ภายในมิติเวทของเกอซียังคงเป็นดังเช่นก่อนหน้านี้ ขุมพลังงานบริสุทธิ์สะอาดกระจายกว้างไปทั่วชั้นบรรยากาศ แม้กระทั่งผืนแผ่นดินสีนิลที่ไร้พรรณพืชก็ยังอุดมไปด้วยความสมบูรณ์เปี่ยมไปด้วยกระแสแห่งพลังชีวิต

 

ทว่านางหาได้กลับมาเพื่อชื่นชมผืนธรณีหรือให้ความใส่ใจต่อบ่อน้ำทิพย์ธาราแต่ประการใด

 

ก่อนที่นางจะออกไปจากมิติเวทสายตาของนางตวัดผ่านไปเห็นประตูบานแรกของพระราชวังซูมี่เปิดกว้างอยู่

 

พึงทราบว่านางครอบครองแดนดินในมิติเวทนี้มาเนิ่นนานกว่าสิบปีแล้ว อีกทั้งยังเฝ้าเพียรพยายามค้นหาทางเข้าสู่ด้านในของวังซูมี่นี้นับพัน ๆ ครั้ง ไม่ว่าจะด้วยน้ำแข็ง เปลวเพลิง ระเบิด…..ทุกวิธีการที่นางพอจะสรรหาได้ล้วนไม่สามารถทำให้บานประตูแม้เพียงหลังเดียวเปิดออกได้ มันไม่อาจสร้างผลกระทบใดแม้เพียงรอยขีดข่วนให้เกิดขึ้นในสถานที่แห่งนี้เลย

 

เกอซีเร่งฝีเท้าตรงไปด้านหน้าวังซูมี่ หญิงสาวต้องประหลาดใจเมื่อได้เห็นลำแสงสีทองล้นทะลักผ่านออกมาจากบานประตูที่ถูกแง้มออกครึ่งหนึ่ง

 

บานประตูบานแรกแห่งวังซูมี่เปิดออกได้แล้วจริง ๆ  !

 

ภายในใจเต้นระรัวอึกทึกด้วยความตื่นเต้นยินดีอย่างสุดแสน

 

เกอซีรีบย่างฝีเท้าเข้าสู่ด้านในห้อง  เมื่อหญิงสาวก้าวเข้ามาถึงภายใน เสียงกังวานใสดังชัดขึ้นในหัวพร้อมด้วยเรื่องราวแปลกประหลาดที่ผุดโผล่ขึ้นในใจ

[เมล็ดพันธุ์กล้าแห่งซูมี่ขับเคลื่อนแล้ว บานประตูหยกสวรรค์แห่งพระราชวังซูมี่ถูกเปิดเผยออก ทิพย์ธาราแห่งความสันโดษชั้นเก้า และผืนธรณีลำนำศักดิ์สิทธิ์บรรพกาล ล้วนเริ่มดำเนินไป

 

ทิพย์ธาราแห่งความสันโดษชั้นเก้ามีคุณสมบัติในการเพิ่มกระแสพลังปราณ สกัดกลั่นขุมพลังอันบริสุทธิ์ อีกทั้งยังช่วยรักษาอาการบาดเจ็บและแผลฉรรจ์ สามารถนำไปใช้เป็นส่วนผสานโอสถเพิ่มคุณสมบัติแห่งตัวยาให้ส่งผลเลิศอย่างถึงขีดสุด อีกทั้งยังเป็นตัวยาสำคัญช่วยเร่งให้เกิดการคลอดบุตร

 

ผืนธรณีลำนำศักดิ์สิทธิ์บรรพกาล มีคุณสมบัติช่วยให้พรรณพืชเจริญเติบโตได้อย่างรวดเร็วกว่าการเพาะปลูกบนผืนดินปกติถึงร้อยเท่าตัว ดินสีนิลช่วยโอบอุ้มพฤกษาเวทให้เจริญขยายได้โดยไม่ต้องอิงอาศัยแหล่งน้ำ]

 

แน่นอนแล้วว่ามิติเวทของนางเลื่อนภูมิขึ้นอย่างแท้จริง อีกทั้งดินสีนิลดำด้านนอกพระราชวังยังเอื้อประโยชน์อย่างสูงแก่การเพาะเลี้ยงพฤกษาเวท ทว่าทิพย์ธาราแห่งความสันโดษชั้นเก้าที่กล่าวว่ามีคุณสมบัติในการเพิ่มคุณสมบัติแห่งโอสถและเร่งปฏิกริยาในการคลอดบุตร หมายถึงอะไร ?

