ตอนที่เล่นเกมออนไลน์ นอกจากจะต้องแข็งแกร่งแล้ว คนผู้นั้นยังจะต้องมีเล่ห์เหลี่ยมอยู่บ้าง

เมตตาต่อมิตรสหาย ชั่วร้ายต่อศัตรู สำหรับฉินเทียนที่ท่องอยู่ในโลกออนไลน์มาหลายปี การจะจัดการศัตรูย่อมง่ายดายยิ่ง

หลังจากติดกับของฉินเทียน ฉินเสี่ยวแน่นอนแล้วว่าคงไม่อาจเห็นแสงเดือนแสงตะวันได้อีกตลอดชีวิต นี่คือวิธีจัดการกับคนชั่วของเขา….

ในอดีตทุกคนต่างไม่ชอบหน้าสวะของตระกูลเช่นเขา แต่ตอนนี้ทุกสิ่งได้เปลี่ยนไปแล้ว ทุกที่ที่เขาไปถึง ผู้คนล้วนเข้ามาประจบประแจง กระทั่งผู้อาวุโสบางคนที่มีอำนาจไม่น้อยก็ยังผงกศีรษะชมเชยเขา

ฉินเทียนไม่ใช่คนโง่ และทราบว่าสิ่งที่คนเหล่านี้กระทำไปนั้นย่อมมีจุดประสงค์แอบแฝง

เมื่อกลับไปที่เหลาอาหารฟุหลง มันก็เป็นยามเที่ยงแล้ว

เฮยหยานและเมิ่งเล่ยไม่ได้อยู่ที่นั่น เมื่อสอบถามจางต้าฟู่แล้วก็ได้ทราบว่าพวกเขากำลังฝึกฝนกันอยู่ที่แม่น้ำชิงเหอ

ฉินเทียนคิดขึ้นในใจอย่างมีความสุข “เจ้าอ้วน โอกาสของเจ้ามาถึงแล้ว”

ผู้บ่มเพาะขั้นกลั่นวิญญาณนั้นเป็นตัวตนที่ลึกลับและคาดเดาไม่ได้ หากว่าเมิ่งเล่ยสามารถรับคำชี้แนะจากเฮยหยานได้ มันก็สมควรทะลวงผ่านขั้นได้อย่างแน่นอน ฉินเทียนเคยคิดมาตลอดว่าเมิ่งเล่ยนั้นเกิดมาพร้อมความแข็งแกร่งเหนือคนทั่วไป ไม่ช้าก็เร็วมันจะต้องมีชื่อเสียงกึกก้องอย่างแน่นอน

เจ้าอ้วนเพียงแต่ขาดโอกาส และตอนนี้โอกาสนั้นได้มาถึงแล้ว มันจะต้องได้รับผลประโยชน์มหาศาล

ฉินเทียนนั่งอยู่ที่ลานกว้าง จางต้าฟู่นำอาหารทานเล่นมาให้ก่อนจะจากไป มันย่อมไม่กล้ารบกวนฉินเทียน

ฉินเทียนหยิบตำราทั้งสามเล่มออกมา หนึ่งนั้นตั้งใจมอบให้เมิ่งเล่ย อีกหนึ่งให้อวิ๋นม่าน และเล่มสุดท้ายเป็นทักษะเสริมเพื่อฝึกปรุงยา

หอตำรามีทักษะมากมายที่ไม่สมบูรณ์ และยังมีอีกมากที่เขาคิดไม่ถึง ดังนั้นเขาจึงเพียงตักสินใจช่วยอวิ๋นม่านและเมิ่งเล่ยเลือกมาคนละหนึ่งเล่ม เขาได้ตรวจสอบจนแน่ใจแล้วว่าตำราเหล่านี้จะเหมาะสมและเป็นประโยชน์ต่อพวกเขาอย่างแน่นอน

