จอมยุทธ์ระบบเลเวล ตอนที่ 109

 

“เฮ้อ…”

 

“ยอดเยี่ยม ช่างน่าประทับใจอย่างคาดไม่ถึงจริงๆ”

 

“เจ้าหนูตระกูลฉินกลับบ่มเพาะเคล็ดวิชาปีศาจ ทั้งยังเป็นถึงปีศาจโบราณอย่างปีศาจสวรรค์ น่ากลัวเกินไปแล้ว”

 

หลูตงไห่ตื่นเต้นยินดีจนเผลอปลดปล่อยกลิ่นอายอันแข็งแกร่งออกมา เขาพลุ่งพล่านใจเกินไป มีชีวิตอยู่มาเกินร้อยปี ไม่เคยมีใครทําให้เขารู้สึกพลุ่งพล่านใจได้ถึงขนาดนี้มาก่อน ใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มตื่นเต้น จิตต่อสู้ลุกโชนขึ้นมา

 

จักรพรรดิหลึกงที่อยู่ด้านข้างขมวดคิ้ว กลิ่นอายที่หลุดรอดอออกมาของหลูตงไห่ทําให้เขาเข้าใจได้ว่าหากว่าฉันเทียนได้รับบาดเจ็บ หลูตงไห่จะยื่นมือเข้าช่วยทันที

 

หากแต่นี่จะเป็นกลายเป็นภัยแฝงต่ออาณาจักรต้าหลี่หรือไม่?

 

“บรรพชนตระกูลหยางตื่นขึ้นแล้ว”

 

คําพูดที่กล่าวขึ้นของจ้าวฉางชิงทําให้หลูตงไห่ถึงกับชะงักค้าง แววตาของเขาเปลี่ยนไปขณะที่ พึมพําออกมาดังคาด”

 

“เจ้าหนูตระกูลฉินนั่นตกอยู่ในอันตรายแล้ว!”

 

ฉินเทียนสัมผัสได้ถึงดวงตาคู่หนึ่งที่จับจ้องมองมา กระทั่งใช้กลิ่นอายนักล่าแล้วก็ยังหาตัวเจ้า ของดวงตาคู่นี้ไม่ได้ ฉุนเทียนตกใจ แต่ไม่ช้าก็ดึงสติกลับมา สิ่งที่เขาต้องทําเป็นอันดับแรกก็คือปลิดชีพหยางฮงก่อน

 

” พร้อมหรือยัง?”

 

ฉินเทียนเอ่ยถาม ตัวอ่อนปีศาจก็ผงกศีรษะ

 

คลื่นพลังมังกรคชสารชาระล้างแผ่พุ่งออก ครั้งนี้เขาจะต้องฆ่าหยางฮงให้จงได้ มิเช่นนั้นการฟื้นฟูพลังปราณภายในร่างคงแบกรับภาระจํายออกไม่ไหว ไม่ว่าทักษะจะทรงพลานุภาพอย่างไร หากไม่มีพลังปราณคอยเกื้อหนุน มันก็กลายเป็นไร้ค่า

 

“ไม่เจียมตัว!”

 

เห็นฉินเทียนพุ่งเข้ามาอีกคํารบ หยางฮงก็คําราม ปราณเพลิงทมิฬโหมกระพือทั่วแผ่นฟ้า ในใจสุมไว้ด้วยเพลิงโทสะ สภาพจิตใจของหยางฮงในตอนนี้กลายเป็นปั่นปวนยุ่งเหยิง

 

เพลิงโทสะที่ล้นเหลือได้ครอบงําจนทําให้จิตใจไม่สงบ

 

และนี่ก็คือโอกาสที่ฉินเทียนเฝ้ารอคอย

 

“ลุย”

 

“ตายซะ!”

 

เปรี้ยง

 

พลังมังกรคชสารชําระล้างและปราณเพลิงทมิฬพุ่งเข้าปะทะกัน ก่อเกิดเป็นเสียงดังปานฟ้าผ่า ดังกึกก้อง แรงกระแทกจากการปะทะของพลังทั้งสองขุมได้สาดซัดจนสิ่งก่อสร้างภายในเมืองข อบนภาพังทลายกลายเป็นซาก หากยังมีแรงกระแทกเช่นนี้อีก อีกไม่นานเมืองขอบนภาคงหลงเหลรือเพียงแต่ชื่อ กลายเป็นซากเมืองอย่างแท้จริง

 

เรื่องที่หยางหลินหวั่นเกรงได้เกิดขึ้นแล้ว

 

มีผู้คนรับเคราะห์เกินหนึ่งล้าน และตระกูลหยางก็คงไม่พ้นถูกผู้คนก่นด่าสาปแช่ง แน่นอนแล้วว่าเมืองขอบนภาจะไม่ได้รับการสนับสนุนจากมวลชน ทั้งผู้ที่ได้รับผลกระทบยังจะลุกฮือ เรียก ได้ว่าอาณาจักรต้าหลีไม่แม้แต่จะต้องสูญเสียกําลังพลสักนายในการยึดคืนดินแดนแห่งนี้

