“ไอ้เด็กขี้โกง!”

ในห้องพักครูของเธอใบหน้าของฝางยิ่งยังคงแดงและดวงตาคู่งามของเธอยังคงแสดงให้เห็นถึงความโมโห

แม้จะได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเธอนั้นเป็นดั่งเทพธิดาในโรงเรียน แต่ฝางยิ่งก็ไม่เคยมีความรักกับใครหรือมีการสัมผัสทางร่างกายใด ๆ กับผู้ชาย

เธอไม่ได้คาดคิดว่าชายคนแรกที่สัมผัสกับร่างกายของเธอคือนักเรียนของเธอเอง ซึ่งเอาเปรียบเธอในที่สาธารณะ

ความรู้สึกยังคงชัดเจนที่ก้นของเธอ เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ใบหน้างดงามของฝางยิ่งก็แดงมากขึ้น จนเธอรู้สึกอยากฝังตัวเองลงกับพื้น

 

“แต่เขารู้กรุ๊ปเลือดของฉันได้อย่างไร”

ฝางยิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่กี่คนที่รู้จักกรุ๊ปเลือดของเธอและเธอไม่ได้บอกใคร

แต่เย่เฟิงกลับพูดมันออกมาได้อย่างถูกต้อง

“นอกจากนี้ เขายังบอกว่าประจำเดือนของฉันจะเริ่มมาในเวลา 11:05 น. อีก นั่นมันไร้สาระ!”

ฝางยิ่งเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน

เพราะประจำเดือนของเธอมาตรงเวลาทุกเดือน ซึ่งควรจะมาในอีก 3 วันข้างหน้า

ทว่าเย่เฟิง กลับบอกฉันเกี่ยวกับเวลาที่แน่นอนของการมาถึงของประจำเดือนของฉัน นั่นมันเป็นไปไม่ได้! ‘

ฝางยิ่งไม่เชื่อคำพูดของเขาแม้แต่น้อย ในสายตาของเธอเย่เฟิงก็แค่พูดเรื่องไร้สาระ

“ฮึ! เด็กเหลือขอ มารอดูกัน…”

 

ฝางยิ่งคิดอย่างโกรธ ๆ แต่ทันใดนั้นร่างกายของเธอก็สั่น

จากนั้นตัวเธอก็เริ่มแข็งทื่อ ทั่วทั้งใบหน้ากลับเป็นสีแดงอีกครั้ง

“นี่มัน…มันมาแล้วเหรอ? หืม…”

ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เธอแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าประจำเดือนของเธอจะมาจริง ๆ

‘ไม่น่าเชื่อ!’

ฝางยิ่งตกใจ เธอรีบตรวจสอบนาฬิกาของเธอ และมันเป็นเวลา 11:05 น.!

เธอตกตะลึง!

“นี่เป็นไปไม่ได้! 3 วันล่วงหน้า…มาได้อย่างไร? เด็กเหลือขอนั่น…รู้ได้อย่างไร?”

แม้แต่เครื่องมือที่แม่นยำ ก็ไม่สามารถระบุเวลาที่ประจำเดือนจะมาถึงได้ขนาดนี้ แต่เย่เฟิงนั้นรู้ได้อย่างไร

หลังจากที่รู้สึกถึงการมาของประจำเดือนของเธอ ฝางยิ่ง รีบเปิดลิ้นชักที่โต๊ะของเธอ

ครู่ต่อมาหลังจากที่เธอเห็น แผ่นอนามัยในที่สุดเธอก็ใจเย็นลง

“โชคดีที่มันยังไม่หมด ไม่อย่างนั้น นี่คงเป็นเรื่องเศร้าของฉัน!”

ฝางยิ่งรู้ว่ายังมีเวลาเหลืออีกนานกว่าจะเรียนจบ และตอนนี้ห้องพักครูไม่มีคน ดังนั้นคงไม่มีใครจะเข้ามาในเวลานี้

‘ห้องน้ำอยู่ค่อนข้างไกล กว่าฉันจะไปถึงที่นั่น กระโปรงของฉันคงจะเลอะไปแล้ว! ฉันจะเปลี่ยนมันที่นี่!’

จากนั้นฝางยิ่งจึงล็อคประตูจากด้านในทันที เธอเดินเข้าไปในมุมหนึ่งของห้องและเริ่มเปลี่ยนแผ่นอนามัยของเธอ

จนกระทั่งเธอทำเสร็จและสวมกระโปรงของเธอ ฝางยิ่งถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แต่ในตอนนั้นเอง มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ซึ่งเกือบทำให้เธอล้มลงกับพื้น

“อาจารย์ฝาง คุณต้องการความช่วยเหลือไหม”

 

เสียงนี้ดังขึ้นอย่างฉับพลันจนเธอรู้สึกราวกับว่าเธอถูกไฟช็อต

เธอหันหลังกลับและพบว่าชายร่างผอมสูงยืนอยู่ข้างๆกับเธอ

ชายหนุ่มหน้าตาดีคนนั้น เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า

“เย่เฟิง! มา…มาเมื่อไหร่ เธอเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ฝางยิ่ง มั่นใจว่าเธอได้ล็อคประตูจากภายในแล้ว

‘แล้ว…ไอ้บ้านี่เข้ามาได้ยังไง?’