ตำราที่จะมอบให้เมิ่งเล่ยก็คือ ‘เพลงหมัดราชันย์ลั่วหาน’ มันเป็นทักษะระดับสูง เป็นทักษะที่มีแข็งแกร่งพอจะต่อต้านราชันย์ สำหรับเจ้าอ้วน นี่เป็นทักษะที่เหมาะสมอย่างที่สุด

ตำราที่จะมอบให้อวิ๋นม่านคือ ‘หงส์เพลิงแปลงเก้าสวรรค์’ มันเป็นทักษะระดับสุงเช่นกัน หลังจากได้อ่านชื่อตำราแล้ว เทคนิคการโจมตีด้วยแถบผ้าของอวิ๋นม่านก็แวบขึ้นมาในความคิดของเขา คล้ายเทพธิดาในหมู่สามัญชน หากนางได้ฝึกฝนทักษะนี้ด้วยแล้ว ฉินเทียนเชื่อว่านางจะก้าวหน้าอย่างมาก

ฉินเทียนหยิบตำราทักษะเสริมออกมาพลิกไปอ่านที่หน้าแรก ฉับพลันเสียงของระบบก็ดังขึ้นในศีรษะ

“ขอแสดงความยินดีต่อผู้เล่นฉินเทียนที่ได้รับทักษะเสริมปรุงยา ท่านต้องการเรียนรู้หรือไม่?”

ในใจของเขามีความสุขอย่างมาก ฉินเทียนตอบตกลงทันที

ในรายชื่อทักษะของเขาพลันมีทักษะใหม่ปรากฏขึ้นมา ทักษะเสริม: ปรุงยา

ปรุงยา

ระดับ: 0 (ระดับ 0 สร้างเม็ดยาหยาบ , ระดับ 1 สร้างเม็ดยาระดับต่ำ , ระดับ 2 สร้างเม็ดยาระดับกลาง….)

ความเชี่ยวชาญ: 0/1000

รายละเอียด: นักปรุงยาผู้บรรลุความเชี่ยวชาญระดับสูงสุดจะสามารถสร้างเม็ดยาเฉพาะระดับสวรรค์ได้

‘เม็ดยาเฉพาะระดับสวรรค์’ แถบตัวอักษรเหล่านี้ดึงดูดความสนใจของฉินเทียน เพียงเม็ดยาระดับต่ำในทวีปเทียนหยวนก็ยังขาดแคลนแล้ว สำหรับ ‘เม็ดยาเฉพาะระดับสวรรค์’ นั้น ความรู้ความเข้าใจของนักปรุงยาในโลกนี้ที่มีต่อมันยังน้อยนิดมาก เขาไม่เคยคิดเลยว่านักปรุงยาจะสามารถสร้างเม็ดยาเช่นนี้ขึ้นมาได้! จิตใจของเขาเริ่มพลุ่งพล่านด้วยความตื่นเต้น หากว่าเป็นไปได้ เขาก็ต้องการจะเพิ่มระดับความชำนาญของตนให้ไปถึงความเชี่ยวชาญระดับสูงสุดในทันที!

หลังจากศึกษาอยู่หลายวัน ฉินเทียนก็มีความเข้าใจต่อเม็ดยาอย่างลึกล้ำ สำหรับเขาแล้ว เม็ดยาเหล่านี้ก็คล้ายกับยาแดง* ยาฟ้า* ที่ช่วยเพิ่มพลังปราณและพลังชีวิตหลังจากดื่มเข้าไป

(*ยาฟื้นฟูพลังชีวิตภายในเกม จะเรียกสั้นๆว่ายาแดง ส่วนยาฟ้า ก็คือ น้ำยาฟื้นฟูมานา)

ดังนั้นเขาจึงต้องการมันขั้นรุนแรง มิเช่นนั้นเขาคงไม่เลือกตำราทักษะเสริมที่เกี่ยวกับการปรุงยาซึ่งไม่มีผู้ใดจับต้องมาหลายสิบปีมาฝึกฝน

