SPH: บทที่ 145 ก็เอาออกมาให้ดูสิ

 

“ปั๊บ” “กรุณาหยดเลือดของคุณลงไป!”

 

เย่หยู่ตกตะลึง อุปกรณ์โบราณ ดูถูกไม่ได้เลย!

 

ดังนั้น แหวนมิติจึงจําเป็นต้องมีเลือดหยดหนึ่ง เพื่อให้สามารถจดจําเจ้าของได้!

 

ติ่ง! ทิ้ง!

 

หยดเลือด หล่นลงบนแหวนสําหรับเก็บของเลิฟซิก และถูกดูดซึมในเวลาไม่นาน

 

หลังจากใส่แหวนกลับเข้าไปอีกครั้ง เย่หยู่ก็พยายามที่จะส่งพลังแห่งจิตวิญญาณของเขาใส่เข้าไป

 

พรึ่บ!

 

ในใจของเย่หยู่ มีภาพภายในวงแหวนมิติปรากฏขึ้น

 

แหวนสําหรับเก็บสิ่งของ มีขนาดประมาณหนึ่งห้อง ข้างในนั้นว่างเปล่าและไร้สิ่งมีชีวิตใดๆ

 

เย่หยู่ ดึงเข็มฝนดอกท้อออกมา ห่อหุ้มด้วยพลังวิญญาณของเขา และเก็บไว้ในวงแหวนสําหรับเก็บของของเขา

 

พรึ่บ!

 

มือของเย่หยู่นั้นว่างเปล่า พลังงานทางจิตวิญญาณของเขาก็กลับเข้าไปในวงแหวนมิติ และเขาค้นพบว่ามีกล่องไม้อยู่ข้างใน!

 

พรึ่บ!

 

พลังงานทางวิญญาณของเขา ห่อหุ้มรอบกล่องไม้และกลับไปที่มือของเย่หยู่

 

ปากของเย่หยู่ เผยรอยยิ้มและเก็บเข็มฝนดอกท้อ ไว้ในวง แหวนสําหรับเก็บของเขา

 

ถัดไปเเย่หยู่เก็บทุกอย่างที่เขามีไว้ในแหวนมิติของเขา รวมถึงน้ํายาสัตย์จริง,แผ่นหยกสลักประตูมังกร, ไฟแช็คระดับสูง,เสื้อคลุมเทพเจ้าแห่งการเสี่ยงโชค ยาเพิ่มพลังปราณ!, แบบร่างหอคอยเทพเจ้าข้ามกาลเวลา (ภัตคารอําม ฤต)

 

หลังจากคิดไปซักพัก เเย่หยู่ เขาก็เก็บของที่มีความจําเป็นเล็กน้อย ในชีวิตประจําวันในแหวนมิติ เนื่องจากยังมีพื้นที่เหลืออีกเล็กน้อย ซึ่งไม่ได้มีน้ําหนักมากนัก

 

เย่หยู่เหยียดเอวของเขา ออกไปมองนอกหน้าต่าง ท้องฟ้าแจ่มใส รู้สึกมีความสุขมาก

 

“ระบบ!”

 

“มนุษย์: เย่หยู่ (ลัทธิเต๋าระดับ 2)”

 

“ร่างกาย: ร่างจิตวิญญาณดาบ”

 

“จํานวนที่ขโมย: 0”

 

“คะแนนเต๋า ที่ยอดเยี่ยม: 40/3000”

 

“ความสามารถพิเศษ: ทักษะการคํานวน, การคํานวนในใจขั้นสูงสุด, สิบสามเข็มของเผ่าภูติผี, หน้ากากราชันย์เพลง, รัศมีการป้องกัน, ไอคําสาป, ปรมาจารย์ด้านการทําอาหาร, เทคนิคการต่อสู้ด้วยปืน, เงาจําแลง, การขับเคลื่อนกลไก, ปรมาจารย์ด้านวรรณกรรม, ความเศร้าของผีสาว”

 

“ทักษะความสามารถ: 36 กระบวนท่าของท่าออกกําลังกาย สุดยอดกําปั้นระดับแปดแห่งอาณาจักรซ่ง สัญลักษณ์แห่งชีวิตและความตายที่แท้จริง เมล็ดวิญญาณ” 

