เมื่อซินหยาเดินเข้ามาในห้องที่สี่ในดันเจี้ยน สิ่งที่เขาได้เจอก็ทำให้เขาประหลาดใจ ข้างในเป็นห้องที่เต็มไปด้วยรูปภาพปริศนาและมีอุปกรณ์ปรุงยาตั้งไว้ที่กลางห้อง

“ไม่มีมอนเตอร์แบบนี้ กล้ามเนื้อของผมก็คงไม่จำเป็นล่งมั้งในห้องนี้” เมลติ้งสโนว์กล่าวพลางหัวเราะเบา ๆ

ซินหยายิ้มกว้างและตอบว่า “ไม่ต้องกังวลไป เดี๋ยวสมองของฉันจัดการเอง เธออยู่ตรงนั้นก่อนนะ ไว้ถ้ามีอะไรเดี๋ยวฉันจะเรียกเธอเอง”

“เข้าใจแล้ว พยายามเข้าล่ะ” เมลติ้งสโนว์กล่าว

ซินหยามองไปรอบ ๆ ห้องและมองหาว่าในห้องนี้เขาต้องทำอะไร เขามองดูและพบว่าเขาต้องแกะปริศนาจากรูปภาพเพื่อที่จะได้วิธีการปรุงยา หากเขาทำสำเร็จเขาจะได้สูตรปรุงยาใหม่ด้วย

แต่สิ่งที่เขาติดใจอยู่เรื่องเดียวคือมันดูง่ายเกินไป เขาไม่รู้ว่าผู้สร้างจงใจให้เป็นแบบนี้รึเปล่าแต่เพื่อความไม่ประมาทเขาต้องระวังทุกฝีก้าว

ซินหยาได้พูดสิ่งที่ตัวเองคิดให้เมลติ้งสโนว์ฟัง

“งั้นเราต้องหาวิธีไขปริศนารูปภาพเพื่อที่จะได้สูตรปรุงยางั้นเหรอ?” เมลติ้งสโนว์ถาม

“ใช่ นี่น่าจะเป็นเงื่อนที่ใช้เคลียร์ห้องนี้”

“พี่แน่ใจใช่มั้ยว่ามันเป็นแบบนั้น” เมลติ้งสโนว์มองอย่างไม่เชื่อ

“ฉันก็หวังว่ามันเป็นไปตามที่ฉันคิดนะ” ซินหยาพูดขณะเดินไปที่กำแพงที่ใกล้เขามากที่สุดและเอามือสัมผัสรูปภาพ ทันใดนั้นการแจ้งเตือนก็ดังขึ้นมาทันที

[คุณได้เปิดการทำงานของห้องที่สี่! คุณมีเวลาเพียง 15นาที ในการปรุงยา! หากคุณทำไม่สำเร็จ คุณจะตายทันที]

“ไม่น้า!!!” เมลติ้งสโนว์ตะโกนออกมา

ซินหยามองไปรอบ ๆ และพบว่าห้องกำลังพังลงมาอย่างช้า ๆ หากพวกเขาไม่รีบพวกเขาจะถูกฝังทั้งเป็น

“เมลติ้งสโนว์รีบมาแก้ปริศนาอื่น ๆ เร็วเข้า”

ซินหยาแก้ปริศนาอย่างรวดเร็ว แม้มันจะดูยากแต่สำหรับเขามัยง่ายมาก เนื่องจากทำมักจะแก้ปริศนาต่าง ๆ เพื่อแก้เหงา เนื่องจากแม่เลี้ยงคนนั้นได้นำสมาร์ทโฟนของเขาออกไป ทำให้เขาต้องหาอะไรทำเพื่อลดความตึงเครียด

ผ่านไป 6นาที ซินหยาก็แก้ไปได้สามปริศนาแล้ว เขาได้ยินเสียงบ่นของเมลติ้งสโนว์ที่บ่นว่าทำไมมันไม่ผ่านซะที มันทำให้เขารู้สึกขบขันขึ้นมาเล็กน้อย

หลังจากแก้ไปที่ปริศนาอันต่อไปเสร็จเขาก็พบว่าเขาตั้งปรุงยาอะไร หลังจากตรวจให้แน่ใจแล้ว เขาก็กำลังจะหันไปบอกข่าวดีแต่เมลติ้งสโนว์แต่จู่ ๆ เด็กหนุ่มก็ได้ตะโกนขึ้นมา

