“ของดีเหรอ”

หยวนซั่วเกือบจะหลุดหัวเราะออกมาอยู่แล้ว!

เจ้าเด็กนี่ น่าสนใจดีจริงๆ!

มีของดีอะไรกัน

จะดีแค่ไหนเชียว

ทั้งชีวิตของฉันหยวนซั่วเคยเจอของดีมานักต่อนัก เยอะจนเขายังจำไม่ได้ว่ามีเท่าไร

ปัญหาของตนไม่ได้ง่ายอย่างที่พูด

เพราะอาการบาดเจ็บฝังลึกไปแล้ว!

ความจริงเพิ่งผ่านไปไม่กี่ปีเท่านั้น เมื่อสามปีก่อนมีอยู่ครั้งหนึ่งเขากำลังออกสำรวจตามรอยอารยธรรมโบราณ แต่ปรากฏว่าครั้งนั้นดวงซวยนักที่วิ่งช้าไป ผู้พิทักษ์รัตติกาลตายไปไม่น้อยยังไม่เท่าไร แต่เขาที่กำลังจะกลายเป็นปรมาจารย์พันยุทธ์กลับถูกดับความหวังที่จะได้เลื่อนขั้นในครั้งนั้นเอง

ไม่อย่างนั้นเขาในตอนนี้คงสามารถแอบเลื่อนขั้นเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติไปแล้ว ถึงขั้นไปพูดคุยสัพเพเหระกับ ‘เพื่อนเก่า’ เหล่านั้นอย่างไม่รู้จบด้วย

หลี่ฮ่าวเข้าไปในห้องแล้วแต่เขาไม่ได้สนใจอีกฝ่ายเลย

ความทรงจำบางส่วนที่ผุดขึ้นมาย้อนกลับไปยังเหตุการณ์ในวันนั้น เขายกมือมาทาบหัวใจเบาๆ ครั้งนั้นบาดเจ็บสาหัสเกินไปจนหัวใจทะลุ หากไม่ใช่เพราะพลังชีวิตเขาแกร่งกล้ามากคงไม่รอดชีวิตกลับมาแล้วจริงๆ

แต่ในเมื่ออายุมากแล้ว คนที่อายุเจ็ดสิบกว่าปีแล้วยังบาดเจ็บหนักขนาดนี้ รอดชีวิตก็จริงแต่กลับถูกดับความหวังที่จะกลายเป็นปรมาจารย์อย่างสิ้นเชิง

‘บางที…ยังต้องหาโอกาสเลื่อนขั้นเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ ไม่แน่อาจจะยังพอมีโอกาสช่วยทดแทนได้บ้าง’

เขาคิดในใจ

ความจริงจนถึงตอนนี้ เขาดูเหมือนจะถอดใจไปแล้วแต่กลับยังไม่ได้ถอดใจอย่างแท้จริง

เขายังอยากเลื่อนขั้นเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ!

เพียงแต่สุขภาพร่างกายย่ำแย่จนยากจะเลื่อนขั้นได้ แถมยังยากกว่าเมื่อปีก่อนมากโข

หลี่ฮ่าวเห็นเขากำลังซ้อมหมัดมวยเต่า…มันคือหมัดมวยเต่าจริงๆ เต่าอายุยืนยาวและให้ความสำคัญร่างกายเป็นอันดับแรก!

นี่เป็นหมัดมวยสำหรับดูแลร่างกายที่เขาศึกษาผ่านตำราเก่าแก่ต่างๆ มา

ไม่ใช่เพื่อเพิ่มพลังการต่อสู้ของตนแต่เพื่อซ่อมแซมร่างกายของตัวเอง เขายังอยากเดิมพันเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อทะลวงสู่ขอบเขตพลังเหนือธรรมชาติหรือทะลวงไปถึงพันยุทธ์!

อย่างไรเสียก็ต้องสู้สักตั้ง!

ต่อให้ตายก็ต้องสู้สักตั้ง ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ยอมแน่ๆ!

เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องเอ่ยกับคนนอก ตอนนี้ผู้พิทักษ์รัตติกาลยังคิดว่าตนถอดใจไปแล้ว และไม่อยากเสนอของดีมีค่าอะไรในการฟื้นฟูร่างกายตัวเอง

‘ถ้าฉันยังทำสำเร็จ…คอยดูเถอะ!’

เขาที่เคยขึ้นเป็นใหญ่เมื่อยี่สิบปีก่อน ตอนนี้มีคนตำแหน่งใหญ่โตในเขตพลังเหนือธรรมชาติมากมายที่ตอนนั้นยังเป็นแค่รุ่นน้องของเขาด้วยซ้ำ!

ตอนนี้เหมือนถูกแต่ละคนขึ้นมาขี่บนคอ หากไม่ให้พวกเขาเห็นดีสักหน่อยคงยากจะทำใจได้

หลบอยู่เมืองหยินมานานหลายปี แถมต้องอาศัยการคุ้มครองจากผู้พิทักษ์รัตติกาลถึงจะใช้ชีวิตต่อไปได้อย่างน่าอนาถ แบบนี้มันน่าอัดอั้นใจสิ้นดี!