 

“รายการสิ่งของ: น้ํายาสัตย์จริง , แว่นโคนัน, แผ่นหยก สลักประตูมังกร,แหวนมิติเลิฟซิก, ไฟแช็คระดับสูง, เสื้อคลุมเทพเจ้าแห่งการเสี่ยงโชค, ยาเพิ่มพลังปราณ, แบบร่างหอคอยเทพเจ้าข้ามกาลเวลา, เข็มฝนดอกท้อ, เข็มฝนดอกท้อ (ที่ถูกใช้แล้ว)”

 

“ผู้ใต้บังคับบัญชา: เขย่าสวรรค์ เนี่ยเสี่ยวเชียน”

 

“ลอตเตอรี่: 0”

 

เมื่อมองไปที่หน้าจอประมวลผล เย่หยู่ค้นพบว่าหลังจากก้าวไปสู่ระดับที่สองของลัทธิเต๋า จํานวนคะแนนประสบการณ์ที่จําเป็นในการเข้าถึงระดับที่สาม

 

เพิ่มขึ้นเป็น 3,000 คะแนน

 

หลังจากใช้คะแนนเต๋า 1,000 คะแนนเพื่ออัพเกรด ทําให้เขาเหลือเพียง 40 คะแนนของคะแนนเต๋าเท่านั้น

 

ถอนหายใจหนักมาก แต่ก้าวหน้าไปได้ไกลมาก!

 

เย่หยู่ถอนหายใจ ลุกขึ้น และออกจากบ้าน

 

ในพื้นที่ ภูเขาอันห่างไกลของเมืองหมิง

 

คฤหาสน์สุดหรูตั้งอยู่ที่นั่น

 

คฤหาสน์ถูกสร้างขึ้นบนภูเขา และกินพื้นที่จํานวนมาก

 

สภาพแวดล้อมถูกบดบังด้วยต้นไม้และลําธาร สภาพแวดล้อมเงียบสงบอย่างน่ากลัว

 

ด้านนอกของคฤหาสน์ ถูกปิดกั้นด้วยรั้วเหล็ก เมื่อมองผ่านรั่วเข้าไป จะเห็นได้ว่าภายในคฤหาสน์นั้นเป็นทุ่งหญ้าลีบแบน ซึ่งมีอาคารสูงสไตล์ยุโรปมากมาย

 

อีกด้านหนึ่งของคฤหาสน์มีไร่องุ่นอยู่

 

เถาองุ่นเติบโตอย่างเป็นระเบียบ และเต็มไปด้วยองุ่นที่ละเอียดอ่อน และมีเสน่ห์

 

อย่างไรก็ตาม มีรถยนต์ประมาณสิบกว่าคันหรือมากกว่านั้นที่จอดอยู่ ด้านนอกคฤหาสน์

 

มันไม่ใช่รถที่หรูหรา ในทางตรงกันข้าม มันเป็นรถยกที่พบเห็นได้ทั่วไปในสถานที่ก่อสร้าง

 

คนงานหลายคนสวมเครื่องแบบ กําลังยืนอยู่ด้านนอกคฤหาสน์ มองไปที่บรรยากาศที่แปลกใหม่

 

คนงานที่สวมหมวกป้องกัน ก้าวไปข้างหน้าเดินขึ้นไป ที่หัวหน้าและกระซิบ “หัวหน้า เราจะทําลายมันลงจริงๆหรือ?”

 

หัวหน้าเป็นชายวัยกลางคนที่มีผิวสีแทน ขณะนี้ เขากําลังมองดูที่คฤหาสน์ในความงุนงง เมื่อได้ยินคําถามของคนงาน หัวหน้าก็ถอนสายตาออก และพูดด้วยเสียงต่ําว่า “รื้อมันซะ!”

 

เมื่อคนงานด้าน ได้ยินคําสั่งจากหัวหน้า พวกเขาทั้งหมดก็ลังเล

 

” หัวหน้า คฤหาสน์หลังนี้ใช้เงินสร้างไปมากมายมันน่าเสียดาย หากจะซื้อมันทิ้งไปใช่หรือไม่?”

 

“ถูกต้องแล้ว นี่มันดูดีเกินไป! ฉันไม่สามารถทนซื้อมันทิ้งได้!”