โดยเฉพาะเมื่อมองไปที่สีหน้าของเขา เขาน่าจะยืนอยู่ที่นี่มาสักพักหนึ่งแล้ว แต่จะเป็นไปได้อย่างไรที่ฝางยิ่งไม่ได้สังเกตเห็น

‘เป็น…เป็นไปไม่ได้!’

“ผมเพิ่งเดินเข้ามา!” เย่เฟิงยักไหล่พลางเผยภาพลักษณ์ที่ดูขี้เล่น

“อาจารย์ฝาง ผมนั้นมีความเชี่ยวชาญในการเปลี่ยนแผ่นอนามัยมาเป็นเวลา 20 ปี ไม่ว่าจะแผ่นใหญ่หรือเล็ก กลางวันหรือกลางคืน! ผมสามารถเปลี่ยนแผ่นอนามัยทุกประเภทที่คุณนึกออก! คุณอยากลองบ้างไหม?”

ในขณะที่เขาพูด เย่เฟิงขยิบตาให้กับฝางยิ่งอย่างสนุกสนาน

หลังจากได้ยินประโยคนี้ ฝางยิ่ง เกือบหน้ามืด!

‘ไอ้บ้า!’

‘ไอ้บ้านี่จะต้องเห็นทุกอย่างแน่!’

เมื่อเธอรู้ว่าชายคนนี้ไม่เพียงแต่รู้เวลาที่แน่นอนของการมาถึงของประจำเดือนของเธอ แต่ยังเห็น

กระบวนการทั้งหมดเมื่อเธอกำลังเปลี่ยนแผ่นอนามัย ฝางยิ่งรู้สึกหายใจไม่ออกจนเกือบกระอักเลือดออกมา!

“เปลี่ยน! เปลี่ยนของแม่นายสิ ไอ้ชั่ว!”

ฝางยิ่งด่าเขา ขณะที่ใบหน้าของเธอแสดงถึงความอับอายเป็นที่สุด!

เย่เฟิงทำได้แค่ยักไหล่เมื่อเขาถามเธอด้วยรอยยิ้มขี้เล่น “อืมดี! ว่าแต่! ทำไมอาจารย์ฝางถึงเรียกให้ผมมาพบที่นี่ ? หรือคุณต้องการที่จะขอบคุณผม สำหรับการทำความดีของผม? ผมหมายถึงการได้ช่วยคุณในเรื่องของยุง?”

“อาจารย์ฝาง ผมเต็มใจ ที่ได้ช่วยเหลือคุณในฐานะนักเรียนของคุณ! แต่ถ้าคุณอยากจะขอบคุณผมจริงๆคุณก็แค่แต่งงานกับผม แม้คุณจะมี หน้าอกเล็ก ก้นแบนและหน้าตาน่าเกลียด ผมก็ทนได้!”

 

อะไรนะ?

‘แต่งงานกับแก?’

‘หน้าอกเล็ก ก้นแบน และหน้าตาน่าเกลียด?’

‘ผมก็ทนได้‘

‘ไปตายซะ!’

ฝางยิ่งแทบจะคลั่ง!

เธอไม่เคยเห็นใครหน้าด้านเท่าเขามาก่อน

‘เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่เอาเปรียบฉัน แต่เขากับเรียกร้องราวกับเขาได้ช่วยชีวิตฉันไว้ และยังฝันว่าจะแต่งงานกับฉันอีกเหรอ‘

‘เขา…เขาเป็นไอ้ชั่ว ไอ้หื่นและไอ้ขี้โกงแน่นอน!’

“เย่เฟิง นาย…นายมันหน้าด้านไร้ยางอาย!”

ฝางยิ่งไม่สามารถระบายความโกรธของเธอได้หมด เนื่องจากเธอไม่เคยจินตนาการว่านักเรียนคนนี้ จะกล้าเอาเปรียบเธอด้วยการลูบก้นและจีบเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

ถ้าเธอทนได้กับเรื่องแบบนี้ คงจะไม่มีเรื่องอะไรที่เธอจะทนไม่ได้อีกแล้ว!

หลังจากนั้น ฝางยิ่งก็โยนตำราไปหาเย่เฟิง แล้วพูดว่า “จดจำหนังสือทั้งเล่ม! จำทั้งหมด! หากเธอตอบผิด 1 ครั้งให้วิ่ง 1 รอบสนาม! หากตอบผิด 10 ครั้งให้วิ่ง 10 รอบสนาม!”

ฝางยิ่งตอบโต้ด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันและฉลาดแกมโกงเหมือนกับปีศาจ

นี่เป็นการลงโทษที่รุนแรงมาก!

