ลู่หมิงกลับเข้าไปหลบในอาคารก่อนจะสังเกตุกลุ่มของก็อบลินคิงอย่างใจเย็น

 

‘ค่อนข้างจะมีปัญหาทีเดียว’

 

ลู่หมิงคิดกับตัวเองเพราะตอนนี้แม้ว่าเขาจะสามารถต่อสู้กับกลุ่มของก็อบลินคงได้ แต่แน่นอนว่าเขานั้นต้องได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน และการที่ได้รับบาดเจ็บในสถานะการณ์แบบนี้ค่อนข้างจะอันตรายเล็กน้อย แต่ถึงอย่างงั้นลู่หมิงก็คิดจะฆ่าก็อบลินคิงให้ได้

 

เพราะนอกจากมันจะให้แต้ม BP เป็นจำนวนมากแล้วมันยังมีโอกาสดร็อปอุปกรณ์สวมใส่บางอย่างอีกด้วย เพราะตัวของก็อบลินคิงนั้นถือว่าเป็นบอสของภารกิจแรกดังนั้นเมื่อฆ่ามันได้ ก็ย่อมต้องมีอะไรตอบแทนอย่างแน่นอน

 

อีกอย่างหนึ่งที่ลู่หมิงนั้นต้องการจะได้จากก็อบลินคิงก็คือ เนื้อ ของมันหลายคนอาจสงสัยว่าเนื้อของมอนสเตอร์นั้นสามารถกินได้ด้วยเหรอ แน่นอนว่ากินได้และยังให้สรรพคุณที่ค่อนข้างดีอีกด้วยอย่างเช่นการฟื้นฟูพละกำลัง การซ่อมแซมกล้ามเนื้อที่เสียหาย หรือการเร่งกระบวนการรักษาแผล และหากคุณโชคดีมากพอคุณก็อาจจะได้รับค่าสถานะเล็กๆน้อยๆจากมันอีกด้วย

 

อีกไม่นานอาหารประเภทเนื้อก็จะค่อนข้างขาดแคลนเนื่องด้วยการบุกรุกของพวกมอนสเตอร์ทำให้ฟาร์มเลี้ยงสัตว์ต่างก็ได้รับผลกระทบไปด้วย เมื่อผู้คนทนไม่ไหวจึงได้ตัดสินใจที่จะนำเนื้อของมอนสเตอร์มากินและเมื่อทุกคนรู้ว่าเนื้อของมอนสเตอร์สามารถกินได้พวกเขาก็แก้ปัญหาเรื่องอาหารประเภทเนื้อได้ในเวลาไม่นาน

 

ในอนาคตการล่าเนื้อของมอนสเตอร์ก็จะกลายเป็นอีกหนึ่งอาชีพที่สำคัญด้วยเช่นกัน เพราะนอกจากสรรพคุณที่กล่าวไปก่อนหน้านี้แล้ว เนื้อของมอนสเตอร์บางชนิดอร่อยสุดยอดอีกด้วย ในอนาคตเนื้อของมอนสเตอร์บางตัวนั้นอาจมีราคามากกว่าเนื้อชั้นดีระดับ A5 อีกด้วย

 

ลู่หมิงมองพวกมันเล็กน้อยก่อนจะจัดบางอย่าง แม้เขาจะมีประสบการณ์มากมายแต่การเข้าไปต่อสู้กับมอนสเตอร์จำนวนมากขนาดนั้นด้วยตัวคนเดียวในตอนนี้เป็นอะไรที่ค่อนข้างจะโง่เขลา

 

ดังนั้นลู่หมิงจึงตัดสินใจที่จะล่อพวกมันออกมา เขาพยายามคิดย้อนกลับไปว่าพวกก็อบลินนั้นตอบสนองต่ออะไรได้ดีที่สุด หลังจากคิดอยู่นานเขาก็นึกออกว่าพวกมันนั้นค่อนข้างจะถูกล่อลวงด้วยกลิ่นหอมของอาหาร และกลิ่นควันไฟได้ง่าย เนื่องด้วยในตอนนี้เขาอยู่ในย่านการค้าทำให้ของเหล่านี้สามารถหาได้ง่ายๆ และระหว่างที่หาของพวกนี้ลู่หมิงก็ได้จัดการพวกก็อบลินกลุ่มเล็กๆไปด้วย

