The Man from Hell – TMFH ตอนที่ 77 : กงหยุ่นเฟย ฉันมาที่นี่เพื่อเอาชีวิตของแกแล้ว!

อ่านนิยายจีนเรื่อง The Man from Hell ตอนที่ 77 อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

ความมืดมิดยามค่ำคืนกลืนกินแสงที่เคยส่องสว่างในเวลากลางวันไปหมดแล้ว!

ด้วยเสียงดังปึงปัง เย่เฟิงได้ผลักประตูหน้าลานหน้าบ้านของเขาและก้าวยาว ๆ ผ่านมันไป

จากนั้นเขาก็ตกตะลึงไปในทันที!

‘หืมม?’

ในขณะนั้นเย่เฟิงพบว่า ลานหน้าบ้านของเขานั้นกลายเป็นซากของสิ่งที่เคยมีอยู่

ต้นไม้โบราณที่เคยสูงตระหง่านทั้งหมดถูกทำลายลง ในขณะที่ดอกไม้และต้นหญ้าทั้งหมดถูกถอนรากถอนโคนออกมา

ประตูหน้าบ้านของเขาพังและภายในห้องของเขานั้นคงจะเละเทะจนดูไม่ได้อย่างแน่นอน!

วิวตรงลานหน้าบ้านที่เคยสวยงามก็ถูกทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี!

ไม่เพียงแค่นั้น เขายังเห็นว่าที่ลำต้นของต้นไม้ที่ถูกตัดไปแล้วถูกเขียนด้วยคำพูดบางคำ — เย่เฟิง ไปตายซะ!

‘แม่งเอ้ย!’

ใบหน้าของเย่เฟิงมืดมนลงอย่างน่ากลัว เพราะเขาไม่ได้จินตนาการว่าจะมีใครบางคนบุกเข้ามาในบ้านของเขาและทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง

เย่เฟิงรีบพุ่งเข้ามาในห้องของเขาในทันที ขณะนั้นเขาเห็นผมสีดำกำมือหนึ่งและกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะของเขา

ความตื่นตระหนกปรากฏขึ้นในแววตาของเขาในเสี้ยววินาที

‘หลินหลาน!’

เขายืนยันได้เพราะว่านั่นเป็นผมของหลินหลาน เพราะเขาจำกลิ่นหอมจาง ๆ ของเธอได้

เย่เฟิงพลิกกระดาษแผ่นนั้นในทันที เขาเห็นประโยคที่เขียนเอาไว้ – ถ้าแกต้องการให้หลินหลานมีชีวิตรอด ให้มาที่โรงงานเหล็กร้างตอน 20.00 น.! และคนที่จะฆ่าแกคือ —— กงหยุ่นเฟย!”

‘กงหยุ่นเฟย!’

‘โรงงานเหล็กร้าง!’

ครั้งที่แล้วที่กงหวู่ลักพาตัวเฟยเชี่ยน ก็บอกให้เย่เฟิง ไปเจอเขาที่โรงงานเหล็กร้างตามคำสั่งของกงหยุ่นเฟย

แต่คราวนี้มันเป็นแผนการของกงหยุ่นเฟยเอง และสถานที่ที่เดียวกัน ต่างกันที่คนที่ถูกลักพาตัวไปคือหลินหลาน!

“ในที่สุดแกก็ปรากฏตัวออกมาแล้ว!”

เย่เฟิงพูดพึมพำพร้อมกับจิตสังหารจาง ๆ ในขณะที่เขาแทบจะคลั่งอย่างเต็มที่!

“ถ้าเป็นเช่นนั้น แกก็ไปตายซะ!”

หลังจากทิ้งคำพูดที่น่ากลัวนั้นไว้ เย่เฟิงก็หายตัวไปในยามค่ำคืนเหมือนดั่งวิญญาณ!

 

ในเวลาเดียวกัน ณ โรงงานเหล็กร้างก็มีแสงไฟเปิดอยู่เล็กน้อย

สาวงามคนหนึ่งกำลังถูกมัดไว้กับเก้าอี้เหล็ก!

เธอคือหลินหลาน!

ใบหน้าของหลินหลานดูซีดเซียวอย่างน่ากลัว เมื่อเธอตระหนักถึงความรู้สึกที่อันตรายจากกงหยุ่นเฟย!

“กงหยุ่นเฟย ลืมซะเถอะ! เย่เฟิงจะไม่มาหรอก!”

