หัตถ์เทวะธิดาพญายม – ตอนที่ 168 การป้องกันเรือน
ทิพย์ธาราโดยทั่วไปย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติในการเสริมสร้างพลังปราณ ทว่าย่อมไม่อาจเทียบได้กับทิพย์ธาราแห่งความสันโดษชั้นเก้า หากแต่ย่อมมีคุณสมบัติดียอดเยี่ยมยิ่งกว่าโอสถเสริมพลังโดยทั่วไปมากนัก อีกทั้งวิธีการที่เกอซีเลือกใช้ย่อมสามารถกลบเกลื่อนกลิ่นของทิพย์ธาราแห่งความสันโดษชั้นเก้าได้อย่างสมบูรณ์ เช่นนี้แล้ว นางย่อมไม่ต้องห่วงกังวลว่าความลับเรื่องมิติเวท และทิพย์ธาราแห่งความสันโดษชั้นเก้าจะรั่วไหลออกไป
เซี่ยวหลีรับทิพย์ธาราขึ้นดื่มอึกใหญ่ เพียงช่วงระยะเวลาอันสั้นเด็กน้อยก็รู้สึกสดชื่นขึ้นทันที พลังปราณที่เหือดแห้งหายไปจากทั่วทั้งร่างพลันค่อย ๆ ฟื้นคืนกลับมา ครั้นเมื่อกระดกดื่มจนหมด ปลายหางทางด้านหลังกลับค่อย ๆ หดสั้นลงทีละน้อยกระทั่งมันหดกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอยใดทิ้งค้าง สีหน้าที่ซีดเซียวอิดโรยพลันค่อย ๆ กระจ่างใสสว่างขึ้น
เซี่ยวหลีประคองกุมขวดทิพย์วารีด้วยอาการอิดออดยังอยากได้ลิ้มดื่มมากไปกว่านี้ เด็กน้อยแลบลิ้นลิ้มเลียมุมปากอ้อมแอ้มเอ่ยถามเสียงเบา “คุณหนูนี่น้ำอะไรหรือ ? อร่อยมากเลย !”
เกอซีส่งขวดใบใหญ่เพิ่มให้อีกหนึ่งอย่างง่ายดาย “อร่อยก็ค่อย ๆ จิบ ดื่มเสร็จแล้วค่อยตามข้ามาสำรวจหาทางป้องกันเรือนของพวกเรา”
สองสามวันมานี้เกิดเรื่องขึ้นมากมายในเรือนหลังน้อยกระทั่งหญิงสาวเริ่มตระหนักแล้วว่าความปลอดภัยของเรือนนี้ยังนับได้ว่าอยู่ในระดับที่ต่ำเตี้ยยิ่งนัก จำต้องหาหนทางจัดการดูแลเสียใหม่ยังอีกทั้งการเปลี่ยนแปลงอันน่าอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นในเทือกเขาฉางแห่งนี้ ทั้งยังมีกลุ่มผู้เยี่ยมยุทธทั้งหลายที่พากันตบเท้าก้าวเข้าเยือนอาณาบริเวณแห่งขุนเขาฉาง วิชาม่านหมอกอำพรางของเซี่ยวหลีย่อมไม่อาจเป็นหลักประกันได้ว่าเรือนน้อยจะรอดพ้นสายตาของเหล่าผู้เยี่ยมยุทธทั้งหลายได้อย่างแท้จริง
แม้ด้วยสถานภาพทางการเงินในปัจจุบันของเกอซีย่อมสามารถเลือกซื้อเรือนหลังใหม่ที่ดียิ่งไปกว่าในตัวเมืองเหยียนจิงไห้ทุกคนได้อยู่อาศัยอย่างสบาย หากทว่า ประการแรก มุมเขาฉางนั้นเงียบสงบ เกอซียังนึกชอบใจที่อาณาบริเวณโดยรอบไม่มีร่องรอยการอยู่อาศัยของมนุษย์ ประการที่สอง แต่แรกที่นางเหยียบเยือนมาถึงดินแดนแห่งนี้ นางรู้สึกได้ว่าเทือกเขาฉางแห่งนี้คือดินแดนอันเสมือนสมบัติล้ำค่า ยังอีกทั้งไม่ว่าจะเป็นสถานที่ฝึกฝนของพวกซีเจี่ยหรือเพื่อเป็นปราการที่มั่นในอนาคตเบื้องหน้า เทือกเขาฉางแห่งนี้ล้วนนับได้ว่าเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด……….ส่วนเรื่องที่พลังปราณในบริเวณแถบนี้มีแค่เพียงเบาบางนั้น หาได้เป็นสาระสำคัญไม่ เมื่อนางมีทั้งมิติเวท ยังอีกทั้งทิพย์ธารา ขณะที่การฝึกฝนของพวกซีเจี่ยนั้นหาได้เป็นไปตามรูปแบบการฝึกพลังยุทธในดินแดนแห่งนี้ เช่นนั้นปัจจัยในเรื่องกระแสพลังปราณนั้นหาใช่สิ่งอันพึงคำนึงถึงไม่
เกอซีนำบทบันทึกสรรพชีวิตที่ท่านผู้เฒ่าซูมี่มอบไว้ออกมาค่อย ๆ พลิกเปิดทีละหน้ากระทั่งถึงช่วงบันทึกบทคาถาต่าง ๆ หญิงสาวจึงตั้งใจอ่านอย่างละเอียดละออ บทบันทึกสรรพชีวิตเป็นการให้คำแนะนำอย่างคร่าว ๆ ในสาระสำคัญจึงไม่มีรายละเอียดในบทคาถาชั้นสูงเท่าไรนัก ทว่าจะอย่างไรเสีย สำหรับบทคาถาทั่วไปท่านผู้เฒ่าซูมี่ได้บันทึกวิธีการและหลักการต่าง ๆไว้ให้อย่างละเอียด
ที่สุดเกอซีจึงพบสิ่งที่สามารถจะนำมาใช้ได้โดยอาศัยการประสมประสานคาถานี้กับวิชาม่านหมอกอำพรางของเซี่ยวหลีเพื่อสร้างปราการป้องกันเรือนหลังน้อยให้ปลอดภัยยิ่งขึ้นไปกว่าที่เป็นอยู่ยามนี้
ด้วยกลวิธีนี้ แม้เหล่าผู้ฝึกยุทธทั้งหลายจะใช้พลังมองผ่านกระแสจิตของตนล้วนไม่อาจเห็นแม้เพียงร่องรอยของเรือนหลังน้อย แม้หากคนเหล่านั้นจะเดินสำรวจไปจนทั่ว ที่ตั้งแห่งเรือนน้อยกลับจะเบี่ยงหลบเลื่อนออกไป หากยอดฝีมือขั้นสี่ ปฐพีสะท้านสะเทือนพยายามค้นหาย่อมจะได้พบแค่เพียงความคลุมเครือคล้ายมีบางสิ่งผิดพลาด และไม่อาจพบเจอเรือนหลังน้อยในที่สุด
ปราการป้องกันที่สร้างขึ้นนี้ยังไม่อาจนับได้ว่าเป็นการป้องกันที่ปลอดภัยอย่างยิ่งยวด ทว่ายามนี้การหาเครื่องป้องกันเรือนนับเป็นสิ่งสำคัญเร่งด่วน อีกทั้งเกอซียังมีเรื่องต้องสะสางอีกมากมายจึงยังไม่อาจค้นหาบทคาถาที่ยอดเยี่ยมยิ่งไปกว่านี้ได้ในยามนี้
ยังมี สิ่งสำคัญเร่งด่วนอย่างที่สุดยามนี้คือการรวบรวมพฤกษาเวทที่แห้งเหี่ยวอันปรากฏอยู่ทั่วไปในตัวเมือง แม้พฤกษาเวทที่สูญพลังชีวิตเหล่านั้นจะเป็นสิ่งไร้ค่าสำหรับผู้อื่น ทว่าสำหรับนางแล้วพวกมันคือสมบัติล้ำค่าอันยากจะหาคำพรรณนา
เกอซีสั่งการซีเจี่ย และทุกคนให้พากันแยกย้ายออกค้นหา ทั้งยังกำชับให้ทุกคนแสวงหาทุกหนทางในการรวบรวมพฤกษาเวทตลอดทั่วทุกหลังคาเรือนตามเส้นทางน้อยใหญ่ในเมืองเหยียนจิง โดยเฉพาะเหล่าตระกูลใหญ่ผู้ทรงอำนาจทั้งหลาย
แทบทุกหลังคาเรือนล้วนมีสวนสมุนไพรเป็นของตนเอง เช่นนั้นพวกเขาล้วนสมควรรวบรวมสมุนไพรล้ำค่าได้มากมายยิ่ง ! แม้พลังชีวิตในหมู่พฤกษาสมุนไพรทั้งหลายจะสลายไปทั้งพวกมันยังไม่อาจเจริญงอกงามขึ้นได้อีก ทว่าคุณสมบัติในตัวยาดั้งเดิมของพวกมันล้วนยังประกอบอยู่อย่างสมบูรณ์ หากนางรวบรวมพฤกษาเหล่านั้นได้ ย่อมสามารถนำมาสกัดหาหนทางรักษาอาการของแม่นมเฉิน และฟื้นฟูสภาพทางกายภาพของพวกซีเจี่ยได้อย่างแน่นอน
โอ……เหนือสิ่งอื่นใดนั้นคือ นางไม่ต้องสูญเสียแม้เพียงตำลึงเงินเดียว
พวกซีเจี่ยออกจากเรือนแต่เช้าตรู่ และกลับคืนมาในช่วงบ่าย ทุกคนต่างแบกกระสอบใบใหญ่กลับมาเต็มแผ่นหลังที่หนักอึ้ง สิ่งเดียวที่ยังไม่น่าภิรมย์นั้นคือสีหน้าของพวกเขา
***จบตอน การป้องกันเรือน***
คอมเม้นต์