แม้เกอซีจะไม่คาดคิดมาก่อนว่าภายหลังจากที่หวูอวี้รับซื้อน่าหลานเกอซีไว้ก็ถูกนายใหญ่ของหอรื่นรมย์เรียกตัวเข้าพบ ด้วยความเร่งรีบเข้าไปหานาย เขาจึงยังไม่ทันบอกกล่าวลูกน้องถึงมูลค่าของน่าหลานเกอซี และทันทีที่กลับมาจึงได้พบว่าลูกน้องของตนได้ตีค่าน่าหลานเกอซีในฐานะทาสชั้นต่ำและนำตัวไปยังห้องตรวจสภาพสินค้า กระทั่งที่สุดทุกสิ่งทุกอย่างจึงลงท้ายด้วยความตายของบรรดาผู้มีฝีมือชั้นปลายแถวทั้งหลายในห้องตรวจสภาพสินค้า

นับเป็นความผิดพลาดที่ไม่สวยงามเอาเสียเลย !

“คุณหนูสาม ข้าพูดความจริง ได้โปรดไว้ชีวิตข้าเถิด !”

จางเต๋อจงคุกเข่าโขกศีรษะร่ำร้องอ้อนวอนขอความเห็นใจอย่างเต็มกำลังความสามารถที่สุดเท่าที่มันสามารถกระทำได้ ขณะที่มันยังคงคอยแอบลอบชำเลืองมองท่าทีของเกอซี และเห็นว่านางหาได้ให้ความใส่ใจต่อมัน ภายในหัวของมันผุดความคิดชั่วร้ายขึ้น มันค่อย ๆ เหยียดยื่นแขนข้างที่ยังไม่ได้รับบาดเจ็บเข้าไปภายในกระสอบ

“หญิงแพศยา ไปลงนรกซะ— ! !” พลังในร่างของจางเต๋อจงปะทุขึ้นขณะที่ฝ่ามือของมันฉวยเอาของวิเศษเปลวเพลิงระเบิดไฟเขวี้ยงใส่ร่างของเกอซีอย่างชั่วร้าย “แพศยาเจ้ากล้าล่วงเกินข้าเท่ากับเจ้าร่ำร้องหาความตาย ! !”

แม้ว่าเกอซีจะเป็นผู้ที่จัดการได้ยากเย็นยิ่งนัก หากแต่จะอย่างไร นางก็เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาที่ไร้สิ้นพลังฝีมือ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ล้วนสืบเนื่องด้วยเพราะความสะเพร่าของมันทั้งสิ้นปราณพลังในกายของมันจึงถูกนางใช้วิชามารตรึงไว้ ยามนี้เมื่อกระแสพลังในกายของมันเริ่มฟื้นตัวขึ้นมาแล้วไยมันจึงต้องหวั่นเกรงนางอีก

น่าหลานเกอซี เดิมทีข้าเพียงจะหยอกล้อเจ้าให้ได้รับบาดเจ็บแค่เพียงเล็กน้อย หากเมื่อเจ้าไม่สามารถกลับดำเป็นขาวได้ก็จงอย่าตำหนิข้าที่ช่วยส่งเจ้าเข้าหาความตายอย่างไร้สิ้นดินกลบหน้า !

ใบหน้าของจางเต๋อจงบิดเบี้ยวไปด้วยรอยแย้มยิ้มอันยโส หากทว่าเสี้ยวนาทีถัดมา สีหน้าของมันกลับต้องนิ่งค้าง ความรู้สึกด้านชาค่อย ๆ คืบคลานขึ้นมาตั้งแต่บริเวณมุมปาก

แรงระเบิดจากของวิเศษกระจายเสียงดังกระหึ่ม  กลุ่มหมอกควันและฝุ่นผงลอยคลุ้งตลบขึ้นเบื้องบน หากแต่เมื่อไอหมอกฝุ่นควันกระจัดกระจายคลายตัวออกจากกันแล้วกลับไม่เหลือแม้เพียงเศษวิญญาณใดให้แลเห็น ใบหน้าที่เสียโฉมอัปลัษณ์และทุกข์ทรมานของน่าหลานเกอซีสมควรยังอยู่ในที่นี้ !

ดวงตาของจางเต๋อจงเบิ่งกว้างด้วยความหวาดหวั่นพรั่นพรึง มันไม่อาจรู้ได้เลยอย่างแท้จริงว่าก้อนกรวดได้กระเด็นเข้าไปในปากที่เปิดกว้างค้างของตนแล้ว

ทันใดนั้นลำคอของมันถูกขย้ำจากด้านหลังด้วยฝ่ามือที่เย็นเยียบประดุจน้ำแข็ง อ่อนนุ่มประดุจเส้นไหม ตามมาด้วยน้ำเสียงกระจ่างไพเราะโสตทว่ากลับเสมือนเสียงร่ำร้องจากมารปีศาจแห่งขุมนรกดังก้องอยู่ในรูหู “เจ้ารู้ไหมว่าข้ากำลังคิดจะไว้ชีวิตสุนัขของเจ้าแล้ว หากแต่เจ้ากลับไม่มอบทางเลือกอื่นใดให้แก่ข้า !”

