‘คุกเข่าต่อหน้าน้องชายของฉันและกล่าวขอโทษเขาหรือคุกเข่าต่อหน้าน้องชายของฉันและก็…ตาย!‘

หลังจากเย่เฟิงพูดจบ ทั้งบาร์ก็ตกอยู่ในความเงียบทันที

มันเงียบเกินไป ราวกับคำพูดของเขานั้นเปิดสวิตช์ปิดเสียง!

ทุกคนสงสัยว่าตนเองอาจจะได้ยินผิด

ไม่มีใครสามารถจินตนาการได้ว่าจะมีคนกล้าบอกหมาป่าคลั่งให้คุกเข่าและขอโทษน้องชายของเขา

สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าก็คือตัวเลือกที่สอง – คุกเข่าต่อหน้าน้องชายของเขาและก็…ตาย!

‘นั่น…มันบ้าเกินไปแล้ว!’

…

 

หลังจากเงียบไปชั่วครู่ ทั้งบาร์ก็อยู่ในความโกลาหล

“พระเจ้า! เขาพูดว่าอะไรนะ? เขาบอกให้หมาป่าคลั่งคุกเข่าต่อหน้าน้องชายของเขาและขอโทษ! มันบ้ามาก!”

“ให้ตายเถอะ! นี่เขาเพ้อหรือเปล่า เขากล้าบอกให้หมาป่าคลั่งคุกเข่าต่อหน้าน้องชายของเขาแล้วขอโทษเหรอ? เขาบ้าไปแล้ว?”

“บ้า! ชายหนุ่มคนนี้เป็นบ้าแน่ ๆ ! เขาต้องตายแน่นอน!”

…

 

ลูกค้าทุกคนจ้องไปที่เย่เฟิงอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

ในความคิดเห็นของพวกเขาเย่เฟิงต้องเป็นคนโง่อย่างแน่นอน

แม้แต่คิงไทเกอร์ยังถูกจัดการโดยหมาป่าคลั่ง ผู้ชายคนนี้ต้องตายแน่ ๆ ด้วยการพูดกับหมาป่าคลั่งแบบนี้

ชวี่เต๋าและหญิงสาวทั้งสามต่างก็ตกตะลึงในคำพูดของเย่เฟิงเช่นกัน

เมื่อชวี่เต๋ารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาแทบจะหัวเราะออกมา

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แกมันช่างโง่เหลือเกิน! ฉันขำจนจะไม่ไหวแล้ว เขาเป็นต้องเป็นตัวซวยอย่างแน่นอน! ฮ่า ฮ่า…เขาไม่รอดแน่!”

ก่อนหน้านี้ชวี่เต๋า ยังรู้สึกอิจฉาเย่เฟิงมาก แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกดีมาก

ในสายตาของเขานั้นเย่เฟิงได้ตายไปแล้ว!

‘เขาต้องตายอย่างแน่นอน!’

หยวนหลี่และเสวียชิงก็มีความคิดเช่นเดียวกัน

โดยเฉพาะหยวนหลี่นั้น เธอดูมีความสุขอย่างมาก

‘ฮึ! ฉันบอกแล้วว่าไอ้สารเลวนี้ ไม่มีอะไรดีและยังเป็นตัวซวย เฟยเชี่ยนจะต้องซวยไปกับเขาไม่ช้าก็เร็ว! ‘

หยวนหลี่ เย้ยหยันให้กับเย่เฟิงและเฟยเชี่ยนในขณะที่เธออยากรู้ผลลัพธ์ที่น่าสังเวชของทั้งสองคน

เซ็งเหวยเว่ย ดูสับสนเพราะเธอกลับรู้สึกโชคดีที่ไม่ยอมรับเขาในฐานะแฟนของเธอ

‘ผู้ชายคนนี้ นั้นเก่งจริง ๆ แต่เขาก็ยังเป็นตัวสร้างปัญหาอีกด้วย! และครั้งนี้เขาถูกลิขิตให้ตายหลังจากที่ได้ทำแบบนี้กับหมาป่าคลั่ง… ‘

เซ็งเหวยเว่ยถอนหายใจออกมา ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกเสียใจที่พลาดในการคบกับเย่เฟิง แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกโชคดีมากกว่า

 

ในเวลานี้แม้แต่ตัวเฟยเชี่ยนเองก็รู้สึกเหงื่อท่วมหลัง เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฟิงไม่ต้องพูดถึงคนอื่นเลย

“นายไม่ต้องทำอย่างนั้นเพื่อฉันหรอก…”

เฟยเชี่ยนกำลังเคลื่อนไหวอย่างยากลำบาก เขารู้ว่าเย่เฟิงพูดแบบนั้นเพราะเขา แต่เขาก็รู้ว่าเย่เฟิงนั้นจะต้องตายจากคำพูดนั้น

เฟยเชี่ยนก็รู้สึกผิดอย่างมากต่อเย่เฟิง

ในตอนนี้แม้แต่โรส ก็ตกตะลึงเช่นกัน จากนั้นเธอก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอบอกกับเย่เฟิง “หนุ่มน้อย เธอใจร้อนเกินไปแล้ว!”