หลังจากตื่นเต้นอยู่พักหนึ่ง เขาก็สงบใจลงได้

เพื่อที่จะเพิ่มความชำนาญในการปรุงเม็ดยาแล้ว หญ้าวิญญาณถือเป็นวัตถุดิบพื้นฐาน อย่างไรก็ตาม มันค่อนข้างขาดแคลนในหลายปีมานี้ นั่นทำให้จำนวนเม็ดยาลดลง นักปรุงยาที่ไม่มีหญ้าวิญญาณระดับสูงก็ไม่อาจจะปรุงเม็ดยาชั้นเลิศได้

ที่ตระกูลฉินสามารถเพาะสร้างนักปรุงยาขึ้นมาได้ เหตุสำคัญก็เป็นเพราะว่าอาณาเขตเทือกเขาคุนหลุน ผู้ที่ต้องการจะเข้าไปจะต้องจ่ายค่าผ่านทาง และในตอนขากลับเองก็ต้องจ่ายด้วยเช่นกัน

ในยามปกติแล้ว คนเหล่านั้นเพียงต้องจ่ายด้วยหญ้าวิญญาณ

ด้วยเหตุนั้น ฉินเป้ยจึงสามารถใช้ความล้มเหลวมากมายเป็นหินรองเท้าเพื่อเหยียบผ่านไปสู่ความสำเร็จ ค่าใช้จ่ายในการเพาะสร้างนักปรุงยานั้นสูงมาก ดังนั้นหลายตระกูลจึงล้มเลิกความคิดที่จะเพาะสร้างนักปรุงยาขึ้นมา

นักปรุงยาไม่ได้ประสบความสำเร็จเพียงเพราะ เป็นอัจฉริยะ หากแต่เป็นเพราะใช่หญ้าวิญญาณไปมากมาย เมื่อคิดถึงจำนวนเงินที่เขาเก็บรวบรวมเอาไว้แล้ว เขาก็พอมีอยู่บ้าง อย่างไรก็ตาม เขาไม่แน่ใจว่าจะซื้อหญ้าวิญญาณได้จำนวนเท่าใด โดยไม่ต้องคิด เขาเรียกจางต้าฟู่มา

จางต้าฟู่รีบมาที่ลานกว้างในทันที มันยืนอย่างสำรวมก่อนจะโค้งตัวคำนับและเอ่ยถาม “นายน้อย ท่านมีคำสั่งใด?”

“เมืองชิงเหอมีที่ใดขายหญ้าวิญญาณบ้าง?” ฉินเทียนถาม

จางต้าฟู่กล่าวว่า “มีอยู่แห่งหนึ่งทางเขตใต้ แต่ราคาของมันค่อนข้างแพง หากท่านต้องการหญ้าวิญญาณระดับสูง ท่านต้องไปที่ตลาดมืดของเมืองที่เขตตะวันตก ที่นั่นมีสิ่งของหลายอย่าง มีผู้คนเสี่ยงชีวิตเข้าไปในเขาคุนหลุนและขายสิ่งของให้กับที่นั่น”

“ตลาดมืด?” ฉินเทียนถาม

“นายน้อย ต้องการให้ข้านำทางท่านไปที่นั่นหรือไม่?”

“ไม่จำเป็น ใกล้จะบ่ายแล้ว หากว่าเจ้าไปด้วยใครจะดูแลที่นี่?”

หลังจากเก็บตำราทั้งสามและรู้ทางไปตลาดมืดแล้ว ฉินเทียนก็ออกเดินทางในทันที

เมื่อเหล่าคนผ่านทาง พ่อค้าและคนอื่นๆพบเห็นฉินเทียน พวกมันก็เริ่มชี้นิ้วมาที่เขาและเริ่มซุบซิบนินทา อย่างไรก็ตาม ไม่มีผู้ใดกล่าวไม่ดีต่อเขา เพียงพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องมหัศจรรย์ที่เกิดกับเขา

ฉินเทียนไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างใด ตอนนี้ในใจของเขาเพียงต้องการทดสอบปรุงเม็ดยาขึ้นมา

“มาดูกันว่าเม็ดยาใดบ้างที่นักปรุงยาระดับศูนย์สามารถปรุงได้”

