นิยาย อ่านนิยาย

มังกรทองตัวน้อยยกร่างครึ่งส่วนของตนจ้องเกอซีถมึงทึง “นับแต่นี้ไป ข้าจะให้เจ้าเป็นท่านนายของข้าก็ได้  ต่อไปเจ้าจะเป็นคนของข้า เป็นท่านนายของมังกรทองศักดิ์สิทธิ์ ! อย่างไรเล่า หน้าบานเลยสิ ! ยังไม่รีบคุกเข่าคารวะขอบคุณในความเมตตาของราชันผู้นี้อีก !”

มุมปากเกอซีกระตุกกึก หญิงสาวทำได้เพียงจ้องงูตัวกระจ้อยในฝ่ามือที่พร้อมจะถูกตบให้แบนแต๊ดแต๋ได้ทุกเมื่ออย่างอ่อนใจ

นางสบัดมือ เจ้ามังกรทองตัวน้อยร่วง ‘พล้อก’ กระแทกพื้น เขาถลึงตาใส่เกอซีด้วยสีหน้าท่าทางเจ็บตัวอยู่ไม่น้อย

หญิงสาวยืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้าเจ้างูน้อยพลางก้มลงมองส่งเสียงเย้ยหยัน “เห็นที ถูกกักในผนึกไว้เสียนาน สมองของเจ้าคงจะเสื่อมไปแล้ว อยากให้ข้าขอบคุณน้ำใจเจ้ากระนั้นหรือ ? ให้ข้าช่วยเหยียบเจ้าให้แบนจมธรณีจะดีกว่าไหม !”

“ขวัญกล้าเสียจริง ! เจ้ารู้ไหมว่าราชันผู้นี้คือใคร ? ข้ามือมังกรทองศักดิ์สิทธิ์ ข้านี้ล่ะคือเชื้อพันธุ์อันสูงสุดแห่งเผ่ามังกร……”

มังกรทองตัวน้อยกระทืบเท้าอย่างเกรี้ยวกราดด้วยอาการขุ่นเคือง ครั้นเมื่อเห็นเกอซีไม่สนใจทั้งยังคิดจะหันหลังกลับเช่นนั้นเขากลับยิ่งประหวั่นในใจ ตัวเขาเพิ่งถูกปลดผนึกมาเมื่อครู่ พลังจึงยังคงอ่อนแอยิ่งนัก เช่นนี้แล้วแม้ต้องเผชิญกับสัตว์เวทขั้นต่ำเตี้ยเขาย่อมไม่อาจป้องกันตนเองได้เลย ! หากคิดอยากเหลือชีวิตรอดกระทั่งสามารถเติบใหญ่ได้อย่างสมบูรณ์ย่อมมีหนทางเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น นั่นคือการสร้างพันธสัญญากับหมู่มนุษย์ !

เขาเฝ้ารอผู้มีพลังฝีมือที่จะผูกพันธสัญญาด้วยในอาณาจักรกำบังแห่งนี้มาเนิ่นนานนับพันปี หากปล่อยให้นางหลุดมือไปได้คงต้องรอไปอีกนับพันปีกว่าจะได้เจอผู้ที่เหมาะสมอีกคราหนึ่ง

ประกายตาแห่งความสิ้นหวังฉายขึ้นในแววตาของมังกรทองตัวน้อยเพียงชั่วครู่ ร่างของเขาก็พุ่งกระโจน ‘เฟี้ยว’ ตรงเข้าไปเกาะข้อมือของเกอซีในทันที ขณะที่นางยังไม่ทันขยับกาย เจ้ามังกรน้อยก็อ้าปากขบปลายนิ้วที่เรียวงามของนางอย่างเต็มแรง

หญิงสาวหันมาตบใส่เจ้ามังกรทองตัวน้อยกระเด็นไปในทันที

ทว่าช้าไปเสียแล้วเมื่อลำแสงสีทองพลันลุกโชนขึ้นทั่วร่าง ลวดลายเส้นแสงสีทองแผ่พุ่งออกคล้ายรอยสลักเสลาโดยรอบรอยขบกัดบนปลายนิ้วของหญิงสาว มันเปล่งแสงเรืองรองอยู่ครู่หนึ่งกว่าทุกสิ่งจะเลือนหายไปอย่างไร้ร่องรอย ประดุจดั่งไม่เคยเกิดสิ่งใดขึ้น ทว่าหากมีผู้ใดใช้กระแสจิตสำรวจลงในร่างของนางย่อมพบลวดลายสีทองสายหนึ่งปรากฏอยู่ในจุดตันเถียนของเกอซี

มังกรทองตัวน้อยระเบิดเสียงหัวเราะลงไปนอนกลิ้งเกลือกอยู่กับพื้น “พวกเราได้สร้างพันธสัญญาเท่าเทียมแห่งการเป็นท่านนาย และสัตว์เวทต่อกันแล้ว ! ยามนี้เจ้าไม่อาจทิ้งราชันผู้นี้ได้แล้ว !”