หนังสือมีทั้งหมดหมื่นคำ!

มันเป็นไปไม่ได้ที่คนธรรมดาทั่วไปจะจำทั้งหมด โดยไม่ผิดพลาดเลย!

เมื่อเธอจินตนาการว่าเย่เฟิงจะเหงื่อท่วมและหอบอย่างหนักในสนาม  ฝางยิ่งค่อนข้างพอใจ

‘ฮึ! นายกล้าเอาเปรียบจากสุภาพสตรีได้อย่างไร แล้วเรามารอดูกัน!’

ฝางยิ่งคิดอย่างชั่วร้าย

หลังจากได้ยินคำสั่งของฝางยิ่ง เย่เฟิงก็หยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาและเริ่มอ่านอย่างรวดเร็วราวกับว่าเขาไม่เข้าใจจุดประสงค์ของเธอ

หลังจากอ่านผ่าน ๆ ไปเขาก็บอกกับฝางยิ่งด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “อาจารย์ฝาง ผมจำได้ทั้งหมดแล้ว!”

อะไรนะ?

ฝางยิ่งสงสัยว่าเธออาจจะได้ยินผิด

“เธอพูดว่าอะไรนะ? เธอจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?”

หนังสือเล่มนี้มีหลายสิบหน้า แม้แต่นักเรียนที่มีความทรงจำที่ดีที่สุด ก็ไม่สามารถจำได้ในเวลาน้อยกว่าครึ่งเดือน ในขณะที่ห้ามมีข้อผิดพลาดเลย!

แต่เย่เฟิงบอกว่าเขาจำมันได้ หลังจากที่เขาเปิดมันดูแค่ครั้งเดียว

‘มันเป็นไปไม่ได้!’

“ดี! เย่เฟิงตอนนี้เธอก็จำได้แล้วลองฟังคำถามของฉัน!”

ฝางยิ่งไม่ได้มีเวลาว่างสำหรับเย่เฟิง ที่จะต้องมาเถียงกับเขา เธอหวังว่าจะลงโทษเย่เฟิงให้เร็วที่สุด ตราบใดที่เขาตอบผิด เขาจะถูกลงโทษอย่างหนัก!

จากนั้นฝางยิ่งหยิบหนังสือและถามเย่เฟิงด้วยอาการเยาะเย้ยอย่างชัดเจน “ เย่เฟิง คำที่ 6 ในบรรทัดที่ 4 ในหน้า 33 คืออะไร”

ฝางยิ่งฉลาดแกมโกง เธอนั้นไม่ให้เย่เฟิงท่องหนังสือตั้งแต่ต้น แต่เธอเลือกคำที่สุ่มซึ่งหมายถึงความยากลำบากมากขึ้น

แม้แต่คนที่มีความสามารถในด้านความจำที่ดีที่สุด ก็ไม่สามารถจดจำตำแหน่งของแต่ละคำได้อย่างแม่นยำแน่นอน

ฝางยิ่งยิ้มเยาะเหมือนกับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์

“หน้าต่าง!”

เย่เฟิงตอบอย่างตั้งใจ ในขณะที่ฝางยิ่งกำลังตื่นเต้นด้วยสีหน้าเยาะเย้ยอยู่

‘อะไรนะ?’

ฝางยิ่ง ตกตะลึง หลังจากนั้นเธอก็เปิดหนังสือไปที่หน้า 33 แล้วเธอก็พบกับว่าคำว่า “หน้าต่าง!”

‘นั่น…เป็นไปไม่ได้!’

ด้วยความตกใจ ฝางยิ่ง กล่าวต่อว่า “คำสุดท้ายในบรรทัดสุดท้ายของหน้า 26 คืออะไร”

“เกิน!”

“…ของหน้า 41 …”

“การเรียนรู้”

“…หน้า……”

“หนัก!”

คำถามและคำตอบดำเนินไปอย่างรวดเร็ว

ในขณะที่มันดำเนินต่อไปใบหน้าที่สวยงามของฝางยิ่งก็ค่อย ๆ กลายเป็นประหลาดใจ จากนั้นก็ขึงขังและตกใจในที่สุด!

ในตอนจบ หลังของฝางยิ่งเปียกชื้นเนื่องจากเหงื่อ ขณะที่ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัวเหมือนกับว่าเธอนั้นเห็นผี

“ฉันถามเขาตั้ง 26 ข้อ แต่เขา…เขาตอบทุกข้อถูกต้อง! มัน…เป็นไปไม่ได้!”

ฝางยิ่งตกใจมาก!

เธอไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าคน ๆ นี้จะมีความทรงจำที่น่าอัศจรรย์อะไรเช่นนี้ เพียงแค่อ่านหนังสือเล่มนี้ครั้งเดียวเขาก็สามารถจำได้ทุกคำ!

‘เขาต้องไม่ใช่มนุษย์!’