หลินหลานพูดด้วยท่าทางที่ห่างเหิน

เธอนั้นเกลียดชังกงหยุ่นเฟยมาก

หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ กงหยุ่นเฟยตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “เธอผิดแล้ว! เขาจะมา! เขาจะต้องมาแน่นอน!”

กงหยุ่นเฟยมองดูหลินหลานด้วยความต้องการอย่างยิ่ง

ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยสนใจกับรูปลักษณ์ของเธอ แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าหลินหลานนั้นสวยเหมือนกับนางฟ้า

แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่เลือดเย็น แต่เขาก็ยังมีความสนใจในตัวของเธออยู่

“ชู่… คู่หมั้นของฉัน ฉันไม่เคยรู้เลย ว่าเธอสวยมาก!”

กงหยุ่นเฟยจ้องไปที่หลินหลานด้วยความตะกละตะกลามราวกับว่าเธอนั้นเป็นงานศิลปะชิ้นเอก “หลินหลาน ฟังไว้นะ เย่เฟิงจะต้องตาย! แต่เธอยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้!”

กงหยุ่นเฟยพูดด้วยความทะนงตน “ตราบใดที่เธอเป็นคู่หมั้นของฉัน และตราบใดที่เธอบอกฉันว่าเธอรักฉัน ฉันจะให้อภัยเธอและแต่งงานกับเธอ และจะทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก! ดีไหมล่ะ ?”

กงหยุ่นเฟยพูดออกมาอย่างมั่นใจ!

ในสายตาของเขา เขานั้นดีกว่าเย่เฟิงมาก ทั้งภูมิหลังของครอบครัว พรสวรรค์และรูปลักษณ์ของเขา

“บอกฉันสิ…ว่าเธอรักฉัน!” กงหยุ่นเฟยมองหลินหลานด้วยดวงตาที่เป็นประกาย

อย่างไรก็ตามหลินหลานรู้สึกรังเกียจอย่างมาก เมื่อเธอสบตากับกงหยุ่นเฟยราวกับว่าเธอกำลังมองคนโง่

“ฉันรัก…”

หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ กงหยุ่นเฟยก็ยกมุมปากของเขาขึ้นเพราะเขารู้ว่าในที่สุดเธอก็จะพูดมันออกมา!

แต่หลังจากได้ยินคำพูดถัดไป ความสุขของกงหยุ่นเฟยก็ถูกแช่แข็งไปทันที

“เย่เฟิง!”

หลินหลานพูดด้วยท่าทางเย้ยหยันในขณะที่เธอพูดซ้ำอีกครั้งว่า “ฉันรักเย่เฟิง!”

‘อะไรนะ!’

หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ กงหยุ่นเฟยก็โกรธมาก

เขาไม่สามารถยอมรับได้ว่าคู่หมั้นของเขา ตกหลุมรักชายคนอื่น!

“เป็นไปไม่ได้! เธอเพิ่งเคยเจอกับเย่เฟิงแค่สองครั้ง มันจะมีความรู้สึกแบบนั้นกับเขาได้ยังไง ? นั่นเป็นไปไม่ได้!”

กงหยุ่นเฟยจ้องหลินหลานด้วยสีหน้าที่ดูเคร่งเครียดและโกรธเกรี้ยว!

หลินหลานหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่าเธอไม่สนใจใยดีชีวิตของเธอเลย “ฟังนะ ฉันหมายความตามที่พูด! ฉันรักเขา เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันชื่นชอบและก็จะเป็นคนสุดท้ายด้วย!”

“แม่ง!”

ความรู้สึกในใจของกงหยุ่นเฟยค่อย ๆ โหดเหี้ยมขึ้นเรื่อย ๆ!

ในเวลาเดียวกันเขาสะบัดแขนของเขา ดาบสีทองปรากฏขึ้นในมือของเขา!

 

ใบมีดที่คมวางอยู่บนใบหน้าที่งดงามของหลินหลาน ขณะที่กงหยุ่นเฟยถามด้วยดวงตาที่โกรธเกรี้ยว “หลินหลานนี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเธอ! บอกฉันสิ ว่าเธอรักฉัน! ไม่งั้นเธอจะต้องตายอย่างทรมาน!”

คมมีดของดาบสีทองนั้นคมมาก!

เลือดสีแดงค่อย ๆ ไหลไปตามดวงแก้มของหลินหลาน

ทว่าเธอยังตอบด้วยรอยยิ้มที่เย้ยหยันและดูถูก “ฉันรัก…เย่เฟิง!”