เกอซียกมือโบกสะบัด กระทั่งรอยแผลบนปลายนิ้วก็ได้รับการเยียวยาแล้ว หญิงสาวย่างสามขุมเข้ามาหามังกรทองตัวน้อย

เจ้าตัวจิ๋วถูกขู่จนหงอนั่งตัวงออย่างถึงที่สุด “ไม่นะ….. ไม่ เจ้ากล้าทำร้ายข้ารึ ! พวกเรามีพันธสัญญาเท่าเทียมในการเป็นสัตว์เวทกับท่านนายแล้ว ! หากเจ้ากระแทกพลังใส่ข้า เจ้าย่อมได้รับบาดเจ็บด้วยเช่นกัน !”

เกอซีจีบนิ้วจิกเจ้าตัวจิ๋วขึ้นมา “คิดว่าข้าต้องใช้พลังปราณกับเจ้าด้วยกระนั้นหรือ ? ตลกไปแล้ว เชื่อไหมว่าข้าจะค่อย ๆ ถลกหนังเจ้าเฉือนเนื้อออกเป็นชิ้น ๆ เอาไปลงหม้อต้มแกงงู”

ครั้นเมื่อมังกรทองตัวน้อยได้เห็นรอยยิ้มอันหม่นมัวบนดวงหน้าของหญิงสาว มันกลับยิ่งประหวั่นพรั่นพรึง ความหาญกล้าทั้งหลายทั้งปวงพลันหดหายไปเพราะความหวาดผวา

ฮือ…ฮือ… นางเป็นพียงผู้มีพลังยุทธขั้นเมล็ดพันธุ์เพาะบ่มที่ไร้ค่าเท่านั้น แล้วเหตุใดเขากลับรู้สึกหวาดกลัวประดุจได้พบเจอกับท่านนายคนเก่าเมื่อครั้งก่อนเช่นนี้ ?

มังกรทองตัวน้อยหลุดพ้นจากการขู่กรรโชกของท่านนายคนเดิมมาได้ ทว่าท่วงท่า ตลอดถึงการกระทำของเกอซีกลับยิ่งทำให้เขาต้องสั่นผวาหวาดกลัวเสียยิ่งกว่า ความเย่อหยิ่งผยองของเจ้าตัวน้อยพลันสลายหายไปอย่างไร้ร่องรอย หากทว่ากลับกลายเป็นเสียงวิงวอนร้องขอ “ท่านนาย อย่า…..อย่าได้ขุ่นเคืองไปเลย ! เมื่อท่านได้สร้างพันธสัญญากับข้าแล้ว ท่าน…..ท่านย่อมได้คุณประโยชน์นับอนันต์ !”

เกอซีเลิกคิ้วสูงชำเลืองมองด้วยสายตาเหยียดหยาม “ประโยชน์อะไร ?”

เมื่อมังกรทองตัวน้อยสบโอกาสเอาใจผู้เป็นท่านนายคนใหม่ มันก็รีบยืนหน้ายื่นตาบิดกายไปมาจีบปากจีบคอเอื้อนเอ่ย “ท่านนาย ที่ท่านเข้ามาในอาณาจักรกำบังแห่งนี้ก็เพื่อจะตามล่าหาสมบัติใช่ไหม ? ข้าจะบอกความลับให้แก่ท่านก็ได้ ! อาณาจักรกำบังแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นโดยท่านนายคนก่อนของข้าเอง เช่นนั้น สมบัติทั้งหมดในดินแดนแห่งนี้ล้วนอาจนับได้ว่าเป็นของข้าเช่นกัน ข้าย่อมมีส่วนในการจัดสรรสมบัติเหล่านั้น !”

เกอซีจ้องอีกฝ่ายด้วยความฉงน “เจ้าพูดเองเออเองเช่นนี้อยู่เพียงผู้เดียว ข้าต้องเชื่อด้วยรึ ?”

***จบตอน บทสรุปแห่งพันธสัญญา***