 

“ถูกต้อง หัวหน้า คุณได้ยินมาผิดไหม? ใครจะไร้ความปราณีที่จะทําลายคฤหาสน์ที่สวยงามเช่นนี้ลงได้!”

 

“พวกเรา ควรจะถามอีกรอบมั้ย?” บางที่เราได้ยินมาผิด?

 

“สวัสดีผู้จัดการ นี่คือจางเว่ย มีบางอย่างที่ผมต้องการตรวจสอบกับคุณ”

 

“ใช่ มันเป็นคฤหาสน์สไตล์ยุโรป ที่ตั้งอยู่ในแถบชานเมืองด้านตะวันออก คุณแน่ใจหรือไม่ว่าต้องการทําลายมันทิ้ง?”

 

“ทั้งหมด?”

 

“ดี!” ผมเข้าใจ! ”

 

นอกคฤหาสน์ ผู้นําของคนงานวางโทรศัพท์มือถือลง

 

เมื่อมองไปที่คนงานหลายสิบคน จางเว่ยพูดด้วยน้ําเสียงหนักแน่น “ฉันได้ตรวจสอบสถานการณ์แล้ว และยืนยันว่าเราจะทําลายคฤหาสน์นี้!”

 

คนงานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะมองดูคฤหาสน์อย่างน่าเศร้า

 

“ถอนหายใจ ช่างน่าเสียดาย!”

 

“ฉันได้ยินมาว่า มีคนเพิ่งซื้อคฤหาสน์นี้ และพวกเขาต้องการซื้อมันทิ้ง”

 

“จุ๊ๆ เราไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับโลกของคนรวย!”

 

ผู้นําของคนงาน มองดูฉากวุ่นวายและตะโกนว่า” พอแล้ว! ถึงเวลาทํางานแล้ว!”

 

แกรัก!

 

ประตูเหล็กอันสง่างามของคฤหาสน์ถูกผลักเปิดออกและมีรถไถดิน อีกหนึ่งเสียงคํารามเข้ามา

 

มันง่ายมากที่จะทําลาย มากกว่าที่จะสร้าง

 

คนงานหลายสิบคน รวมถึงเครื่องจักรขนาดใหญ่จํานวนโหลๆ ในเวลาเพียงครึ่งวัน คฤหาสน์สุดหรูแห่งนี้ได้ถูกรื้อทิ้งแล้ว

 

ตูม!

 

ได้ยินเสียงคํารามของรถที่ใกล้เข้ามาจากระยะไกล

 

คนงานที่ทํางานเสร็จแล้ว ยกหัวของพวกเขาอย่างอยากรู้อยากเห็น มองไปที่ยังเส้นทางบนภูเขา

 

“รถยนต์กําลังมา! ฉันสงสัยว่ามันเป็นเจ้าของคฤหาสน์นี้หรือไม่”

 

“นั่นควรจะเป็นอย่างนั้น ฉันได้ยินมาว่าเขาต้องการที่จะสร้างอาคารอีกหลังหนึ่ง หลังจากรื้อระดับอาคารนี้”

 

“อะไรนะ?” แม้ว่าเขาจะมีเงินมาก แต่เขาก็เล่นอย่างนี้ไม่ได้ ”

 

คนงานมองไปที่เส้นทางบนภูเขา พวกเขาต้องการที่จะรู้ว่า คนที่ร่ํารวยแบบไหนกันที่ทําอะไรแบบนี้

 

เย่หยู่ ขับรถขึ้นไปตามเส้นทาง มองไปรอบๆที่เงียบสงบและรู้สึกพึงพอใจมาก

 

ครู่ต่อมา ประตูคฤหาสน์สามารถมองเห็นได้ในระยะไกล อย่างไรก็ตาม ไม่มีอาคารที่ยื่นออกมาจากพื้นดินอีกต่อไป

 

“ที่นี่!” “ตามที่คาดหวังจากคนรวย เพียงแค่ดูรถคันนี้ คุณสามารถบอกได้ว่ามันไม่ธรรมดาเลย!”

 

“เวร!” นี่เป็นเคอนิกเล็กก์รุ่นที่จํากัด! “

 

“น่าทึ่ง! ไม่น่าแปลกใจ ที่จะเอาแต่ใจ!”