หลังจากพูดอย่างนั้นโรสก็ตั้งใจจะขอให้หมาป่าคลั่งให้อภัยต่อคำพูดของเย่เฟิง

ทว่าก่อนที่เธอจะเอ่ยปาก หมาป่าคลั่ง โบกมืออันใหญ่โตของเขาแล้วพูดว่า “โรส เธอไม่ต้องพูดอะไรเพื่อไอ้เปี๊ยกคนนี้! มันไร้ประโยชน์!”

อย่างที่เขาบอก หมาป่าคลั่งมองเย่เฟิงด้วยดวงตาอาฆาตอย่างโจ่งแจ้งเหมือนกับหมาป่าที่หิวโหย นัยน์ตาของเขาฉายแววโกรธเกรี้ยว

“ไอ้เด็กเหลือขอเป็นเวลา 3 ปีมาแล้ว! ในช่วง 3 ปีที่ผ่านมามีคน 72 คน ที่พูดจาแบบนี้กับฉัน

แต่ทว่า 41 คนนั้นได้สูญเสียมือของมันไป และส่วนที่เหลือก็เสียเท้าของพวกมัน!”

หมาป่าคลั่งแสยะยิ้มน่าเกลียด ในขณะที่เขาปลดปล่อยพลังฉีที่เกรี้ยวกราดออกมาในเสี้ยววินาที

“ขอแสดงความยินดีด้วย แกจะกลายเป็นคนที่ 73 ที่ได้รับความพิการไปจากฉัน!”

…

 

เลือดของทุกคนแข็งตัวหลังจากได้ยินความตั้งใจอันโหดร้ายในคำพูดของหมาป่าคลั่ง

พวกเขาตระหนักว่าหมาป่าคลั่งนั้นโกรธแค้นอย่างมาก และเย่เฟิงจะได้รับบทลงโทษที่รวดเร็วและรุนแรง

หลังจากนั้นหมาป่าคลั่งก็กระโจนออกไปและเตะเฟยเชี่ยนอย่างแรง!

ปัง!

เฟยเชี่ยนถูกส่งกระเด็นไป 3 เมตรก่อนชนเข้ากับโต๊ะและล้มลง

เขาสำลักเลือดออกอย่างหนักขณะที่ใบหน้าของเขาซีดไปในเสี้ยววินาที

เฟยเชี่ยนนั้นบาดเจ็บสาหัส

หลังจากทำอย่างนั้นหมาป่าคลั่งก็หันมาจ้องเย่เฟิงอย่างเย้ยหยัน พลางพูดว่า “ฉันผลักน้องชายของแกกระเด็นและทำให้เขาเจ็บปวดแล้ว! แล้วยังไงเหรอ?”

‘แล้วยังไงเหรอ?’

‘นี่มันเป็นการข่มขู่’

‘ความทะนงตนนั่น!’

ความโหดร้ายของหมาป่าคลั่งทำให้ทุกคนในบาร์ตกใจ เว้นแต่เพียงเย่เฟิงที่เพิ่งเปิดเผยรอยยิ้มชั่วร้ายซึ่งดูแปลกและน่ากลัว

“39,999 คน!”

เสียงของเย่เฟิงเปล่งออกมาเมื่อเขาหันกลับไปมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวนอกหน้าต่าง ในขณะเดียวกันชายหนุ่มที่มาจากโลกปีศาจเผยให้เห็นถึงความเศร้าโศก บนใบหน้าหล่อเหลาของเขา

“ในอดีตอันแสนยาวนานที่ผ่านมา มีทั้งหมด 39,999 คนเคยทำร้ายเหล่าพี่น้องของฉัน! พวกมันทั้งหมดหายไปทั้งร่างกายและจิตใจและไม่สามารถกลับชาติมาเกิดใหม่!”

เย่เฟิงจับจ้องไปที่หมาป่าคลั่งขณะที่เขายิ้มให้เห็นรอยยิ้มจาง ๆ ราวกับปีศาจ

“หวังว่าแก คงจะไม่ใช่คนที่ 40,000!”

‘อะไรนะ?’

คำพูดของเย่เฟิงทำให้ทุกคนตกใจ

‘ในอดีตอันแสนยาวนานที่ผ่านมา?’

‘มีทั้งหมด 39,999 คน?’