 

ในตอนนี้หยางฮงไม่สนใจสิ่งใดอีกต่อไปแล้ว ในความคิดของเขาเหลืออยู่เพียงอย่างเดียว นั่นก็ การฆ่าฉินเทียน

 

หยางหลินทําได้เพียงหวังให้บิดาสังหารฉินเทียนโดดยเร็วที่สุด พ่อปลุกขวัญกําลังใจคนของพวกเขา

 

แต่ความหวังนั้นเกิดได้เพียงชั่ววูบก็ดับมอดลง

 

หลังจากประลองกําลัง ฉินเทียนและหยางฮงก็ต่างคนต่างถอยไปหลายก้าว ฉินเทียนเผยยิ้ม “ได้เวลาแล้ว ”

 

ตัวอ่อนปีศาจทําหน้าจริงจัง พลังวิญญาณสุดแกร่งแผ่พุ่งจากร่างของฉันเทียนและเจาะทะลวง เข้าไปในจิตใจของหยางฮง

 

หยางฮงพลันรู้สึกสับสน ร่างกายกลายเป็นไม่อาจขยับเคลื่อนไหว เขาขมวดคิ้วมุ่น เพลิงโทสะ ภายในลุกโหมขึ้นอีกคราจนจิตใจบอบช้ำแทบรับเอาไว้ไม่ไหว

 

เม็ดเหงื่อผุดขึ้นทั่วร่างของตัวอ่อนปีศาจ

 

แค่หนึ่งวินาที ฉินเทียนต้องการเวลาเพียงแค่หนึ่งวินาที หรือน้อยกว่านั้นก็ได้

 

วินาทีนั้น เงาโลหิตนับพันร่างก็ปรากฏขึ้นก่อนจะมุ่งตรงเข้าสู่ร่างของหยางฮง….

 

ไม่ถึงครึ่งลมหายใจ เงาโลหิตทั้งหมดก็เข้าสู่ร่างหยางฮงได้สําเร็จ

 

ตัวอ่อนปีศาจรู้สึกราวกับร่างกายกําลังพังทลาย จิตใจของมันเริ่มรู้สึกเลื่อนลอยอ่อนล้า แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น มันได้บรรลุหน้าที่ของมันแล้ว ใช้ทักษะควบคุมชั้นสูงจัดการจนหยางฮงขยับตัวไม่

 

สําหรับฉินเทียน หนึ่งวินาทีนี้ก็เพียงพอแล้ว

 

“ฮ่าๆ..” ฉุนเทียนหัวเราะดีใจ “เตรียมตัวรับความตายเถอะ!”

 

หยางฮงหน้าซีดเผือด วินาทีที่เงาโลหิตมากมายพุ่งเข้าสู่ร่าง หยางฮงก็จบสิ้นแล้ว หยางฮงมั่นใจว่าฉันเทียนจะต้องใช้สมบัติประเภทควบคุมจิตใจเป็นแน่ เมื่อมีเงาโลหิตอยู่ในร่างกายนับพันร่าง หยางฮงก็จินตนาการถึงตอนที่มันระเบิดออก “ไอ้สารเลว ไอ้หน้าไม่อาย!”

 

จิตสังหารพุ่งทะยานเทียมฟ้า

 

ฉินเทียนแสยะยิ้มเย็นราวมัจจุราช “ระเบิด!”

 

เงาโลหิตนับพันที่กักเก็บพลังชั่วร้ายของปีศาจสวรรค์พลันระเบิดพลังออกทั้งหมด เจอกับกระ บวนท่านี้ไม่ว่าผู้ใดก็ยากที่จะรอด ต่อให้เป็นหยางฮง ฉิยเทียนก็มั่นใจมากว่าอีกฝ่ายจะตายจนไม่รู้จะตายยังไง

 

ยิ้ม………….

 

ยิ้ม…..

 

หยางฮงยกมือที่สั่นเทาขึ้นขณะสูดหายใจลึก ปราณเพลิงทมิฬถูกดึงกลับเข้าร่างจนคนกลาย สภาพเป็นเตาหลอมขนาดใหญ่ เตาหลอมนั้นขยายตัวออกทุกครั้งที่เกิดการระเบิด ก่อนที่สุดท้ายจะมีหยาดโลหิตไหลซึมออกมา

 

ฉินเทียนตกตะลึง ระดับเก้าช่วงปลายขั้นกลั่นวิญญาณนี้ช่างแข็งแกร่งจริงๆ ถึงกับรีดเค้นพลัง ของสมบัติระดับต่ำออกมาใช้ได้อย่างคุ้มค่า

 

แต่ฉินเทียนย่อมไม่ยอมปล่อยให้อีกฝ่ายรอดชีวิตไปได้

 

มีสมบัติระดับอมตะแล้วอย่างไร?

