ตอนที่ 118 ชุดเกราะ

 

โม่หรูเยียนกระเด็นลงไปนอนอยู่ที่พื้นแต่แทนที่นางจะรีบลุกขึ้นมานั้นนางกลับตะโกนออกมาว่า “ชุดเกราะ!”

 

เมื่อได้ยินคำพูดที่โม่หรูเยียนตะโกนออกมา ผู้คุ้มกันทั้ง 4 คนที่ทำหน้าที่คุ้มกันรถม้าลึกลับก่อนหน้านี้ก็รีบวิ่งไปที่รถม้าคันนั้นและออกแรงผลักรถม้าให้เข้ามาใกล้ที่นี่ทันที

 

รถม้าคันนี้มีล้อ 4 ล้อ แม้ว่าในตอนนี้จะไม่มีม้าที่คอยลากอีกต่อไป แต่ด้วยแรงของทั้ง 4 คนก็ทำให้รถม้าคันนี้เคลื่อนไหวไปได้อย่างไม่ลำบากนัก

 

เมื่อรถม้าค่อยๆเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ โม่หรูเยียนก็เหลือบมองไปที่เงาดำอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็รีบกระโดดเข้าไปในรถม้าทันที

 

เงาดำถูกผู้คุ้มกันทั้ง 4 คนล้อมรอบเอาไว้แต่มันก็ดูไม่ได้รีบร้อนอะไรนักและไม่สนใจแม้แต่ดาบเล่มใหญ่ที่กำลังตรงเข้ามายังร่างกายของมัน หลังจากมันสะบัดมือออกไป 2 ครั้งหัวใจสีแดงสดก็ปรากฏอยู่ในมือทั้ง 2 ข้างของมันทันที

 

เมื่อทุกๆคนเห็นเช่นนี้ในใจของพวกเขาก็รู้สึกโกรธและหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น ในตอนนี้พวกเขาได้ทำลายความหวาดกลัวในใจของตนเองไปและพุ่งออกไปแลกชีวิตกับเงาดำเพื่อถ่วงเวลาให้กับโม่หรูเยียน

 

“สำนักคุ้มกันโม่หยวน!”

 

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาจากภายในรถม้าและจากนั้นรถม้าก็ไม่จำเป็นต้องมีใครคอยออกแรงผลักให้เคลื่อนไปข้างหน้าอีกต่อไป มันพุ่งเข้าไปชนกับเงาดำในทันที

 

“พรึบ!”

 

กลุ่มผู้คุ้มกันก่อนหน้านี้ไม่มีใครสนใจเงาดำอีกต่อไปและพวกเขารีบถอยห่างจากที่นี่ออกไปให้มากที่สุด และต่อจากนั้นรถม้าก็พุ่งเข้ามาปะทะกับเงาดำอย่างรุนแรงทันที

 

เงาดำจ้องมองมาที่รถม้าด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนจะสับสน

 

“ตู้ม!”

 

ทันใดนั้นรถม้าที่กำลังพุ่งเข้ามานั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาอย่างรุนแรงและจากนั้นลูกธนูสีดำจำนวนมหาศาลก็ถูกยิงออกมาจากรถม้าอย่างรวดเร็วและตรงเข้าไปหาเงาดำทันที

 

ในตอนนี้เงาดำไม่มีเวลาแม้แต่จะหลบลูกธนูที่เข้ามาด้วยซ้ำ มันทำได้เพียงยกมือขึ้นมาป้องกันตามสัญชาตญาณเท่านั้น

 

“ฉึก!”

 

ลูกธนูที่พุ่งเข้ามานั้นไม่รู้ว่าสร้างขึ้นมาจากอะไรแต่มันมีความคมอย่างยิ่ง ก่อนหน้านี้ดาบของโม่หรูเยียนก็ยังไม่อาจทิ้งรอยแผลใดๆบนฝ่ามือของเงาดำได้ แต่ลูกธนูที่พุ่งออกมาในตอนนี้สามารถทะลุฝ่ามือของเงาดำเข้าไปได้อย่างง่ายดาย

 

แต่ด้วยฝ่ามือของเงาดำที่ป้องกันเอาไว้อยู่ลูกธนูจึงไม่สามารถทะลุเข้าไปยังหัวใจของมันได้สำเร็จ

 

“ตู้ม!”