กล่าวจบ แท่งเข็มเงินไร้เงามากมายพลันแทรกทะลุผ่านลงไปในหัวของจางเต๋อจงส่งผลให้ตลอดทั่วทั้งร่างของมันกลับกลายเป็นอ่อนแอ ความคิดอ่านของมันแปรเปลี่ยนเป็นความโง่เขลาด้วยความหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด และเพียงไม่นานมันได้สูญสิ้นความรับรู้ของตนเอง

เมื่อเกอซีได้เห็นสีหน้าที่ไร้ชีวิตจิตวิญญาณของจางเต๋อจงผู้กำลังจับจ้องมองนางอยู่ อาการแย้มยิ้มอย่างเย็นเยียบฉายพาดผ่านแววตาของนางวูบหนึ่ง ก่อนหญิงสาวจะส่งผ่านคำถามมากมายที่นางเคยเอ่ยไต่ถามเมื่อครู่ก่อน

จิตของจางเต๋อจงถูกนางควบคุมไว้อย่างสมบูรณ์แบบ มันย่อมไม่อาจหลอกลวงหรือปกปิดความจริงได้ เช่นนั้นแล้วมันจึงสารภาพเรื่องราวที่เป็นจริงทุกอย่างออกมาจนไม่เหลือ

ความเป็นจริงที่จางเต๋อจงผู้ถูกลงทัณฑ์และถูกควบคุมไว้ตอบออกมานั้นหาได้แตกต่างจากที่มันเคยบอกเล่าไว้ก่อนหน้านี้มากนัก หากแต่สิ่งที่เกอซีไม่คิดฝันนั้นคือ ความตั้งใจที่แท้จริงของน่าหลานเฟ่ยเสวี่ยนั้นหาใช่ต้องการให้จางเต๋อจงนำน่าหลานเกอซีไปขายยังตลาดเนื้อสดสุกรไม่

หากจะกล่าวให้ถูกต้อง เห็นจะต้องกล่าวว่านางต้องการให้เขานำตัวน่าหลานเกอซีไปยังตลาดสดสุกรและจับจ้องรอดูให้เห็นกับตาของมันเอง ภายหลังจากที่น่าหลานเกอซีถูกพวกทาสชั้นต่ำกระทำย่ำยีจนเสื่อมเสียแล้วมันจึงสามารถกลับไปรับรางวัลจากน่าหลานเฟ่ยเสวี่ยได้

หากแต่ยังโชคดีที่จางเต๋อจงบังเอิญได้ยินซื่อฉินหญิงรับใช้คนสนิทของน่าหลานเฟ่ยเสวี่ยพูดถึงข้อความในสาส์น มันจึงเชื่อว่าน่าหลานเกอซีจะต้องสามารถสร้างกำไรอย่างงามให้แก่ตนได้แน่นอน เช่นนั้นแล้วมันตัดสินใจนำน่าหลานเกอซีออกขายให้แก่หอรื่นรมย์ นับเป็นการช่วยนางไม่ให้ต้องลงเอยด้วยชะตากรรมอันโหดร้ายเช่นกัน

ภายหลังจากที่จางเต๋อจงได้รับเงินค่าตัวของน่าหลานเกอซีมาแล้วมันกลับไม่ได้นำเงินทองทั้งหมดไปเก็บซ่อนในทันทีหากแต่กลับไปลงพนันขันต่อแทน จากนั้นมันจึงซุกซ่อนเงินทองที่เหลือไว้ในอาคารหลังนี้และไปฆ่าเวลาที่บ่อนจางเลออยู่ถึงสองวัน

เมื่อได้ยินถ้อยคำสารภาพบาปทั้งหมดของจางเต๋อจง อายสังหารอำมหิตที่รุนแรงต่อน่าหลานเฟ่ยเสวี่ยพลันลุกโพลงขึ้นในใจซึ่งเคยมีเพียงแค่ความเกลียดชังของเกอซี

เพียงเพื่อต้องการเก็บรักษาคนรักของตนไว้ นางถึงกับต้องการขายน้องสาวร่วมบิดาของตนเอง สามารถวางแผนสร้างความคิดที่ร้ายกาจเพื่อทำลายเด็กสาวด้อยเดียงสาผู้หนึ่งจนถึงระดับที่ยากเกินกว่าจะแก้ไข นี่มันโรคจิตชัด ๆ  !

***จบตอน โรคจิต***