‘ผู้ชายคนนี้บ้าหรือเปล่า’

เกือบทุกคนเชื่อว่าเย่เฟิงกำลังพูดเรื่องไร้สาระ ด้วยรูปลักษณ์ของเขา เขาอายุเพียงแค่ 18 ปี แต่เขากลับพูดว่า ‘ในอดีตอันแสนยาวนานที่ผ่านมา?’

‘เด็กชายคนนี้อาจยังเห็นคนไม่ถึง 10,000 คนเลยตั้งแต่เขาเกิดมา แล้วเขาจะพูดได้อย่างไรว่ามี 39,999 คนเคยทำร้ายเหล่าพี่น้องของเขา?’

‘ไร้สาระ!’

ชวี่เต๋าแทบหัวเราะออกมาหลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิง

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า…เขาพูดว่าอะไรนะ? 39,999 คน? พระเจ้าฉันขำจะตายแล้ว! ฉันกลัวว่าผู้ชายคนนี้คงไม่สามารถเห็นผู้คนจำนวนมากในช่วงชีวิตของเขาได้! เขามันก็เป็นแค่คนอวดดี!”

ชวี่เต๋าหัวเราะออกมา ขณะที่หยวนหลี่ เสวียชิงและเซ็งเหวยเว่ยกำลังมองดู เย่เฟิง ราวกับว่าเขานั้นเป็นคนงี่เง่า

พวกเขาทั้งหมดคิดว่าเย่เฟิงนั้นแค่อวดดีอย่างโง่เขลา!

แม้แต่หมาป่าคลั่งก็เกือบจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาด้วยเช่นกัน

“ดี! ดีมาก!”

หมาป่าคลั่งกล่าวว่าในขณะที่เขาเปิดเผยรูปลักษณ์ที่ร้ายกาจและโหดเหี้ยม ด้วยพลังฉีที่เกรี้ยวกราด

“ฉันต้องบอกว่าแกนั้นเป็นคนที่อวดดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา! แต่วันนี้แกต้องตาย!”

หลังจากคำพูดของเขา หมาป่าคลั่ง พุ่งไปยังเย่เฟิง

“ระวัง!”

ใบหน้าของโรสและเฟยเชี่ยนก็ซีดลงในทันทีขณะที่พวกเขาตะโกนไปยังเย่เฟิง

อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวของหมาป่าคลั่งรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ!

ในพริบตาเขาก็มาถึงหน้าเย่เฟิง ขณะที่เขาเอื้อมมือออกไป ฝ่ามือของเขาตั้งใจจะคว้าข้อมือของเย่เฟิงอย่างเดือดดาล!

เขากำลังจะทำลายข้อมือของเย่เฟิง!

“หึหึ! ไอ้เปี๊ยก แกต้องพิการ!”

หมาป่าคลั่งกำข้อมือของเย่เฟิง ด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว

เมื่อเห็นฉากนี้ทุกคนต่างหลับตาลง เพราะรู้ว่ามือของเย่เฟิงนั้นกำลังจะพิการ!

“ลงนรกไปซะ!”

ด้วยการเยาะเย้ย หมาป่าคลั่งบีบข้อมือของเย่เฟิงในทันที!

จากนั้นเขาก็พบว่า เย่เฟิงเองก็บีบข้อมือของเขาด้วยเช่นกัน!

‘หืมม?’

หมาป่าคลั่งตกตะลึง จากนั้นเขาก็พบว่าเย่เฟิงกำลังยิ้มให้เขา

ไม่รู้ว่าทำไม หมาป่าคลั่งมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี ขณะที่เขารู้สึกว่าเขาถูกจ้องมองด้วยสัตว์ร้ายที่มีมาตั้งแต่อดีตกาล นั่นทำให้เลือดของเขาแข็งตัวทันที

“ไม่!”

ลางสังหรณ์ของหมาป่าคลั่งค่อนข้างแม่นยำ เขาตั้งใจจะเคลื่อนที่กลับในทันทีหลังจากพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ!

แต่ทว่ามือของเย่เฟิง นั้นจับแน่นเหมือนคีมคู่หนึ่งที่หมาป่าคลั่งไม่สามารถสลัดให้หลุดได้ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหน!

เย่เฟิงยกแขนของเขาแล้วยกหมาป่าคลั่งขึ้นมาในทันทีราวกับว่าเขานั้นเป็นเพียงลูกไก่!

หลังจากนั้นเจ้าเฟิงก็กระแทกหมาป่าคลั่งลงไปบนพื้น!

โครม!

พื้นดินแตกออก ในขณะที่เศษหินปลิวว่อนไปทุกทิศทาง!

ตัวของหมาป่าคลั่งถูกฝังไปในพื้นครึ่งหนึ่ง!