 

ในตอนนี้รถม้ายังคงส่งเสียงดังออกมาอย่างต่อเนื่องและจากนั้นลูกธนูรอบที่ 2 ก็ถูก ยิงออกมาทันที แต่ครั้งนี้ดูเหมือนว่าเงาดำจะเริ่มเรียนรู้ได้แล้วมันไม่ยืนนิ่งป้องกันลูกธนูที่เข้ามาอีกต่อไปและพยายามหลบหนีออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด

 

ในตอนที่ลูกธนูรอบที่ 2 ยิงออกมานั้นเงาดำก็หายตัวเข้าไปในความมืดแล้ว

 

หลังจากเงาดำหลบหนีออกไปได้สำเร็จดูเหมือนว่ามันจะรู้สึกโกรธมากยิ่งขึ้น จากนั้นมันก็ร้องคำรามออกมาและพุ่งเข้ามาหารถม้าคันนั้นทันที

 

“ตึง!”

 

ในเวลาเดียวกันผนังทั้งสี่ด้านของรถม้าคันนั้นก็เปิดออกมาทันทีและเผยให้เห็นร่างของหญิงสาวที่สวมชุดเกราะสีดำ หมวกรบ และหอกที่อยู่ในมือของนาง

 

ชุดเกราะสีดำนั้นปกคลุมแทบจะทุกส่วนของร่างกายนาง ไม่ว่าจะแขน น่อง หรือแม้แต่ข้อต่อต่างๆบนร่างกายก็ถูกปกคลุมเอาไว้ด้วยชุดเกราะสีดำที่เหมือนกับเกล็ดปลานี้ และในมือข้างหนึ่งของนางก็ถือหอกสีดำเอาไว้ หอกสีดำเล่มนี้มีความมันวาวอย่างน่าแปลกประหลาดและมันยังให้ความรู้สึกที่น่าขนลุกอีกด้วย

 

หญิงสาวผู้นี้ย่อมเป็นโม่หรูเยียนอย่างแน่นอน

 

“พรึบ!”

 

โม่หรูเยียนที่อยู่ในชุดเกราะสีดำในตอนนี้ดูสง่างามอย่างยิ่ง ชุดเกราะสีดำนั้นทำให้นางดูแข็งแกร่งและสง่างามมากยิ่งขึ้น นางจ้องมองมาที่เงาดำด้วยสายตาที่ปราศจากความหวาดกลัวใดๆ จากนั้นก็พุ่งตัวออกไปพร้อมกับหอกในมือของตนเองทันที

 

หอกในมือของนางนั้นเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วและอิสระราวกับว่าเป็นอสรพิษสีดำตัวหนึ่ง

 

ชุดเกราะที่โม่หรูเยียนสวมใส่นั้นทำให้นางเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยทีเดียว แม้แต่ลมหายใจของนางก็เปลี่ยนไปด้วยเช่นกัน ในตอนนี้นางเป็นเหมือนกับเทพแห่งสงครามคนหนึ่ง

 

หอกในมือของนางพุ่งทะยานผ่านอากาศไปอย่างรวดเร็วและตรงเข้าไปหาเงาดำ

 

“ฉึก!”

 

เงาดำกระเด็นไปในทันทีและไม่มีโอกาสได้หลบการโจมตีที่เข้ามาเลยด้วยซ้ำ หอกพุ่งเข้ามาแทงที่หน้าอกของมันอย่างรุนแรงจนทำให้ร่างกายของมันลอยออกไปในอากาศ

 

โม่หรูเยียนไม่ปล่อยให้มันได้มีโอกาสลุกขึ้นมาอีกต่อไป นางดึงหอกในมือกลับมาและกระโดดขึ้นไปเล็กน้อย ในตอนนี้โม่หรูเยียนหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับหอกที่อยู่ในมือของนาง

 

ในตอนที่เงาดำพยายามจะลุกขึ้นมานั้น หอกในมือของนางก็ฟาดลงมาที่ลำคอของมันอย่างรุนแรงจนทำให้ร่างกายของมันล้มลงไปที่พื้นอีกครั้ง

 

ผู้คุ้มกันจำนวนมากเฝ้ามองการต่อสู้ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ด้วยความเร่าร้อนในใจ การต่อสู้ที่เกิดขึ้นนั้นดุเดือดจนทำให้พวกเขาลืมหายใจเลยทีเดียว

 

เมื่อเงาดำล้มลงไปที่พื้นอีกครั้งหนึ่งโม่หรูเยียนก็แทงหอกของนางตามลงไปทันที

 

“ตู้ม!”