นานๆ ทีหยวนซั่วจะเหม่อลอยให้เห็นเช่นนี้

ย้อนความทรงจำกลับไปในอดีต ย้อนนึกถึงช่วงเวลาอันรุ่งโรจน์ของตน

ส่วนหลี่ฮ่าว แล้วแต่เจ้าหมอนั่นจะทำอะไรเลย เพราะอย่างไรเสียเขาก็คุ้นเคยกับที่นี่อยู่แล้ว

หยวนซั่วนั่งพิงเก้าอี้พลางคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย

ไม่นานหลี่ฮ่าวก็เดินออกมาพร้อมถือแก้วน้ำมาด้วยแก้วหนึ่ง

หยวนซั่วหัวเราะ “ตรงนี้มีน้ำ เดินเข้าไปเอาข้างในทำไมเล่า”

“อาจารย์ ลองชิมสักอึกดูครับ”

หยวนซั่วชะงักไปเล็กน้อย เขาหันไปมองหลี่ฮ่าวแวบหนึ่งแล้วมองน้ำในแก้วอีกที ชั่งใจน้อยๆ ก่อนถาม “เธอวางยาพิษเหรอ คิดจะวางยาฉันให้ตายแล้วสืบทอดมรดกของฉันใช่ไหม ฉันเขียนพินัยกรรมไว้แล้ว มรดกทั้งหมดต้องกลับไปเป็นของผู้พิทักษ์รัตติกาล ถ้าเธอเอาไประวังจะเอาชีวิตไม่รอด!”

“…”

หลี่ฮ่าวหมดคำจะพูดและไม่สนใจใดๆ อีก บางครั้งอาจารย์ก็ชอบพูดอะไรไร้สาระแบบนี้

“อาจารย์ ลองชิมดูเถอะ!”

หยวนซั่วมองน้ำในแก้วแล้วลูบหนวดเคราที่ไม่ค่อยยาวเท่าไรของตน ดูจะเข้าใจอะไรมากขึ้นพลันก็หัวเราะออกเสียง “พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติเหรอ ผสมน้ำได้ด้วยเหรอ แต่ว่า…ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก! ด้วยร่างกายของฉันในตอนนี้ดูดซับพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติเข้าไปก็จะรู้สึกแย่เปล่าๆ…”

เขาเดาจุดนี้ได้

ช่างเถอะ เห็นแก่ความกตัญญูของลูกศิษย์ เช่นนั้นก็ดื่มแล้วกัน!

ความจริงอาการบาดเจ็บของเขายังไม่หายดีนัก ทุกวันนี้สุขภาพอ่อนแอมาก ถ้าถูกพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติทะลวงเข้าสู่ร่างกายละก็ค่อนข้างยุ่งยากพอตัวเลย

ทว่าหยวนซั่วในตอนนี้เป็นถึงปรมาจารย์นักรบทะลวงร้อย ลำพังแค่น้ำแก้วเดียวจะมีพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติมากสักแค่ไหนเชียว

ไม่ถึง 0.1 ลูกบาศก์ด้วยซ้ำ!

แต่ต่อให้เป็นพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติทั้งหมดก็ไม่ช่วยอะไร ดื่มก็ดื่มเถอะ เจ้าหมอนี่จะได้ถอดใจสักที

“น้ำแช่จี้หยกกระบี่เหรอ”

เขาพอจะเดาที่มาที่ไปของสิ่งนี้ได้ในใจพลันก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นก็เหลือบมองหลี่ฮ่าวแวบหนึ่งถึงพบว่ากระบี่อยู่บนตัวหลี่ฮ่าว ความจริงน้ำแช่จี้หยกกระบี่ก็ไม่ต่างจากน้ำที่อาบแล้วของหลี่ฮ่าวนักหรอก

เฮ้อ!

ฉันช่างเป็นอาจารย์ที่แสนดีจริงๆ เพื่อไม่ทำร้ายจิตใจของลูกศิษย์ แม้แต่น้ำที่อาบแล้วของเขายังกล้าดื่มเลย!

พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติจากวัตถุวิเศษประเภทนี้ ใช่ว่าหยวนซั่วจะไม่เคยดูดซับมาก่อนสักหน่อย มันไม่มีประโยชน์สักนิด!

เกิดความคิดนับพันนับหมื่นพลั่งพรูอยู่ในหัว หยวนซั่วรับแก้วน้ำมาดื่มหมดแก้ว ยังไม่ตกถึงท้องดีก็เอ่ยขึ้นเสียงดังว่า “ดี! ผลดีไม่หยอก หลี่ฮ่าว เธอนี่กตัญญูจริงๆ…”

หลี่ฮ่าวหน้าเขียวไปหมด

อาจารย์ยังไม่ทันกลืนลงท้องเลย!