 

เอี๊ยดอ๊าด!

 

หลังจากรถสปอร์ตหยุดลง เย่หยู่ก็เดินลงมาและได้รับการต้อนรับจากกลุ่มคนงาน

 

เมื่อมองดูผู้นําวัยกลางคนเดินมา เย่หยู่ถามว่า “คุณคือหัวหน้าใช่ไหม?”

 

จางเว่ยพยักหน้า “ใช่ ผมคือจางเว่ย โครงการนี้เสร็จสิ้นแล้ว”

 

เย่หยู่มองไปที่พื้นราบภายในคฤหาสน์ ยิ้มแล้วกล่าวว่า “ดีมาก ที่นี้ก็จะสะดวกสบายกว่านี้มาก!”

 

จางเว่ยมองใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเย่หยู่ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามว่า “ฉันขอถามอะไรคุณได้ไหม?”

 

เย่หยู่มองไปที่ชายผู้ผิวสีแทน และยิ้มแบบเรียบง่าย พูดว่า “เอาสิ ว่ามาเลย”

 

จางเว่ยพิจารณาข้อเสนอสักครู่แล้วพูดว่า “ได้ยินมาว่า คฤหาสน์นี้มีมูลค่าหลายร้อยล้านหยวน และมีสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ จําเป็นต้องสร้างบ้านใหม่จริงๆหรือไม่?”

 

เย่หยู่ พยักหน้าและพูดอย่างตั้งใจว่า “แน่นอนว่า มันจําเป็น ผมไม่ชอบสไตล์ยุโรปนี้! ผมอยากจะเปลี่ยนมัน”

 

จางเอ่ยอ้าปากค้าง แต่ไม่พูดอะไรเลย

 

เขาถอนหายใจกับตัวเอง เขาไม่ชอบสไตล์แบบนี้ คฤหาสน์ที่มีค่าหลายร้อยล้าน ที่มีค่ายิ่ง! ยิ่งกว่านั้น ถ้าเขาจะสร้างขึ้นใหม่ค่าใช้จ่ายก็จะมากขึ้นไปอีก!

 

เย่หยู่ยืนอยู่นอกคฤหาสน์ และดูภูมิประเทศภายใน เขาค้นพบว่าคฤหาสน์นี้ ค่อนข้างน่าซื้อ และเหมาะอย่างยิ่งสําหรับการสร้างร้านเทพเจ้านักปรุงอาหาร!

 

เย่หยู่ หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา และโทรหาประธานของหวังต่งอสังหาริมทรัพย์

 

“เฮ้ผมเอง เเย่หยู่”

 

“โอ๊ะ!” น้องเย่! คฤหาสน์พร้อมหรือยัง?“

 

“ใช่ คุณไม่ได้ติดต่อบริษัทก่อสร้างไว้ใช่ไหม? ให้พวกเขาส่งวิศวกรไป!”

 

“ตกลงๆ พวกเขารอมานานแล้ว และจะมาที่นี้ในเร็วนี้ๆ

 

เย่หยู่ วางโทรศัพท์ของเขาและรอสักครู่ บริษัทก่อสร้างที่หวังต่งติดต่อไว้ ก็มาถึงในที่สุด

 

ทั้งหมดห้าคนมาถึงที่นี่ นําโดยชายวัยกลางคนในวัยห้าสิบของเขา

 

ลู่เฉินกิว เดินไปที่เย่หยู่ และถามว่า “คุณเป็นเจ้าของคฤหาสน์นี้หรือไม่?” ผมสงสัยว่าบ้านแบบไหนที่คุณต้องการสร้าง?“

 

“ถูกต้องแล้ว!”

 

ลู่เฉินกิว จ้องมองเย่หยู่สักครู่ แล้วพูดด้วยความเย่อหยิ่งเล็กน้อย ” ฉันเป็นหัวหน้าวิศวกรของบริษัทรับเหมาก่อสร้างหัวเซี่ย

 

สู่เฉินกิว! คุณต้องการสร้างบ้าน และปฏิเสธการออกแบบของทางเรา ผมอยากเห็นว่า การออกแบบแบบไหน ที่คุณสามารถนําออกมาได้