีศาจไปมากมายจนทำให้เขารู้สึกหดหู่ แต่เมือเขาสังหารกอลิล่าดุร้ายได้นั้น เขากลับได้รับทักษะศักดิ์สิทธิ์คลุ้มคลั่ง แล้วนี่จะไม่ให้เขารู้สึกยินดีได้อย่างไร?

ค่าสถานะของเขาพลันเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า มันทำให้เขาคิดว่าความเร็วของฉินคุนไม่นับเป็นอย่างไรอีก ก่อนที่ฉินคุนจะไปถึงตำแหน่งที่ฉินเทียนกำลังร่อนลงนั้น เขาก็ยิ้มออกมาอย่างเย็นชาและชะลอตัวกลางอากาศ มองไปยังฉินคุนที่อยู่ด้านล่าง เขาพลันตะโกนออกมา “ตายซะ!”

วินาทีนั้น แววตาของฉินคุนลุกโชนไปด้วยโทสะ มันกู่ร้องและกระโดดขึ้นมา….

“ตาย!”

ฉินเทียนตะโกนอีกครั้งและโจมตีออกไป…..