ซินหยากับเมลติ้งสโนว์มองไปที่ประตูสีแดงด้วยความกังวล พวกเขารู้ว่าห้องบอสเป็นส่วนที่ยากที่สุดในดันเจี้ยนนี้ แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกประหม่าแต่ก็มั่นใจว่าจะสามารถจัดการบอสนั่นได้

“เธอมียาเพิ่ม HP พอมั้ย” ซินหยาถาม

“ผมน่าจะมีเป็นโหลเลย แล้วของพี่ล่ะ”

“เธอต้องถามด้วยเหรอ?”

“ฮ่า ๆ จริงสิ พี่เป็นนักปรุงยานี่จะไม่มีพอได้ยังไง” เมลติ้งสโนว์ตอบด้วยรอยยิ้ม “งั้นพวกเราเข้าไปกันเถอะ”

เมื่อพวกเขาเปิดประตูสีแดง ควันสีดำที่มีกลิ่นเหม็นได้พัดเข้าปะทะใบหน้าของพวกเขา

พวกเขายกมือมาป้องด้วยความรังเกียจ จากนั้นก็มีการแจ้งเตือนปรากฏขึ้นมา

[คุณเข้าสภาวะติดพิษ HP ของคุณจะลดลงเรื่อย ๆ จนกว่าคุณจะออกจากห้องนี้]

“บ้าจริง!” ซินหยาอุทานออกมาพร้อมกับบนหัวของเขามีตัวเลข -1 ปรากฏขึ้นเรื่อย ๆ “HP ของเธอสูงสุดที่เท่าไหร่”

“ประมาณ 500 น่ะ” เมลติ้งสโนว์ตอบ

“ของฉันแค่ 250 เอง รีบฆ่ามอนเตอร์ตัวนี้เร็วเข้า” ซินหยากลาวอย่างเคร่งเครียด

ซินหยามองไปรอบ ๆ เห็นต้นไม้ที่เขียวชอุ่มในห้องอื่น ๆ ส่วนในห้องนี้พวกพืชทั้งเหี่ยวแห้งและโรยรา เขามองไม่เห็นมอนเตอร์ตัวไหนเลยเห็นแต่โพเดียมสำริดที่มีหนังสือวางอยู่ด้านบน ตัวหนังสือมีฝาแก้วครอบเอาไว้ เขาคิดว่ามันน่าจะเป็นบันทึกของซิลแว็ค

“ฉันคิดว่าหากเราสัมผัสหนังสือเล่มนั้นเมื่อไหร่มอนเตอร์จะปรากฏตัวขึ้นมา” ซินหยา “แต่ปัญหาก็คือฉันไม่รู้ว่า มันจะโผล่มาจากทางไหน”

“พี่ไปเอาหนังนั่นเลย ถ้ามีมอนเตอร์โผล่ขึ้นมา ผมจะเข้าไปขวางเอาไว้เอง”

“แผนฟังดูเข้าท่า”

ซินหยาได้วิ่งเข้าไปใกล้หนังสือ อีกนิดเดียวเขาจะแตะมันได้แล้วแต่เขาถูกผลักออกกระเด็นไปไกล สร้างความเสีย 30หน่วย ให้แก่เขา

ผู้โจมตีเป็นเศษขวดยาที่แตก มันมีสสารที่หลากหลาย สสารเหล่านั้นได้รวมกันเป็นมวลขนาดยักษ์ มันเหมือนกับมาร์ชเมลโล่ที่ยืดยาวไร้รูปทรงขนาดใหญ่ มันขยับตัวไปมานอกขวดแก้ว

เมลติ้งสโนว์ได้พุ่งไปโจมตีมันแต่ไม่ว่าเขาพยายามต่อสู้กับมันยังไง เขาก็ไม่สามารถเข้าไปในระยะของมันได้เนื่องจากมันสามารถโจมตีระยะไกลได้

ด้วยสถานการณ์เช่นนี้ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก

ในจังหวะนั้นเอง ซินหยาก็นึกแผนการบางอย่างออก ดูเหมือนว่ามอนเตอร์ตัวนี้จะไม่สามารถโจมตีพวกเขาสองคนพร้อมกันได้ ต้องมีคนใดคนหนึ่งดึงความสนใจจากมันจึงจะสามารถเข้าประชิดตัวได้

เมื่อคิดแผนการได้เสร็จสรรพแล้ว ซินหยายกขวดยาขึ้นมาดื่มและเข้าต่อสู้

ดูเหมือนสิ่งที่ซินหยาคิดจะถูกต้อง มันไม่สามารถโจมตีพวกเขาพร้อมกันได้

ทางด้านเมลติ้งสโนว์ที่งง ๆ ในตอนแรก เขาก็เข้าใจได้ในเวลาอันรวดเร็ว

เขาจะพุ่งไปข้างหน้าในระหว่างมอนเตอร์พุ่งไปหาซินหยา เมื่อเมลติ้งสโนว์เข้ามาประชิดตัวได้ เขาก็ได้ฟันไปที่ตัวของมัน มอนเตอร์ได้ยกการ์ดขึ้นมาป้องกันและผลักเขาให้ห่างจากมัน

*ซ่า*

หลังจากที่เมลติ้งสโนว์ฟันมอนเตอร์ก็มีสารเหนียวหนืดกระจายทั่วตัวของเขา ทำให้เขาได้รับความเสียหายที่ร้ายแรง เขารีบซดยาทันทีและกลับไปโจมตีมันต่อ เขาดูที่ตารางสกิลของเขาและพบว่าตอนนี้มันติดในช่วงคูลดาวน์อยู่ เขารู้สึกหัวเสีย เขาไม่น่าใช้มันเมื่อก่อนหน้านี้เลย

ตัดภาพมาที่ซินหยา เขาพยายามเต็มที่ให้การหลบทุกการโจมตีที่ถาโถมเข้ามา เขาตั้งห้ามพลาดแม้แต่ครั้งเดียว ไม่อย่างนั้นเขาจะตายทันที

*ซู่ม*

เมลติ้งสโนว์เกิดใช้งานสกิลโซนิค สกิลนี้จะทำให้ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นเป็นสามเท่าในช่วงระยะเวลาหนึ่ง นี่น่าจะเป็นสกิลที่เหมาะจะใช้กับมอนเตอร์ตัวนี้

เมลติ้งสโนว์ได้ตั้งท่า ก่อนที่เขาจะเปิดฉากการโจมตี เขาได้หันไปบอกซินหยาว่า

“พี่ดริฟ ไปคว้าหนังสือมาเลย ส่วนเจ้านี่เดี๋ยวผมจัดการเอง!!”