 

เสียงบรรยายนั้นค่อย ๆ เลือนลางจางหายไปจากใจ หลงเหลือทิ้งไว้เพียงรอยแย้มยิ้มที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของหญิงสาว ยามนี้ความคิดคำนึงของเกอซีถูกฉุดดึงไปหาฟองไข่ขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ใจกลางห้อง

 

ถูกต้องแล้ว ที่กลางห้องลำดับที่หนึ่งแห่งพระราชวังซูมี่คือสิ่งที่มีรูปร่างทรงไข่ขนาดยักษ์ลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ

 

แสงสะท้อนแวววาวอ่อนจางสีทองถูกปลดปล่อยออกมาจากฟองไข่ขนาดมหึมา เมื่อมองลอดผ่านชั้นเปลือกบางนั้นปรากฏภาพที่เลือนลางของสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งในร่างที่ขดงอลอยกลิ้งตัวอยู่ด้านในอย่างเงียบงัน

 

ชำเลืองสายตาผ่านคราแรก เจ้าฟองไข่ขนาดยักษ์นั้นทำให้เกอซีนึกถึงสตรีตั้งครรถ์ในโลกยุคปัจจุบันที่สามารถใช้ระบบอุลตราซาวด์ส่องให้เห็นความเป็นไปของทารกในครรภ์ได้อย่างชัดเจน นางหยั่งรู้ได้ด้วยสัญชาตญาณที่แรงกล้าว่าสิ่งมีชีวิตที่อยู่ด้านในฟองไข่ยังคงมีชีวิต

 

เพียงทว่าภายใต้บานประตูหยกสวรรค์นั้นว่างเปล่าปราศจากสิ่งใดนอกเหนือไปจากไข่ใบใหญ่ที่แปลกตา ซึ่งเกินเลยกว่าความคาดคำนึงของนาง

 

เกอซีย่างกรายเข้าไปด้านหน้าด้วยฝีเท้าแผ่วเบา นางค่อย ๆ ประชิดใกล้ฟองไข่ก่อนจะสำรวจไปจนรอบ กรุ่นกลิ่นอ่อนบางประดุจขนมปังอุ่น ๆ โชยแตะปลายจมูก

 

หญิงสาวกลับต้องรู้สึกแปลกประหลาดใจเมื่อความรับรู้กลับคุ้นชินกับความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดปรากฏขึ้นมาเช่นนี้ ฉับพลันบางสิ่งผุดขึ้นจากเบื้องลึกในจิตใจ ประดุจดั่งสิ่งมีชีวิตชนิดนั้นกับนางมีสายสัมพันธ์ต่อกันทางสายโลหิต ในช่องหูของนางพลันได้ยินเสียงก้อง “ตุ้บ ตุ้บ” เสียงชีพจรสิ่งมีชีวิตตัวน้อย

 

เกอซีค่อย ๆ เหยียดยื่นแขนออกไปด้วยสีหน้าที่ฉงนงงงวยอย่างยิ่ง นางบรรจงสัมผัสเปลือกไข่ที่เรียบลื่นขนาดยักษ์ด้วยความรักใคร่

 

“ท่านแม่— ท่านแม่—-”

 

น้ำเสียงกังวานใสของเด็กน้อยที่ยังเจริญเติบโตไม่เต็มวัยดังก้องสะท้อนอยู่ในหัวทำให้หญิงสาวสะดุ้งโหยงด้วยความแตกตื่นใจ นางรีบชักแขนกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว เมื่อหันกลับไปหาไข่ฟองใหญ่ที่น่าฉงนนี้อีกคราจึงพบว่า แสงสว่างเรืองรองสีทองที่โอบล้อมรอบฟองไข่นั้นเจิดจ้าสว่างไสวยิ่งกว่าแต่ก่อน

 

เมื่อครู่ เป็นเพียงจินตนาการของนาง ? เหตุใดนางจึงรู้สึกว่าตนได้ยินเสียงเด็กน้อยพูด ?

 

ภายในห้องนี้ว่างเปล่าไร้สิ้นแม้เพียงเงาของผู้ใดอื่น คงมิใช่ว่าเจ้าฟองไข่ใบยักษ์นี้กำลังพูดคุยอยู่กับนางใช่ไหม ?

 

ภายในใจของเกอซีอัดแน่นไปด้วยความไม่ยอมรับ ไม่กล้าที่จะยอมเชื่อ นางเหยียดท่อนแขนยื่นออกสัมผัสฟองไข่ใบไหญ่ที่ยามนี้กำลังเปล่งแสงสว่างสีทองเรืองรองวูบวาบดั่งว่ามันรู้สึกตื่นเต้นยินดีเป็นที่ยิ่ง

 

“ท่านแม่ ในที่สุดท่านก็มาหาข้าแล้วหรือ——- หากท่านแม่ไม่ยอมมาเสียทีข้าคงต้องรอจนเฉาตายในนี้เป็นแน่——-“

 

***จบตอน ท่านแม่ ? !***