หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 297 บุรุษชุดดํา

 

เพียงครู่ถัดมา ม่านหมอกขาวที่หนาทึบกลับคุคลุ้งตลบฟุ้งขึ้นประดุจทิ้งหินขนาดยักษ์ลงยังทะเลสาบที่นิ่งสงบ

 

นัยน์ตาริ้วอาคมจุดแรกถูกทําลายลงแล้ว!

 

เกอซีตบปลายเท้าแตะพื้นอีกครา ความเคลื่อนไหวของนางรวดเร็วประดุจสายฟ้ายามเมื่อหญิงสาวยังคงมุ่งตรงสู่ตําแหน่งนัยน์ตาริ้วอาคมจุดที่สอง

 

ตําแหน่งที่สองนั้นอยู่ค่อนข้างไกลห่างออกไปจากตําแหน่งแรก เพียงเคลื่อนกายเข้าใกล้ เกอซีกลับอดมิได้ที่จะสั่นสะท้าน

 

แม้นภายใต้ม่านหมอกขาวแห่งนี้จะเย็นยะเยือก ทว่าบริเวณเขตนี้กลับเหน็บหนาวยิ่งกว่านัก

 

ยังมีกระทั่งหมอกขาวในบริเวณนี้ยังหนาทึบกว่าบริเวณอื่น ซึ่งบริเวณอื่นนั้นสามารถมองเห็นชั่วระยะสามก้าวตรงหน้า ทว่าภายใต้หมอกขาวบริเวณนี้กลับหนาทึบกระทั่งความสามารถในระยะการมองเห็นกลับแทบไม่เหลือแม้เพียงก้าว

 

เกอซียกมือขึ้นปาดเช็ดไอน้ําที่รวมตัวอยู่บนใบหน้า รับรู้ได้ถึงบรรยากาศที่เย็นยะเยือกซึ่งกัดกินเข้าไปถึงในกระดูก ยามนี้ ทั้งเรือนผม ทั้งอาภรณ์ล้วนเปียกปอนสิ้น การจะสามารถยืนหยัดอดทนภายใต้ชั้นบรรยากาศอันหนาวเหน็บเช่นนี้ ย่อมไม่เหลือหนทางอื่นใดนอกไปเสียจากการอาศัยกําลังภายในเข้าช่วย

 

เช่นนั้น ด้วยกําลังภายในที่แข็งแกร่งของเกอซี จึงทําให้นางสามารถทานทนต่อชั้นบรรยากาศที่หนาวเหน็บแห่งนี้ได้

 

หญิงสาวไม่มัวละล้าละลังอีกต่อไป เพียงพริบตาเถาวัลย์ม่วงอเวจีพุ่งออกจากฝ่ามือ เสียงดัง ตูม นัยน์ตาริ้วอาคมจุดที่ 2 ภายใต้หมอกขาวก็แตกทําลาย

 

ด้วยแรงกระทบนั้น ม่านหมอกขาวม้วนตัวตลบอย่างรุนแรงยิ่งกว่าก่อน ทั้งยิ่งสูบกลืนขุมพลังปราณอย่างหนักหน่วงกว่าเคยกระทั่งส่งผลให้เส้นชีพจรปราณทั่วร่างของเกอซีสั่นสะท้าน

 

หญิงสาวไม่กล้ารั้งอยู่อีกต่อไปจึงรีบหันกายหลีกจาก

 

หากทว่าทันที่ที่จะใช้วิชาตัวเบา สีหน้าของเกอซีกลับแปรเปลี่ยน ร่างของนางกระโดดถอยหลังกลับมาสองสามก้าว เมื่อเบื้องหน้าปรากฏเงาร่างสายหนึ่งขึ้น

 

แม้หมอกขาวหนาทึบตรงหน้ายังคงบดบังความสามารถในการมองเห็น กระนั้นหญิงสาวยังคงพอมองเห็นเงาร่างสูงโปร่งเลือนลางของคนผู้หนึ่ง ซึ่งกําลังเคลื่อนตรงเข้ามาหานางอย่างเชื่องช้า

 

ขณะที่ในหัวของเกอซีเต็มแน่นไปด้วยความสับสนงงงวยอยู่นั้น น้ําเสียงทุ้มลึกหนักหน่วงเปี่ยมไปด้วยอายสังหารของบุรุษผู้หนึ่งพลันดังก้อง “ผู้ใดให้เจ้าแตะต้องนัยน์ตาริ้วอาคม”

 

เพียงได้ยินเกอซีกลับยิ่งตื่นตกใจ คนผู้นี้รู้เรื่องนัยน์ตาริ้วอาคมด้วยกระนั้นหรือ ?

สองคิ้วของนางจิกเข้าหากัน ทว่าเกอซีกลับมิได้ตอบคํา กลับกัน นางยกฝ่าเท้าขึ้นสูง ก่อนจะขยับกายหนีอย่างรวดเร็วราวติดปีก

 

“คิดหนีกระนั้นรึ?” ชายผู้นั้นส่งเสียงขึ้นจมูกด้วยน้ําเสียง เหยียดหยันเย็นชา

 

เพียงเกอซีกระโจนขึ้นสู่อากาศ พลังไร้รูปสายหนึ่งพลันปรากฏขึ้นรัดรอบข้อเท้าฉุดดึงร่างนางกลับคืน

 

ชั่วนาทีนี้ ความตื่นตัวระวังภัยเผยตัวตนออกมาบนดวงหน้าของเกอซี

 

หญิงสาวสะบัดมือขวาออกอย่างไม่ลังเล สายเงาสีม่วงพุ่งแทรกตัวไปภายใต้หมอกหนาทึบ

 

เถาวัลย์ม่วงอเวจีทะลวงทุ่งสั่นสะเทือนแหวกผ่านอากาศ ทั้งขณะเดียวกันมันยังคงสูบกลืนพลังปราณภายใต้หมอกขาวอย่างไม่หยุดยั้ง แรงเหวี่ยงเพิ่มทวีความรุนแรงอย่างต่อเนื่อง ครั้นเมื่อจวนเจียนเข้าประชิดร่างบุรุษผู้นั้น มันบิดตัวคล้ายพายุน้อยๆ เสียงหวีดแหวกอากาศคล้ายส่งสัญญาณ แสดงความมุ่งหมายว่าจะฉีกร่างคนผู้นั้นให้แหลกเป็นเศษชิ้นเนื้อ

 

หากทว่าภาพฉากร่างบุรุษถูกสะบั้นลงตรงหน้ากลับมิได้ปรากฏดังที่หญิงสาวคาดคิด

 

กลับกัน เกอซีได้ยินเสียงชายผู้นั้นเปล่งเสียงอุทานออกมา ด้วยความฉงนสนเท่ห์ก่อนจะยกมือขึ้นคว้าเถาวัลย์ม่วงอเวจีไว้ด้วยฝ่ามือเดียว ขยับมือรั้งดึงแค่เพียงสองสามครา เถาวัลย์ม่วงอเวจีก็ถูกตรึงให้ไม่อาจขยับเคลื่อนไหวได้อย่างสิ้นเชิง

 

เกอซีต้องตื่นตระหนกขึ้นอีกครา ทว่ายังไม่ทันขยับเคลื่อน คลื่นพลังขนาดมหึมาก็ตรงเข้ารวบรัดร่างตวัดนางให้ล้มคะมำลงตรงหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว

 

หญิงสาวกระแทกบางสิ่งอย่างรุนแรงเสียงดังตึง! ภาพเบื้องหน้าเริ่มลางเลือน ความรู้สึกเริ่มเบาบาง

 

ในโพรงจมูกอัดแน่นไปด้วยชั้นบรรยากาศอันเหน็บหนาวของหมอกขาวประสมประสานเข้ากับกลิ่นหอม และร่างกํายําของบุรุษที่ไม่รู้สึกคุ้นเคย

 

“เจ้าเป็นเพียงผู้ฝึกยุทธขั้นต้น ทว่ากลับสามารถควบคุมเถาวัลย์ม่วงอเวจีไว้ได้…ฮ่าฮ่าฮ่า !” น้ําเสียงแหบพร่าทุ่มลึก หม่นมัวดังขึ้นเหนือศีรษะ เห็นได้ชัดว่าน้ําเสียงนั้นเป็นเพียงเสียงหัวเราะอันอ่อนเบา ทว่ากลับทําให้โลหิตในกายทุกผู้คนต้องจับตัวเย็นยะเยือกไปทั่วร่าง “พูดมา ผู้ใดบอกเรื่องราวเกี่ยวกับตําแหน่งต่างๆในม่านมนตราแห่งนี้ให้แก่เจ้า!”

 

เมื่อเกอซีแหงนเงยศีรษะขึ้นจึงเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่คมเข้มประดุจคมกระบี่ของบุรุษเบื้องหน้า

 

ชายผู้นี้ดูคล้ายอยู่ในวัย 24-25 ปี ตลอดทั่วเรือนกายปกคลุมไปด้วยผืนอาภรณ์สีดําสนิท ดวงหน้าหล่อเหลาอย่างไร้ข้อกังขา หากทว่ารัศมีกายที่เปล่งออกโดยรอบกลับมืดมนอนธการ ความเย็นเยียบที่แผ่ออกประดุจวิญญาณร้ายอาฆาตที่คืบคลานออกมาจากขุมนรกโลกันตร์ชั้นลึก

 

***จบตอน บุรุษชุดดํา***