“ไชโย ทำเสร็จแล้ว” เมลติ้งสโนว์ตะโกนอย่างมีความสุข “เห็นอย่างนี้ ผมก็ฉลาดปราดเปรื่องนะ”

ซินหยามองไปที่ภาพที่เมลติ้งสโนว์แก้ได้ “ทำได้ดีมาก”

ในภาพแสดงสนุมไพรสีฟ้า 2ชนิด สมุนไพรสีเขียว 1ชนิดและน้ำหนึ่งขวด สิง่ที่เขาต้องทำก็คือยามานาธรรมดา ๆ ที่จะช่วยเพิ่ม 200หน่วย หลังจากที่กินเข้าไป

เขาต้องใช้เวลาสองนาทีในการสร้างและตอนนี้เหลือเวลาเพียงสามนาที เขาต้องเริ่มทำมันได้แล้ว

การปรุงยานั้นเป็นศาสตร์ที่ละเอียดอ่อน เขาควรจะใจเย็นไม่ควรร้อนรนสิ่งนี้เป็นสิ่งที่เขาได้เรียนรู้ในชีวิตที่แล้วของเขา

แม้ว่าตัวเกมจะมีโปรแกรมช่วยเหลือแต่มันก็ใช้มือทำอย่างมั่นคง หากจะพึ่งพโปรแกรมในเกมเพียงแค่อย่างเดียวจะทำให้ได้เพียงยาธรรมดาเท่านั้นแต่ถ้าผู้เล่นใช้ทักษะของตัวเองควบคู่ไปด้วย มันจะทำให้ได้ยาคุณภาพสูงออกมา

บางคนอาจสงสัยว่าความแตกต่างระหว่างยาธรรมดากับยาคุณภาพสูงนั้นต่างกันเพียงใด คำตอบง่าย ๆ ก็คือจะได้ค่าต่าง ๆ ของตัวยาเพิ่มขึ้นมากกว่าปกติ นอกจากนี้มันยังค่าสถานะบางเพิ่มเข้าไปอีกด้วยอีกด้วย

ยกตัวอย่างเช่นหากผู้เล่นกำลังต่อสู้กับมอนเตอร์ พวกเขาที่ได้รับบาดเจ็บ พวกเขากินยาเพิ่มเลือดคุณภาพสูงเข้าไป นอกจะได้เลือดคืนมาแล้ว พวกเขายังได้การเด้งเลือดในชั่วระยะเวลาหนึ่งด้วย

นี่คือเหตุผลที่ซินหยาพยายามอย่างดีที่สุดที่จะยาคุณภาพสูงขึ้นมา เขาคิดว่าลำพังแค่ยาธรรมดามันไม่น่าจะเพียงพอที่จะผ่านห้องนี้ได้

ผ่านไปสองนาที ซินหยาก็ปรุงยาสำเร็จ เขาจดจ่อกับการปรุงจนไท่รู้ตัวเลยว่าเมลติ้งสโนว์ยืนอยู่ใกล้เขาตอนไหนและเด็กหนุ่มก็กำลังบันทึกภาพอยู่

ทันในนั้นห้องก็ได้หยุดพังทลายและการแจ้งเตือนได้ปรากฏขึ้นมา ตอนนี้พวกเขาเคลียร์ห้องนี้ได้สำเร็จแล้ว

“ว้าว!! นั้นยาคุณภาพสูงรึเปล่า?” เมลติ้งสโนว์ถาม “ผมคิดว่ามีเพียง NPC เท่านั้นที่สามารถสร้างยาระดับนี้ขึ้นมาได้”

“ถ้ามีความตั้งใจที่เพียงพอ ใคร ๆ ก็สามารถทำได้” ซินหยากล้าวอย่างถ่อมตัว

“งั้นห้องต่อไปเป็นห้องสุดท้ายแล้วสินะ” เมลติ้งสโนว์กล่าวพลางมองไปที่ประตู

มันเป็นประตูสีแดงขนาดยักษ์ที่มีควันสีดำน่าขนลุกกำลังไหลออกมา จากนั้นซินหยาได้กล่าวออกมา

“ใช่ นั่นแหละห้องบอส”