ตอนที่ 25 ประกาศภารกิจที่สาม
ฟางเจิ้งรีบสวดมนต์ พยายามยับยั้งความตะกละต่อมื้อเช้าไว้ แต่ก็ไม่เป็นผล ด้วยความจำใจ จึงได้แต่ปลอบตัวเอง “ข้าวลงหม้อแล้ว จะให้สิ้นเปลืองไม่ได้ มื้อเย็น มื้อเย็นฟุ่มเฟือยอีกหน่อยแล้วกัน….”
พูดจบหมาป่าเดียวดายกระโดดโลดเต้นไปมาในห้องอย่างตื่นเต้น ฟางเจิ้งรีบตบมันไปทีหนึ่ง “กระโดดอะไรนักหนาหะ? ไปเลย! รีบไปเอาฟืนมาอีกหน่อย ไม่งั้นข้าวเย็น ไม่มีส่วนของนาย!”
หมาป่าเดียวดายได้ยินดังนั้นก็วิ่งไป เร็วกว่าก่อนหน้านี้หลายเท่า
ฟางเจิ้งมองค้อน หมาป่าบ้านี้จะต้องเป็นผีหิวโซกลับชาติมาเกิดแน่…
ไม่นานข้าวก็สุก กลิ่นหอมโชยเข้าจมูก มีกลิ่นที่ไม่แย่ไปกว่าข้าวที่หุงด้วยข้าวผลึกทั้งหมดแม้แต่น้อย ประกอบกับครั้งนี้ปนข้าวธรรมดาไปเจ็ดแปดส่วน จึงมีจำนวนอัดแน่น ฟางเจิ้งกับหมาป่าเดียวดายกินกันอย่างมูมมาม จนกระทั่งอิ่มไม่ไหวแล้วถึงหยุด แต่ข้าวในหม้อไม่เหลือสักเม็ด แถมยังเลียชามจนสะอาดกว่าล้าง!
“สบาย!” ฟางเจิ้งหย่อนก้นนั่งลงบนพื้น หลังพิงกำแพง
“โฮ่ง…” หมาป่าเดียวดายพิงกำแพง เหยียดขา มีสีหน้าพอใจเลียนแบบฟางเจิ้ง
ฟางเจิ้งมองหมาป่าเดียวดายที่เหมือนคนไปทุกทีพลางอดถามในใจไม่ได้ “ระบบ ถึงหมาป่าเดียวดายจะเป็นจ่าฝูงหมาป่า มีสติปัญญาสูง แต่ก็สูงขนาดนี้เลยเหรอ? มีนิสัยขี้เกียจ แถมยังทำหน้าแบบนี้อีก…”