จำเป็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนั้นเลยหรือ

หยวนซั่วหัวเราะเสียงร่วนพร้อมเอ่ยชมด้วยท่าทางเกินจริงสักหน่อย น้ำตกถึงท้องแล้ว เขายังคิดจะพูดหยอกเย้าอีกหน่อยแต่พลันก็ชะงักไปกึกหนึ่ง

เหมือนภายในร่างกายมีพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติบางอย่างกำลังกระจายตัว

ไม่มีพลังทะลวง!

แต่กลับอ่อนโยนละมุนละม่อม!

กระแสไออุ่น!

อบอุ่นอย่างหาที่เทียบไม่ได้!

เขาไม่เคยสัมผัสพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติที่อบอุ่นขนาดนี้มาก่อน

พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติที่เขาเคยสัมผัสมาทั้งหมด ไม่ว่าจะชนิดไหนก็ตามล้วนเป็นประเภทรุนแรง พลังทะลวงแข็งแกร่งถึงขั้นสุด

เขาชะงักไปทีหนึ่ง

หลี่ฮ่าวเอ่ยเตือน “อาจารย์ วิชาคายรับ!”

ใช่ วิชาคายรับ!

เพื่อไม่ให้พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติทำร้ายร่างกายตัวเอง หยวนซั่วเลยยังไม่คิดใช้วิชาคายรับ

เขากลัวพลังทำลายร่างกายรุนแรงเกินไปจนตัวเองเสียสภาพกระอักเลือดออกมา

แต่วินาทีนี้เขาต้องรีบใช้วิชาคายรับห้าปาณภูต ถึงขั้นเตรียมพร้อมที่จะโดนทะลวงจนกระอักเลือด

แต่…หยวนซั่วอ้าปากค้างดวงตาเบิกกว้าง

นี่มันอะไรกัน

พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติถูกเขาดูดซับอย่างรวดเร็ว แต่ก็เหมือนก่อนหน้านี้ไม่มีผิด กระแสอุ่นไหลเวียนเหมือนแช่น้ำออนเซ็นก็มิปาน ความอบอุ่นแล่นวาบซึมผ่านหัวใจชวนให้รู้สึกสบายไปทั้งตัว

ดูดซับพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติมักเป็นคำแทนความเจ็บปวดโดยเสมอมา

แต่เขากลับรู้สึกสบายกายเหมือนความอบอุ่นไหลผ่านแทรกเข้าสู่กระดูก

“อา!”

หยวนซั่วอดส่งเสียงครางเบาๆ ทีหนึ่งไม่ได้

หลี่ฮ่าวมุมปากกระตุกทีหนึ่ง เสียงครางที่อาจารย์ร้อง…มันช่าง…พูดยากเหลือเกิน เพราะเสียงแมวติดสัดก็ร้องแบบนี้!

จากนั้นหยวนซั่วก็ลุกพรวด

ดวงตาสองข้างเต็มเปี่ยมไปด้วยความตะลึงและตกใจ!

นี่ไม่ใช่พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติแล้ว!

เขาจ้องหลี่ฮ่าวแน่นิ่ง นี่ไม่ใช่พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติแน่นอน เพราะเขาเจอพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติมาหมดทุกรูปแบบแล้วแต่ไม่เคยพบเจอประเภทนี้มาก่อน ต่อให้เป็นพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติประเภทรักษา ความจริงตอนเข้าสู่ร่างกายก็ต้องเจ็บปวดอยู่บ้าง

เพียงแต่พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติประเภทรักษา พอผ่านความเจ็บปวดไปก็จะทำการรักษาอาการบาดเจ็บ

แต่ประเภทนี้กลับต่างกันอย่างลิบลับ!

หยวนซั่วไม่พูดอะไรได้แต่ดูดซับอย่างเงียบๆ

เขาแข็งแกร่งกว่าหลี่ฮ่าวมากและประสบการณ์โชกโชนกว่ามาก

เขาดูดซับสัมผัสนั้นพลางวิเคราะห์ไป

“สมานแผล…ซ่อมแซม…บำรุงร่างกาย…สั่งสมจิตวิญญาณ!”

อาการตกตะลึงจากสายตาของหยวนซั่วเห็นได้ชัดเจนมาก

เขาถึงขั้นรู้สึกได้ว่าก้นบึ้งหัวใจ หัวใจที่ยังทิ้งร่องรอยบาดแผลย่ำแย่กำลังค่อยๆ สมานตัวเข้าหากัน

แต่…มันน้อยเกินไป

เขาแข็งแกร่งเกินไป!

น้ำแก้วเดียวน้อยเกินไป น้อยถึงขั้นแผลตรงหัวใจที่มีความยาวขนาดห้าเซนติเมตรได้รับการสมานไม่ถึงครึ่งเซนติเมตรด้วยซ้ำ

ต่อให้มีกระแสไออุ่นสิบเท่าก็ไม่พอ!

อีกอย่างยิ่งเป็นขั้นสุดท้ายก็ยิ่งยากจะสมานตัวได้

แต่…นี่มัน…ล้ำค่ามากเหลือเกิน

นี่มันคืออะไรกัน