“ช่างน้อยนิดนัก คงตะเพิ่มระดับเพื่อที่จะปรุงเม็ดยาที่ดีกว่า”

เขตตะวันตกของเมืองชิงเหอ มันเป็นสถานที่ที่ซับซ้อนที่สุดภายในเมือง เป็นสถานที่ที่มีอิทธิพลจากขุมกำลังภายนอก

ที่นี่ได้รวบรวมกลุ่มคนมากมายจากหลายแห่งเพื่อเข้าไปในเทือกเขา ผู้ที่โชคดีก็จะทะยานขึ้นฟ้า ขณะที่ผู้คนที่เหลือไม่อาจกลับมา

แน่นอนว่ามันยังมีโชคเล็กน้อยแม้ไม่ต้องเข้าไปที่่สว่นลึกของเทือกเขา

กลุ่มคนที่ไม่ต้องการเสี่ยงมากหลายกลุ่มได้คอยขุดหญ้าวิญญาณที่นอกเขตเทือกเขาคุนหลุน บางส่วนเองก็ออกล่าสัตว์ปีศาจเพื่อเก็บเกี่ยวขนและกระดูก ก่อนจะนำกลับมาขายในตลาดมืด

สัตว์ปีศาจต่ำกว่าระดับห้านั้นไม่มีแก่น แต่ขนและกระดูกของพวกมันก็ยังทำเงินได้ ชุดเกราะและอาวุธล้วนแต่ต้องใช้พวกมัน ดังนั้นจึงมีบางกลุ่มที่ใช้มันหาเลี้ยงชีพ

ตลาดมืดที่เขตตะวันตกแน่นอนว่าเป็นพื้นที่ซื้อขายที่ดีที่สุด ดังนั้นมันจึงเป็นสถานที่ที่ผู้คนมากมายมารวมตัวกัน

ที่ด้านนอกตลาด ฉินเทียนสามารถได้ยินเสียงตะโกนขายสินค้าของพ่อค้า เสียงต่อรองราคาต่างๆ ผู้คนต่างต่อรองกันจนกว่าคอของตนจะแห้งผาก

“เขี้ยวของสัตว์ปีศาจระดับสี่ แมงมุมฝีดาษ! นายท่าน โปรดชมดู ราคาของมันเพียงห้าร้อยเหรียญเงิน…”

“กระดูกของสัตว์ปีศาจระดับสี่ ราชันย์พยัคฆ์ดุร้าย! เราขายเพียงสองร้อยยี่สิบเหรียญเงิน….”

“หญ้าวิญญาณระดับสาม หญ้าเหล็ก ต้นละหนึ่งพันสองร้อยเหรียญเงิน….”

………………………………..

เสียงตะโกนขายของทำให้เขาคล้ายกลับไปอยู่ที่ตลาดภายในเกมอีกครั้ง

ฉินเทียนยิ้มและเกิดเข้าไป

“พี่ชาย ท่านต้องการอาวุธที่สร้างจากกระดูกสัตว์ปีศาจหรือไม่?”

“นายท่าน ข้ามีชุดขนสัตว์งานดี กระบี่ไม่อาจตัดมันได้ ท่านต้องการชมดูหรือไม่?”

………………………………..

เมื่อก้าวเข้ามาในตลาด ผู้คนมากมายก็พยายามจะขายสินค้าให้กับเขา ฉินเทียนยิ้มและปฏิเสธอย่างนุ่มนวล เขาเห็นผู้คนมากมายกำลังล้อมแผงขายของร้านหนึ่งอยู่ บุรุษวัยกลางคนที่ดูแข็งแรงพลันตะโกนขึ้นด้วยเสียงดังปานฟ้าร้อง “คุณหนู ข้าขอบอกต่อท่าน ขายสิ่งนี้ให้ข้า!”

“ท่าน….ราคาของท่านต่ำไป”

ฉินเทียนพลันใจสั่นเมื่อได้ยินเสียงที่เปราะบางนั้น เขารีบตรงไปยังทิศทางของเสียง….