 

ดังนั้นลู่หมิงจึงตัดสินใจรวบรวมพวกกระดาษและอาหารจำพวกเนื้อมาทันทีและจัดการตั้งแคมป์ไฟเล็กๆเอาไว้ตรงชั้นสองของอาคารใกล้ๆกับพวกที่กลุ่มของก็อบลินคิงจะผ่าน

 

เมื่อพวกมันเดินผ่านอาคารนั้นพวกมันก็ได้กลิ่นของอาหาร พวกมันก็รีบหาตำแหน่งของกลิ่นทันทีด้วยการที่มันเป็นก็อบลินคิงตัวของมันเองจึงไม่คิดจะเดินเข้าไปหาอาหารด้วยตัวเองและจัดส่งก็อบลินและฮ็อบก็อบลินบางตัวมาแทน

 

และลู่หมิงที่รออยู่ก็ถึงกับยิ้มออกมาทันทีเมื่อเห็นว่าแผนของเขาไปได้ด้วยดี เขาจัดการสังหารกลุ่มของฮ็อบก็อบลินที่เข้ามาทันที

 

เมื่อก็อบลินคิงเห็นว่ากลุ่มฮ็อบก็อบลินที่ส่งไปก่อนหน้านี้ไม่ได้กลับมา มันจึงจัดการส่งอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาใหม่และแน่นอนว่ากลุ่มใหม่นั้นก็ถูกลู่หมิงจัดการด้วยเช่นกัน

 

ทันที่รู้ว่าพวกของตัวเองไม่ได้กลับมาถึงสองกลุ่มก็อบลินคิงก็เริ่มแสดงสีหน้าไม่ดีออกมาอย่างเห็นได้ชัดก่อนที่มันจะเริ่มระวังตัวและเลิกที่จะสนใจกลิ่นอันหอมหวนของอาหารที่ลอยออกมาจากอาคารน่าสงสัยและพร้อมที่จะเดินจากไปโดยไม่คิดจะกลับมาแก้แค้นให้กับลูกน้องของมันเลยแม้แต่น้อย

 

เมื่อลู่หมิงเห็นว่าตัวของก็อบลินคิงคงจะรู้แผนของเขาแล้ว เขาก็ตัดสินใจที่จะไม่รออีกต่อไปเพราะตอนนี้เขาก็ได้ลดทอนกำลังของพวกมันไปแล้วจำนวนหนึ่ง ในตอนนี้เหลือเพียงฮ็อบก็อบลินสองตัวและก็อบลินทั่วไปจำนวนหนึ่งที่อยู่กับมันเท่านั้นดังนั้นลู่หมิงจึงคิดว่านี่คงพอแล้ว

 

ลู่หมิงติดตามกลุ่มของก็อบลินคิงไปสักพักเมื่อเห็นว่าพวกเข้าเดินเข้าไปตรอกแคบๆแห่งหนึ่งแล้ว ลู่หมิงก็ตัดสินใจจะลงมือทันที

 

ลู่หมิงพุ่งเข้าไปด้วยความรวดเร็วและจัดการก็อบลินที่รั้งท้ายแถวสองตัวทันที ก่อนจะกระโดดข้ามหัวพวกที่เหลือเข้าไปบั่นคอของฮ็อบก็อบลินตัวที่ใกล้ที่สุด

 

ทันทีที่พวกมันรู้ว่าตัวเองถูกโจมตีก็อบลินคิงก็ชักดาบใหญ่ที่เอวของมันออกมาทันทีและฟาดเข้าใส่ลู่หมิง ลู่หมิงกระโดดหลบโดยการที่เอาตัวของฮ็อบก็อบลินเป็นที่หยั่งเท้า ดาบของก็อบลินคิงตัดผ่าร่างของฮ็อบก็อบลินได้อย่างง่ายดายมันโมโหพร้อมกับคำรามออกมาทันที

 

เมื่อลู่หลิงกระโดดหลบการโจมตีของก็อบลินคิงได้สำเร็จเขาหันความสนใจไปที่ก็อบลินทั่วไปก่อน เพราะพวกนี้จัดการง่ายกว่า เพียงไม่เวลาไม่กี่วินาทีก็อบลินทั่วไปที่เหลือก็ถูกลู่หมิงจัดการ และลู่หมิงก็พุ่งเข้าใส่ฮ็อบก็อบลินตัวสุดท้ายที่เหลือทันที