 

หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ กงหยุ่นเฟยก็หมดความอดทนอย่างสิ้นเชิง!

เขาขยับมือของเขาและทิ้งบาดแผลลึก ไว้บนใบหน้าอันสวยงามของเธอในจังหวะนั้น

เมื่อเลือดสีแดงสด ไหลลงมาอาบแก้มของเธอจนหยดลงไปที่คอ ร่างบางของหลินหลานสั่นสะท้านอย่างหนัก แต่เธอไม่แม้แต่จะกรีดร้องออกมา เธอเพียงแต่จ้องมองไปที่กงหยุ่นเฟยด้วยท่าทางที่เยาะเย้ยมากกว่าเดิม “ฉันรัก…เย่เฟิง!”

 

บาดแผลอีกแห่ง ปรากฏบนใบหน้าของเธอ นั่นทำให้เลือดไหลออกมามากกว่าเดิม!

“ฉันรักเย่เฟิง!”

 

การตะโกนของเธอ แผ่เสียงกระจายไปทั่วทั้งโรงงานเหล็กที่ถูกทิ้งร้างแห่งนี้!

คำพูดของเธอ อาจจะเป็นเหมือนการอำลาเย่เฟิงก่อนที่เธอจะต้องตาย!

เธอกำลังแสดงความรักของเธอ ความรักครั้งสุดท้ายของเธอกับเย่เฟิง!

แม้ว่ามันจะใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที แต่มันก็ดูนานเป็นศตวรรษสำหรับหลินหลาน

บาดแผลที่ไขว้กันบนใบหน้าของเธอนั้น ทำให้เลือดไหลออกมาอย่างมากมาย

แต่เธอก็ยังคงยิ้มอยู่และพูดช้า ๆ ชัด ๆ ว่า “ฉัน รัก เย่เฟิง…”

หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ ดวงตาของกงหยุ่นเฟยก็เปล่งประกาย ทว่าเขาไม่ได้ลงมืออะไรต่อ เขาพูดกับหลินหลานด้วยท่าทางที่น่ากลัวแทน “ดีมาก! หลินหลาน พูดได้ดีมาก! ในเมื่อตอนนี้เธอรักมันมาก ฉันก็จะแสดงให้เธอเห็น ว่ามันจะต้องตายอย่างน่าสมเพช!”

หลังจากพูดแล้วกงหยุ่นเฟย ดีดนิ้วของเขา! ทันใดนั้นเงาดำก็พุ่งออกมาจากความมืด

หลินหลานเผยแววตาที่สับสน

แต่หลังจากได้ยินคำพูดของกงหยุ่นเฟยแล้ว ใบหน้าของหลินหลานซีดลงอย่างมาก

“นี่คือ ผู้อาวุโสบลัดดี้โกสท์! หลินหลานเธอต้องเคยได้ยินชื่อของเขาแน่นอน!”

‘บลัดดี้โกสท์!’

ทันใดนั้น ดวงตาคู่งามของหลินหลานก็เต็มไปด้วยความตกใจและตื่นตระหนก ขณะที่เธอตะโกนว่า “กงหยุ่นเฟย นายพาบลัดดี้โกสท์มาเพื่อจัดการกับเย่เฟิงเลยเหรอ!”

แม้ว่าจะเป็นสาวงามอันดับ 1 ในเมืองเจียงซี แต่หลินหลานก็เป็นหญิงสาวในภาคใต้ของจีน ดังนั้นเธอจึงเคยได้ยินชื่อบลัดดี้โกสท์มาตั้งแต่อายุยังน้อย

‘เขาเป็นเหมือนพระเจ้าที่โหดร้ายมาก เป็นปีศาจตัวจริง!’

ดวงตาของหลินหลานฉายความหวาดกลัวอย่างปิดไม่มิด

เธอไม่กลัวความตาย แต่เธอกลัวว่าเย่เฟิงจะต้องตาย!

‘อย่ามานะ! เย่เฟิง อย่ามา…’

หลินหลานเริ่มร้องไห้และอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า ทว่าในขณะนั้นน้ำเสียงที่เย็นเฉียบก็ดังมาจากด้านนอกของทางเข้าโรงงานเหล็กร้าง

“กงหยุ่นเฟย ฉันมาที่นี่เพื่อเอาชีวิตของแกแล้ว!”

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด