สืบเนื่องมาจากพรรณพฤกษาและสมุนไพรเวททั้งหลายล้วนเหี่ยวแห้งด้วยเพราะพลังสูบกลืนของหลุมดำเมื่อหลายวันก่อน สนนราคาของพฤกษาหรือสมุนไพรเวทแต่ละกำจึงสูงลิ่ว ยังอีกทั้งเมื่อพฤกษาเวทตลอดทั่วทั้งเมืองเหยียนจิงยามนี้ล้วนอยู่ในสภาพที่แห้งเหี่ยวไม่อาจใช้ประโยชน์ได้ แม้จะถูกเก็บรักษาไว้ในหีบหยก เช่นนั้นแล้ว ผู้ที่ต้องกลั่นปรุงโอสถหรือจำต้องใช้สมุนไพรหรือพฤกษาเวทเพื่อการเยียวยารักษาจึงไม่เหลือทางเลือกอื่นใดนอกไปเสียจากซื้อหามาจากเมืองอื่น และเมื่อเหตุการณ์ดำเนินไปเช่นนี้ย่อมเป็นเหตุให้สนนราคาโอสถเม็ดตลอดถึงพฤกษาเวททั้งหลายสูงขึ้นลิบจนเสียดฟ้า

ครั้นเมื่อเกอซีนึกถึงสมุนไพร และกองเม็ดโอสถขั้นต้นที่นางเพิ่งลงมือกลั่นในมิติเวทเมื่อไม่นานขึ้นมาได้ มุมปากของหญิงสาวจึงขยักยกขึ้นด้วยรอยยิ้มแฝงความเจ้าเล่ห์ที่สะท้อนผ่านแววตา

เห็นทีครานี้จะเป็นโอกาสอันงามที่นางจะได้โกยทรัพย์เสียกระมัง

ขอทานเฒ่าผู้เฝ้าตามติดอยู่ข้างกายเกอซีไม่ห่างหายสังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของหญิงสาว นัยน์ตาของเขากรอกไปมาก่อนจะเปล่งเสียงหัวเราะร่วนออกมา “โอ ไม่รู้ว่าเจ้าได้ยินเรื่องอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่คืนก่อนนี้ไหม ? อืม มันช่างน่าสลดใจนัก กระทั่งข้าที่ยังอยู่ในอาการเมามายยังสามารถสร่างเมาขึ้นมาได้ ทุกอย่างราพณาสูรไปสิ้น ! ทว่าปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติเช่นนี้ย่อมต้องปรากฏสมบัติอันล้ำค่า แม้หากมองโดยผิวเผิน เหล่าตระกูลผู้ทรงอิทธิพลทั้งหลายจะยังไม่เคลื่อนไหวใด ทว่าพวกเขาล้วนกำลังสืบสาวต้นเหตุในเรื่องนี้กันอย่างลับ ๆ เฮ้ ! ครานี้เมืองเหยียนจิงคงคึกคักกันน่าดูชมล่ะเจ้าว่าไหม ?”

ขณะที่ขอทานเฒ่ากล่าวคำ แต่ละถ้อยแต่ละคำนั้น เขามักจะเหลือบมองดูสีหน้าของเกอซีเพื่อหยั่งเชิงปฏิกิริยาของนาง ด้วยสีหน้าท่าทางละเหี่ยใจสามารถบ่งชี้ได้อย่างชัดเจนว่าเขาย่อมล่วงรู้ดีว่าเกอซีคือผู้ร้ายต้นเหตุเบื้องหลังปรากฏการณ์ลึกลับนี้

หญิงสาวหาได้แปลกประหลาดใจแต่ประการใดที่ขอทานเฒ่าผู้นี้จะล่วงรู้เรื่องของตน เมื่อครู่ที่เขาถ่ายเทขุมพลังโอบล้อมรอบร่างของนาง เกอซีไม่อาจโคจรกระแสพลังเพื่อคุ้มกันตนเองได้เลย ทั้งยังรับรู้ได้ว่าเขาสามารถมองผ่านเห็นทุกสิ่งอย่างทะลุปรุโปร่ง ซึ่งนั่นย่อมรวมไปถึงกระทั่งมิติเวทซึ่งเป็นความลับของนาง ตลอดถึงเรื่องจุดตันเถียนซึ่งตีบตันของตนด้วย

ทว่าในแววตาของขอทานเฒ่าผู้นี้หาได้ปรากฏอายแห่งความละโมบ หรือกระแสแห่งการเข่นฆ่าสังหารไม่ คงมีเพียงความกะล่อนสนุกสนานคล้ายได้ดูชมงิ้วโรงใหญ่เท่านั้น