 

บิดาไม่เชื่อว่าเจ้าจะมีชีวิตรอด!

 

เสียงระเบิดจากการระเบิดของเงาโลหิตยังดังให้ได้ยินอย่างต่อเนื่อง ฉินเทียนรวมรั้งพลังมังกรคชสารชาระล้างไว้ที่ฝ่ามือก่อนจะโจมตีไปยังเตาหลอมนั้น

 

เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง

 

หลังจากต่อยไปหนึ่งพันแปดร้อยเก้าสิบหมัด พลังหมัดเหล่านี้ต่อยออกด้วยพลังทั้งหมดที่มี เกิดเป็นเสียงแหวกอากาศดังไกลออกไปหลายกิโลเมตร

 

” พูด.”

 

หยางฮงย่ำแย่ถึงที่สุด หน้าอกราดรดไปด้วยเลือด ทั้งเงาโลหิตระเบิด ทั้งถูกต่อยอีกหนึ่งพัน แปดร้อยเก้าสิบหมัด หยางฮงย่อมทนไม่ไหวจนกระอักโลหิตออกมา คนกลายเป็นว่าวที่ขาดสาย ป่านลอยลิ่วออกไปกลางอากาศหัวเราะออกมา “ฮ่าๆ ระเบิดให้กับบิดา!”

 

กระดูกทั่วร่างของฉันเทียนพลันส่งเสียงดังเกลียวกลาวขณะที่รอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้า โครตบอสกําลังจะตาย เป็นธรรมดาที่เขาจะตื่นเต้น ของที่ตกคราวนี้ต้องดียิ่งกว่าครั้งไหนๆแน่ คิดได้แบบนี้ ฉินเทียนก็ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ฮ่าๆๆ…………………………………”

 

ต่อหน้าบอสที่กําลังจะให้ของล้ำค่ามากมายแล้ว เป็นใครก็ต้องดีใจราวถูกหวย

 

ฉินเทียนดีใจอย่างบ้าคลั่ง ดีใจยิ่งกว่าตอนที่ฆ่าปีศาจเก้าสวรรค์ได้เสียอีก

 

ระดับเก้าช่วงปลายขั้นกลั่นวิญญาณถูกจัดการโดยตนเอง เรื่องที่น่ายินดีขนาดนี้ ฉินเทียนรู้สึกมีความสุขที่สุดในโลก

 

ฟุบ

 

ร่างของฉันเทียนพุ่งออกราวกับลูกธนูที่หลุดจากแล่งก่อเกิดเป็นเสียงฝ่าอากาศดังออกมา

 

ขณะที่เขาเตรียมจะต่อยหมัดออกนั้นเอง จู่ๆสายลมก็พัดขึ้นอย่างรุนแรง แผ่นดินเกิดการสั่น ไหว ฉินเทียนพลันรู้สึกกดดันถึงที่สุด เขาแอบร้องว่าแย่แล้วในใจ เขาไม่อาจเรียกใช้พลังจนทําให้ร่างกายพลันร่วงลงจากฟ้า

 

“มังกรคชสารชําระล้าง ปะทุ!..”

 

“บ้าคลั่งขั้นที่หนึ่ง!”

 

พลังมังกรคชสารชําระล้างแผ่ออกปกป้องร่าง ในเวลานั้นเอง ฉินเหลียนก็ตะโกนออกมา “บัวศักดิ์สิทธิ์เยียวยา!”

 

พลังปราณสีรุ้งพลันควบรวมกลายเป็นดอกบัวแปดกลีบตรงเข้าห่อหุ้มร่างของฉันเทียน ฉิน เทียนรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่ลดลง แต่เขาก็ทําได้เพียงเรียกใช้พลังปกป้องตนเอง ไม่อาจใช้พลังแม้แต่เศษเสี้ยวไปต้านทานแรงกดดันนั้น

 

“บรรพชนนั้นตื่นขึ้นแล้ว”

 

หยางซานที่อายุสองร้อยกว่าปีมีดวงตาราวกับสัตว์ป่า แรงกดดันอันไร้ประมาณแผ่กําจายจาก ร่างขณะที่เขากล่าวออกมา “โอหัง!”

 

ฉันเรียนรู้สึกประหนึ่งมีฟ้าร้องดังกรอกหูจนมึนงง

 

ตัวตนอันไร้เทียมทาน เจอกับศัตรูระดับนี้ ฉันเทียนรับมือไม่ไหว ต่อหน้าหยางซานแล้ว ตัวเขา ก็ไม่ต่างอะไรจากหนอนแมลง

 

สําหรับผู้บ่มเพาะขั้นสวรรค์แล้ว ผู้บ่มเพาะที่ขั้นต่ำกว่าก็มีค่าไม่ต่างจากมดปลวก………….