เล่ม 1 ตอนที่ 4: หมู่บ้านโนวิซ (ผู้เริ่มต้น)

 

เมื่อมู่หรงเสี่ยวเทียนพูดจบ เขาก็ไม่ได้สนใจหยางซ่งอีกต่อไป จากนั้นเขาก็หยิบหมวกโฮโลแกรมขึ้นมาพร้อมกับสวมลงไปบนหัวทันที ตอนนั้นเองเขาเริ่มรู้สึกว่าในสายตาของเขามืดมัวลง เขามองไม่เห็นอะไรสักอย่าง จากนั้นเสียงของระบบก็ดังก้องขึ้นมา

 

“ยินดีต้อนรับสู่การผจญภัยในโลกของเกมเดสตินี่ ตอนนี้คุณคือสมาชิกอันทรงเกียรติของเรา เมื่อคุณเลือกเดสตินี่แล้ว เดสตินี่ก็จะเลือกคุณเช่นกัน เมื่อคุณเลือกแล้ว จะไม่สามารถเปลี่ยนใหม่ได้ คุณแน่ใจที่จะเข้าไปในเกมเลยหรือไม่ ? ”

 

“ตกลง” มู่หรงเสี่ยวเทียนตอบกลับ

 

“การตรวจสอบลายนิ้วมือ เสร็จสมบูรณ์”

 

“การตรวจสอบม่านตา เสร็จสมบูรณ์”

 

“การตรวจสอบดีเอ็นเอ…เสร็จสมบูรณ์”

 

…………

 

“ยินดีด้วย บัญชีของคุณได้รับการยืนยันแล้ว ยังมีเวลาเหลืออีกสองถึงสามนาทีก่อนที่เกมจะเริ่มต้นขึ้น ได้โปรดรอสักครู่”

 

“สิบ เก้า แปด เจ็ด หก ห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง…. เกมเริ่มต้นขึ้นแล้ว”

 

แสงสีขาวแสบตาเริ่มปรากฏขึ้นมาในดวงตาของมู่หรงเสี่ยวเทียน เมื่อลืมตาขึ้นมาตอนนี้เขากำลังนอนอยู่บนทุ่งหญ้าอันไร้ขอบเขต มีท้องฟ้าสีคราม เมฆขาว และภูเขาที่อยู่ห่างไกล ฝูงสัตว์เลี้ยงมากมาย กำลังหากินท่ามกลางธรรมชาติซึ่งดูน่าหลงไหล

 

สายลมพัดผ่านหญ้าสีเขียวเป็นระยะ ขณะที่ดอกไม้สีแดงสดก็พลิ้วไหวไปตามสายลม

 

“สวัสดี นี่คือเสียงของระบบจากเกมเดสตินี่ ได้โปรดเลือกชื่อในเกมของท่าน” นางฟ้าแสนสวยปรากฏตัวขึ้นมาตรงหน้าของมู่หรงเสี่ยวเทียน เสียงอันไพรเราะของเธอช่วยขัดเกลาหัวใจที่ตื่นเต้นของเขาให้สงบลง

 

ช่วงเวลาที่ดวงตาของมู่หรงเสี่ยวเทียนสื่อตรงกับสมอง ความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ภายในหัวใจของเขามานานนับหลายปีก็หลั่งไหลและพรั่งพรูออกมาทันที

 

หยาจือหรือ ? เสียงของระบบนั้นคล้ายคลึงกับเสียงของหยาจือเป็นอย่างมาก จากนั้นภาพในอดีตก็ดึงเขาให้กลับมาในตอนที่เขาพบกับหยาจือครั้งแรกตอนที่อายุ 14 ปี

 

“ฆ่ามัน ! ”

 

“ฆ่ามันเร็วเข้า ! ”

 

“สั่งสอนให้มันรู้จักหลาบจำ ริอาจจะเป็นขโมยตั้งแต่เด็กแบบนี้”

 

“สั่งสอนมันซะ ! ”

 

กลุ่มคนมากมายกำลังยืนรายล้อมเด็กหนุ่มอายุ 14 ปี หลายคนได้เข้ามาลุมเตะต่อยเขาอยู่อย่างไม่หยุดยั้ง

 

มู่หรงเสี่ยวเทียนได้แต่กัดฟันแน่น นอนอยู่บนพื้น พร้อมกับกุมหัวของตัวเองเอาไว้และปล่อยให้คนกลุ่มนั้นกระทืบเขาโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ

 

“พวกนายหยุดได้แล้ว ! ” จู่ ๆ ก็มีเสียงดังผ่าเข้ามาท่ามกลางฝูงชนที่กำลังวุ่นวาย

 

“อย่าทำเขา พอได้แล้ว อย่าฆ่าเขาเลย” ชายชราคนหนึ่งบอกกับคนกลุ่มนั้น “ทุกคน พอได้แล้ว ไม่สงสารเด็กน้อยตาดำ ๆ กันบ้างรึไง ? ไว้ชีวิตเขาเถอะ”

 

จากนั้นผู้คนก็ค่อย ๆ เดินหายไป ขณะที่มู่หรงเสี่ยวเทียนนั้นพยายามพยุงตัวลุกขึ้นยืนจากพื้นอย่างยากเย็น ภาพที่เห็นทำให้ความเศร้าโศกปรากฏขึ้นมาในแววตาของเขา

 

“หัวของนายมีเลือดออกน่ะ” หญิงสาวขี้อายยื่นผ้าเช็ดหน้าสีขาวให้แก่เขา “ห้ามเลือดก่อนเถอะ ว่าแต่ทำไมนายถึงเลือกที่จะขโมยของคนอื่นแบบนี้กันล่ะ ? ”

 

มู่หรงเสี่ยวเทียนปัดมือของหญิงสาวอย่างเย็นชาจากนั้นเขาก็หันหลังกลับและวิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อก้าวไปข้างหน้าได้สองสามก้าวเขาก็หยุดและหันกลับมาอย่างไม่เต็มใจและพูดขึ้นว่า “ฉันเป็นโจร แต่ว่าใครบ้างละอยากจะเป็นโจรตั้งแต่เกิด ? ”

 

“ชื่อเล่นของคุณคือ โจร คุณสามารถใช้มันโดยไม่ต้องตั้งซ้ำอีกต่อไป สิ่งนั้นได้รับการยืนยันแล้ว โปรดเลือกอาชีพของคุณ” เสียงของระบบอันชาญฉลาดแจ้งเตือนขึ้นมา

 

“อะไรนะ ? เดี๋ยวก่อน เดี๋ยว ๆ เมื่อกี้คุณบอกว่าชื่อเล่นของผมในเกมคืออะไรนะ ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนตกใจในขณะที่เขากำลังออกจากภวังค์

 

“โจร” นางฟ้าจากระบบกระพริบตาอย่างใสซื่อ

 

มู่หรงเสี่ยวเทียนคิ้วขมวดและพูดขึ้นมาอย่างรีบร้อน “นางฟ้าแสนสวย นี่ผมยังไม่ได้ตั้งตัวเลย ขอผมเปลี่ยนชื่อใหม่จะได้ไหม ? ”

 

นางฟ้าส่ายหัว “ต้องขออภัย เกมเดสตินี่นั้นแตกต่างจากเกมอื่น ๆ เมื่อข้อมูลได้รับการยืนยันแล้วมันจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้”

 

มู่หรงเสี่ยวเทียนเสียใจจนใบหน้าของเขากลายเป็นสีเขียว แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นและพูดขึ้นมาว่า “ผมผิดเองที่ประมาทเลินเล่อ”

 

“กรุณาเลือกอาชีพของคุณ”

 

“นักรบ” มู่หรงเสี่ยวเทียนตอบอย่างช่วยไม่ได้

 

“อาชีพของคุณถูกกำหนดแล้ว ตามหมายเลขของคุณ จุดเกิดจะอยู่ที่หมู่บ้านโนวิซ 110”

 

“พระเจ้า ! พระเจ้า ! นี่คุณกำลังล้อผมเล่นอยู่ใช่มั้ย ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนร้องตะโกนออกมาด้วยความเสียใจอย่างสุดขีด

 

“นางฟ้าแสนสวย น่ารัก ใจกว้าง…ช่วยมอบสถานที่เกิดใหม่ให้แก่ฉันไม่ได้หรือ ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนตะโกนออกมาอย่างอ้อนวอน

 

นางฟ้าของระบบรู้สึกขบขันกับการกระทำของมู่หรงเสี่ยวเทียน ก่อนจะพูดออกมาว่า “คุณนี่แปลกจริง ๆ ไม่ว่าใครจะมาจากที่ไหน ทุก ๆ คนก็จะได้เกิดในหมู่บ้านโนวิซทั้งหมด”

 

มู่หรงเสี่ยวเทียนยกมือขึ้นมาปิดใบหน้าด้วยความอับอาย “110 เป็นเบอร์โทรของตำรวจ คุณสร้างชื่อเล่นให้ผมว่าโจร ไม่ใช่ว่าคุณจงใจจะปล่อยให้ผมออกไปเจอกับหายนะงั้นหรือ ? ”

 

“คิกคิก” นางฟ้าของระบบหัวเราะออกมา แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังส่ายหัว “ฉันเห็นใจคุณ แต่ฉันไม่สามารถเปลี่ยนข้อมูลบางอย่างได้ มองโลกในแง่ดีเข้าไว้ ฉันสามารถบอกคุณได้ถึงข้อมูลต่าง ๆ ภายในเกมเดสตินี่ตามขอบเขตที่เกมกำหนดไว้ ถ้าหากว่าคุณต้องการอยากจะรู้ข้อมูลก็ถามฉันได้”

 

“ฉันอยากได้ไอเทมระดับเทพ” เสียงของมู่หรงเสี่ยวเทียนสั่นสะท้าน “บอกฉันทีนางฟ้าว่าฉันจะเอามันมาครอบครองได้อย่างไร ฉันไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าฉันคือขโมยตั้งแต่เกิด”

 

“มันก็พอจะมีวิธีอยู่บ้าง” นางฟ้าแสนสวยสะบัดปีกไปมาราวกับว่ามีหมอกจาง ๆ ที่เต็มไปด้วยผงธุลี ลอยระยิบระยับกระจายออกมา

 

“จริงหรือ ? ” ดวงตาของมู่หรงเสี่ยวเทียนเป็นประกายราวกับว่าพบเจอกับดาวที่ส่องแสงในยามมืดมิด

 

“ไปให้ถึงเลเวล 99 จัดการกับบอส แล้วเก็บมันกลับมา”

 

“นี่คุณล้อเล่นหรือ ? ” หัวใจของมู่หรงเสี่ยวเทียนแตกสลายราวกับเป็นว่าวสายขาด เขาล่องลอยเคว้งคว้างและตกลงมาในที่สุด เขานั่งลงบนพื้นและถอนหายใจออกมาอย่างหดหู่ “ดอกไม้ที่ไม่ใช่ดอกไม้ เมฆหมอกที่ไม่ใช่เมฆหมอก ช่วยไม่ได้ ฉันขอจากไปอย่างสิ้นหวังจะดีกว่า”

 

“ฉันบอกคุณได้ว่า คุณค่อนข้างที่จะมีพรสวรรค์”

 

“พรสวรรค์ ? พรสวรรค์อะไรกัน ? เป็นแค่ผีเน่าในโลงผุล่ะสิไม่ว่า” มู่หรงเสี่ยวเทียนจ้องมาที่นางฟ้าแล้วพูดว่า “อืม นี้คุณกำลังชมหรือประชดฉันกันแน่ ? ฉันเรียนไม่จบมัธยมปลายเลยด้วยซ้ำ ฉันมันก็แค่คนโง่เขลาธรรมดาคนหนึ่ง”

 

“คนที่ไม่ได้เรียนจบสูง ๆ บางคนก็อาจจะมีความสามารถด้านอื่น” นางฟ้ายิ้มให้ “เดี๋ยวก่อน ถ้าหากว่ามีปัญหาอะไร ถ้าไม่….”

 

“โอเค” มู่หรงเสี่ยวเทียนขัดจังหวะและลุกขึ้นมาจากพื้น “ฉันจะระวังตัวให้มาก ๆ แต่ฉันจะถามคำถามคุณอยู่ 2 ข้อ นี้ฉันจริงจังนะ หวังว่าคุณจะไม่ล้อเล่นอีก”

 

“ถามมาได้เลย”

 

“อย่างแรกคือ จะเพิ่มคะแนนชื่อเสียงได้อย่างไร ? อย่างที่สองฉันจะเลื่อนอันดับตำแหน่งได้อย่างไร ? อะไรคือประโยชน์จากการเลื่อนขั้น ? ”

 

“คุณต้องมีคะแนนชื่อเสียงถึงจำนวนที่กำหนดไว้ เพื่อซื้อที่ดินและร้านค้าแต่ละที่ในเมืองภายในเดสตินี่ มันมีหลายวิธีในการที่จะเพิ่มคะแนนชื่อเสียง เช่น คุณต้องค้นพบแผนที่ใหม่ที่ไม่มีใครรู้จัก เป็นคนแรกที่สามารถจัดการกับบอสได้ และทำภารกิจลับต่าง ๆ ที่ซ่อนไว้ในอาชีพนั้น ๆ สำเร็จ การได้มาซึ่งตำแหน่งพิจารณาจากจำนวนของฮีโร่ที่ผู้เล่นสามารถนำมาใช้ ยิ่งคุณมีฮีโร่มากเท่าไหร่ ตำแหน่งก็จะสูงขึ้นเท่านั้น ตำแหน่งนี้มีข้อดีสองประการสำหรับผู้เล่น ประการแรกก็คือยิ่งผู้เล่น เล่นตำแหน่งสูง ร้านค้าของ npc ในเมืองใหญ่ก็จะลดราคาให้ถูกกว่าผู้อื่น ยิ่งตำแหน่งหัวหน้ากิลล์ก็จะมีทหาร npc จำนวนมากออกมารับใช้”

 

นางฟ้าตอบเสร็จและขยิบตาให้กับมู่หรงเสี่ยวเทียน “อันที่จริงคุณสามารถหาคำตอบได้จากเว็บไซต์ของเดสตินี่”

 

“โอ๊ย…ฉันเวียนหัวแล้ว” มู่หรงเสี่ยวเทียนอดไม่ได้ที่จะมึนงง เขาอยากจะเตะก้นตัวเองหากว่าทำได้

 

“ชื่อของคุณและอาชีพถูกบันทึกลงไปในเกมแล้ว คุณอยากที่จะปรับแต่งรูปลักษณ์ในเกมรึไม่ ? ”

 

“ลดความหล่อลง 10 เปอร์เซ็นต์ ฮ่าฮ่า” มู่หรงเสี่ยวเทียนคิดสักพัก ก่อนจะตอบออกไป

 

“การปรับแต่งรูปลักษณ์เสร็จสิ้น คุณต้องการที่จะเข้าไปในเกมเลยรึไม่ ? ”

 

“ยัง ฉันยังต้องออกไปทำบางอย่างก่อน” มู่หรงเสี่ยวเทียนแสดงท่าทางหดหู่ออกมาและหัวเราะภายในใจ

 

“หากว่าคุณเข้ามาออนไลน์อีกครั้ง คุณจะตรงเข้าไปในเกมทันที ฉันหวังว่าคุณจะสนุกกับการผจญภัยในเดสตินี่ของพวกเรา ”

 

หลังจากที่เสียงของนางฟ้าจางหายไป สายตาของมู่หรงเสี่ยวเทียนก็กลายเป็นสีดำแล้วออกจากเกมทันที

 

 

To be continued…