ใบหน้าของเกอซียังคงเรียบเฉยว่างเปล่ายามเมื่อเสียงเอื้อนเอ่ยกลับดังขึ้น “อ้อ เช่นนั้นรึ ? น่าอัศจรรย์จริง ข้าก็อยากเห็นเช่นกัน เสียดายที่วันนั้นข้าไม่ได้อยู่ในเมืองจึงไม่ได้เห็นภาพน่าตื่นตาที่เจ้ากล่าวถึง”

ขอทานเฒ่าเลิกคิ้วสูงหัวเราะเบา ๆ “เจ้าตุ๊กตาทารก คิดจะหลอกผู้อื่นนั้นเห็นจะง่ายดาย ทว่าเจ้าเห็นจะไร้เดียงสาเกินไปเสียแล้วที่คิดจะโป้ปดอาวุโสผู้นี้ หากข้าคาดไม่ผิด ผนึกในร่างของเจ้านั้นเพิ่งถูกปลดออกได้เมื่อไม่นานมานี้ไม่ใช่หรือ ? ผนึกนี้ค่อนข้างซับซ้อนอยู่ไม่น้อย และหากพลังที่ผนึกไว้ทรงกำลังอย่างยิ่งเช่นนั้น กระทั่งอาวุโสเช่นข้านี้ยังจำต้องโคจรคลื่นพลังอย่างกว้างใหญ่เพื่อจะปลดถอนมันออก ส่วนเจ้านั้นกลับสามารถปลดผนึกทั้งยังสามารถเลื่อนระดับพลังฝีมือขึ้นได้ในเวลาเดียวกันย่อมจำต้องอาศัยขุมพลังจำนวนมหาศาลมิใช่น้อย หากลองคาดคำนวนดูช่วงระยะเวลาที่เจ้าสามารถปรับเลื่อนระดับพลังของตนได้นั้น เห็นทีจะประจวบเหมาะพอดีกับช่วงที่เกิดปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติคืนนั้นได้กระมัง”

ครั้นกล่าวถึงช่วงนี้ รอยแย้มยิ้มบนใบหน้าของขอทานเฒ่ากลับฉายแววแห่งความชั่วร้าย “ไหนเจ้าลองบอกข้าสิ สิ่งประจวบเหมาะช่างบังเอิญเสียมากมายเช่นนี้ หากมีผู้อื่นทันสังเกตได้จะไม่สงสัยในตัวเจ้าล่ะหรือ ? เกรงว่า….บรรดาตระกูลใหญ่ทั้งหลายอาจเฉลียวใจ ทั้งคงไม่อาจละเว้นเจ้า”

ฝ่าเท้าของนางชะงัก สายตาที่ส่งกลับมาของชายชรานั้นเย็นชา “ที่สุดแล้วเจ้าต้องการสิ่งใด ?”

ขอทานเฒ่าผู้นั้นนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะรีบทวนคำร้องของตนซ้ำอีกครา “คารวะข้าเป็นอาจารย์ !” จากนั้นก็ส่งของกินอร่อย ๆ มาให้ข้าทุกวัน !

เกอซีส่ายหน้าได้อย่างไม่ลังเล “ไม่ !”

“เจ้าไม่เกรงว่าข้าจะนำความลับของเจ้าไปโพนทะนากระนั้นหรือ ?” ขอทานเฒ่าร้องเสียงหลงด้วยแทบไม่อยากเชื่อ เหตุใดสาวน้อยผู้นี้จึงดื้อรั้นนัก ?

หญิงสาวยกยิ้มเยาะพลางผายมือออก “เจ้าอยากจะทำอะไรก็เชิญ !”

แม้เขาจะเผยความลับของนาง ก็แล้วอย่างไรเล่า ? เมื่อสิ้นไร้หลักฐาน เขาจะหาหนทางพิสูจน์ความจริงข้อนี้ให้ประจักษ์ได้อย่างไร ? ตราบเท่าที่การปรากฏตัวของต้านต้านยังไม่ถูกเผยออกมา เพียงเรื่องที่นางคลายผนึกจุดตันเถียนของตนออกเท่านั้น นางไม่มีวันเชื่อว่าตนจะตกเป็นเป้าสังหารของยอดฝีมือทั้งหลายทั่วทั้งทวีปหมีหลัว

ส่วนมันผู้ใดที่ทำให้นางต้องเดือดดาลนางจะไม่มีวันยอมรามือ พวกมันย่อมต้องชดใช้กลับคืนนับเป็นร้อยเท่า !

และแน่นอนว่าสิ่งสำคัญอย่างยิ่งยวดของเกอซีได้พบบทสรุปที่สมบูรณ์ยิ่งแล้ว ส่วนเรื่องการกล้าเผยความลับของผู้อื่นออกไปนับเป็นการกระทำอันไร้เกียรติศักดิ์ศรี ขอทานเฒ่าผู้อ้างตนเป็นปรมาจารย์ผู้หยั่งรู้เซวียนฉิงผู้นี้นับเป็นผู้ไร้ค่าจะใส่ใจ !

***จบตอน เฒ่าผู้ไร้ยางอาย***