 

หอกของนางแทงลงไปที่ศีรษะของเงาดำอย่างรุนแรง ถ้าหากนี่เป็นคนธรรมดาศีรษะของคนคนนั้นจะต้องระเบิดออกทันที แม้แต่ก้อนหินก็ต้องแหลกสลายกลายเป็นเม็ดทรายถ้าหากรับการโจมตีครั้งนี้เข้าไป แต่ดูเหมือนว่าศีรษะของเงาดำจะแข็งแกร่งยิ่งกว่านั้น แม้ว่าพลังของโม่หรูเยียนจะเพิ่มขึ้นมากเพียงใดแต่นางก็ยังไม่สามารถฆ่ามันได้ในตอนนี้

 

แต่ในตอนที่นางกำลังจะดึงหอกของตนเองกลับมานั้น เงาดำก็ใช้มือของมันคว้าเอาไว้ที่ปลายหอกอีกครั้ง

 

แต่ในครั้งนี้โม่หรูเยียนกลับดูสงบนิ่งไม่มีความตื่นตระหนกแม้แต่น้อยและมุมปากของนางก็แสยะยิ้มออกมาทันที

 

เมื่อนางเห็นว่าอีกฝ่ายคว้าหอกของตนเองเอาไว้ นางก็สะบัดมืออย่างรุนแรงทันที

 

“ตู้ม!”

 

หอกหมุนตัวอย่างบ้าคลั่งและปลายหอกก็หลุดออกจากมือของเงาดำที่จับเอาไว้อย่างรวดเร็วจากนั้นปลายหอกของนางก็ตรงเข้าไปที่ศีรษะของมันทันที

 

ปลายหอกที่หมุนอย่างบ้าคลั่งนั้นทะลวงเข้าไปยังระหว่างคิ้วของเงาดำอย่างรวดเร็ว

 

“โฮก!”

 

เงาดำร้องคำรามออกมาราวกับสัตว์ร้ายตัวหนึ่งและในตอนนี้ดูเหมือนว่าความโกรธของมันจะเพิ่มมากขึ้นไปอีก

 

ในตอนที่โม่หรูเยียนและทุกๆคนคิดว่าพวกเขากำลังจะเป็นฝ่ายชนะนั้น ร่างของเงาดำที่สมควรจะตายไปในตอนนี้ก็ขยายใหญ่ขึ้นมาอย่างรวดเร็วและความสูงของมันก็เพิ่มขึ้นมาจากก่อนหน้านี้ถึง 3 เท่า

 

พลังของมันก็เพิ่มขึ้นมาด้วยเช่นกันทุกๆคนสามารถสัมผัสได้ ในตอนนี้ฝ่ามือของมันคว้าไปที่หอกที่กำลังจะทะลวงเข้าไปในศีรษะของมันและจากนั้นก็มีควันสีดำลอยออกมาจากฝ่ามือของมันพร้อมกับกลิ่นที่เหม็นไหม้ที่ลอยออกมา

 

หอกที่หมุนอย่างบ้าคลั่งก่อนหน้านี้เริ่มลดความเร็วลงไปเรื่อยๆ และในที่สุดมันก็หยุดหมุน

 

เมื่อโม่หรูเยียนเห็นเช่นนี้ร่างกายของนางก็รีบก้าวถอยหลังไปทันที นางปล่อยมือขวาของตนเองที่จับหอกเอาไว้ออกจากนั้นก็สูดหายใจเข้าไปลึกๆและออกแรงทั้งหมดฟาดไปที่ปลายด้ามหอกทันที

 

“ฉึก!”