 

แต่ก่อนที่ดาบในมือของลู่หมิงจะได้จัดการฮ็อบก็อบลินตัวนั้น ดาบของก็อบลินคิงก็พุ่งเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อนทำให้ลู่หมิงพลาดโอกาสจัดการฮ็อบก็อบลินตัวนั้นไป ลู่หมิงกระโดดถอยหลังเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาและหยิบมีดที่เขาพกเอาไว้ปาใส่ก็อบลินคิง

 

เมื่อมันเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามได้คว้างอาวุธใส่มัน มันก็ยกดาบใหญ่ขึ้นมาป้องกันทันทีและในจังหวะนั้นลู่หมิงก็ได้พุ่งเข้าไปจัดการฮ็อบก็อบลินที่เหลือทันที

 

เมื่อเห็นว่าลูกน้องทั้งหมดของตนถูกจัดการไปก็อบลินคิงก็ถึงกับคำรามออกมาด้วยความโกรธและพุ่งเข้าใส่ลู่หมิงทันที ตัวของลู่หมิงกระโดดหลบการโจมตีอันบ้าคลั้งของก็อบลินคิงอย่างรวดเร็วพร้อมหลังไปเรื่อยๆ ในเวลานั้นเหงื่อเม็ดใหญ่ก็ได้ผุดขึ้นมาบนหน้าผากของเขา

 

‘ดูเหมือนฉันจะถูกกดดันแหะ’

 

ลู่หมิงถูกกดกัดจากก็อบลินคิงที่บ้าคลั้ง ในตอนนี้เขาเริ่มจะหัวเราะไม่ออกเสียแล้วดาบใหญ่ของก็อบลินคิงมีพลังทำลายสูงอย่างน่าเหลือเชื่อ สิ่งกีดขวางทั้งหมดถูกตัดเป็นสองส่วนทันทีที่ดาบของมันวาดผ่านทำเอาลู่หมิงต้องเพ่งสมาธิทั้งหมดไปในหลบหลีก

 

แต่ในจังหวะนั้นลู่หมิงก็ได้ก้าวพลาดเพราะเท้าของเขานั้นถูกสิ่งของหล่นลงมาขวาง ทำให้ก็อบลินคิงมีจังหวะโจมตีใส่เขา

 

‘บ้าเอ้ย !’

 

เมื่อเห็นว่าไม่มีโอกาสที่จะหลบแล้วลู่หมิงก็ได้ยกดาบขึ้นมาป้องกันการโจมตีของก็อบลินคิงเอาไว้ แต่ด้วยพละกำลังที่มหาศาลของก็อบลินคิงทำให้ร่างกายของลู่หมิงปลิวกระเด็นออกไปทันที

 

ตูม !!

 

ลู่หมิงปลิวไปกระแทกกับเสาหันที่อยู่ไม่ไกล เขารีบตั้งสติของตัวเองทันทีเมื่อเห็นว่าก็อบลินคิงกำลังวิ่งมาทางเขา ทันทีที่ตัวของก็อบลินคงเห็นว่าลู่หมิงกำลังเสียท่ามันก็ได้วาดดาบเข้ามาเพื่อหวังจะสังหารเขาทันที

 

กึง !!

 

ดาบของก็อบลินคิงหยุดชะงักจากการที่มันเข้าปะทะกับสิ่งก่อสร้างบางอย่าง เมื่อมันมองไปที่ดาบของตัวเองก็พบว่าดาบใหญ่ของมันนั้นฝังเข้าไปในเสาป้ายโฆษณาที่ทำมาจากเหล็กกล้า

 

ลู่หมิงยิ้มออกมาทันทีเมื่อเห็นว่าแผนของเขาสำเร็จแล้ว เขาก็คิดจะปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปเขาหยิบดาบขึ้นมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับกล่าวกับก็อบลินคิงว่า

 

“ในซอยแคบแกไม่ควรจะใช้ดาบใหญ่นะ”

 

พร้อมกับที่คำพูดของลู่หมิงจบลงดาบในมือของเขาก็ตัดผ่านลำคอของก็อบลินคิงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว