ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ – ตอนที่ 761 ช็อก! เขาคือพ่อแท้ๆ ของลูก (1) / ตอนที่ 762 ช็อก! เขาคือพ่อแท้ๆ ของลูก (2)
ตอนที่ 761 ช็อก! เขาคือพ่อแท้ๆ ของลูก (1)
เธอพูดพลางยื่นแก้วนมให้ “ดื่มนี่ แล้วเข้าห้องไปนอนซะ พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง”
พูดพลางชี้ไปที่ห้องนอนรับแขกเล็กๆ ตรงปีกขวาของชั้นหนึ่ง “เมื่อก่อนพ่อเคยนอนห้องนี้ก็ไม่ต้องเปลี่ยนผ้าปูแล้วล่ะ รีบดื่มนมแล้วไปนอนซะ”
กู้เนี่ยนมองอวี๋กานกานลึกซึ้ง
บางที่พี่ก็ปากร้าย แต่สิ่งที่พูดดูเหมือนเพื่อหวังดีต่อเขาทั้งนั้นแล้วก็ไม่เคยกดดันเขาสักครั้ง ยิ่งไม่เคยบังคับหรือฝืนใจให้เขาทำสิ่งใด เพียงแต่ให้เขาทำในเรื่องของตนซึ่งก็คือตั้งใจเรียน
แบบนี้สิถึงจะเรียกว่าคนในครอบครัว ใช่ไหม
ก้นบึ้งของหัวใจกู้เนี่ยนพลันอ่อนลงแล้วยกแก้วนมขึ้นดื่มหนึ่งอึก “ที่จริงแม่ผมก็ไม่ได้รักผมขนาดนั้น ตอนเด็กๆ ก็ไม่ค่อยสนใจไยดีผม ตอนนั้นเพราะคุณย่ายังอยู่ ผมโตมากับคุณย่าตลอด ภายหลังจากที่คุณย่าเสียแล้วพ่อก็พาผมไปอยู่เมืองนอก ในความทรงจำของผม ดูเหมือนแม่จะสนใจจผมเป็นพิเศษก็ตอนอยู่ต่อหน้าพ่อผมแค่นั้น”
อวี๋กานกานเงียบกริบ
เพียงแต่มองกู้เนี่ยนที่เจ็บปวดผิดหวัง
“ผมไม่เข้าใจ ผมแค่ต้องการแม่ แม่ของเพื่อนๆ ผมก็รักพวกเขาและดีกับพวกเขากันทั้งนั้น ทำไมแม่รักผมไม่ได้ ทำไมถึงดีกับผมไม่ได้” กู้เนี่ยนหลับตาพูด น้ำตาไหลอย่างควบคุมไม่อยู่มันหล่นลงพื้นกระเซ็นเป็นดอกเล็กๆ
เด็กน้อยที่ดูสงบนิ่งขรึมนั้นเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความเจ็บปวด
อวี๋กานกานเข้าใจกู้เนี่ยนเป็นอย่างดี
สิ่งที่เธอจำได้มีเพียงอาจารย์และคุณปู่เท่านั้น ไม่ว่าพวกท่านจะรักและเอ็นดูเธอมากแค่ไหน แค่ในใจของเธอยังต้องการพ่อแม่อยู่ดี นี่คือความรักที่เด็กทุกคนต้องการ
“นายอายุสิบห้าแล้ว สิ่งที่เด็กหนุ่มวัยนี้ควรคิดน่าจะเป็นทำยังไงให้ผู้หญิงที่ชอบมาชอบตัวเองหรือจะจีบผู้หญิงที่ชอบยังไงดีไม่ใช่เหรอ”
อวี๋กานกานเลี่ยนเรื่องกะทันหันจึงทำให้กู้เนี่ยนอึ้งไปชั่วขณะ
เขาส่ายหน้าพัลวัน “ไม่ใช่ ผมไม่อยาก…”
ใบหน้าเล็กๆ นั้นอดขึ้นสีแดงระเรื่อไม่ได้ จู่ๆ ก็มีใบหน้าเล็กน่ามองปรากฏขึ้นในหัวของเขา
อวี๋กานกานตอบอ๋อคำเดียว เธอยิ้มชั่วร้ายแล้วเอ่ยขึ้น “ดูท่าทางนายแบบนี้ นายมีผู้หญิงที่ชอบแล้วแน่ๆ เลย หรือว่านายจะมีแฟนแล้ว”
กู้เนี่ยนรีบปฏิเสธทันที “เปล่า ผมยังไม่มีแฟนนะ”
อวี๋กานกานกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก “ถ้าอย่างนั้นก็มีผู้หญิงที่ชอบอยู่แล้ว”
กู้เนี่ยนอยากอธิบายด้วยสีหน้าร้อนรน แต่กลับพูดตะกุกตะกักอยู่ตั้งนานก็อธิบายไม่ได้สักที อวี๋กานกานก็เลยรู้ว่าตัวเองเดาถูกแล้ว
เธอยกยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเขาไม่มีท่าทีเสียใจอีกแล้ว แล้วก็ไม่หยอกล้อเขาอีกก่อนจะเอ่ยเสียงเบา “ตอนนี้ยังไม่คบกันก็ดี ตอนนี้นายไม่ควรคิดเรื่องจะมีหรือไม่มีแฟนพวกนี้ อีกไม่กี่ปีนายก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เรียนจบแต่งงานก็จะมีครอบครัวเป็นของตัวเอง มีลูกเมียที่รักมาก สิ่งที่นายควรคิดตอนนี้ก็คือตั้งใจเรียน อย่าไปยุ่งเรื่องคนอื่นเลย สิ่งที่นายต้องสนใจคือจะทำตัวยังไง ทำยังไงให้ตัวเองดีและเก่งเหมือนพี่ขายนาย”
ตอนแรกกู้เนี่ยนก็ตั้งใจฟังอยู่หรอก
แต่พอฟังประโยคท้ายๆ แล้วรู้สึกทะแม่งๆ แล้วมุมปากก็กระตุกเล็กน้อย “พี่ไม่ต้องใช้โอกาสนี้อวยเขาเลยนะ ผมก็ไม่ได้รู้สึกว่าเขาจะดีเลิศสักเท่าไหร่ ก็ธรรมดาบ้านๆ
อวี๋กานกานแหวลั่น “รอให้นายที่ได้เท่าเขาก่อนเถอะแล้วค่อยมาพูดว่าบ้านๆ”
กู้เนี่ยนสบถเย็นชา เมื่อดื่มนมหมดแล้วก็เข้าห้องนอนไปพักผ่อน
…
หลังจากจูอวี้ลู่รับสายโทรศัพท์แล้วก็เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างเคียดแค้น “ไปบ้านนังอวี๋กานกานจริงๆ ด้วย แค่นี้ฉันก็รู้แล้ว”
กู้ซูหลิงกระทืบเท้าเร่าๆ “นังอวี๋กานกานนี่แย่งคุณพ่อไปไม่พอ ตอนนี้มันยังแย่งเสี่ยวเนี่ยนไปอีก มันน่าสมควรตายจริงๆ”
“มันน่าจะตายไปตั้งนานแล้ว น่าจะตายตั้งแต่สิบห้าปีก่อนแล้ว ไม่น่าจะอยู่มาถึงตอนนี้!”
จูอวี้ลู่จ้องข้างหน้าด้วยสายตาเยือกเย็น ราวกับสายตาอาบไปด้วยยาพิษ!
ตอนที่ 762 ช็อก! เขาคือพ่อแท้ๆ ของลูก (2)
“ไหนคุณบอกว่ากู้เนี่ยนโตที่เมืองนอกก็เลยไม่ผูกพันกับคุณจูอวี้ลู่ไง แต่เมื่อกี้ผมดูท่าทางเขาเสียใจมากจริง”
เมื่ออวี้กานกานเห็นว่ากู้เนี่ยนหลับไปแล้วจึงปิดไฟและเดินขึ้นบนบ้าน ฟังจือหันพึ่งอาบน้ำเสร็จแล้วออกมา เรือนร่างกำยำเผยให้เห็นกล้ามเนื้อเรียงตัวสวยเป็นมัดๆ
“ถึงจะไม่ผูกพันยังไงเธอก็เป็นแม่เขานะคะ” ผมทรงสั้นของฟังจือหันดูนุ่มลื่นมากหลังจากสระผมแล้วใช้ไดร์เป่าจนแห้ง ผมหน้าที่ปกปิดดวงตาครึ่งหนึ่งทำให้ดูรู้สึกอ่อนเยาว์
“คำพูดนี้เหมือนกำลังด่าคนเลย...”
“วันนี้อยู่ในระยะปลอดภัยรึเปล่า” จู่ๆ ฟังจือหันก็เอนตัวลงมาพร้อมกับเปลี่ยนหัวข้อสนทนา น้ำเสียงที่ฟังดูกรุ้มกริ่มทำให้อวี๋กานกานตั้งตัวไม่ทันและตกใจเล็กน้อย “ทำไมจู่ๆ คุณถึงถามคำถามนี้”
เรือนร่างของเธอเอนไปข้างหลังโดยไม่รู้ตัว ฟังจือหันขยับหน้ามาลงมาชิดกับหน้าผากของเธอ “อยากจูบคุณ”
อวี๋กานกานอดขำออกมาเบาๆ ไม่ได้ “งั้นคุณก็จูบสิ ฉันไม่ได้ห้ามคุณจูบซะเมื่อไหร่ แต่ว่า…”
ทันทีที่การสนทนาเปลี่ยนไป นิ้วของเธอก็ยกขึ้นแนบริมฝีปากของเขา “คุณแปรงฟันหรือยัง”
“แปรงแล้ว นี่คุณรังเกียจผมเหรอ เหอะ!” นิ้วของเขาหยิกแก้มเธอเบาๆ จากนั้นล้มตัวลงนั่งข้างเธอ “วันนี้คุณไม่น่าวิ่งไปลากคอน้องคุณเลย”
อวี๋กานกานเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณคิดว่าฉันไม่ควรไปยุ่งเรื่องของกู้เนี่ยนเหรอคะ”
“ไม่ได้หมายความว่าไม่ให้คุณไปยุ่ง แต่คุณไม่น่าไปเองต่างหาก ทำไมคุณไม่โทรหาผม” หากให้เขาออกหน้าเรื่องนี้แทน เขาสามารถให้คนไปพาตัวกู้เนี่ยนออกมาทันที มันอาจจะทำให้ปัญหาของเธอน้อยลงก็ได้
การที่ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับกู้เนี่ยนดีขึ้นเรื่อยๆ มันจะทำให้ใครบางคนนั่งไม่ติดเก้าอี้แน่นอน
“ตอนนั้นฉันตกใจมากแล้วไม่ทันได้คิดมากขนาดนั้น คิดแค่ว่าต้องรีบพาน้องออกมาให้เร็วที่สุด ถึงยังไงเขาก็ยังเด็กอยู่” อวี๋กานกานกอดเอวฟังจือหันแนบแก้มลงกับกายกำยำของเขา “ต่อไปหากเจอเรื่องแบบนี้อีก ฉันจะโทรหาคุณแน่นอนค่ะ”
ฟังจือหันแตะปลายนิ้วไปที่จมูกของเธอ “อีกไม่กี่วันผมต้องไปทำธุระต่างประเทศ คุณไปกับผมนะ”
เขายังไม่เคยพาเธอออกไปเที่ยวดีๆ สักครั้งหนึ่งเลย เขาไม่อยากให้เธออยู่จีนคนเพียงลำพัง ดังนั้นเขาจึงอยากพาเธอไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ
“ไปที่ไหนเหรอคะ” อวี๋กานกานเอ่ยปากถาม
“อิตาลี”
อวี๋กานกานอยากไปมาก ประการแรกเธออยากไปอิตาลี ประการที่สองสามารถถือโอกาสไปส่งเจ้าเด็กแสบกู้เนี่ยนให้กลับไปเรียนหนังสือ
แต่ช่วงนี้เธองานยุ่งเป็นอย่างมาก
“ช่วงนี้ฉันต้องร่วมงานกับอาจารย์ ต้องช่วยเขาผ่าตัดสำคัญ แน่นอนว่าละทิ้งไปไม่ได้ คงต้องเป็นครั้งหน้าแล้วล่ะค่ะ”
“ครั้งหน้าแน่นอนใช่ไหม”
“แน่นอนค่ะ”
ฟังจือหันหรุบตาลงเล็กน้อย ทันใดนั้นก็โน้มลงมาจูบริมฝีปากเธอแนบแน่นแต่ไม่ได้สอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวพัน อีกอย่างดูเหมือนจะเป็นการบดจูบอย่างยั่วยวนเท่านั้น
อวี๋กานกานถูกเขาละเลียดชิมริมฝีปากคนคันยุบยับในใจจึงอดโน้มคอเขาลงมาไม่ได้แล้วเป็นฝ่ายรุกเร้าป้อนจูบเสียเอง ริมฝีปากและฟันเรียงตัวสวยเกี่ยวพันกันราวกับมีน้ำผึ้งอันหวานล้ำไหลรินออกมาจากปากของทั้งคู่
เธอค่อยๆ ถูกกดให้โน้มลงไปช้าๆ
ผมลอนยาวแผ่สยายบนผ้าปูที่นอน อาภรณ์บนเรือนร่างก็ถูกเกี่ยวให้หลุดลุ่ยลงมา
เขาบดกายลงมาทาบทับจนเนื้อหนังทุกสัดส่วนสัมผัสกันและกัน ทันใดนั้นเขาก็ดูดดึงรุนแรงและการกระทำก็ยิ่งเร่าร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ…
หลังจากผ่านพ้นค่ำคืนที่ปล่อยใจเผลอเคลิ้ม วันต่อมาอวี๋กานกานจึงตื่นสายกว่าทุกวัน เธอมองชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่ข้างกายก่อนจะประหลาดใจเล็กน้อย “วันนี้คุณไม่ไปทำงานเหรอคะ”
ฟังจือหันพลิกตัวเล็กน้อยแล้วกอดรัดเธอเอาไว้ในอ้อมอก แล้วตอบอืมสั้นๆ อย่างเกียจคร้านด้วยน้ำเสียงแหบพร่าอันทรงเสน่ห์ยั่วยวนชวนหลงใหล
อวี๋กานกานใจเต้นรัวแปลกๆ
คอมเม้นต์