 

ด้วยพลังของนางนั้นหอกที่ถูกเงาดำคว้าเอาไว้ก็พุ่งเข้าไปที่ศีรษะของมันอีกครั้งหนึ่ง แต่ก็ยังไม่สามารถทะลุเข้าไปได้

 

หลังจากโจมตีออกไปโม่หรูเยียนก็ไม่กล้าจะยืนนิ่งอยู่ที่นี่อีกเพราะนางรู้ดีว่าพลังของเงาดำเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลในตอนนี้ ถ้าหากถูกมันจับตัวได้นางคงไม่มีทางรอดแน่นอน

 

เมื่อคิดได้เช่นนี้โม่หรูเยียนก็รีบดึงหอกของตัวเองกลับมาและเงาดำก็ดูเหมือนจะไม่ได้ฉุดรั้งหอกของนางเอาไว้เลย

 

เมื่อโม่หรูเยียนถอยหนีออกมาแล้ว เงาดำก็รีบลุกขึ้นมาจากพื้นทันที ดวงตาที่ขาวซีดของมันก่อนหน้านี้กลายเป็นสีแดงและลมหายใจของมันก็รุนแรงมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

 

โม่หรูเยียนยืนอยู่พร้อมกับหอกในมือของนางและสีหน้าของนางก็ดูเคร่งขรึมมากยิ่งขึ้น

 

แม้ว่าก่อนหน้านี้นางจะพกดาบยาวติดตัวไว้เสมอ แต่อาวุธที่นางถนัดจริงๆก็คือหอก เมื่อมีหอกยาวอยู่ในมือพลังของนางจึงเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด

 

แต่ใครจะคิดกันว่าถึงแม้พลังของนางจะเพิ่มขึ้นแต่ก็ยังไม่สามารถเอาชนะศัตรูในตอนนี้ได้

 

พลังของเงาดำนั้นมากเกินกว่าที่โม่หรูเยียนจินตนาการเอาไว้เสียอีก

 

โม่หรูเยียนสูดหายใจเข้าไปเล็กน้อยและในตอนนี้สายตาของนางก็ดูเฉียบคมมากยิ่งขึ้น ถ้าหากว่านางพ่ายแพ้ในการต่อสู้ครั้งนี้ผู้คุ้มกันทุกๆคนที่อยู่ที่นี่ก็ไม่มีทางรอดไปได้แน่นอน

 

เงาดำจ้องมองมาที่โม่หรูเยียน สายตาของมันแสดงความเกลียดชังออกมาอย่างชัดเจนและร่างกายของมันในตอนนี้ก็บาดเจ็บไม่น้อยด้วยเช่นกัน ฝ่ามือข้างซ้ายของมันมีลูกธนูปักอยู่ และเล็บที่ยาวและแหลมคมของมันก็หักออกไปถึง 2 นิ้ว

 

บริเวณที่บาดเจ็บหนักมากที่สุดน่าจะเป็นศีรษะของมัน ตรงระหว่างคิ้วของมันนั้นมีรูขนาดใหญ่ปรากฏให้เห็นและในตอนนี้มีเลือดสีดำไหลออกมาช้าๆอยู่ตลอดเวลา จนทำให้ใบหน้าของมันดูน่าสะพรึงกลัวมากยิ่งขึ้น

 

“เจ้าต้องตาย”

 

ในที่สุดเงาดำก็ยิ้มออกมาพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

 

โม่หรูเยียนรู้สึกได้ว่าหนังตาของตนเองกำลังกระตุกและนางก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

 

จากนั้นก็มีอะไรบางอย่างปรากฏขึ้นตรงหน้าของโม่หรูเยียนอย่างรวดเร็ว นางรีบกระโดดถอยออกมาอย่างรวดเร็วตามสัญชาตญาณ จากนั้นนางก็ใช้มือทั้งสองข้างของตนเองจับเอาไว้ที่ด้ามหอกและฟาดออกไปรอบตัวเพื่อเป็นการป้องกันตัวทันที

 

“ตู้ม!”

 

แต่ทันใดนั้นโม่หรูเยียนก็รู้สึกได้ว่ามือของตนเองกำลังสั่นและมีอาการชาขึ้นมา ก่อนที่นางจะได้เห็นว่าสิ่งที่ปรากฏขึ้นมาตรงหน้านั้นคืออะไรนางก็รู้สึกได้ถึงแรงอันมหาศาลที่ตรงเข้ามายังหน้าอกของตนเองทันที